Misschien wat laat maar hier zijn onze foto's van het raceweekeind op
Jersey.
Na de finish zoek ik de medics op. Deze
> besluiten dat ik wat "stitches" nodig heb en na samen met Marjon enige
> uren wachten in het onderbezette ziekenhuis wordt ik behandeld. Keith rent
> een aantal malen heen en weer om te informeren hoe het met me gaat en of
> ik
> aan de prijsuitreiking deel kan nemen. Theo neemt deze taak van me over en
> later zet Marjon de prijswinnaars in het ziekenhuis gezamenlijk op de
> foto.
>
> Inmiddels zijn we 3 weken, twee anti-bioticumkuren en veel pijnstillers
> verder. De kratervormige wond met de gehechte snee haaks erboven is nog
> steeds niet helemaal gesloten en de spieren in de bovenarm zijn pijnlijk
> en
> maar matig te belasten. Bewegen van elleboog en hand is gelukkig prima,
> dus
> het komt allemaal best weer in orde.. Dit akkefietje is voor mij wel
> definitief aanleiding om alleen nog met elleboogbeschermers te racen op
> een
> open fiets. Een opengehaalde elleboog heb ik vaker gehad, maar deze keer
> kwamen de pezen nogal dicht aan de oppervlakte. Adrian maakte vlak voor
> mij een behoorlijke smak in de dranghekken, maar hield daar dankzij deze
> bescherners niets aan over.
>
> H@rry.
Harry, ik wens je van harte beterschap en hoop op snel herstel en dat je er
maar geen blijvende dingen aan overhoud, met uitzondering dan van een
voortaan aangepast wedstrijdtenue.
Bas - ligt ook wel eens op het asfalt, maar dat is steevast omdat er een
torretje overheen kruipt dat weer vereeuwigd moet worden - Dekker
>
> Harry, ik wens je van harte beterschap en hoop op snel herstel en dat je er
> maar geen blijvende dingen aan overhoud, met uitzondering dan van een
> voortaan aangepast wedstrijdtenue.
>
Dank je Bas, voortaan schildpadden op mijn ellebogen of helemaal een
schild om me heen ;-)
De kracht in mijn rechterarm komt nu geleidelijk aan weer terug.
Vandaag kon ik me voor het eerst weer zelfstandig uit de Quest omhoog
drukken en een trainingsrondje maken. Ik zat al te denken aan de
oplossing van een andere Questrijder: monteren van profielen net voor
de brug, zodat ik niet puur met de kracht van de armen mezelf omhoog
moet drukken maar me ook met de benen af kan zetten. Ik kan mijn
voeten niet op de brug zetten omdat mijn knieen de neus raken. Knap
frustrerend, niet kunnen Questen alleen omdat je niet uit kunt
stappen.
H@rry.