Langer of harder fietsen: effect?
Reinout van Rees
De laatste tijd zijn mijn "zaterdagse rondjes" groter geworden.
Normaliter fietste ik anderhalf uur (km of 30, 35, zoiets). De
afgelopen 2 maanden heb ik ook 130, 120, paar keer 60-70 gedaan.
Gemiddeld 20-22 km/u. Lang niet zo hard/ver als geoefende
velomobielrijders, maar OK voor mij :-)
Daarnaast fiets ik elke werkdag 8km heen en 8 terug.
De vraag: wat is nou beter/handiger: langer fietsen of harder fietsen?
De vraag komt op omdat lang fietsen ook lang duurt en ik niet in
dezelfde tijd met m'n gezinnetje kan gaan zwemmen enzo. Dus: als ik nou
eens me tot anderhalf uur beperk en dan zo snel mogelijk ga rijden? Wat
zou dan het effect zijn op m'n conditie, bijvoorbeeld?
Er zijn vast een stapeltje standaard zaken die hiervoor opgaan, maar ik
heb me daar zelf nooit zo mee beziggehouden. Dus een paar
tips/uitspraken/URLs zijn welkom.
M'n doel is vooral:
- Afvallen (ik eet al minder, maar extra verbranding enzo is ook handig).
- Betere conditie. Is niet zo luizig hoor, maar kan vast beter.
Reinout
--
Reinout van Rees - rei...@vanrees.org - http://reinout.vanrees.org
Programmer at http://www.nelen-schuurmans.nl
"Military engineers build missiles. Civil engineers build targets"
Harry Lieben
het volgende geschreven:
> De vraag: wat is nou beter/handiger: langer fietsen of harder fietsen?
Langer fietsen met relatief lage intensiteit geeft volgens mij de
meeste vetverbranding. Maar als je je conditie nog verder wilt
verhogen, dan zou ik af gaan wisselen met intervallen op hogere
snelheid.
H@rry.
Raymond van Vugt
> Goedenavond,
>
> De laatste tijd zijn mijn "zaterdagse rondjes" groter geworden.
> Normaliter fietste ik anderhalf uur (km of 30, 35, zoiets). De
> afgelopen 2 maanden heb ik ook 130, 120, paar keer 60-70 gedaan.
> Gemiddeld 20-22 km/u. Lang niet zo hard/ver als geoefende
> velomobielrijders, maar OK voor mij :-)
>
> Daarnaast fiets ik elke werkdag 8km heen en 8 terug.
>
>
> De vraag: wat is nou beter/handiger: langer fietsen of harder fietsen?
> De vraag komt op omdat lang fietsen ook lang duurt en ik niet in
> dezelfde tijd met m'n gezinnetje kan gaan zwemmen enzo. Dus: als ik
> nou eens me tot anderhalf uur beperk en dan zo snel mogelijk ga
> rijden? Wat zou dan het effect zijn op m'n conditie, bijvoorbeeld?
>
> Er zijn vast een stapeltje standaard zaken die hiervoor opgaan, maar
> ik heb me daar zelf nooit zo mee beziggehouden. Dus een paar
> tips/uitspraken/URLs zijn welkom.
>
> M'n doel is vooral:
>
> - Afvallen (ik eet al minder, maar extra verbranding enzo is ook handig).
>
> - Betere conditie. Is niet zo luizig hoor, maar kan vast beter.
>
>
>
> Reinout
>
>
manier went je lichaam ook aan lagdurige inspanning.
door overal op de fiets heen te gaan (toch hoogstens 50km per dag) kan
ik op vakantie makkelijk 22 gemiddeld aanhouden incl kar, over ~120km ow
en met mn dikke buik :P
Mijn tacktiek is altijd geweest: 'altijd alles druit persen en nooit
opgeven' (alles of niets) en zo rij ik ook, op korte afstanden moet je
maar eens sprintjes nemen ;) (als in ffkes 4km rijden, dan rij je je
maar gwn t apelazerus) probeer maar eens de 50/60kmu aan te tikken.
Tenminste, ik denk dat dit net zogoed werkt :) na een halfuur verbrand
je pas vet en kweek je spier, spierpijn is t lichaam dat zegt da t een
heerlijk ritje was.
Ik merk wel dat nu ik echt kracht heb, echt snel ben, en ik ook echt ver
kan rijden, dat een ommetje van 20km niets meer doet met mijn buik, in
tegenstelling tot anderen heb ik echter meer de vorm van een walvis dan
van een gladde aal, maar ik ben wel net zo snel (goh waar komt de
slijtende ketting toch vandaan). ik rij ook van huis aan met volle bak:
nooit inhouden, geef altijd alles.
Ow nog 1 techniek die goed werkt: vul je velo met 2 grote jerrycans
water (20/30/40/50 liter) iedere liter is 1 kilo, of neem een paar
zakken aardappels, hierdoor word je velo langzamer en moet jij harder
trappen, daarnaast kun je ook de banden iets zachter zetten.
Groet, Raymond.
p.s. er zijn heus wel momenten da ik nie hard rij hoor...
Koen Van den Bergh
<ligfiet...@gmail.com> het volgende geschreven:
> Mijn tacktiek is altijd geweest: 'altijd alles druit persen en nooit
> opgeven' (alles of niets) en zo rij ik ook
Koen -heeft een tip: begin eens met wat te lezen van trainingsleer-
Theo van Goor
Je kan op allerlei manieren fietsen.
Bij mij staat het plezier in het fietsen voorop.
Daarna komt er een hele tijd niets, dan misschien een beetje trainen.
Als je afvallen als motivatie hebt om te gaan fietsen/trainen dan wens
ik je veel plezier en succes.
Net als bij hardlopen en sportschool als je traint omdat het moet, kan
je er volgens mij niet veel plezier aan beleven en zal je het ook niet
lang volhouden.
Met als resultaat dat je gestelde doel(en) niet wordt gehaald.
Wil je ook tijd doorbrengen met je kinderen en je vrouw, dan moet je
een keus maken.
Of het gezin gaat voorop, of echt je gaat serieus trainen zodat het de
moeite waart is om bij je gezin afwezig te zijn. Of maak ze ook
enthousiast voor je hobby en maak samen fietstochten.
Gezellig en erg motiverend.
H@rry en Koen zitten het dichts bij het goede trainingsadvies.
Google eens rond. Vooral hardloopschema's helpen je op de goede weg.
Meestal in 10-15 weken kan je duidelijk resultaat boeken in
conditieverbetering.
Misschien is hardlopen dan een betere keuze dan fietsen voor dit doel.
Het kost in elk geval minder tijd met sneller resultaat.
Het belangrijkste is dat je een goede keuze maakt welke weg je in wilt
slaan.
Wil je voldoende conditie om een leuke tourtocht mee te doen?
Daar is echt niet veel voor nodig. Volgens mij heb je dat niveau nu
al.
Wil je een wedstrijdje mee draaien? Dan is het wel aardig dat je niet
met je tong op de schoenen over de finish gaat als rode lantaarn. Daar
moet je een (klein) beetje voor trainen.
Dagelijks fietsen op een redelijk tempo is al een goed begin.
Als je daar een paar keer in de week op een rustig stuk zonder
zijwegen e.d. een stevige sprint kunt trekken tot je bijna in ademnood
komt, dan zul je merken dat je lichaam zich gaat aanpassen na verloop
van enkele weken. Dit heet interval training.
Belangrijkste is dat je dit zeer regelmatig doet en blijft doen. Een
week niet gefietst geeft terugval. Belangrijk is wel dat je dan in het
weekeind juist je lichaam rust geeft om te herstellen. Dus juist dan
niet fietsen.
Stel een doel voor je traiging. Bv. een indoor wedstrijd over 2/3
maanden.
Wil je lange afstand gaan rijden. Dan kost dat gewoon tijd. Die heb je
of heb je niet.
Daarvoor is een simpele duurtraining voor nodig. AL kan af en toe een
interval geen kwaad.
Duurtraining bouw je op. B.v. in januari-februari begin je met om de
andere week een tochtje van 75-100 km. Kruissnelheid op ca. 60% van je
topsnelheid.
In het voorjaar rij je een keer 200 km, 2 weken later een 100 km, 2wk.
later 300 km, 100 km, 400km, 100, 100, en dan een 2 daagse 600 km.Daar
mag je een weekje totaal van uitrusten, daarna ben je er klaar voor.
Dit moet je wel onderhouden natuurlijk.
Doel. ehh..als je bovenstaand schema hebt volbracht met het meerijden
van officiële brevetten dan mag je meedoen met Parijs/Brest/Parijs.
Wat houdt je tegen?
BrandweerQuest
Het gewichtsverlies?
Ik moet je teleurstellen. Je verliest idd gewicht bij die tochten.
Maar ze komen er ook net zo snel weer aan. Gelukkig maar, anders zou
je interen, en dat is ongezond.
Tijdens de training zal je de eerste maanden zeker afslanken. Maar je
zal ook enorme honger krijgen.
Het leuke is dat je eigenlijk alles mag eten waar je trek in hebt, en
toch val je af.
Er zit een maar aan.
Als je stopt met lange tochten fietsen dan vliegen de kilo's er aan.
Misschien wel meer dan dan dat je voorheen had.
Een andere punt is dat je vetmassa bij dergelijke inspanningen
grotendeels wordt omgezet in spiermassa. Spieren wegen meer dan
vet......
Dus wat mij betreft, vergeet het fietsen als middel om af te vallen.
Wel kan fietsen helpen bij je beter voelen en fitter te voelen.
Wil je afvallen dan moet je je eetpatroon en ook je zelfs je hele
leefpatroon onder de loep nemen.
Reinout van Rees
En da's dus normaal doorfietsen zoals ik nu doe en dan elk halfuur ofzo
5 minuten anderhalf keer zohard? Zoiets? ('k Heb geen hartslagmeter e.d.).
Maarten
Goedenavond,
De laatste tijd zijn mijn "zaterdagse rondjes" groter geworden. Normaliter fietste ik anderhalf uur (km of 30, 35, zoiets). De afgelopen 2 maanden heb ik ook 130, 120, paar keer 60-70 gedaan. Gemiddeld 20-22 km/u. Lang niet zo hard/ver als geoefende velomobielrijders, maar OK voor mij :-)
Daarnaast fiets ik elke werkdag 8km heen en 8 terug.
De vraag: wat is nou beter/handiger: langer fietsen of harder fietsen? De vraag komt op omdat lang fietsen ook lang duurt en ik niet in dezelfde tijd met m'n gezinnetje kan gaan zwemmen enzo. Dus: als ik nou eens me tot anderhalf uur beperk en dan zo snel mogelijk ga rijden? Wat zou dan het effect zijn op m'n conditie, bijvoorbeeld?
Er zijn vast een stapeltje standaard zaken die hiervoor opgaan, maar ik heb me daar zelf nooit zo mee beziggehouden. Dus een paar tips/uitspraken/URLs zijn welkom.
M'n doel is vooral:
- Afvallen (ik eet al minder, maar extra verbranding enzo is ook handig).
- Betere conditie. Is niet zo luizig hoor, maar kan vast beter.
Reinout
Beste Reinout,
Wat beter is hangt er helemaal vanaf wat je wilt. Voor afvallen is lang en niet te hard het beste. H@rry noemde al de vetverbranding. De energie voor het leveren van inspanning is voornamelijk afkomstig van de verbranding van koolhydraten en vetten. Koolhydraten verbranden efficienter, omdat bij dezelfde hoeveelheid geleverde energie minder zuurstof nodig is dan bij vetten. Bij hoge intensiteit van de inspanning is zuurstof de beperkende factor en gaat het lichaam alleen nog koolhydraten verbranden. Naarmate de intensiteit lager wordt, wordt er relatief meer vet verbrand.
Verbranden van koolhydraten heeft twee nadelen: je houdt het niet zolang vol en je krijgt er honger van. Allebei dus ongunstig als je wilt afvallen. Dus ook als je korter fietst is het voor het afvallen beter om niet te hard te fietsen, tenzij je de honger die bij harder fietsen hoort kunt bedwingen en geen hap extra eet.
Betere conditie kun je op twee manieren interpreteren, in de zin van algemene fitheid en in de zin van prestatievermogen. Ik denk dat je algemene fitheid ook meer gebaat is bij lange afstanden niet al te hard. Als je het hebt over prestatievermogen, dan moet je specifiek zijn, wat voor prestatie? Een roeier traint voor een inspanning van 2 km / ca 6 min. en moet dus veel korte afstanden op maximaal vermogen trainen, naast zijn basisconditie natuurlijk. Als je die roeier teveel lange afstanden laat doen, zal hij op de 2 km geen top prestaties neerzetten.
Verder is er nog een soort algemene wet, dat je meer verbetering bereikt door af en toe goed je grenzen te verleggen, dan door geleidelijk steeds meer te gaan doen, dus af en toe eens wat intervallen zoals H@rry aangeeft kan een goede suggestie zijn en ook een keer je een uur lang het snot voor je ogen fietsen kan goed (en leuk) zijn. Wel even voldoende rust nemen na zoiets.
Succes, Maarten
Reinout van Rees
:-) Specifieke sites die een handig overzicht geven? Even googlen zal
waarschijnlijk een bos aan boompjes opleveren waardoor je die ene echt
handige site niet ziet, vandaar.
191.861.807
On 18 okt, 23:28, Reinout van Rees <rein...@vanrees.org> wrote:
> De vraag: wat is nou beter/handiger: langer fietsen of harder fietsen?
> De vraag komt op omdat lang fietsen ook lang duurt en ik niet in
> dezelfde tijd met m'n gezinnetje kan gaan zwemmen enzo. Dus: als ik nou
> eens me tot anderhalf uur beperk en dan zo snel mogelijk ga rijden? Wat
> zou dan het effect zijn op m'n conditie, bijvoorbeeld?
>
>
> - Afvallen (ik eet al minder, maar extra verbranding enzo is ook handig).
>
> - Betere conditie. Is niet zo luizig hoor, maar kan vast beter.
betere conditie, dan pas serieus proberen af te vallen. De verklaring
hiervoor is simpel: Om veel benzine te verbranden, heb je een grote
motor nodig. Oftewel, zorg dat eerst je conditie beter wordt, dan gaat
het vet verbranden een stuk sneller. Je kunt dan gewoon harder stoken.
Om je conditie te verbeteren is het belangrijk om flink wat lange
afstand af te wisselen met kort en snel. Zo te zien is je woon-werkrit
daar prima geschikt voor. Wissel ook hierin veel af: bijvoorbeeld
'sochtends keihard, en dan 'smiddags juist rustig terugrijden.
Intervallen gaat ook prima zonder hartslagmeter: 1 minuut jezelf
helemaal leip fietsen, echt zo hard als je kan. Dan rustig
doorpeddelen tot je uitgehijgd bent. Dit drie keer. Zorg dat je goed
warmgefietst bent, neem de tijd om uit te rijden na afloop. Doe het
precies één keer per week (vooral niet meer), en eet wat licht
verteerbaar eiwit na afloop (tempé, mozzarella of vis).
Nog één tip: Rust is de helft van je training.
Grtjs, 191.861.807
Reinout van Rees
> Of het gezin gaat voorop, of echt je gaat serieus trainen zodat het de
> moeite waart is om bij je gezin afwezig te zijn. Of maak ze ook
> enthousiast voor je hobby en maak samen fietstochten.
> Gezellig en erg motiverend.
'k Ga niet voor niets op fietsvakantie (ideetje van m'n vrouw trouwens).
Maar het grut gaat gemiddeld 15 km/u, dus voor de conditieverbetering
doe ik dat niet (wel inderdaad voor de gezelligheid!)
> H@rry en Koen zitten het dichts bij het goede trainingsadvies.
> Google eens rond. Vooral hardloopschema's helpen je op de goede weg.
> Meestal in 10-15 weken kan je duidelijk resultaat boeken in
> conditieverbetering.
> Misschien is hardlopen dan een betere keuze dan fietsen voor dit doel.
> Het kost in elk geval minder tijd met sneller resultaat.
Hardloopschema's: zal ik op googlen.
En het wordt wel fietsen, want dat vind ik leuker. Sjok sjok hordelopen
over de hondepoep...
> Belangrijk is wel dat je dan in het
> weekeind juist je lichaam rust geeft om te herstellen. Dus juist dan
> niet fietsen.
Rust? Daar moet ik nog verder op googlen. Doordeweeks fiets ik elke
dag naar m'n werk. Maar af en toe doe ik het rustig aan. Da's dus
eigenlijk wel goed.
> Het gewichtsverlies?
> Ik moet je teleurstellen. Je verliest idd gewicht bij die tochten.
> Maar ze komen er ook net zo snel weer aan. Gelukkig maar, anders zou
> je interen, en dat is ongezond.
[...snip...]
> Een andere punt is dat je vetmassa bij dergelijke inspanningen
> grotendeels wordt omgezet in spiermassa. Spieren wegen meer dan
> vet......
De natuur is oneerlijk :-D
> Dus wat mij betreft, vergeet het fietsen als middel om af te vallen.
> Wel kan fietsen helpen bij je beter voelen en fitter te voelen.
> Wil je afvallen dan moet je je eetpatroon en ook je zelfs je hele
> leefpatroon onder de loep nemen.
Ja, eetpatroon is wat mij betreft het belangrijkste (en effectiefste).
Langzamerhand komen we er wel.
Bedankt voor de tips,
Reinout - bui hield vanochtend op toen ik vertrok, hoera - van Rees
Maarten
> Beste Reinout
>
<knip>
> H@rry en Koen zitten het dichts bij het goede trainingsadvies.
> Google eens rond. Vooral hardloopschema's helpen je op de goede weg.
> Meestal in 10-15 weken kan je duidelijk resultaat boeken in
> conditieverbetering.
> Misschien is hardlopen dan een betere keuze dan fietsen voor dit doel.
> Het kost in elk geval minder tijd met sneller resultaat.
overgewicht lopen een hoog risico op vervelende blessures met hardlopen.
<knip>
> Het gewichtsverlies?
> Ik moet je teleurstellen. Je verliest idd gewicht bij die tochten.
> Maar ze komen er ook net zo snel weer aan. Gelukkig maar, anders zou
> je interen, en dat is ongezond.
Ik denk niet dat 'interen' voor iemand met overgewicht ongezond is. Om
te zorgen dat je niet net zo hard weer aankomt heb je inderdaad wel
enige discipline nodig, tenzij je zoveel gaat fietsen dat je kunt eten
wat je wilt en toch nog afvalt. Een belangrijk ding is dat je leert naar
je lichaam te luisteren en dat je afleert om een gewoonte eter te zijn.
Wat ook handig is, is om te accepteren dat een beetje honger af en toe
normaal is en continu met een gevulde maag rondlopen niet normaal is.
> Tijdens de training zal je de eerste maanden zeker afslanken. Maar je
> zal ook enorme honger krijgen.
> Het leuke is dat je eigenlijk alles mag eten waar je trek in hebt, en
> toch val je af.
> Er zit een maar aan.
> Als je stopt met lange tochten fietsen dan vliegen de kilo's er aan.
> Misschien wel meer dan dan dat je voorheen had.
> Een andere punt is dat je vetmassa bij dergelijke inspanningen
> grotendeels wordt omgezet in spiermassa. Spieren wegen meer dan
> vet......
Ik denk dat je het bij een gemiddelde persoon die niet aan body builden
gaat doen over 1-2 kg hebt. Dus dat valt wel mee.
> Dus wat mij betreft, vergeet het fietsen als middel om af te vallen.
> Wel kan fietsen helpen bij je beter voelen en fitter te voelen.
> Wil je afvallen dan moet je je eetpatroon en ook je zelfs je hele
> leefpatroon onder de loep nemen.
>
Ik ben het met je eens dat je naar je hele leefpatroon moet kijken. Ook
moet afvallen geen project van bepaalde duur zijn, maar een permanente
verandering van leefpatroon, waarbij uiteindelijk een nieuwe
evenwichtssituatie ontstaat. Fietsen kan daar uitstekend in passen, dus
zeker niet vergeten.
Maarten - in 7 jaar van 86 naar 74 kg
Hans Huijgen
> Ik ben het met je eens dat je naar je hele leefpatroon moet kijken. Ook moet
> afvallen geen project van bepaalde duur zijn, maar een permanente
> verandering van leefpatroon, waarbij uiteindelijk een nieuwe
> evenwichtssituatie ontstaat. Fietsen kan daar uitstekend in passen, dus
> zeker niet vergeten.
Na een tijdje mee luisteren is dit het beste advies. Het is hard maar
waar dat over het algemeen je gewicht iets met gewoontes te maken
heeft. Een gewoonte doorbreken is moeilijk. Om een korte termijn voor
je dieet of training te stellen, is je lichaam (en hersens) nog niet
vergeten wat die oude gewoonte is. Dat duurt heel lang. Het grappige
is dat korte termijn diëten het geheugen van je lijf stimuleren. Dus
jojo-ers hebben hun lijf zeer goed geheugen gegeven over een
eetpatroon die ze niet willen. Je zou bijna een samenzweringstheorie
op de dieet-industrie los kunnen laten met deze kennis. ;)
Overigens stond een tijdje geleden in de Volkskrant dat mensen met een
laag vetpercentage maar slecht eetgedrag een even hoge kans op vet
gerelateerde ziektes hebben als dikke mensen met een slecht eetgedrag.
Gewicht zegt ook niet alles.
--
Groetjes
Hans
http://www.fali.nl
Koen Van den Bergh
het volgende geschreven:
> :-) Specifieke sites die een handig overzicht geven? Even googlen zal
> waarschijnlijk een bos aan boompjes opleveren waardoor je die ene echt
> handige site niet ziet, vandaar.
Stap 1: meet elke ochtend je rustpols, dat is dus het eerste wat je
doet als je wakker bent nog in je bed. Schrijf die elke dag op.
Stap 2: begin met een weekje heel rustig aan (of langer als je echt
zware inspanningen gedaan hebt), zodat je kan zien hoe laag je
rustpols is als je goed uitgerust bent.
Stap 3: volg je gevoel bij het fietsen, ga niet harder dan dat je
lichaam zegt dat goed is. Je mag ook maar heel zelden moe terugkomen
van een fietstocht, zeker als je pas begint.
Stap 4: zware inspanningen mogen pas herhaald worden als je rustpols
op zen 'laagste' is.
Koen -schema's zijn _altijd_ persoonlijk, volg dus nooit blind zomaar
een schema-
Reinout van Rees
>
> Om je conditie te verbeteren is het belangrijk om flink wat lange
> afstand af te wisselen met kort en snel. Zo te zien is je woon-werkrit
> daar prima geschikt voor. Wissel ook hierin veel af: bijvoorbeeld
> 'sochtends keihard, en dan 'smiddags juist rustig terugrijden.
Ik doe het omgekeerd. Zweetplasjes onder m'n stoel heb ik liever thuis
dan op kantoor :-)
Maar: 's middags kan het eigenlijk best wat interval-achtig harder. Er
is een lekker lang autoluw stuk halverwege. En de brug over het
A'dam-Rijn kanaal kan ik ook wel wat structureel enthousiaster opfietsen.
H. Wessels
> De vraag: wat is nou beter/handiger: langer fietsen of harder fietsen?
> De vraag komt op omdat lang fietsen ook lang duurt en ik niet in
> dezelfde tijd met m'n gezinnetje kan gaan zwemmen enzo. Dus: als ik nou
> eens me tot anderhalf uur beperk en dan zo snel mogelijk ga rijden? Wat
> zou dan het effect zijn op m'n conditie, bijvoorbeeld?
>
> Er zijn vast een stapeltje standaard zaken die hiervoor opgaan, maar ik
> heb me daar zelf nooit zo mee beziggehouden. Dus een paar
> tips/uitspraken/URLs zijn welkom.
>
> M'n doel is vooral:
>
> - Afvallen (ik eet al minder, maar extra verbranding enzo is ook handig).
Veel bewegen is goed. Maar je valt er niet erg snel van af. Om 1 kg vet
extra kwijt te raken moet je zo'n 17 uur in een behoorlijk tempo fietsen
(trapvermogen 150 Watt, kruissnelheid zo'n 35 km/h in een Quest).
Je valt sneller af door je eetpatroon aan te passen. Water drinken ipv
een frisdrank, een wortel eten ipv een koekje of een zak chips.
Veel bewegen kan een gunstig effect hebben als je daardoor je spiermassa
vergroot. Spieren verbruiken meer energie dan vetweefsel. Dus met meer
spieren verbruik je meer energie ook als je niets doet.
Het gebruik van een hartslag meter om te trainen is zeker aan te raden.
Dan heb je tenminste een beetje idee waar je mee bezig bent. Je hartslag
is een goede maat voor de hoeveelheid energie die je gebruikt.
De beste training om relatief veel te doen in weinig tijd is het rijden
van intervallen.
Bij intensieve intervallen rij je 1 minuut erg hard en 2 minuten rustig
en dat herhaal je 5 maal, dan rij je 5 minuten rustig en dan start je
weer met zo'n groepje. Als je 3 van deze groepje heb gehad ben je een
uur verder en helemaal uitgeput (als je dat niet bent heb je niet goed
genoeg je best gedaan).
Bij extensieve intervallen rij je 10 minuten hard en 5 minuten wat
langzamer. Ook dan ben je na een uur er flink doorheen. Om te weten wat
rustig, hard en erg hard rijden is, is de hardslagmeter een belangrijk
instrument. Op de website van Polar ( http://www.polar-nederland.nl/nl )
kun je het een en ander lezen over trainen met hartslagmeter.
Enne, denk er om, je wilt afvallen dus sportdrank bij het trainen is
niet goed. Water, eventueel met een snufje zout, is voldoende.
Hans Wessels
--
As sugar dissolves, it spreads happiness.
/from a SAS sugar packet/
Koen Van den Bergh
volgende geschreven:
> Het gebruik van een hartslag meter om te trainen is zeker aan te raden.
Alleen spijtig dat er slechts een klein percentage van de mensen die
een hartslagmeter hebben weten hoe ze die moeten gebruiken. Daarnaast
kan je met heel veel modellen dan nog weinig tot niets aanvangen wil
je echt serieus gaan trainen, die geven enkel maar een algemene
indicatie en door naar je lichaam te (leren) luisteren kan je evenveel
informatie te weten komen.
Koen -vroeger bij intensief triathlon heel veel bezig geweest met hartslag-
Pieter Jan
> [knip]
> laag vetpercentage maar slecht eetgedrag een even hoge kans op vet
> gerelateerde ziektes hebben als dikke mensen met een slecht eetgedrag.
kleine vergissing. Er is namelijk een verschil in dikheid en
vetpercentage.
Ik ben daar zelf een voorbeeld van: Ik ben niet te zwaar, en niet te
dik, maar heb wel een vetpercentage van 26 (tenminste bij mijn laatste
medisch onderzoek). Volgens de arts was dat geen probleem (mijn
cholesterol-niveau is erg laag), maar om hard te fietsen is het niet
handig. Dan wil je dat vet liever vervangen door spieren.
> Gewicht zegt ook niet alles.
Theo van Goor
Zo zie je maar dat iedereen een training vanuit een andere hoek
bekijkt en aanpakt.
Ik ben het niet oneens met Hans om een hartslagmeter te gebruiken.
Dat leest lekker makkelijk af zo'n getalletje. Alleen je moet hem wel
goed instellen en de uitkomst goed interpreteren. Dat is lang niet
voor iedereen weggelegd. De uitkomst geeft dan snel een vertekend
beeld waar fouten conclusies uit getrokken kunnen worden.
Je kan hem natuurlijk instellen met algemeen geldende vuistregels,
maar dan is het geen accurate meting meer!
Je zal er moeite voor moeten doen de nukken van zo'n apparaat onder de
knie te krijgen.
Voor huis tuin en keuken werk vind ik dat niet zo noodzakelijk.
Luister naar je lichaam!
Vet is idd verraderlijk spul.
Als een vetcel eenmaal een bepaalde afmeting heeft gehad, zal hij bij
het afvallen wel slinken, maar ook zijn oude (grote) vorm onthouden.
Die wil hij graag weer zo snel mogelijk terug.
Zo kan het voorkomen dat je ook, met weinig eten, na zo'n training
weer aankomt. Zo veel mogelijk voedsel wordt zodra het kan weer
omgezet in vet ipv verbrand.
Zo zit een mens nu eenmaal in elkaar van nature.
We sparen als er overvloed is, om daar in slechte tijden op te kunnen
interen.
Het is niet anders.
Om vet te verbranden moet je ook heel veel presteren. Zoals Hans W. al
aangaf; 17 uur fietsen voor 1 kg vet.
Nu betekend dat niet dat je na een dag fietsen 1 kg van je vet kwijt
bent!
Ruim een week fietsen en je bent van je overgewicht af. Helaas zo
werkt dat niet.
Vet is langzaam aangegroeid om de een of andere reden.
Die rede (snacken, te weinig bewegen, stress?) moet worden omgekeerd
en het zal net zo lang duren voordat het vet weer weg is. Wat blijft
is het geheugen effect. Het kwaad is al geschied.
Interen van dikke mensen is wel degelijk gevaarlijk. Afvallen is iets
anders.
Als je bij een flinke stevige rit 5 kg bent afgevallen aan het einde
van de dag, dan kan dat allerlei redenen hebben.
-Te weinig gedronken kan zomaar 2-3 kg uitmaken. Dat zul je ook wel
voelen en teruggang van prestatie.
Als je die met kleine beetjes na afloop weer bij drinkt, hoeft dat
geen problemen te geven.
-Te weinig koolhydraten tot je nemen kan ook bij dikke mensen tot
(blijvende) schade leiden.
Je spieren hebben brandstof nodig en wel acuut. Als de omzetting van
vetten en/of koolhydraten naar suikers niet snel genoeg gaat en jij
blijft maar door gaan met overvragen en forceren, dan zal het lichaam
verzuren met schadelijk stoffen. De benodigde stoffen worden uit de
directe omgeving van de spieren gehaald. Spierpijn is het gevolg de
dagen erna.
Maar blijven schade aan de spieren of organen is ook niet uitgesloten
bij herhaling.
Ik kan van mijzelf nog herinneren dat ik bovenstaande fouten maken op
mijn 2e tocht naar Giessen.
Het is goedgekomen, maar ik had op een gegeven moment totaal geen
controle meer over mijn spieren.
Spastische trekken maar ook totale verstijving en pijnlijke krampen
waren mijn deel.
Mijn les: Lekker trainen, pijn is best wel fijn. (Vooral de beloning
van diepe uitrusten erna is zalig) Maar NOOIT forceren.
Het moet leuk blijven.
PS Als je kinderen in een karretje of aanhang fiets meegaan, heb jij
je extra training en ben je gelijk bij je kinderen. ;-)
Of een tandem aanschaffen?
BrandweerQuest
Reinout van Rees
> Op 19 oktober 2010 11:02 heeft H. Wessels<H.We...@picardi.nl> het
> volgende geschreven:
>> Het gebruik van een hartslag meter om te trainen is zeker aan te raden.
>
> Alleen spijtig dat er slechts een klein percentage van de mensen die
> een hartslagmeter hebben weten hoe ze die moeten gebruiken. Daarnaast
> kan je met heel veel modellen dan nog weinig tot niets aanvangen wil
> je echt serieus gaan trainen, die geven enkel maar een algemene
> indicatie
Geven het gros v/d modellen dan de hartslag (te) onnauwkeurig aan?
Ik vertrouw m'n weegschaal ook niet. Wel orde-van-grootte, maar niet
dat 'ie op 100 gram nauwkeurig is zoals op de verpakking v/h goedkope
ding stond. Halve kg water drinken en het is nog steeds hetzelfde
gewicht, zucht.
Zoiets, maar dan voor hartslagmeters?
H. Wessels
> On 10/19/2010 11:27 AM, Koen Van den Bergh wrote:
>> Op 19 oktober 2010 11:02 heeft H. Wessels<H.We...@picardi.nl> het
>> volgende geschreven:
>>> Het gebruik van een hartslag meter om te trainen is zeker aan te raden.
>>
>> Alleen spijtig dat er slechts een klein percentage van de mensen die
>> een hartslagmeter hebben weten hoe ze die moeten gebruiken. Daarnaast
>> kan je met heel veel modellen dan nog weinig tot niets aanvangen wil
>> je echt serieus gaan trainen, die geven enkel maar een algemene
>> indicatie
>
> Geven het gros v/d modellen dan de hartslag (te) onnauwkeurig aan?
Een hartslagmeter geeft iha heel netjes de hartslag aan. En met de
vuistregeltjes geeft deze een aardige indicatie van waar je mee bezig bent.
Alleen als je het precies wilt weten moet je een inspanningstest doen
zodat je weet waar je omslagpunt ligt en waar je max is zodat je je
trainingszones precies kunt indelen. Maar dat is pas iets als je echt
serieus gaat trainen.
Maar als je grofweg een indicatie van je inspanning wilt hebben kun je
zelf je maximale hartslag bepalen door tegen een berg op te sprinten en
echt tot het uiterste te gaan en op die manier de verschillende
trainingszones voor jezelf te bepalen.
Ik denk dat je er dan achter zult komen dat zelfs de laagste
trainingszone toch nog behoorlijk inspannend is en het helemaal niet mee
valt om 3 uur lang in deze zone te fietsen.
Kortom:
De meeste hartslagmeters deugen wel, ze geven je hartslag aan.
Je moet zelf wel leren hoe je er mee moet omgaan.
rowingvictor
Reinout,
je kan natuurlijk ook gewoon een roeifiets kopen en dáár je
dagelijkse
en zondagse rondjes op roeien.
Dan train je bijna al je spieren, ben je in no time van je buikje(?)
af én werk je aan je conditie.
Succes!
Victor--méér leren dan fietsen tegenwoordig--Rinia.
.............én weer verder met de discussie...................
Fujinfietser
On 19 okt, 18:22, rowingvictor <victorri...@hotmail.com> wrote:
> En ik ga voor het advies van de oudere en naar mijn inziens wijzere Theo brandweerquest , want ik wil volgende keer met de LeL toch echt een stukje hoger eindigen en wat makkelijker naar het Paastreffen fietsen met kar erachter .
Alhoewel een ritje van 60 , 75 km me in de winter nu ook weer niet al
teveel aanspreekt.
Ik ben alvast begonnen met een paar trimrondjes en de hond mocht ook
nog mee ,gezellig.
> Succes!
>
> Gerrit , eennalaatsteleller,schoone
Theo van Goor
Over het algemeen zullen hartslagmeters best wel nauwkeurig zijn.
Daar ga ik maar van uit, ik heb geen referentie of ijkpunt behalve
pols tellen met een chronometer erbij.
Het zit hem meer in wat Hans aangeeft. Hoe stel je nauwkeurig je
omslagpunt vast en je VMax.
Nee,laat ik niet uitleggen wat dat precies is, dat kan een ander
beter.
Je hebt beide waardes wel nodig om je trainingsbereik vast te stellen.
Is dit niet goed ingesteld dan interpreteer je de meetwaarde van je
meter verkeerd met alle gevolgen van dien.
B.v. als je denkt in je onderste trainingsgebied te zitten (dwz. je
kan nog praten zonder te hijgen) maar je meter geeft 140 aan dan is er
toch echt iets mis.
Een ander gevaar is het vergelijken van waardes met andere sporters.
Je hoort wel eens, ik ging heel lekker, ik had maar een hartslag van
135.
Dit zegt helemaal niets! Je moet dan andere waardes van die persoon
weten en omrekenen naar je eigen waardes om tot een vergelijk te
komen.
Sommige mensen hebben een hele lage rust hartslag. b.v.40.
Andere daar en tegen juist weer wat hoger. b.v 90.(ik heb soms
100-120)
Daartegenover staat dat de maximum hartslag bij iedereen ook weer
totaal verschillend kan zijn.
De een is totaal uitgeput bij 140 andere zijn dat pas bij 200 of meer.
Dat zegt niet altijd iets over je conditie maar belangrijker is dat
hier mee je trainingszones worden vastgesteld. Dat gaat in
percentages.
Iemand nr 1 een gebied tussen 40 en 200 heeft een heel uitgestrekt
gebied tot zijn beschikking.
De overgang van de ene trainingszone naar de andere is riant.(ik laat
het omslagpunt nog even buiten beschouwing)
Iemand nr 2 met een gebied tussen 90 en 140 hoeft niet
noodzakelijkerwijs een slechte conditie te hebben. Wel zal hij bij de
geringste inspanning al snel in de volgende zone komen. Een
hartslagmeter zal hem moeten helpen niet te zwaar te trainen.
Als persoon nr 1 een hartslag heeft van 120 dan zit hij in, voor hem,
rustige trainingszone.
Voor nr 2 is een hartslag van 120 een zware training of
wedstrijdhartslag!
Brandweer - hoe meer antwoorden, hoe meer vragen het oproept - Quest
ouder worden gaat vanzelf, wijzer worden helaas niet
Theo van Goor
Roeifietsen is een ontzettend leuke bezigheid.
De prijzen van een goede 2e hands Thijs zijn heel acceptabel
Natuurlijk is het mooiste door het landschap te roetsen met de wind in
de haren.
Op een eenvoudig/goedkope traningsbank kan het ook heel behoorlijk.
Ventilator en een filmpje op Youtube met de afdaling van Giessen voor
je neus.....
Mocht moeders de vrouw fronsen bij de aanschafkosten, hou haar eens
een offerte voor van een sportschool. Noem terloops het risico van het
daar aanwezige verleidelijk vlees en ze is direct om. ;-)
BrandweerQuest
Koen Van den Bergh
het volgende geschreven:
> Brandweer - hoe meer antwoorden, hoe meer vragen het oproept - Quest
Om dan nog even iets toe te voegen..
Je hebt de correcte waardes nodig om te weten in welke zone je
(ongeveer) traint. Dit kan je doen door je te laten testen. Daarbij
echter 2 opmerkingen:
-Niet overal interpreteren ze de uitslag daarvan correct, waardoor je
alsnog de verkeerde waardes hebt. Dit is me 1x zelf overkomen en ik
heb van verschillende andere mensen hetzelfde gehoord.
-De juiste waardes kunnen heel erg evolueren, zeker bij veranderingen
in manier van trainen of beter gezegd lichamelijke inspanningen. Je
zou dus minimaal elke maand terug zo'n test moeten laten uitvoeren..
wat niet goedkoop is.
Als je er redelijk veel tijd in wil steken kan je zelf leren hoe je de
juiste waardes kan aflezen uit grafieken. Daarvoor heb je wel een
hartslagmeter nodig waarbij je elke training opslaat en dit zo
nauwkeurig mogelijk.. bij de mijne vroeger was dat om de 5 seconden of
max 15s als anders het geheugen te klein zou zijn. Je spreekt dan wel
niet meer over goedkope modellen..
Tegenwoordig heb je modellen die deze waardes voor jou vaststellen..
voor veel mensen zullen deze waarden wel ongeveer kloppen. Heb je de
pech dat deze niet kloppen heb je er echter niets aan. Om die reden
sta ik er persoonlijk nogal weigerachtig tegenover. Ook kan een
logaritme niet met alle factoren rekening houden die wel van invloed
kunnen zijn.
Koen -naar je lichaam luisteren is niet voor iedereen gemakkelijk,
maar wel veel eenvoudiger en zolang je geen topprestaties wil leveren
zeker voldoende-
H. Wessels
> B.v. als je denkt in je onderste trainingsgebied te zitten (dwz. je
> kan nog praten zonder te hijgen) maar je meter geeft 140 aan dan is er
> toch echt iets mis.
Oei, nu ga ik me toch echt zorgen maken Theo... ;-)
Vertel! Want mijn onderste trainingsgebied loopt van 138 - 152. En dan
kan ik nog praten zonder te hijgen, ik kan dat tempo tenminste 24 uur
volhouden.
Wat is er dan mis?
Even voor de duidelijkheid. Mijn trainingszones zijn:
D1: 138 - 152
D2: 152 - 165
D3: 165 - 175
Omslagpunt: 175
Max: 175 - 192
Maximum hartslag: 192
Volgens mij is een hartslag van 140 helemaal niet zo'n vreemde waarde
voor de laagste trainingszone voor een man tussen de 30 en 40 jaar oud.
H. Wessels
> Om dan nog even iets toe te voegen..
> Je hebt de correcte waardes nodig om te weten in welke zone je
> (ongeveer) traint. Dit kan je doen door je te laten testen. Daarbij
> echter 2 opmerkingen:
> -Niet overal interpreteren ze de uitslag daarvan correct, waardoor je
> alsnog de verkeerde waardes hebt. Dit is me 1x zelf overkomen en ik
> heb van verschillende andere mensen hetzelfde gehoord.
Ik zou me hier niet al te veel zorgen over maken. Ik heb gemerkt dat de
indeling van de zones per trainer kan verschillen. Drie, vier of 5
zones, het kan allemaal. Als amateur moet je je niet te druk maken over
de verschillen. Over een afwijking van 10 slagen per minuut hoef je je
niet druk te maken.
> -De juiste waardes kunnen heel erg evolueren, zeker bij veranderingen
> in manier van trainen of beter gezegd lichamelijke inspanningen. Je
> zou dus minimaal elke maand terug zo'n test moeten laten uitvoeren..
> wat niet goedkoop is.
Dat klopt niet. De waardes blijven behoorlijk constant. Het effect van
trainen is dat je bij de zelfde hartslag een groter vermogen gaat
leveren. Je gaat dus steeds harder fietsen bij dezelfde hartslag.
Minimaal elke maand een test uitvoeren is van den zotte. Eens per jaar
is vaak genoeg.
Koen Van den Bergh
volgende geschreven:
> On 20-10-2010 10:17, Koen Van den Bergh wrote:
> Ik zou me hier niet al te veel zorgen over maken. Ik heb gemerkt dat de
> indeling van de zones per trainer kan verschillen. Drie, vier of 5 zones,
> het kan allemaal. Als amateur moet je je niet te druk maken over de
> verschillen. Over een afwijking van 10 slagen per minuut hoef je je niet
> druk te maken.
Hoeveel zones is misschien wat afhankelijk van hoe je trainer zijn
trainingen opstelt, maar 10 slagen per minuut is wel heel veel.
10 te weinig: niets mis, maar wel zonde van je geld
10 teveel: helemaal zonde van het geld, veel trainingen zullen eerder
een tegenovergesteld effect hebben, al merk je dat misschien pas als
je correct gaat trainen en meer veel minder moeite plots sneller gaat
rijden.
> Dat klopt niet. De waardes blijven behoorlijk constant. Het effect van
> trainen is dat je bij de zelfde hartslag een groter vermogen gaat leveren.
> Je gaat dus steeds harder fietsen bij dezelfde hartslag. Minimaal elke maand
> een test uitvoeren is van den zotte. Eens per jaar is vaak genoeg.
Eens je conditie helemaal in orde is en je manier van training
nauwelijks wijzigt heb je gelijk.
Iemand die overtraind is en correct gaat trainen zal serieuze
wijzigingen zien op korte tijd. Ook kan je in bepaalde gevallen een
wezenlijk verschil zien als je gaat trainen op het verhogen van het
overslagpunt. Daarnaast hebben we nog mensen die hun conditie
opbouwen, ook daar kan je grote verschillen opmerken.
Elke maand een test uitvoeren is ook zot, tenzij je zelf de kennis
hebt om dat zelf te doen. Daarom is mijn advies heel simpel: wil je
geen topprestaties leveren, leer dan naar je lichaam luisteren en ga
daar niet tegen is!
Koen -en dan spreken we nog niet over de supercompensatie en andere-
Maarten Sneep
<koen.l...@gmail.com> wrote:
> Als je er redelijk veel tijd in wil steken kan je zelf leren hoe je de
> juiste waardes kan aflezen uit grafieken. Daarvoor heb je wel een
> hartslagmeter nodig waarbij je elke training opslaat en dit zo
> nauwkeurig mogelijk.. bij de mijne vroeger was dat om de 5 seconden of
> max 15s als anders het geheugen te klein zou zijn. Je spreekt dan wel
> niet meer over goedkope modellen.
Toch leuk zo'n GPS met hartslagmeter: elke seconde (als je hem omdoet),
zat geheugen, en met de bijbehorende gegevens zoals snelheid, klimmen,
cadans. Bij mij ontbreekt alleen de verbinding hartslag-vermogen. Toch
eens kijken welke grafieken nodig zijn om enkele zones te bepalen.
Maarten - data is er, nu de interpretatie - Sneep
H. Wessels
> Toch leuk zo'n GPS met hartslagmeter: elke seconde (als je hem omdoet),
> zat geheugen, en met de bijbehorende gegevens zoals snelheid, klimmen,
> cadans. Bij mij ontbreekt alleen de verbinding hartslag-vermogen. Toch
> eens kijken welke grafieken nodig zijn om enkele zones te bepalen.
Uit die grafieken kun je geen zones bepalen. Met behulp van je
rusthartslag en maximale hartslag (geschat met een vuistregel of beter
nog zelf meten) kun je je trainingszones bepalen. Gebruik daarvoor bijv
dit artikel:
http://www.contest.nl/wrn-hartslagmeter.pdf
Uit de vermogen tegen hartslag grafiek van een maximaaltest kun je je
omslagpunt bepalen. Maar dan moet je wel het vermogen wat je levert
erbij hebben.
Mango54
On 20 okt, 14:13, "H. Wessels" <H.Wess...@Picardi.nl> wrote:
> Uit die grafieken kun je geen zones bepalen. Met behulp van je
> rusthartslag en maximale hartslag (geschat met een vuistregel of beter
> nog zelf meten) kun je je trainingszones bepalen. Gebruik daarvoor bijv
> dit artikel:http://www.contest.nl/wrn-hartslagmeter.pdf
>
> Uit de vermogen tegen hartslag grafiek van een maximaaltest kun je je
> omslagpunt bepalen. Maar dan moet je wel het vermogen wat je levert
> erbij hebben.
weer gaan hardlopen misschien, of de test 'vertalen ' naar fietsen:
met de Conconitest kun je verschillende dingen berekenen. (even
googlen op Conconi). Deze is best zelf uit te voeren,
Met de methode van Karvonen gebruik je je zogenoemde hartslagreserve
voor het uitrekenen va je zones.
Zelf ga ik altijd uit van percentages van mijn maximale hartslag.
Werkt bij mij prima, maar ik weet wel mijn echte max en gebruik niet
zo'n getal min je leeftijd schatting. Om aan te geven hoeveel verschil
daarin zit: mijn echte max is 202, schatting zou 171 zijn! Nogal groot
verschil dus om mee te gaan rekenen.
Marloes -zou heeeel graag weer willen kunnen trainen- Dries
Raymond van Vugt
hartslagmeter ipv gwn naar je lichaam te luisteren?
Op 20-10-2010 10:17, Koen Van den Bergh schreef:
Gele Quest
Raymond van Vugt <ligfiet...@gmail.com> wrote:
> Ik vraag me eigenlijk af waarom er zo gehamerd word op die
> hartslagmeter ipv gwn naar je lichaam te luisteren?
>
Na een lange tijd zonder hartslagmeter ben ik weer begonnen om met de
hartslagmeter te fietsen. Het is gewoon een stok achter de deur om niet
te rustig te fietsen.
Grtz,
Gele Quest
Raymond van Vugt
eigenlijk probeer je dan om zo lang mogelijk op een bepaalde hartslag te
rijden?
ik geef ook alles op lange afstand, maar ik weet dat goed af te wegen,
ik kom altij voldaan aan, maar heb wel echt me helemaal op gereden dan
(volgende dag kan ik weer rijden hoor, nie da ik echt ALLES geef)
Ik vroeg me af: is dat dan uniek voor mij, of zijn er meer die zo goed
kunnen bepalen hoe hard ze kunnen?
Maarten Sneep
On 20 okt 2010, at 19:55, Raymond van Vugt wrote:
> Ik vraag me eigenlijk af waarom er zo gehamerd word op die hartslagmeter ipv gwn naar je lichaam te luisteren?
Om niet alleen te luisteren, maar het ook te begrijpen moet je de juiste taal spreken. De taal van je lichaam is de hartslag. Nu spreekt elk lichaam een en net iets ander dialect, dus moet je de boel ook ontcijferen, maar een apparaat om het gesprek vast te leggen is wel erg handig.
Omdat de juiste intensiteit van belang is voor het gewenste effect, moet je daar iets preciezer in zijn dan zomaar iets doen. Te hard, en je bent niet aan het trainen, maar aan het slopen.
Maarten - wat zegt u? - Sneep
Koen Van den Bergh
het volgende geschreven:
> Toch leuk zo'n GPS met hartslagmeter: elke seconde (als je hem omdoet),
> zat geheugen, en met de bijbehorende gegevens zoals snelheid, klimmen,
> cadans. Bij mij ontbreekt alleen de verbinding hartslag-vermogen. Toch
> eens kijken welke grafieken nodig zijn om enkele zones te bepalen.
>
> Maarten - data is er, nu de interpretatie - Sneep
Toen ik intensief met triathlon bezig was haalde ik samen met mijn
vader alle nodige informatie uit de grafieken van de trainingen die ik
deed. Hoe het allemaal werkt kan ik hier niet uitleggen omdat we dan
veel en veel te ver gaan en ik dan mijn vader erbij moet halen om
zeker te zijn dat ik het juist zeg.
Ik heb op deze moment de indruk dat Hans het allemaal vrij eenvoudig
opvat. Het is een heel ingewikkelde materie die veel tijd vergt om het
allemaal te leren. Zelf heb ik mezelf enkel bezig gehouden met wat ik
voor mezelf nodig had om de doelen te halen die ik wilde bereiken. Het
heeft enkele jaren geduurd voordat ik zelf alles alleen uitzocht en
bepaalde wat voor training ik wanneer mocht doen.
De reden dat ik dat toen allemaal geleerd heb is simpel: ik was
overtraind. De trainingen zelf ben ik op mijn gevoel blijven doen,
maar alles werd opgeslagen en op die manier werd bepaald hoe ver ik
mocht gaan tijdens die trainingen. Op die manier heb ik een hele
evolutie gezien, juist omdat alles heel kort opgevolgd kon worden.
Sinds mijn ongeval werk ik enkel op mijn gevoel, omdat ik sindsdien
ook geleerd heb om rust te nemen als ik dat nodig heb. Als je naar je
lichaam kan luisteren en dat gevoel volgen kan je een heel eind komen,
zeker in combinatie met een tip die ik eerder al gegeven heb in een
ander mailtje.
Koen -gaat het hierbij laten-
Maarten
Ik ben het wel met Raymond eens, er wordt teveel waarde toegekend aan
hartslagmeters en vooral aan allerlei theorieen om mbv een hartslagmeter
de ideale training te bepalen.
Ik heb jarenlang als roeicoach alle theorieen gevolgd, maar als je goed
gaat zoeken is er meer theorie dan empirisch bewijs. Dus neem veel
dingen met een korrel zout en leer te luisteren naar je lichaam, dat is
al moeilijk genoeg. Een hartslagmeter geeft best wel nuttige informatie,
maar vooral als je het koppelt aan het gevoel wat je erbij hebt. Met een
hartslagmeter kun je ook experimenteren: wat gebeurt er als ik met een
hogere hartslag train, of juist met een lagere.
Er zijn maar een paar principes die wetenschappelijk overeind blijven.
Het eerste is het principe van de supercompensatie: om te verbeteren heb
je een prikkel nodig, een trainingsbelasting die een serieuze inspanning
betekent. Deze prikkel leidt in eerste instantie tot vermoeidheid, dus
verminderd prestatievermogen, maar na voldoende rust past het lichaam
zich aan met als resultaat een (tijdelijk) verhoogd prestatievermogen.
Als je daarna niets doet, zakt het prestatievermogen weer terug. Het is
dus zaak om de volgende trainingsprikkel te geven als de verhoging van
het prestatievermogen door de vorige prikkel maximaal is. Dit betekent
dat je voldoende moet rusten, maar niet teveel. Als je geen batterij
testen (bloedwaardes) tot je beschikking hebt, is luisteren naar je
lichaam de enige manier (natuurlijk zijn er wel wat richtlijnen bekend
over wat voldoende rust is afhankelijk van het type training). In het
algemeen geldt dat hoe intensiever (hoge hartslag) en uitputtender
(intensiteit+duur) de training, hoe meer rust nodig is. Als je je niet
compleet over de kop traint is meestal 12 - 72 uur rust voldoende.
Het tweede principe is de specificiteit: je verbeterd wat je traint.
Door lang te trainen verbeter je het vermogen om een inspanning lang vol
te houden, maar verwacht niet dat je sprintvermogen er groot van wordt,
daarvoor zul je vaak moeten sprinten in je training. Door veel hard te
lopen verbeter je je prestaties op loopgebied, maar verwacht niet dat je
er opeens ook hard door kan fietsen. Een kanttekening is dat hoe
ongetrainder mensen zijn, hoe minder het specificiteitsbeginsel opgaat.
Als je eerst een compleet asportief iemand bent die al moe is na 10
traptreden en je gaat (op een goede manier) aan hardlooptraining doen,
dan zal daarna bijna alles beter gaan.
Het derde principe is de interval training. Door intensievere inspaning
af te wisselen met korte rustperiodes, kun je meer training verwerken
dan met inspanning van hetzelfde niveau. Hierbij kun je varieren in de
duur van de inspanning en in de duur van het herstel. Tijdens het
herstel kan de hartslag zakken en kan verzuring worden weggewerkt. Met
een relatief korte rust krijgt de intervaltraining meer een
duurkarakter, met lange rust kunje meer trainen op maximale intensiteit.
Doordat je kunt spelen met inspanningsduur en intensiteit en met de duur
van de rustperiode, is intervaltraining best wel complex. Voor fietsers
is het vooral handig om te trainen voor een hogere snelheid. Fiets een
paar km harder dan je gewend ben, ga door tot je aan je grens zit en zak
terug naar een tempo waarin je weer bij kunt komen en herhaal dit tot je
je portie hebt gehad.
Een kanttekening bij intervaltraining is, dat je voldoende (continue)
duurtraining moet blijven doen. Alleen maar intervaltraining geeft
risico op overtraindheid.
Wat is overtraindheid? Eigenlijk het ultieme niet naar je lichaam
luisteren, je trainingsschema doorzetten, terwijl je lichaam rust wil.
Waar het op neer komt is dat je gedurende langere tijd opnieuw gaat
trainen terwijl je lichaam onvoldoende hersteld is van de vorige
training. Wat je vaak ziet is dat externe omstandigheden hierbij een rol
spelen: iemand is lekker aan het trainen, maar door een verandering,
b.v. werksituatie, stress is de gebruikelijke rust niet meer genoeg om
te herstellen, wat vervolgens tot overtraining leidt. Overtraining is
een soort ontregeling van het lichaam, die behoorlijke tijd nodig kan
hebben om te herstellen en natuurlijk het wegnemen van de oorzaak.
Maarten - sporters geloven graag theorieen, maar dat is niet verstandig
Pieter Jan
wrote:
> hartslagmeter ipv gwn naar je lichaam te luisteren?
>
Op mijn woon-werk verkeer rij ik in een tempo dat ik makkelijk 2 uur
achter elkaar vol kan houden. Door dat regelmatig te doen krijg ik wel
een goede conditie, maar mijn snelheid gaat er niet echt van omhoog.
Als ik een stuk harder ga fietsen dan zegt mijn lichaam al snel: "He,
ik wordt moe". Nu luister ik altijd goed naar mijn lichaam, dus dan ga
ik vanzelf weer wat langzamer fietsen.
Nu heb ik mijn hartslagmeter vooral (in het begin) bij hardlopen
gebruikt. Daar voelt de inspanning al snel zwaarder dan bij fietsen
(als je op de fiets ophoudt met trappen dan rol je wel door, bij
hardlopen blijkt dat niet zo te zijn) en loop ik uit mezelf niet zo
snel erg hard.
Door bewust boven een bepaalde hartslag te blijven en van te voren te
bepalen hoe lang ik die inspanning vol wil houden kan ik mezelf er
veel beter toe zetten wat extra te geven. Daarbij moeten die doelen
natuurlijk wel een beetje aansluiten bij wat je lichaam aan kan
Pieter Jan
H. Wessels
> Ik vraag me eigenlijk af waarom er zo gehamerd word op die hartslagmeter
> ipv gwn naar je lichaam te luisteren?
Omdat lichaam en geest gekoppeld zijn.
Neem een lange D1 training. Zeg 3 uur. In het begin ben je uitgerust en
fris en fanatiek. Je rijdt dan zo boven de D1 doelhartslag. De D1
hartslag is nauwelijks inspannend. Lichaam en geest zeggen, 'Ik kan
harder in ik wil harder'. De hartslagmeter zegt: 'Nee hoor, dit is hard
genoeg'.
Na 2 uur fietsen begin je ondanks die lage hartslag toch behoorlijk moe
te worden. 'Lichaam zegt ik ben moe kunnen we niet wat langzamer?'
Hartslagmeter zegt: 'Nee, hoor, we trainen nog steeds in de juiste zone
doorfietsen'.
Het rijden van D2 of D3 intervallen zonder hartslagmeter is nauwelijks
te doen. Alleen max intervallen kun je zonder hartslagmeter doen.
Natuurlijk kun je ook fijn fietsen zonder hartslagmeter. Maar als je net
even meer wilt dan is de volgende stap een hartslagmeter.
Daarna volgen nog een heleboel stappen tot je bij een persoonlijke
trainer aankomt die iedere dag bepaald wat je eet, wat je traint en hoe
laat je naar bed gaat.
H. Wessels
> haha, je kunt ook als mij rijden, dan rij je nooit te rustig xD dus
> eigenlijk probeer je dan om zo lang mogelijk op een bepaalde hartslag te
> rijden?
Bij trainen rijdt je inderdaad een bepaalde tijd met een bepaalde doel
hartslag. Het kan zelfs wisselend zijn: 10 minuten wat hoger, 5 minuten
wat lager en dat 4 maal herhalen.
> ik geef ook alles op lange afstand, maar ik weet dat goed af te wegen,
> ik kom altij voldaan aan, maar heb wel echt me helemaal op gereden dan
> (volgende dag kan ik weer rijden hoor, nie da ik echt ALLES geef)
Dat is niet zo heel erg moeilijk en het is geen trainen. Het is altijd
precies het zelfde doen. Een kunstje dat je na een paar maanden wel
onder de knie hebt en daarna zit er maar weinig vooruitgang in. Er is
geen prikkel voor het lichaam om beter te worden.
Trainen is een prikkel aan het lichaam geven om beter te worden en
daarna het lichaam ook de rust geven om te herstellen en zich te verbeteren.
Als je begint met trainen zul je er verbaasd van staan hoe rustig aan je
moet doen en hoe relatief weinig je tot je maximum gaat.
> Ik vroeg me af: is dat dan uniek voor mij, of zijn er meer die zo goed
> kunnen bepalen hoe hard ze kunnen?
Nee, dat is helemaal niet zo moeilijk. Dat kan (bijna) iedereen die zich
regelmatig inspant.
Maarten
Volgens mij ligt hier 1 fundamentele aanname aan ten grondslag die
echter nog nooit bewezen is, namelijk dat precies volgens het boekje
trainen met bv. een hartslag tussen x en y een beter resultaat geeft dan
op gevoel trainen. Het enige wat je met volgens het boekje trainen
bereikt is het wegnemen van twijfel of je het wel goed doet, maar dat is
onterecht want het boekje garandeert niets.
Op gevoel trainen vereist wel de nodige ervaring en ook weten waar je
mee bezig bent. Een hartslagmeter kan prima helpen om een onervaren
iemand te laten zien hoe het fout gaat, zoals in het voorbeeld van Hans.
Aan de andere kant merk je snel genoeg, dat je op een rit van 3-4 uur
voor je gevoel overdreven rustig moet beginnen, omdat je anders in de
tweede helft van de rit de mist ingaat.
Op gevoel trainen zou wel eens beter kunnen zijn, omdat je dan beter
rekening houdt met de vorm van het moment, zodat je op een offday minder
hard traint, en op een goede dag misschien wat harder. Dat geldt zowel
voor de hartslagmeter als de snelheidsmeter. Als ik zonder
snelheidsmeter fiets, fiets ik vaak lekkerder, terwijl ik gezien de
gereden tijd over een vast parkoers niet langzamer fiets.
En die persoonlijke trainer kan alleen maar weten wat goed voor me is,
als ie een lab ter beschikking heeft en dagelijks allerlei analyses op
me los laat, en dan nog. Dat zou ik sowieso al niet willen, dus ik
bepaal zelf wel wat goed voor me is en gebruik daar m'n gevoel en
ervaring voor.
Maarten - meten en weten is leuk, maar gevoel moet je niet uitschakelen
H. Wessels
> Toen ik intensief met triathlon bezig was haalde ik samen met mijn
> vader alle nodige informatie uit de grafieken van de trainingen die ik
> deed. Hoe het allemaal werkt kan ik hier niet uitleggen omdat we dan
> veel en veel te ver gaan en ik dan mijn vader erbij moet halen om
> zeker te zijn dat ik het juist zeg.
>
> Ik heb op deze moment de indruk dat Hans het allemaal vrij eenvoudig
> opvat.
Ik heb tegengas gegeven op jou uitlatingen over maandelijks testen.
Je kunt trainen op vele niveaus. Met een hartslagmeter en vuistregels
kun je een heel eind komen. Hoe serieuser en fanatieker je wordt hoe
meer aandacht je gaat besteden aan schema's, testen en trainingsapparatuur.
Ikzelf train met SRM. Daar kun je prachtig mooi mee zien wat je lichaam
presteert, vooruitgang en hoe je lichaam omgaat met vermoeidheid. Met
een maximaal test en lactaat metingen worden dan schema's voor mij
opgesteld.
Allemaal heel leuk en prachtig. Maar je kunt ook met eenvoudig middelen
veel doen. Een eenvoudige hartslagmeter kost niet veel maar kan wel een
mooi hulpmiddel zijn bij het trainen. Op internet zijn een boel basis
schema's te vinden waarop je je training kunt baseren. Als je het leuk
vind kun je je er verder in verdiepen. Maar het hoeft niet.
H. Wessels
> Volgens mij ligt hier 1 fundamentele aanname aan ten grondslag die
> echter nog nooit bewezen is, namelijk dat precies volgens het boekje
> trainen met bv. een hartslag tussen x en y een beter resultaat geeft dan
> op gevoel trainen. Het enige wat je met volgens het boekje trainen
> bereikt is het wegnemen van twijfel of je het wel goed doet, maar dat is
> onterecht want het boekje garandeert niets.
Ik heb het een beetje moeilijk met het 'op gevoel' trainen van jou. Wat
houdt dat in? Helemaal zonder schema's. Met schema's maar op gevoel de
waarden voor D1, D2 en D3 bepalen?
Ik durf te beweren dat de schema's werken. Daar is voldoende onderzoek
naar geweest. Er zijn meer dan genoeg gevallen bekend van fanatieke
rijders die voor hun gevoel niet hard genoeg trainen en zich helemaal
kapot hebben getraind.
> Op gevoel trainen vereist wel de nodige ervaring en ook weten waar je
> mee bezig bent. Een hartslagmeter kan prima helpen om een onervaren
> iemand te laten zien hoe het fout gaat, zoals in het voorbeeld van Hans.
> Aan de andere kant merk je snel genoeg, dat je op een rit van 3-4 uur
> voor je gevoel overdreven rustig moet beginnen, omdat je anders in de
> tweede helft van de rit de mist ingaat.
Natuurlijk. Ik kan ook vrij goed 6 uur D1 rijden zonder op mijn
hartslagmeter te kijken. Dat leer je vanzelf wel. Maar extensieve
intervallen rijden zonder hartslagmeter is en blijft knap lastig (en dan
gebruik ik nog een vermogensmeter omdat de hartslag enigszins na ijlt op
het geleverde vermogen).
> Op gevoel trainen zou wel eens beter kunnen zijn, omdat je dan beter
> rekening houdt met de vorm van het moment, zodat je op een offday minder
> hard traint, en op een goede dag misschien wat harder.
Van een trainer krijg je gewoon te horen dat als het op een dag niet
lekker voelt dan sla je de training over en je haalt zo'n training ook
niet in. Luisteren naar je lichaam is belangrijk. Ik heb soms 'zware'
benen. Als na het warm rijden dat niet over is dan blaas ik de training
voor die dag af.
> En die persoonlijke trainer kan alleen maar weten wat goed voor me is,
> als ie een lab ter beschikking heeft en dagelijks allerlei analyses op
> me los laat, en dan nog. Dat zou ik sowieso al niet willen, dus ik
> bepaal zelf wel wat goed voor me is en gebruik daar m'n gevoel en
> ervaring voor.
Een trainer hoort meer kennis van trainen te hebben dan jou. Heeft meer
ervaring met het opstellen van trainingsschema's en kan met de
terugkoppeling van jou zo nodig de programma's aanpassen.
En hoewel ik, naar mijn mening, inmiddels voel doende ervaring en kennis
van trainen heb om het zonder een trainer af te kunnen, vind ik een
trainer toch prettig. Het is een goede stok achter de deur. Als anderen
mee kijken ben ik minder geneigd om eens en keer wat over te slaan omdat
ik geen zin heb dan wanneer ik het voor mezelf moet doen.
Maar daar ligt precies het verschil in hoe fanatiek je met het trainen
bezig bent.
Maarten
> On 21-10-2010 12:06, Maarten wrote:
>> Volgens mij ligt hier 1 fundamentele aanname aan ten grondslag die
>> echter nog nooit bewezen is, namelijk dat precies volgens het boekje
>> trainen met bv. een hartslag tussen x en y een beter resultaat geeft dan
>> op gevoel trainen. Het enige wat je met volgens het boekje trainen
>> bereikt is het wegnemen van twijfel of je het wel goed doet, maar dat is
>> onterecht want het boekje garandeert niets.
>
> Ik heb het een beetje moeilijk met het 'op gevoel' trainen van jou.
> Wat houdt dat in? Helemaal zonder schema's. Met schema's maar op
> gevoel de waarden voor D1, D2 en D3 bepalen?
Met schema's, waarin je intensiteit, omvang, trainingsvorm en de
afwisseling hiervan tussen de verschillende trainingen aangeeft. De
bewaking van de juiste intensiteit doe ik op gevoel. Ik ben trouwens
helemaal niet vies van een hartslagmeter, maar kijk daar niet al te
serieus naar.
>
> Ik durf te beweren dat de schema's werken. Daar is voldoende onderzoek
> naar geweest.
Ik had altijd moeite om dat onderzoek te vinden en met name om
verantwoord, controleerbaar onderzoek te vinden.
> Er zijn meer dan genoeg gevallen bekend van fanatieke rijders die voor
> hun gevoel niet hard genoeg trainen en zich helemaal kapot hebben
> getraind.
Dat zijn dan mensen die de trainingsprincipes niet goed begrijpen, of
die trainers hebben die het niet goed begrijpen.
Er zijn ook nog steeds professionele schaatsploegen, die de plank af en
toe volledig misslaan, ondanks de mooie schema's en de hulpmiddelen die
ze ter beschikking hebben.
>
>> Op gevoel trainen vereist wel de nodige ervaring en ook weten waar je
>> mee bezig bent. Een hartslagmeter kan prima helpen om een onervaren
>> iemand te laten zien hoe het fout gaat, zoals in het voorbeeld van Hans.
>> Aan de andere kant merk je snel genoeg, dat je op een rit van 3-4 uur
>> voor je gevoel overdreven rustig moet beginnen, omdat je anders in de
>> tweede helft van de rit de mist ingaat.
>
> Natuurlijk. Ik kan ook vrij goed 6 uur D1 rijden zonder op mijn
> hartslagmeter te kijken. Dat leer je vanzelf wel. Maar extensieve
> intervallen rijden zonder hartslagmeter is en blijft knap lastig (en
> dan gebruik ik nog een vermogensmeter omdat de hartslag enigszins na
> ijlt op het geleverde vermogen).
Het lastige is het geloof dat het nuttig is om dat soort subtiele
verschillen in niveaus aan te brengen en uit te voeren en ook het geloof
dat de hartslag daar een goede maat voor is. De hartslag kan door veel
dingen be�nvloed worden en is lang niet altijd een betrouwbare
indicatie, zeker als het om subtiele verschillen in belasting gaat.
>
>> Op gevoel trainen zou wel eens beter kunnen zijn, omdat je dan beter
>> rekening houdt met de vorm van het moment, zodat je op een offday minder
>> hard traint, en op een goede dag misschien wat harder.
>
> Van een trainer krijg je gewoon te horen dat als het op een dag niet
> lekker voelt dan sla je de training over en je haalt zo'n training ook
> niet in. Luisteren naar je lichaam is belangrijk. Ik heb soms 'zware'
> benen. Als na het warm rijden dat niet over is dan blaas ik de
> training voor die dag af.
>
>> En die persoonlijke trainer kan alleen maar weten wat goed voor me is,
>> als ie een lab ter beschikking heeft en dagelijks allerlei analyses op
>> me los laat, en dan nog. Dat zou ik sowieso al niet willen, dus ik
>> bepaal zelf wel wat goed voor me is en gebruik daar m'n gevoel en
>> ervaring voor.
>
> Een trainer hoort meer kennis van trainen te hebben dan jou. Heeft
> meer ervaring met het opstellen van trainingsschema's en kan met de
> terugkoppeling van jou zo nodig de programma's aanpassen.
Ik heb teveel trainers meegemaakt, die zworen bij het een of het ander,
wat achteraf nergens op bleek te slaan. Sinds die tijd kies ik voor
dingen waarvan ik zelf de logica begrijp, wat ook betekent dat ik me er
zelf in verdiep.
>
> En hoewel ik, naar mijn mening, inmiddels voel doende ervaring en
> kennis van trainen heb om het zonder een trainer af te kunnen, vind ik
> een trainer toch prettig. Het is een goede stok achter de deur. Als
> anderen mee kijken ben ik minder geneigd om eens en keer wat over te
> slaan omdat ik geen zin heb dan wanneer ik het voor mezelf moet doen.
>
> Maar daar ligt precies het verschil in hoe fanatiek je met het trainen
> bezig bent.
>
Die stok achter de deur heb ik persoonlijk nooit nodig gehad. Dat heeft
te maken met motivatie en weten waar je mee bezig bent. Een keer
overslaan als je geen zin hebt kan trouwens heel goed zijn. Alleen moet
je vraagtekens gaan stellen als je te vaak geen zin hebt.
Voordat je gaat denken, die jongen snapt niet waar die het over heeft:
ik was in 1980 WK finalist in de lichte acht (roeien). In 1981 heb ik
mijn ergometerscore met een kleine 10% verbeterd door de schema's van de
bond los te laten en op eigen inzicht en gevoel te gaan trainen. Daarmee
was ik verreweg de hoogste score op de ergometer vergeleken met mijn
lichte (< 72,5 kg) collega's. De score is ook niet meer verbeterd, mede
doordat een paar jaar later een ander type ergometer in zwang kwam
(Concept II ipv Gjessing).
> Hans Wessels
Maarten - hoe ouder ik word, hoe beter ik was
191.861.807
> hartslagmeter ipv gwn naar je lichaam te luisteren?
Raymond, maar ik vind het verdomd moeilijk om naar mijn lichaam te
luisteren. Als ik het gevoel heb dat ik echt niet meer kan, betekent
dat dan dat ik rust moet nemen of juist ietsjes harder moet gaan
rijden? Als ik nerveus word, heb ik dan eten nodig of meer inspanning
of een koffiepauze? Of moet ik gewoon nog eens de kilometers
narekenen? Het kan van alles betekenen. Sommige toch vrij belangrijke
zaken ontgaan me zelfs volkomen. Zo kreeg ik bij mijn vakantie vorig
jaar geen enkel teken van mijn lijf dat ik verkeerd aan het eten was
(rijst ipv pasta) totdat ik letterlijk omviel.
'Gevoel' en 'naar je lichaam luisteren' - ik vind het wel wat
gemakkelijk gezegd. Niet dat je met een hartslagmeter en een SRM
opeens alles weet. Maar meten, wegen, MJ's tellen en een gezonde
scepsis richting de signalen van je lichaam is nodig als je goed wilt
trainen, of gezond wil blijven onder zware inspanning.
grtjs, 191.861.807 - Wondjes die niet genezen en geen ochtenderectie,
zou dat ook nog iets betekenen?
Rode Pioneer
> grtjs, 191.861.807 - Wondjes die niet genezen en geen ochtenderectie,
> zou dat ook nog iets betekenen?
>
Ja handjes boven de slaapzak houden op fietsvakantie.
Grrz
Rode Pioneer
Quest 273
Dat lijkt me in Scandinavië in het najaar een slecht advies.
/Mars
Rode Pioneer
> >> zou dat ook nog iets betekenen?
> >
> > Ja handjes boven de slaapzak houden op fietsvakantie.
>
>
Ik hoop niet dat ik suggereerde dat het een goed advies was....
Grrz
Rode -onder de slaapzak kan nl veel leuker zijn- Pioneer
Maarten
>
> grtjs, 191.861.807 - Wondjes die niet genezen en geen ochtenderectie,
> zou dat ook nog iets betekenen?
>
Maarten - kunnen we niet hebben hier
Theo Mol
Op gevoel trainen zou wel eens beter kunnen zijn, omdat je dan beter rekening houdt met de vorm van het moment, zodat je op een offday minder hard traint, en op een goede dag misschien wat harder.
Hij ligt alweer een hele tijd in een la, maar op mijn hartslagmeter zit een functie waarmee hij de vorm van de dag kan bepalen. Het kan dus wel met dat ding al is het een hoop gepruts. Door training zou je ook moeten leren wanneer je wel en niet over je grenzen kunt gaan.
Als ik zonder snelheidsmeter fiets, fiets ik vaak lekkerder, terwijl ik gezien de gereden tijd over een vast parkoers niet langzamer fiets.
meten en weten is leuk, maar gevoel moet je niet uitschakelen
-- Groet van Theo, hear hear, Mol.
Maarten Sneep
<ligf...@gmail.com> wrote:
> grtjs, 191.861.807 - Wondjes die niet genezen en geen ochtenderectie,
> zou dat ook nog iets betekenen?
Welke vitamines en metalen waren dat ook alweer? IJzer? Vitamine B, C?
Diabetes is ook een mogelijkheid, maar je valt geloof ik niet echt in de
risico-groep voor type-2. Hoe zit het met de drink-behoefte (nee, geen
drank-behoefte)?
Maarten - luisteren is goed, soms is een vertaler nodig - Sneep
Pieter Jan
wrote:
> Op 19 oktober 2010 09:37 heeft Reinout van Rees <rein...@vanrees.org>
> het volgende geschreven:
>
> > :-) Specifieke sites die een handig overzicht geven? Even googlen zal
> > waarschijnlijk een bos aan boompjes opleveren waardoor je die ene echt
> > handige site niet ziet, vandaar.
>
> Stap 1: meet elke ochtend je rustpols, dat is dus het eerste wat je
> doet als je wakker bent nog in je bed. Schrijf die elke dag op.
> [knip]
Om nog even terug te komen op die rustpols: Hoe meten jullie die?
Als ik 's ochtends net wakker ben valt het me erg tegen om ergens mijn
hartslag te voelen. Tegen de tijd dat ik hem een keer gevonden heb,
heb ik al zo liggen woelen dat het ritme een stuk hoger ligt.
Pieter Jan
H. Wessels
> Om nog even terug te komen op die rustpols: Hoe meten jullie die?
Ik gebruik of mijn pols of mijn halsslagader. De minuten aanduiding van
de wekkerradio gebruik ik om een minuut te meten. In het begin is het
allemaal heel opwindend en spannend en krijg je geen goede metingen. Na
een paar keer weet je het wel en worden je metingen beter.
Raymond van Vugt
On Oct 20, 7:55 pm, Raymond van Vugt <ligfietsraym...@gmail.com> wrote:
ik heb soms ook wat zwaardere benen, so what? ik moet toch echt op mn plaats komen, of ik nou wil of niet, ik moet toch. uiteindelijk kom je wel van die zware benen af na een uurtje ofzo.
Moe wordt ik niet echt, tzijn mn spieren die niet meer willen meestal, maar dan rij je inderdaad vanzelf rustiger. honger voel ik niet tijdens t fietsen, dus ik werk ieder uur een zakje m&ms ofzo naar binnen, of af en toe een snicker. als ik minder dan 3 uur moet fietsen eet ik trouwens niets. ik eet over t algemeen alles, pasta is lekker hoor, maar nie altijd. afwisseling is ook op fietsvakantie erg belangrijk.
Je moet niets narekenen, gewoon geven wat je benen nog kunnen hebben. als je 200km moet rijden dan ga je niet alles eruit persen, als je 100km moet rijden kun je makkelijk hard rijden, als je een kort stuk moet kun je gemakkelijk een flinke sprint trekken. je spieren verversen zich wel na wat rust, tis meestal vooral dat je niet genoeg suiker heb gegeten/gedronken denk ik.
ik denk dat ik zover afgetraind ben dat ik 60km volle bak kan scheuren, pas in de laatste 10km gaat t wat moeilijker, dan merk ik een stijging van 0.2% al goed.
maar op een zwakkere dag van mij kan ik alsnog die 70km doen, alleen gaat t wat langzamer, ik rij alsnog zo hard als ik kan. de volgende dag rij ik weer terug, ik pendel tussen eindhoven en breda.
dus daarom zee ik dus: geef altijd alles wat je kunt geven, als je spieren moe worden kan je toch niet meer geven dan je kunt geven.
ik loop nooit met spierpijn rond, en ik durf er een wedje om te leggen dat ik met mijn dikke buik de helft van jullie er sowieso uitrij.
Conclusie: gevoel is inderdaad makkelijk gezegd, tgaat erom hoe je beenspieren aanvoelen. als ze een beetje gevoelig beginnen te worden rij je wat rustiger, bij mij gaat t eigenlijk gewoon vanzelf.
Leer vooral om verder te gaan dan je denkt da je kunt gaan, ey ik ree ook naar leuven in die heuvels, met kar en mn dikke buik, docht da ik t nie zou redden, kwas echt gesloopt 20km voor t eindpunt, wie kwam er om 10 uur savonds in t donker aanrijden? juist ikke dus, de volgende dag stond ik harstikke fris weer op. kwestie van doorzettingsvermogen. waarom denk je dat ymte zo snel is? die kan volgens mij die pijn gewoon van zich afzetten. ik vind die harslagmeters maar rot dingen omdat je niet naar je eigen leert luisteren, teveel ermee bezighoud en niet gewoon geniet van lekker hard rijden. je rust tussendoor altijd wel een bietje uit, en daarna geef je weer gas. ik las net ook dat je vooral erg nerveus bent, moet je niet zijn, je kan er ook gwn een frietje indauwen, rij je prima op, en rijst is prima voer, maar niet iedere dag.
Vooral niet nadenken bij t fietsen, lekker trappen. heeeeerlijk. en bij een supermarkt kopen waar je zin in hebt, ja vaak wel wa pasta maar da iedere dag is ook niet gezond. (vanuit perspectief van de fietsvakantie)
srm meters zijn ookal zulke onzin, tgaat erom wie er aan t einde van een wedstrijd als eerste over de finish komt, nie wie er toevallig t meeste watt heeft getrapt.
Als je echt hard wilt kunnen gaan trek je vanaf nu tussen alle stoplichten sprintjes, en probeer je een vaste cadans te houden, altijd. dat is mijn trainingsschema dus, zo simpel is t voor mij.
owja duik eens een berg in, niet opgeven voor je boven ben, gwn stug volhouden! ik denk dat mijn methode de enige goede methode is, kun je nog zo alles wetenschappelijk beargumenteren, je moet eerst maar eens leren luisteren naar je lichaam (benen) voordat je met dure apparaatjes rond gaat rijden.
Gegroet, Raymond - wedden da als ik eenmaal afgevallen ben da ik iedereen druit rij? kom maar op! xD - van Vugt.
p.s. wat is doorzetten: door motregen, 60km rijden voor je erachter kom da je portemonee op je kar lag en eraf gevallen was, helemaal terugrijden en dan bij de politie aankomen die hem toevallig hadden en dan alsnog naar huis rijden, met ontzet wiel op de kar kennelijk, in de heuvels, compleet gebroken, maar na 135km was ik toch echt thuis, de zwaarste dag van mn leven, maar ik heb niet opgegeven, en daar gaat t om. heb een week niet kunnen fietsen daarna. *nooit opgeven, altijd doorgaan*
p.s.2 als je knieën pijn doen, en je moet nog 70km, pak dan maar de trein, of je zit net als mij 8 weken zonder fatsoenlijke fietsknieën.
p.s.3 ik rij op een challenge hurricane, niet een quest (nog niet). mijn buik heeft wel de vorm van een quest eigenlijk.
Reinout van Rees
>
> Je moet niets narekenen, gewoon geven wat je benen nog kunnen hebben.
> als je 200km moet rijden dan ga je niet alles eruit persen, als je 100km
> moet rijden kun je makkelijk hard rijden, als je een kort stuk moet kun
> je gemakkelijk een flinke sprint trekken. je spieren verversen zich wel
> na wat rust, tis meestal vooral dat je niet genoeg suiker heb
> gegeten/gedronken denk ik.
>
> ik denk dat ik zover afgetraind ben dat ik 60km volle bak kan scheuren,
> pas in de laatste 10km gaat t wat moeilijker, dan merk ik een stijging
> van 0.2% al goed.
> maar op een zwakkere dag van mij kan ik alsnog die 70km doen, alleen
> gaat t wat langzamer, ik rij alsnog zo hard als ik kan. de volgende dag
> rij ik weer terug, ik pendel tussen eindhoven en breda.
>
> _spieren_ moe worden kan je toch niet meer geven dan je kunt geven./*
> ik loop nooit met spierpijn rond, en ik durf er een wedje om te leggen
> dat ik met mijn dikke buik de helft van jullie er sowieso uitrij.
Ik zal in ieder geval wel naar je achterlicht mogen zwaaien :-)
Ik heb alle emailtjes die als reactie op m'n oorspronkelijke vraag
kwamen uiteraard minutieus gelezen. Ik ga er nog een samenvatting van
maken, deze info is gewoon erg nuttig. Maar ook grappig om de
verschillen in meningen en benaderingen te zien.
Die van jou is in ieder geval lekker makkelijk en simpel, want ik meen
hem met "gewoon hard raggen" te mogen samenvatten. Wel met wat
aantekeningen als "pas wel even op je knie�n" enzo.
Met zo'n rijgedrag weet ik bijna zeker dat je mij er in ieder geval
flink uit zal rijden.
Maar ik vermoed ook dat anderen zullen suggereren dat je met een ander
rijgedrag NOG sneller zult kunnen gaan. Een gok van de argumenten:
- Je rijdt gelijkmatig hard, waarmee je lichaam weinig prikkels krijgt
het nog verder te verbeteren. Op peil blijft het wel en iets verbeteren
zal het ook wel.
- Vaak rustiger zorgt ervoor dat je op bepaalde momenten ECHT voluit kan
gaan (hetzij korte intervallen, hetzij een vol uur voluit). Dus nog
harder dan nu. En daar schikken de spiertjes weer van zodat ze sterker
willen worden.
Jouw methode zal me vast wel sneller krijgen. En het is wel
gemakkelijk. Vertaalt naar mijn situatie zou het zijn dat ik m'n normale
snelheid op een bepaald rondje met een paar km/u verhoog en gewoon eens
kijk hoe dood ik thuis aankom en of ik het volhoud. Ga ik gewoon eens
doen :-)
Toch heb ik het gevoel dat het wel goed is me de dagen erna relatief
koest te houden om m'n lichaam te laten herstellen i.p.v. ook dan vol
door te raggen. Tja :-)
Reinout
--
Reinout van Rees - rei...@vanrees.org - http://reinout.vanrees.org
Programmer at http://www.nelen-schuurmans.nl
"Military engineers build missiles. Civil engineers build targets"
ligfries
de hele discussie gelezen te hebben toch nog een bijdrage te
schrijven:
[]
HW> > Ik heb het een beetje moeilijk met het 'op gevoel' trainen van
> > Wat houdt dat in? Helemaal zonder schema's. Met schema's maar op
> > gevoel de waarden voor D1, D2 en D3 bepalen?
>
> bewaking van de juiste intensiteit doe ik op gevoel. Ik ben trouwens
> helemaal niet vies van een hartslagmeter, maar kijk daar niet al te
> serieus naar.
verschillend zijn. Ik heb en had collega's die net als ik gek van
sporten en presteren zijn; fietsen zowel als lopen (en zwemmen....).
Twee van hen moeten niets hebben van hartslagmeters (wel eens
geprobeerd), doen alles op gevoel. Ze presteren uitstekend en lopen me
er op bijna alle afstanden af. Op de (race)fiets geef ik ze dan weer
les en dat maakt het allemaal erg gezellig :-)
Zelf gebruik ik al minstens 20 jaar een hartslagmeter en ik voel me
naakt als ik sport zonder! Met hartslagmeter en - zelf opgestelde -
trainingsschema's heb ik een heel aardig niveau opgebouwd zonder het
nou bijzonder hoog te noemen. Zonder hartslagmeter of schema's zou ik
zeker niet zover gekomen zijn. Dan zouden mijn intensieve trainingen
niet intensief genoeg zijn en mijn rustige trainingen niet rustig
genoeg. Als ik "luister naar mijn lichaam" in combinatie met mijn
lichaam, dan gaat het het beste. Alleen het een of alleen het ander
werkt **voor mij** niet.
> > Ik durf te beweren dat de schema's werken. Daar is voldoende onderzoek
> > naar geweest.
>
> Ik had altijd moeite om dat onderzoek te vinden en met name om
> verantwoord, controleerbaar onderzoek te vinden.
wat tijdschriften uit de wetenschappelijke (peer -reviewed en zo)
wereld lezen. Dan is het lastige echter dat er zo ontzettend veel
onderzoek wordt gedaan op dit gebied, dat het (te) veel tijd kost om
ze allemaal te lezen.
Maar Maarten heeft gelijk dat er maar een klein gedeelte doorsijpelt
naar de populaire pers (inclusief sportbladen).
> > Er zijn meer dan genoeg gevallen bekend van fanatieke rijders die voor
> > hun gevoel niet hard genoeg trainen en zich helemaal kapot hebben
> > getraind.
>
> Dat zijn dan mensen die de trainingsprincipes niet goed begrijpen, of
> die trainers hebben die het niet goed begrijpen.
en op hoog niveau met hun sport bezig zijn (geweest) is "schema" iets
anders dan voor Reinier die nog helemaal aan het begin van
trainingsopbouw staat. De methode Raymond laat zien wat "geen schema"
betekent: je bent lekker bezig en je bereikt heus wel een aardige
conditie en prestatie. En het lijkt ook heel wat omdat 90(+)% van de
mensen helemaal niets aan sporten doet: iets is beter dan niets.
Als je vanaf dat punt kijkt, is zelfs het basisprincipe van -
inspannen > prikkelen > herstellen > supercompenseren > opnieuw
inspannen/prikkelen al een schema. Voor Reinier kan ik in een paar
regels een schema opstellen dat flink meer oplevert dan wat hij nu
doet. Dat is nog niet het ideale, perfecte schema, maar dat hoeft ook
(nog) niet. Een eenvoudig doch werkzaam schema zal hem al een flink
eind optillen. Als dat uitgewerkt is (lees: hij geen verdere
vooruitgang meer boekt) dan wordt het tijd voor precieser, meer op
maat gesneden schema's. Maar dit eenvoudige schema is dus ook .... een
schema:
elke ochtend: rustig fietsen en liefst wel een klein blokje om (maak
van die 8 km ongeveer 12 a 15 km). Basisinspanning, volgens HW termen
D1 of zelfs daaronder. Op gevoel: heel relaxed. Weersta de verleiding
om te RISSEN of hard op te trekken bij verkeerslichten.
middagritten:
a) 1 middag korte, felle intervallen (5a 10 minuten warmrijden, dan 5x
(1+1), 5 minuten rustiger maar niet te rustig en dan nog eens 5x(1+1)
(1+1 = 1 minuut voluit, 1 minuut herstellen).
b) 1 middag 5 minuten warmrijden en dan tot 5 minuten voor thuiskomst
constant hard (D2 van HW), boven de comfortzone rijden. Het zal even
oefenen zijn om dit goed te krijgen. De ene keer houd je het niet vol
tot het einde, dan ging je te hard. Maar als je aan het eind nog over
hebt, ging je niet hard genoeg.
De andere drie middagen D1, dus niet zo hard als b), maar wel pittiger
dan de ochtendritten.
Ook in de middag mag je best een stukje omfietsen. Omfietsen is een
heel goedkope manier om wat extra training te krijgen: alleen de extra
kilometers kosten iets tijd (niet eens veel), je start en stoptijden
(en douchen, omkleden, wegzetten, pakken) komen er niet nog eens bij.
En omdat je steeds fitter en sneller wordt, kost het eigenlijk geen
tijd (kun je nog meer omfietsen).
In het weekend een lange(re) rit die hooguit in D1 ligt. Fietskar
achter je fiets binden is heel mooi!
> Er zijn ook nog steeds professionele schaatsploegen, die de plank af en
> toe volledig misslaan, ondanks de mooie schema's en de hulpmiddelen die
> ze ter beschikking hebben.
begin van zijn trainingsopbouw. Jij en Hans zijn op een heel ander
niveau bezig (geweest) en de profploegen zitten nog een treetje hoger.
Als je op het allerhoogste niveau wilt presteren, dan moet het op het
scherpst van de snede. En als je op de grens gaat zitten, loop je dus
ook meer kans dat je er eens overheen schiet. In een wedstrijd is dat
ook zo: iedereen gaat richting het randje en wie er het dichtste bij
kwam zonder er overheen te gaan die wint!
Overigens geldt dat randje opzoeken voor iedereen die zijn prestaties/
vermogen/conditie wil verbeteren: als je je grenzen wilt verleggen zul
je ze wel moeten kennen en opzoeken. Als alles altijd maar comfortabel
voelt dan zul je wel heel veel plezier hebben (ook belangrijk) maar
minder progressie boeken.
MH> Het lastige is het geloof dat het nuttig is om dat soort subtiele
> dat de hartslag daar een goede maat voor is. De hartslag kan door veel
> dingen be nvloed worden en is lang niet altijd een betrouwbare
> indicatie, zeker als het om subtiele verschillen in belasting gaat.
verdiepen. Net zoals je moet leren Frans, Engels of Chinees te spreken
als je die taal wilt gebruiken, moet je dat ook leren als je in
gesprek gaat met je hartslagmeter of met je lijf. En ja, het loont als
je meerdere talen spreekt !
[knip]
> > meer ervaring met het opstellen van trainingsschema's en kan met de
> > terugkoppeling van jou zo nodig de programma's aanpassen.
>
> Ik heb teveel trainers meegemaakt, die zworen bij het een of het ander,
> wat achteraf nergens op bleek te slaan. Sinds die tijd kies ik voor
> dingen waarvan ik zelf de logica begrijp, wat ook betekent dat ik me er
> zelf in verdiep.
de juiste informatie te vinden en b) deze ook nog eens te begrijpen en
c) deze dan ook nog te vertalen naar je eigen situatie. Ik ben ook
begonnen met een eenvoudige hartslagmeter + een paar boeken over
hartslag, verzuring etc. En sindsdien ben ik blijven lezen en leren.
Ondertussen heb ik een hartslagmeter met toeters en bellen en daar ben
ik heel blij mee. Dat ik op mijn 45ste nog een PR op de marathon heb
gelopen (en naar verwachting volgend jaar weer) is toch wel aardig.
Overigens - voor Hankie als je meeleest - ik heb ook *bewust* een
apparaat voor elke functie: een hartslagmeter apart, een GPS apart en
een snelheidsmeter apart. Met name de batterijduur van een
combinatieapparaat maken die onprettig in het gebruik.
> > En hoewel ik, naar mijn mening, inmiddels voel doende ervaring en
> > kennis van trainen heb om het zonder een trainer af te kunnen, vind ik
> > een trainer toch prettig. Het is een goede stok achter de deur. Als
> > anderen mee kijken ben ik minder geneigd om eens en keer wat over te
> > slaan omdat ik geen zin heb dan wanneer ik het voor mezelf moet doen.
>
> > Maar daar ligt precies het verschil in hoe fanatiek je met het trainen
> > bezig bent.
>
> Die stok achter de deur heb ik persoonlijk nooit nodig gehad. Dat heeft
> te maken met motivatie en weten waar je mee bezig bent. Een keer
> overslaan als je geen zin hebt kan trouwens heel goed zijn. Alleen moet
> je vraagtekens gaan stellen als je te vaak geen zin hebt.
zoals de een (Hans, ik) juist heel graag met hartslagmeter bezig zijn
en de ander (Maarten, Koen) juist zonder, terwijl we alle vier weten
waar we het over hebben. Dit maakt het voor Reinier en andere
meelezers natuurlijk niet makkelijker :-) Maar he, niemand heeft
gezegd dat het makkelijk zou zijn, toch?
> Voordat je gaat denken, die jongen snapt niet waar die het over heeft:
> ik was in 1980 WK finalist in de lichte acht (roeien). In 1981 heb ik
> mijn ergometerscore met een kleine 10% verbeterd door de schema's van de
> bond los te laten en op eigen inzicht en gevoel te gaan trainen. Daarmee
> was ik verreweg de hoogste score op de ergometer vergeleken met mijn
> lichte (< 72,5 kg) collega's. De score is ook niet meer verbeterd, mede
> doordat een paar jaar later een ander type ergometer in zwang kwam
> (Concept II ipv Gjessing).
dit stukje achtergrond van je te leren kennen!
Groeten,
Kees - mijn schema zegt dat ik zometeen 30 km ga hardlopen - van
Malssen
Maarten Sneep
On 23 okt 2010, at 08:36, ligfries wrote:
[knip, of eigenlijk KNIP]
> Overigens - voor Hankie als je meeleest - ik heb ook *bewust* een
> apparaat voor elke functie: een hartslagmeter apart, een GPS apart en
> een snelheidsmeter apart. Met name de batterijduur van een
> combinatieapparaat maken die onprettig in het gebruik.
GPS doet bij dubbel dienst. Batterijlevensduur is meer dan een dag fietsen (met hartslagmeter en cadans-teller). Dat lijkt mij voldoende. Heeft bovendien als voordeel dat je alle gegevens bij elkaar hebt zonder dat je ze zelf aan elkaar moet plakken. Een hartslagmeter die je met historie uit kunt lezen zijn ook niet goedkoop, kortom: er zijn vele opties, lang leve de verwarring.
Maarten - Schema? Ik moet gewoon om 8:30 aanwezig zijn - Sneep
Arvid
>
> On 23 okt 2010, at 08:36, ligfries wrote:
>
> [knip, of eigenlijk KNIP]
>
>> Overigens - voor Hankie als je meeleest - ik heb ook *bewust* een
>> apparaat voor elke functie: een hartslagmeter apart, een GPS apart
>> en een snelheidsmeter apart. Met name de batterijduur van een
>> combinatieapparaat maken die onprettig in het gebruik.
>
> GPS doet bij dubbel dienst. Batterijlevensduur is meer dan een dag
> fietsen (met hartslagmeter en cadans-teller).
Kan je iets specifieker zijn over die "dag", bij mij is dat 24 uur, maar
volgens mij bedoel je iets anders.
Groeten, Arvid
Maarten Sneep
Waarschijnlijk rond de 18 uur rijden (2 maal 9 uur). Een elfstedentocht gaat op één set, en dan heb je over. Maar voor preciezere getallen zou ik een keer goed moeten testen. Hangt ook af van gebruik: met GPS navigeren is duur, alleen op kaart rijden al goedkoper, en zonder kaart (maar met snelheid, hartslag, ...) is al veel goedkoper. Een en ander hangt ook duidelijk af van de kwaliteit van de batterijen.
Maarten - telt meestal in vakantie-dagen - Sneep
Bastiaan Welmers
[knip]
> */dus daarom zee ik dus: geef altijd alles wat je kunt geven, als je
> _spieren_ moe worden kan je toch niet meer geven dan je kunt geven./*
> ik loop nooit met spierpijn rond, en ik durf er een wedje om te leggen
> dat ik met mijn dikke buik de helft van jullie er sowieso uitrij.
Zozo, je lijkt wel erg zeker van je zaak!
>
> srm meters zijn ookal zulke onzin, tgaat erom wie er aan t einde van een
> wedstrijd als eerste over de finish komt, nie wie er toevallig t meeste
> watt heeft getrapt.
Ook weer zo'n leuke uitspraak. Waar baseer jij je op dat het onzin is?
Je vermogen meten is een erg zinvol hulpmiddel bij trainen, zeker in
combinatie met hartslag. Tevens kan je er ook heel handig de efficientie
van je fiets en onderdelen mee meten.
Wedstrijden rijden is meer dan alleen maar op een dag even domweg hard
fietsen en als eerste over de finnish komen.
Ik vind het prima als iedereen fijn zijn eigen manier van trainen en
fietsen bespreekt, maar al het andere maar als onzin bestempelen zonder
kennis van zaken is vrij storend...
/Bastiaan
Maarten
vind Raymond's benadering behoorlijk verfrissend. Ik zal niet zeggen dat
hij op die manier de best mogelijke prestatie gaat leveren, maar hij
geniet er wel optimaal van! Zelf denk ik nog steeds, dat mensen met hart
en ziel in een hoop onzin kunnen geloven zonder het zelf door te hebben.
Als je kritisch in de sportliteratuur duikt, zul je zien dat voor veel
gangbare opvattingen weinig wetenschappelijke onderbouwing is te vinden.
Het is in de sport vaak belangrijk dat je ergens in gelooft, waarin je
gelooft maakt niet zoveel uit, zolang het geen te grote onzin is.
Maarten - verdiep je eens in de geschiedenis..
willemlevi .
--
Do's en dont's: http://groups.google.nl/group/ligfiets/web/netiquette
Mail aan de lijstbeheerders: ligma...@googlegroups.com
Instellingen, webmail, enz.: http://groups.google.nl/group/ligfiets
Ligfiets.net: http://ligfiets.net
Maarten
kwaliteit. Ik ben daar wel jaloers op..
Op 23-10-2010 8:36, ligfries schreef:
Ik ben begonnen met op gevoel te trainen omdat er niets anders was. We
telden wel eens onze hartslag direct na een inspanning, maar iedereen
weet hoe snel die omlaag gaat, dus dat sloeg eigenlijk nergens op. Wat
wel ergens op sloeg was het tellen van de hartslag om te zien of je
voldoende hersteld was voor de volgende (interval-)belasting. Toen
hartslagmeters zoals Polar op de markt kwamen en een beetje betaalbaar
werden voor mij, ben ik daar enthousiast gebruik van gaan maken. Mijn
actieve sportloopbaan was toen al voorbij, maar ik was intensief met
coachen bezig en ik was nog meer dan sportief genoeg om allerlei dingen
op mezelf uit te proberen. Daarbij viel me al op dat de hartslag een
matige indicatie is. Dezelfde inspanning bij roeien, fietsen of
hardlopen levert al een behoorlijk verschillende hartslag op. Ik denk
dat je het hart best wel kan vergelijken met een DAF Variomatic. Sorry
voor de jongeren die nooit met een DAF hebben gereden, maar die
Variomatic was een fantastische Nederlandse uitvinding (die het nooit
gemaakt heeft), die ervoor zorgde dat het toerental van de motor altijd
'ideaal' was voor de te leveren inspanning.
Bij hardlopen span je vrij veel spieren aan om je lichaam overeind en in
de goede houding te houden. Dat betekent dat je hart meer weerstand
ondervindt en dus hoger is. Bij fietsen zit je veel ontspannener en is
je hartslag lager bij dezelfde inspanning. Ook andere factoren spelen
een rol, een beetje maagvulling b.v. en je hartslag is omhoog.
Een hartslagmeter is goede aanvullende informatie, maar ik blijf in de
eerste plaats op mijn gevoel vertrouwen.
Daar ben ik het niet helemaal mee eens. Over de grens heen schieten is
tamelijk dom. Als je een curve maakt van het prestatievermogen tegen de
trainingsbelasting, dan zie je bij toenemende trainingsbelasting een
afvlakkende curve, tot het moment dat je te ver gaat, want op dat moment
gaat de curve scherp naar beneden. Je kunt dus in de (laatste)
voorbereiding beter iets aan de voorzichtige kant zijn, dan dat je over
de grens gaat. Iets te voorzichtig kost haast niets aan
prestatievermogen, iets te veel en je gaat de mist in. Hierbij ga je er
sowieso vanuit dat de belasting en het prestatievermogen goed beoordeeld
kunnen worden. Veel niet zo goede trainers denken: aan mij zal het niet
liggen, dus ik gooi er nog een schepje boven op.
Iets anders is de voorbereiding wat langer voor een wedstrijd, daar kun
je wel een forse trainingsbelasting op leggen. Voorwaarde is wel, dat je
de vinger aan de pols houdt en ook zorgt voor voldoende herstel. Ik deed
dit meestal door circa eens in de 3 weken een forse rust in te lassen.
Als die rust tot een grote verbetering van het prestatievermogen leidt,
weet je dat de belasting aan de hoge kant is geweest. Als de rust weinig
oplevert, mag je zwaarder belasten.
> Overigens geldt dat randje opzoeken voor iedereen die zijn prestaties/
> vermogen/conditie wil verbeteren: als je je grenzen wilt verleggen zul
> je ze wel moeten kennen en opzoeken. Als alles altijd maar comfortabel
> voelt dan zul je wel heel veel plezier hebben (ook belangrijk) maar
> minder progressie boeken.
Wat dat betreft zijn mensen heel verschillend. De een moet zichzelf
afremmen, de ander moet naar meer prikkels zoeken. Als coach is het
prettig om iemand te hebben die je een tikkie moet afremmen.
> MH> Het lastige is het geloof dat het nuttig is om dat soort subtiele
>> verschillen in niveaus aan te brengen en uit te voeren en ook het geloof
>> dat de hartslag daar een goede maat voor is. De hartslag kan door veel
>> dingen be nvloed worden en is lang niet altijd een betrouwbare
>> indicatie, zeker als het om subtiele verschillen in belasting gaat.
> Dat is helemaal waar. Daarom is het ook goed om je er ook in te
> verdiepen. Net zoals je moet leren Frans, Engels of Chinees te spreken
> als je die taal wilt gebruiken, moet je dat ook leren als je in
> gesprek gaat met je hartslagmeter of met je lijf. En ja, het loont als
> je meerdere talen spreekt !
Wat ik eigenlijk bedoel is, dat dat subtiele gedoe typisch iets is van
mensen 'die er verstand van hebben'. Ik denk wel dat je verschillende
trainingsintensiteiten moet onderscheiden, maar dat de precisie daarbij
een beetje onzin is. Afwisseling tussen trainingsintensiteiten is goed.
Na een intensieve intervaltraining past een rustige duurtraining b.v.
Je moet leren aanvoelen hoe zwaar die intervaltraining is geweest en hoe
rustig je vervolgens die duurtraining houdt. Dat is leren luisteren naar
je lichaam. Volgens mij is er geen trainer die je kan vertellen wat de
ideale hartslag is voor die duurtraining, dat hangt er helemaal vanaf
hoe die intervaltraining is aangekomen. Tenzij die trainer een heel
medisch laboratorium achter zich heeft (misschien!)
> [knip]
>>> Een trainer hoort meer kennis van trainen te hebben dan jou. Heeft
>>> meer ervaring met het opstellen van trainingsschema's en kan met de
>>> terugkoppeling van jou zo nodig de programma's aanpassen.
>> Ik heb teveel trainers meegemaakt, die zworen bij het een of het ander,
>> wat achteraf nergens op bleek te slaan. Sinds die tijd kies ik voor
>> dingen waarvan ik zelf de logica begrijp, wat ook betekent dat ik me er
>> zelf in verdiep.
> Ik snap je volkomen! Maar niet voor iedereen is het goed te doen om a)
> de juiste informatie te vinden en b) deze ook nog eens te begrijpen en
> c) deze dan ook nog te vertalen naar je eigen situatie. Ik ben ook
> begonnen met een eenvoudige hartslagmeter + een paar boeken over
> hartslag, verzuring etc. En sindsdien ben ik blijven lezen en leren.
> Ondertussen heb ik een hartslagmeter met toeters en bellen en daar ben
> ik heel blij mee. Dat ik op mijn 45ste nog een PR op de marathon heb
> gelopen (en naar verwachting volgend jaar weer) is toch wel aardig.
Dat is weer zo'n ding, volgens 'de wetenschap' kun je op je 45ste of
zelfs 55ste (in mijn geval) niet veel meer. Waarom? Omdat de gemiddelde
45-jarige of 55-jarige niet zoveel kan.. Maar als je een beetje gezond
leeft en blijft sporten op een goede manier staat die wetenschap mooi
met de mond vol tanden :)
Mijn eerste boek was: Dr. F. Vanden Bossche, TRAINING, Fysiologische
grondbeginselen (1975?), volgens mij van het BLOSO, het (Belgische)
Bevordering Lichamelijke Ontwikkeling, Sport en Openluchtrecreatie.
Iedereen met VWO kan zo'n boek lezen en begrijpen. Je moet wel even
zoeken bij een goede boekwinkel om een hedendaagse equivalent te vinden.
Vertalen naar je eigen situatie is ervaring opdoen. En inderdaad
eenmaal beginnen met lezen is doorgaan, ik heb ondertussen een metertje
ofzo. En dan heb je nog internet, waar ik heel wat loze uurtjes heb
gegrasduind.
> Overigens - voor Hankie als je meeleest - ik heb ook *bewust* een
> apparaat voor elke functie: een hartslagmeter apart, een GPS apart en
> een snelheidsmeter apart. Met name de batterijduur van een
> combinatieapparaat maken die onprettig in het gebruik.
>
>>> En hoewel ik, naar mijn mening, inmiddels voel doende ervaring en
>>> kennis van trainen heb om het zonder een trainer af te kunnen, vind ik
>>> een trainer toch prettig. Het is een goede stok achter de deur. Als
>>> anderen mee kijken ben ik minder geneigd om eens en keer wat over te
>>> slaan omdat ik geen zin heb dan wanneer ik het voor mezelf moet doen.
>>> Maar daar ligt precies het verschil in hoe fanatiek je met het trainen
>>> bezig bent.
>> Die stok achter de deur heb ik persoonlijk nooit nodig gehad. Dat heeft
>> te maken met motivatie en weten waar je mee bezig bent. Een keer
>> overslaan als je geen zin hebt kan trouwens heel goed zijn. Alleen moet
>> je vraagtekens gaan stellen als je te vaak geen zin hebt.
> En dat is ��n van die dingen waarin mensen kunnen verschillen. Net
> zoals de een (Hans, ik) juist heel graag met hartslagmeter bezig zijn
> en de ander (Maarten, Koen) juist zonder, terwijl we alle vier weten
> waar we het over hebben. Dit maakt het voor Reinier en andere
> meelezers natuurlijk niet makkelijker :-) Maar he, niemand heeft
> gezegd dat het makkelijk zou zijn, toch?
Klopt, het is niet makkelijk. Je zult je qua kennis moeten inspannen als
je echt optimaal bezig wilt zijn. Maar ik pleit wel voor Raymond's
aanpak. Als het allemaal niet zo nauw luistert, moet je ook niet
moeilijk doen, gewoon gaan met die banaan :) En als het dan een keer
misgaat, moet je wel rust nemen of goed advies zoeken, want
overbelastingsblessures moet je niet uit de hand laten lopen.
Trouwens, zoals al eerder gezegd, heb ik niks tegen hartslagmeters. In
tegendeel, ik gebruik die dingen enthousiast. Waar ik mij tegen verzet
is de verkeerde interpretatie van die dingen en het foute gevoel van
goed bezig zijn, als je maar in een bepaalde hartslagzone traint.
>> Voordat je gaat denken, die jongen snapt niet waar die het over heeft:
>> ik was in 1980 WK finalist in de lichte acht (roeien). In 1981 heb ik
>> mijn ergometerscore met een kleine 10% verbeterd door de schema's van de
>> bond los te laten en op eigen inzicht en gevoel te gaan trainen. Daarmee
>> was ik verreweg de hoogste score op de ergometer vergeleken met mijn
>> lichte (< 72,5 kg) collega's. De score is ook niet meer verbeterd, mede
>> doordat een paar jaar later een ander type ergometer in zwang kwam
>> (Concept II ipv Gjessing).
> Dat laatste hebben ze speciaal gedaan om jou te pesten! Wel leuk om
> dit stukje achtergrond van je te leren kennen!
>
> Groeten,
> Kees - mijn schema zegt dat ik zometeen 30 km ga hardlopen - van
> Malssen
>
Maarten - oef, net 385 km gefietst laatste 3 dagen. Liever dan 30 km
hardlopen. Respect!
ligfries
> Ligfries levert echt weer een typische ligfries bijdrage van hoge
> kwaliteit. Ik ben daar wel jaloers op..
> telden wel eens onze hartslag direct na een inspanning, maar iedereen
> weet hoe snel die omlaag gaat, dus dat sloeg eigenlijk nergens op. Wat
> wel ergens op sloeg was het tellen van de hartslag om te zien of je
> voldoende hersteld was voor de volgende (interval-)belasting. Toen
> hartslagmeters zoals Polar op de markt kwamen en een beetje betaalbaar
> werden voor mij, ben ik daar enthousiast gebruik van gaan maken.
een oorklipje. Het was een uitbreiding van een afgrijslijk dure (voor
mij, toen) fietscomputer. Ik heb toen alleen het oorklipje gekocht en
van een oud "gewoon" fietscomputertje er een hartslagmeter van
gemaakt. In mijn herinnering kostte dat ca 120 guldens (25 jaar
geleden). Heel grappig om te zien hoe je hartslag "omhoog racet" als
je op een zonnige dag tussen de bomen doorfietst!
De latere modellen met hartslagband werken wel heel veel fijner.
> Mijn actieve sportloopbaan was toen al voorbij, maar ik was intensief met
> coachen bezig en ik was nog meer dan sportief genoeg om allerlei dingen
> op mezelf uit te proberen. Daarbij viel me al op dat de hartslag een
> matige indicatie is. Dezelfde inspanning bij roeien, fietsen of
> hardlopen levert al een behoorlijk verschillende hartslag op.
roeien op de roeimachine de hartslag op geen stukken na zo hoog te
krijgen als met fietsen of lopen. Daarentegen bij lopen of fietsen
weer wel ongeveer even hoog, onafhankelijk van welk type fiets ik
gebruik. Ongetwijfeld is er aan dat zwemmen en roeien wat te doen als
ik daar heel veel op train.
Deze verschillende ervaringen van Maarten en mij onderstrepen maar
weer eens hoe individueel hartslag, hartslagzones etc zijn.
Vuistregels als "maximale hartslag = 220 min je leeftijd" zouden mij
een ernstige verjongingskuur opleveren ;-)
Een en ander is al een tijdje geleden in ons onvolprezen blad
Ligfiets& verschenen onder de noemer "de menselijke motor". We zijn
bezig om dit met hulp van onze voortreffelijke opmaker Hans, in een
goede PDF te zetten. Nog even geduld aub.
> Ik denk
> dat je het hart best wel kan vergelijken met een DAF Variomatic. Sorry
> voor de jongeren die nooit met een DAF hebben gereden, maar die
> Variomatic was een fantastische Nederlandse uitvinding (die het nooit
> gemaakt heeft), die ervoor zorgde dat het toerental van de motor altijd
> 'ideaal' was voor de te leveren inspanning.
> Bij hardlopen span je vrij veel spieren aan om je lichaam overeind en in
> de goede houding te houden. Dat betekent dat je hart meer weerstand
> ondervindt en dus hoger is. Bij fietsen zit je veel ontspannener en is
> je hartslag lager bij dezelfde inspanning. Ook andere factoren spelen
> een rol, een beetje maagvulling b.v. en je hartslag is omhoog.
> Een hartslagmeter is goede aanvullende informatie, maar ik blijf in de
> eerste plaats op mijn gevoel vertrouwen.
eindje op weg help om fitter te worden, een tijd met hartslagmeter
lopen, waarbij ze alleen maar zo nu en dan moeten kijken wat voor
getal er staat, zodat ze er een gevoel voor ontwikkelen. Bij de een
werkt dat beter dan bij de ander, maar meestal is na een
gewenningsperiode de hartslag - in zones - goed in de schema's te
gebruiken en met resultaat (= verbeterende fitheid).
[knip]
> > flink meer oplevert dan wat hij nu doet.
"intervaldag" en de "hoge intensiteitdag".
En natuurlijk voor alles: verkeersveiligheid (en fatsoen) gaat altijd
vóór de eisen van je schema!
[meer knip]
IK > > In een wedstrijd is dat
> > kwam zonder er overheen te gaan die wint!
>
> Daar ben ik het niet helemaal mee eens. Over de grens heen schieten is
> tamelijk dom.
tijd kort voor de wedstrijd. Dan ben ik het roerend met je eens dat je
beter iets te weinig dan te veel moet doen. Dat hele verhaal zit goed
in elkaar.
Wat ik hierboven schreef is *in een wedstrijd*. Daar zoek je juist wel
het randje op en probeer je er zo dicht mogelijk bij te zitten, met
als gevolg dat je er mogelijk net overheen kukelt. Wie niet waagt (=
de rand opzoekt) die niet wint!
[knip prima stuk over tapering/gas terugnemen vóór een wedstrijd]
> Ik deed
> dit meestal door circa eens in de 3 weken een forse rust in te lassen.
> Als die rust tot een grote verbetering van het prestatievermogen leidt,
> weet je dat de belasting aan de hoge kant is geweest. Als de rust weinig
> oplevert, mag je zwaarder belasten.
eigenlijk 2+1+1) opbouw uitgegaan, vergelijkbaar met wat jij hier
schrijft. Drie weken op een bepaalde intensiteit trainen (of twee
weken en dan de derde er nog een schepje bovenop) en dan de vierde
week flink gas terug. Dat geeft - naast de losse rustdagen - je
lichaam de kans om alle trainingsprikkels om te zetten in verbetering.
[knip]
> mensen 'die er verstand van hebben'. Ik denk wel dat je verschillende
> trainingsintensiteiten moet onderscheiden, maar dat de precisie daarbij
> een beetje onzin is.
verstand van hebben'". Maar dit is dus wat HansW ook al aangeeft met
zijn "10 afwijkend is niet zo erg". Zelf ga ik ook meer per zone dan
per precies getal, al is dat vooral tijdens de training. Als het op
prestatie aankomt kan het wel degelijk de moeite lonen om de range van
je hartslag smaller te houden.
In het begin van mijn rijden met HR (ruim 20 jaar geleden) heb ik zo
een 215 km rit voorbereid (toen voor mij het langste ooit, op een
bukker). Uit een grote serie eigen waarnemingen had ik ge-extrapoleerd
dat deze rit met 30 gemiddeld en een hartslag van 160 gereden zou
kunnen worden. Dat vertelde de analyse me. Hoewel ik argwanend was ben
ik er wel op weggereden. In de eerste uren hielp dat richtgetal van
160 me om me in te tomen, in het midden was het geen punt en het
laatste uur moest ik mijn mentale krachten aanspreken om de 160 vast
te houden. Eindresultaat: gemiddelde hartslag 160 en gemiddelde
snelheid 30.0!
Voor trainingen is het echter eerder andersom: train in zones en
gebruik tijdens de training ook de hele zone, ga niet op 1 punt in die
zone zitten de hele tijd.
[knip]
> zelfs 55ste (in mijn geval) niet veel meer. Waarom? Omdat de gemiddelde
> 45-jarige of 55-jarige niet zoveel kan.. Maar als je een beetje gezond
> leeft en blijft sporten op een goede manier staat die wetenschap mooi
> met de mond vol tanden :)
kan, slaat op mensen die vanaf het begin met die sport zijn bezig
geweest, constant op een optimaal/maximaal niveau. Dan ligt de piek
voor duurprestaties (>> 1 a 2 uur) ergens midden 30. Na die (vrij
vlakke en brede piek) zakt het in. Kijk maar in de uitslagenlijsten
van een grote marathon, hele triathlons etc. Grote groepen deelnemers
en daardoor redelijke statistiek.
Dat inzakken gaat echter veel langzamer dan het opbouwen. Zelf ben ik
"laat" aan hardlopen gaan doen. Dus hoewel mijn ideale curve al weer
aan het dalen is, is mijn practische curve daar nog zo ver onder, dat
ik voorlopig nog door kan stijgen. En dat is wat ik merk, maar ook wat
ik in wetenschappelijke artikelen terugvindt.
Groeten,
Kees - deze week een recoverweek - van Malssen
Maarten
Op 25-10-2010 14:00, ligfries schreef:
> [meer knip]
> IK> > In een wedstrijd is dat
>>> ook zo: iedereen gaat richting het randje en wie er het dichtste bij
>>> kwam zonder er overheen te gaan die wint!
>> Daar ben ik het niet helemaal mee eens. Over de grens heen schieten is
>> tamelijk dom.
> Wat ik hierboven schreef is *in een wedstrijd*. Daar zoek je juist wel
> het randje op en probeer je er zo dicht mogelijk bij te zitten, met
> als gevolg dat je er mogelijk net overheen kukelt. Wie niet waagt (=
> de rand opzoekt) die niet wint!
>
Dat ben ik met je eens. In een eerdere bijdrage in deze draad (of is het
een touw geworden) bracht ik naar voren, dat er vrij recent nog
schaatsploegen zijn geweest die in de opbouw naar een wedstrijd toe de
plank behoorlijk mis sloegen, ondanks dat ze geweldige hulpmiddelen ter
beschikking hebben. Mijn reactie op over de grens schieten sloeg
eigenlijk meer daarop.
> [knip]
>> Wat ik eigenlijk bedoel is, dat dat subtiele gedoe typisch iets is van
>> mensen 'die er verstand van hebben'. Ik denk wel dat je verschillende
>> trainingsintensiteiten moet onderscheiden, maar dat de precisie daarbij
>> een beetje onzin is.
> Nou wordt ik wel nieuwsgierig wat jij verstaat onder "mensen 'die er
> verstand van hebben'".
Ik denk aan een algemeen verschijnsel, zoals je dat ziet bij
wijnkenners, hifi liefhebbers etc.etc. waarbij sommigen indruk proberen
te maken door anderen te vertellen wat wel en niet goed is en daarbij
allerlei subtiliteiten bedenken, wat er toe moet leiden dat een leek
gaat denken, 'zooo, die heeft er wel erg veel verstand van'.
> [knip]
>> Dat is weer zo'n ding, volgens 'de wetenschap' kun je op je 45ste of
>> zelfs 55ste (in mijn geval) niet veel meer. Waarom? Omdat de gemiddelde
>> 45-jarige of 55-jarige niet zoveel kan.. Maar als je een beetje gezond
>> leeft en blijft sporten op een goede manier staat die wetenschap mooi
>> met de mond vol tanden :)
> Dat valt nog wel mee hoor :-) Dat het volgens "de wetenschap" niet
> kan, slaat op mensen die vanaf het begin met die sport zijn bezig
> geweest, constant op een optimaal/maximaal niveau. Dan ligt de piek
> voor duurprestaties (>> 1 a 2 uur) ergens midden 30. Na die (vrij
> vlakke en brede piek) zakt het in. Kijk maar in de uitslagenlijsten
> van een grote marathon, hele triathlons etc. Grote groepen deelnemers
> en daardoor redelijke statistiek.
>
Ik denk dat de wetenschap inderdaad ook last heeft van voortschrijdend
inzicht :)
Ik heb af en toe wel een beetje anti-wetenschap gechargeerd. Op zich ben
ik helemaal niet tegen wetenschap, integendeel zelfs. Ik denk wel dat er
teveel slecht onderbouwde idee�n voor wetenschappelijk door moeten gaan
en ik denk dat je daar heel kritisch op moet zijn. Het kan zowel ten
koste van het resultaat als ten koste van je plezier gaan. En ik ben
denk ik van nature wel een scepticus, die makkelijk denkt, 'dat zeg je
nou wel, maar klopt het ook?'. Soms een nuttige en soms een lastige
eigenschap :)
> Groeten,
>
> Kees - deze week een recoverweek - van Malssen
Maarten - na 4 weken vakantie, afgelopen week 795 km op de klok, hoezo
rustig opbouwen?
Reinout van Rees
>
> Een en ander is al een tijdje geleden in ons onvolprezen blad
> Ligfiets& verschenen onder de noemer "de menselijke motor". We zijn
> bezig om dit met hulp van onze voortreffelijke opmaker Hans, in een
> goede PDF te zetten. Nog even geduld aub.
Zo rond 2007 ofzo? Ik hoorde inderdaad dat er aardige artikelen rond
hartslagmeters enzo in juist die afleveringen stonden die NA de
jubileum-DVD met oude nummers vielen en net VOOR ik m'n abonnement nam
:-) Klopt de datum ongeveer? Dan weet ik dat ik geduld moet hebben.
Maarten Sneep
<rei...@vanrees.org> wrote:
> On 10/25/2010 02:00 PM, ligfries wrote:
>>
>> Een en ander is al een tijdje geleden in ons onvolprezen blad
>> Ligfiets& verschenen onder de noemer "de menselijke motor". We zijn
>> bezig om dit met hulp van onze voortreffelijke opmaker Hans, in een
>> goede PDF te zetten. Nog even geduld aub.
>
> Zo rond 2007 ofzo? Ik hoorde inderdaad dat er aardige artikelen rond
> hartslagmeters enzo in juist die afleveringen stonden die NA de
> jubileum-DVD met oude nummers vielen en net VOOR ik m'n abonnement nam
> :-) Klopt de datum ongeveer? Dan weet ik dat ik geduld moet hebben.
Nee, ze staan op de CD. Kees heeft op Cycle Vision 2008 een lezing over
dit onderwerp gegeven. In het verslag van de lezingen voor Ligfiets& heb
ik een aantal verwijzingen naar eerdere artikelen van Kees opgenomen. Ik
heb dit stukje niet bij de hand, hier mag je zelf even naar zoeken. Dit
is al een tijdje terug, en de artikelen staan nog in een oude opmaak.
Wellicht dat Kees daarop doelt met 'een goede PDF'.
Maarten - al ingepakt - Sneep
ligfries
[knip over welke artikelen het gaat]
> dit onderwerp gegeven. In het verslag van de lezingen voor Ligfiets& heb
> ik een aantal verwijzingen naar eerdere artikelen van Kees opgenomen. Ik
> heb dit stukje niet bij de hand, hier mag je zelf even naar zoeken. Dit
> is al een tijdje terug, en de artikelen staan nog in een oude opmaak.
> Wellicht dat Kees daarop doelt met 'een goede PDF'.
downloadable LigFiets&-PDF beschikbaar komt. Mensen kunnen het dan
makkelijk vinden en er naar verwijzen. Bovendien kan het mensen
inspireren om ook lid te worden van de NVHPV (hint hint)
Groeten,
Kees - moet ik voor andere Maarten nog speciale artikelen uit de
wetenschappelijke bladen gaan opduikelen? - van Malssen
Maarten
Maarten - wanneer zie ik trouwens iets concreets van mijn lidmaatschap? 1 september contributie betaald..
Reinout van Rees
> Voor Reinier kan ik in een paar
> regels een schema opstellen dat flink meer oplevert dan wat hij nu
> doet.
Wat een service :-) Ik ga het uitproberen.
> elke ochtend: rustig fietsen en liefst wel een klein blokje om (maak
> van die 8 km ongeveer 12 a 15 km). Basisinspanning, volgens HW termen
> D1 of zelfs daaronder. Op gevoel: heel relaxed. Weersta de verleiding
> om te RISSEN of hard op te trekken bij verkeerslichten.
't Is meer oma-met-electrofiets-inhaal-syndroom, maar goed.
Die extra lengte: wat is daar de gedachte achter? Is er een minimale
afstand/tijd die je nodig hebt om een bepaalde spier-staat ofzo te
halen? Of is het puur voor de kilometers? (Want 's zondags fiets ik
ook 2x5km en 's maandags meestal ook nog zoiets).
> middagritten:
> a) 1 middag korte, felle intervallen (5a 10 minuten warmrijden, dan 5x
> (1+1), 5 minuten rustiger maar niet te rustig en dan nog eens 5x(1+1)
> (1+1 = 1 minuut voluit, 1 minuut herstellen).
Ik wilde op tijd thuis zijn en heb geen extra lang rondje gedaan. Dus
viel er met warm+uitrijden maar 1 setje van 5x(1+1) te doen. Gloeiende
gloeiende, gloeiende... Wat wordt je daar moe van, zeg! O.a. in volle
vaart de oprit van de brug over het A'dam-Rijnkanaal op rossen. Aargh!
Reinout - moe maar voldaan - van Rees
ligfries
> > Kees - moet ik voor andere Maarten nog speciale artikelen uit de
> > wetenschappelijke bladen gaan opduikelen? - van Malssen
>
> Ja, altijd geinteresseerd in goed wetenschappelijk inzicht :)
de moeite waard zijn). In grotere gehelen komen ze weer terug in de
commentaren die ik schrijf.
> Maarten - wanneer zie ik trouwens iets concreets van mijn lidmaatschap?
> 1 september contributie betaald..
(nummer 4) in de brievenbus gekregen. Je adres staat op de
verzendlijst. Mocht het niet zo zijn, neem dan even rechtstreeks
contact op.
Groeten,
Kees - rust nemen, het lastigste deel van de trainingsschema's - van
Malssen
ligfries
> > Voor Reinier kan ik in een paar
> > regels een schema opstellen dat flink meer oplevert dan wat hij nu
> > doet.
>
> Wat een service :-) Ik ga het uitproberen.
> > elke ochtend: rustig fietsen en liefst wel een klein blokje om (maak
> > van die 8 km ongeveer 12 a 15 km). Basisinspanning, volgens HW termen
> > D1 of zelfs daaronder. Op gevoel: heel relaxed. Weersta de verleiding
> > om te RISSEN of hard op te trekken bij verkeerslichten.
>
> 't Is meer oma-met-electrofiets-inhaal-syndroom, maar goed.
>
> Die extra lengte: wat is daar de gedachte achter? Is er een minimale
> afstand/tijd die je nodig hebt om een bepaalde spier-staat ofzo te
> halen? Of is het puur voor de kilometers? (Want 's zondags fiets ik
> ook 2x5km en 's maandags meestal ook nog zoiets).
net inhalen, maar het moet geen moeite kosten.
Wat de extra kilometers betreft: 8 km a 24 km/h is 20 minuten. Dat is
een tamelijk korte training, zeker voor een relax/hersteltraining.
Helpt wel hoor, daar niet van, maar iets omfietsen kan vaak heel veel
helpen om een veel leukere route te nemen. En omdat je voor die extra
kilometers niet apart hoeft op- of af te stappen (fiets pakken, fiets
wegzetten) zijn het relatief "goedkope" extra km's (in tijd gemeten).
Omdat voor een beetje training het goed is om warm te draaien (2 a 3
km) en om uit te rijden (2 a 3 km) zal je weinig specifieke training
in een 2x5 km rit kunnen stoppen.
Het aanbevelen van omrijden helpt ook goed tegen mensen die zeggen dat
ze nou eenmaal niet verder van hun werk wonen....
> > middagritten:
> > a) 1 middag korte, felle intervallen (5a 10 minuten warmrijden, dan 5x
> > (1+1), 5 minuten rustiger maar niet te rustig en dan nog eens 5x(1+1)
> > (1+1 = 1 minuut voluit, 1 minuut herstellen).
>
> Ik wilde op tijd thuis zijn en heb geen extra lang rondje gedaan. Dus
> viel er met warm+uitrijden maar 1 setje van 5x(1+1) te doen.
beschikbaar hebt, dan moet je die dag uitkiezen voor deze training!
Maar voor de eerste keer is het prima dat je het bij 1 setje houdt.
> Gloeiende
> gloeiende, gloeiende... Wat wordt je daar moe van, zeg! O.a. in volle
> vaart de oprit van de brug over het A'dam-Rijnkanaal op rossen. Aargh!
De eerste twee a drie weken houd je het nog even bij 1 setje, dan sla
je 1 week de interval over (de herstelweek) en dan ga je daarna aan de
dubbele sets. Heeft je lijf even tijd om aan deze marteling te
wennen ;-)
> Reinout - moe maar voldaan - van Rees
Groeten,
Kees - en hebben we hier de volgende wedstrijdrijder in de dop gespot?
- van Malssen
Reinout van Rees
> Kees - en hebben we hier de volgende wedstrijdrijder in de dop gespot?
> - van Malssen
Wat ik onder m'n achterwerk heb zitten kan 1 van twee dingen zijn:
- Een vierkante-stalen-kokerkbalken flevobike bike.
- Een 5mm-wanddikte grote zware (en mooie en praktische) aluminium buis
die ook wel Alligt Kruiser wordt genoemd.
En boven op het zadel:
- 91.4kg mensenvlees, schoon aan de haak.
Als ik me nu met een wedstrijd ga bezig houden heb ik denk ik het effect
van een wel erg mobiele verkeersdrempel :-)
Reinout
Maarten Sneep
On 26 okt 2010, at 00:59, Reinout van Rees wrote:
> Wat ik onder m'n achterwerk heb zitten kan 1 van twee dingen zijn:
>
> - Een vierkante-stalen-kokerkbalken flevobike bike.
>
> - Een 5mm-wanddikte grote zware (en mooie en praktische) aluminium buis die ook wel Alligt Kruiser wordt genoemd.
Kortom: een uitstekende fiets voor krachttraining. Rij je eigen races, en vergelijk de voortgang per jaar. Een brug oprace betekent zo nog iets.
> En boven op het zadel:
>
> - 91.4kg mensenvlees, schoon aan de haak.
>
> Als ik me nu met een wedstrijd ga bezig houden heb ik denk ik het effect van een wel erg mobiele verkeersdrempel :-)
Slalom oefeningen voor snelle rijders. Drempel lijkt me een slecht idee, dan ben je bezig met een andere interpretatie van ligfiets.
Maarten - straks meer kilometers - Sneep
GrijzePioneer
On 21 okt, 21:38, Rode Pioneer <RodePion...@gmail.com> wrote:
> > >> grtjs, 191.861.807 - Wondjes die niet genezen en geen ochtenderectie,
> > >> zou dat ook nog iets betekenen?
>
>
> > Dat lijkt me in Scandinavi in het najaar een slecht advies.
>
> Ik hoop niet dat ik suggereerde dat het een goed advies was....
>
> Grrz
> Rode -onder de slaapzak kan nl veel leuker zijn- Pioneer
Voor het geval iemand nog geïnteresseerd is: circulatieprobleempje?
(Beide kwaaltjes hebben te maken met de bloedsomloop.)
Iets met een sporthart, na km-vreten in Scandinavie? Aftrainen?
Maaaike - nb: IANAMD
Gele Passie
Wat dacht je van gewoon oververmoeid? Verminderde weerstand (o.a. door vitaminetekort)?
Gele -diagnosticeren is niet altijd even makkelijk- Passie
191.861.807
> Op 22 oktober 2010 11:18 schreef Maarten Sneep <maarten.sn...@xs4all.nl> het
>
> > On Thu, 21 Oct 2010 12:07:36 -0700 (PDT), "191.861.807"
> > <ligfi...@gmail.com> wrote:
>
> > > grtjs, 191.861.807 - Wondjes die niet genezen en geen ochtenderectie,
> > > zou dat ook nog iets betekenen?
>
> > Welke vitamines en metalen waren dat ook alweer? IJzer? Vitamine B, C?
> > Diabetes is ook een mogelijkheid, maar je valt geloof ik niet echt in de
> > risico-groep voor type-2. Hoe zit het met de drink-behoefte (nee, geen
> > drank-behoefte)?
>
> > Maarten - luisteren is goed, soms is een vertaler nodig - Sneep
>
> Wat dacht je van gewoon oververmoeid? Verminderde weerstand (o.a. door
> vitaminetekort)?
eiwittekort. Tijdens mijn vakantie heb ik twee keer deze
verschijnselen gehad, beide keren hielpen een rustdag en een keertje
vis eten. Vitamine/mineralentekort zal wel meevallen, ik slikte pillen
genoeg.
grtjs, 191.861.807
Maarten
vitamines en mineralen uit pillen is niet zo goed is. Als je gezond eten
vervangt door pillen, ben je misschien niet zo goed bezig als je denkt.
Maarten - wantrouw alles waar veel reclame voor wordt gemaakt en waar
grote financi�le belangen achter zitten
191.861.807
> > eiwittekort. Tijdens mijn vakantie heb ik twee keer deze
> > verschijnselen gehad, beide keren hielpen een rustdag en een keertje
> > vis eten. Vitamine/mineralentekort zal wel meevallen, ik slikte pillen
> > genoeg.
>
> > grtjs, 191.861.807
>
> Vertrouw niet teveel op pillen. Uit onderzoek blijkt dat de opname van
> vitamines en mineralen uit pillen is niet zo goed is. Als je gezond eten
> vervangt door pillen, ben je misschien niet zo goed bezig als je denkt.
Maar op vakantie is gezond eten domweg niet genoeg, is mijn ervaring.
Er is nu eenmaal een grens aan hoeveel er in je maag past en die
ruimte moet je verdelen over koolhydraten, eiwit, vet en spul waar
vitamines en mineralen in zitten. Voor een pil is altijd nog wel een
plekje.
Overigens wantrouw ik de voedselindustrie niet minder dan de
pillenindustrie.
grtjs, 191.861.807 - natuurlijk =! goed
Gé Boelders
Vertrouw niet teveel op pillen. Uit onderzoek blijkt dat de opname van vitamines en mineralen uit pillen is niet zo goed is. Als je gezond eten vervangt door pillen, ben je misschien niet zo goed bezig als je denkt.k zet mijn kratje ook op oververmoeidheid, gecombineerd met
eiwittekort. Tijdens mijn vakantie heb ik twee keer deze
verschijnselen gehad, beide keren hielpen een rustdag en een keertje
vis eten. Vitamine/mineralentekort zal wel meevallen, ik slikte pillen
genoeg.
grtjs, 191.861.807
Maarten - wantrouw alles waar veel reclame voor wordt gemaakt en waar grote financiële belangen achter zitten
Maarten
> On 27 okt, 09:49, Maarten<m.heck...@zonnet.nl> wrote:
>> Op 27-10-2010 9:33, 191.861.807 schreef:
>>> Ik zet mijn kratje ook op oververmoeidheid, gecombineerd met
>>> eiwittekort. Tijdens mijn vakantie heb ik twee keer deze
>>> verschijnselen gehad, beide keren hielpen een rustdag en een keertje
>>> vis eten. Vitamine/mineralentekort zal wel meevallen, ik slikte pillen
>>> genoeg.
>>> grtjs, 191.861.807
>> Vertrouw niet teveel op pillen. Uit onderzoek blijkt dat de opname van
>> vitamines en mineralen uit pillen is niet zo goed is. Als je gezond eten
>> vervangt door pillen, ben je misschien niet zo goed bezig als je denkt.
> Ik heb het hier niet over het vervangen van gezond eten door pillen.
'wanneer' :)
> Maar op vakantie is gezond eten domweg niet genoeg, is mijn ervaring.
> Er is nu eenmaal een grens aan hoeveel er in je maag past en die
> ruimte moet je verdelen over koolhydraten, eiwit, vet en spul waar
> vitamines en mineralen in zitten. Voor een pil is altijd nog wel een
> plekje.
>
> Overigens wantrouw ik de voedselindustrie niet minder dan de
> pillenindustrie.
Helemaal mee eens wat dat wantrouwen betreft. Dat geldt helemaal voor
allerlei gefabriceerde dingen waarvan de oorspronkelijke ingredi�nten
onherkenbaar zijn, maar ook bij herkenbare voedingsmiddelen wil ik graag
een beetje weten waar het vandaan komt om enig idee te hebben of het
verantwoord geproduceerd is.
> grtjs, 191.861.807 - natuurlijk =! goed
Natuurlijke ingredi�nten zijn prima, maar van ingredi�nten naar voeding
is ook weer een stap waarbij je moet weten wat je doet.
Maarten - voeding is een uitdaging bij grote inspanning
Reinier
> > > grtjs, 191.861.807 - Wondjes die niet genezen en geen ochtenderectie,
> > > zou dat ook nog iets betekenen?
Automutilatie.
Slechte bloedcirculatie.
Infectie.
Een bukfiets.
Hormonale afwijking.
AIDS
Gebruik van bloedverdunners.
Geslaagde sex-change-operatie.
Weinig geduld mbt wondjes en wakker worden ná je ochtenderectie.
zoiets...
Reinier - of het is psychisch - van Rij
Reinier
On 27 okt, 09:28, "191.861.807" <ligfi...@gmail.com> wrote:
> Ik heb het hier niet over het vervangen van gezond eten door pillen.
> Maar op vakantie is gezond eten domweg niet genoeg, is mijn ervaring.
> Er is nu eenmaal een grens aan hoeveel er in je maag past en die
> ruimte moet je verdelen over koolhydraten, eiwit, vet en spul waar
> vitamines en mineralen in zitten. Voor een pil is altijd nog wel een
> plekje.
verwerkingstax zit ruimschoots voldoende vitaminen binnen.
Op vakantie heeft het menselijk lichaam niet meer vitaminen nodig dan
buiten de vakantie, ook niet als je tijdens je vakantie meer van je
lichaam vergt dan normaal gesproken.
Als extra inspanning gedurende een periode je het gevoel geeft dat je
uitgeput raakt of je weerstand neemt af, dan vraag je gewoon die
periode teveel van je lichaam in verhouding tot wat je gewend bent.
Extra vitamine slikken verandert daar geen zier aan, die pies je
gewoon weer uit, of je lichaam slaat ze op voor later gebruik (afh.
van vet- of wateroplosbaarheid). Je kan dan beter gewoon zoeter
drinken als je zoveel verbruikt, voor opgeloste suiker is ook altijd
wel een plekje.
Je lichaam neemt maar zoveel vitamine per dag op en gebruikt de
vitamines in zijn eigen tempo. Je bent bijvoorbeeld ook echt niet
eerder van je griep af door Vit. C te gaan slikken, want als je al een
weerstandsprobleem had, dan is dat pas opgelost nadat je griep al over
is. (Dat Vit.C bij een blaasontsteking wel snel helpt komt omdat het
zuur is)
Vitaminepillen hebben alleen zin als je om een of andere reden via je
gewone voeding niet aan je basishoeveelheid kan komen en dat is bijna
nooit het geval in Nederland.
Vitaminepillen zijn vooral heel goed voor de portemonnaie van Hoffmann-
LaRoche etc. die er enorme lobbykosten voor over hebben en er veel te
veel aan verdienen, volgens hunzelf echter nog lang niet genoeg,
getuige hoge boetes van de Europese Commissie wegens kartelvormingen.
Reinier