Na Pierwszy Znak Tekst

[Lucrecio Poinson]

Taformuła, dzięki czwartemu argumentowi w postaci 1, zmienia tylko pierwsze wystąpienie kropki na myślnik. Pozostałe kropki zostają bez zmian. W poprzednim przykładzie argument określający wystąpienie liczba został pusty, dzięki czemu WSZYSTKIE kropki zostały zamienione.

Funkcja PODSTAW() to narzędzie, ktre można wykorzystać na wiele sposobw. Z powyższych przykładw widać, że można dzięki niej nie tylko zastąpić konkretny ciąg znakw innym ciągiem znakw, ale rwnież pozwala na usunięcie pustych miejsc. Korzystając z opcjonalnego argumentu w postaci wystąpienie liczba, mamy pełną kontrolę nad liczbą podstawień, ktre zostaną wykonane.

Funkcja ZASTĄP() może zostać wykorzystania nie tylko do zamiany konkretnej frazy na inny ciąg znakw, ale może rwnież dodać określony tekst, bez konieczności usuwania. W tym celu jako trzeci argument funkcji wystarczy podać 0, dzięki czemu 0 znakw zostanie usunięte. W tym przykładzie do określenia liczby początkowej wykorzystana została funkcja DŁ(), ktra zwraca długość wyrażenia. Dodając 1 pozycja wstawienia nowego tekstu jest ustawiona na pierwszy znak po ostatnim znaku tekstu wyjściowego.

Korzystając z funkcji ZASTĄP() można zamienić ciąg znakw WAW na POZ pod warunkiem, że w każdym tekście ciąg WAW będzie w tym samym miejscu. Jeśli w ktrejś komrce ciąg WAW będzie w innym miejscu funkcja ZASTĄP() nie zadziała prawidłowo.

Aby usunąć pierwsze trzy znaku z numerem, dużo lepszym wyborem będzie funkcja ZASTĄP(), ponieważ można w niej podać pozycję, od ktrej liczba znakw, określona w trzecim argumencie funkcji, ma zostać usunięta.

Expose nie jest typową firmą szkoleniową. Nigdy nie chcieliśmy taką być. Jesteśmy dynamicznie rozwijającą się grupą szkoleniową, ze świeżym spojrzeniem na utarte rozwiązania w branży IT.

Zdarza się, że tekst napisany jest mieszanymi literami i trzeba go ujednolicić w momencie pobierania danych, np. aby zaczynał się od dużej litery, a pozostałe znaki były małe, jak w przykładzie:

Łańcuchy tekstowe rżnią się od porstych typw numerycznych i obok list i krotek zaliczają się do sekwencyjnych typw danych. Oznacza to że podobnie jak listy i łańcuchy są uporządkowaną kolekcją elementw, gdzie położenie każdego elementu jest ściśle określone. Z tego powodu łańcuchy tekstowe mogą być przetwarzane w sposb podobny do przetwarzania list.

Dzięki dostępowi do poszczeglnych elementw łańcucha możemy je modyfikować wykorzystując indeksy. W przypadku wycinania łańcuchw tekstowych stosujemy takie zasady jak przy wicinaniu fragmentw list. W nawiasie kwadratowym możemy podać pojedyńczą liczbę np.[1] aby uzyskać znak na pozycji pierwszej lub też zakres liczby aby uzyskać kilka znakw.

Łańuchy tekstowe, podobnie jak krotki są niezmienne (ang. Immutable). Oznacza to, że nie można dokonywać zmian w istniejącym łańuchu tektowym. Jeśli chcemy zmodyfikować łańcuch, musimy utworzyć nowy łańuch zawierający zmianę, a właściwie skleić nowy łańcuch z fragmentw łancucha modyfikowanego i nowego łańcucha.

Z punktu widzenia organizacji danych w pamięci łańcuch tekstowy i lista/krotka znakw to jedno i to samo. Pyhton dostarcza wiele narzędzi do przetwarzania i zarządzania łańcuchami tekstowymi, formatowaniem tekstu itp. Szczegły można znaleść na: [ ]

Aby jednak napis na litery należy po prostu zastosować funkcję list(). Dowolny łańcuch tekstowy możemy zamienić też na listę stosując metodę str.split(), gdzie argumentem metody split() będzie znak rozdzielający. Domyślnie jest to tzw. biały znak (whitespace) czyli spacja " ", tabulator "\t" i koniec wiersza definiowany funkcją os.linespace() z biblioteki zewnętrzenej os. Można wskazać jednak dowolny znak (tu "z").

Aby połączyć listę w napis, należy przekazać listę jako operator do metody str.join(), gdzie string (może być pusty) zamieni się w łącznik pomiędzy elementami listy. Niestety wszystkie elementy listy muszą być typu string. Jeżeli mamy wątpliwości czy wszystkie elementy listy to łańcuchy tekstu należy wcześniej zamienić na string.

Niektre funkcje tekstowe przydają się do identyfikowania/formatowania liczb na przykład w celu budowania sortowalnych nazw plikw. Funkcje zfill() wyrwnuje liczby do jednej długości, dodając poprzedzające zera - nie zmieniają wartości ale umożliwiają prawidłowe sortowanie napisw zawierających cyfry.

Metody formatowania tekstu związane ze sklejaniem list i łańcuchw nie są najlepszym narzędziem, jeżeli zależy nam na wysokiej jakości kodu i skutecznego formatowaniu danych wyjściowych, zwłaszcza jeżeli te ostatnie zawierają wartości zmiennoprzecinkowe co wymaga dodatkowej konwersji na łańcuch tekstowy.

Jak wspomniano we wcześniejszej części kursu lista funkcji wbudowanych w języku Python jest bardzo ograniczona. Wiele funkcji podstawowych jest zawarta w zewnętrznych bibliotekach, takich jak math (operacje matematyczne) czy os - (funcje systemu operacyjnego). Zestaw bibliotek, ktry dostarczany jest razem z aktualną wersją języka nosi nazwę biblioteki standardowej. Po zaimportowaniu modułu math dostępne są wszystkie jego funkcje z przedrostkiem w postaci nazwy biblioteki. Szczegłowe zastosowanie modułw zewnętrznych zostanie omwione w daleszej części kursu.

Bardziej zaawansowane metody pozwalają na zastępowanie określonych fragmetw tekstu zmiennymi określonego typu. Fragmenty tekstu wymagające zastąpienia oznacza się odpowiednio %d dla liczb całkowitych %s dla łańcuchw znakw i %f dla liczb zmiennoprzecikowych. Mechanizm ten pozwala rwnież na definiowanie wyglądu wprowadzanego łańcucha, wstawianych zer, czy ilości miejsc po przecinku, bez konieczności stosowania dodatkowych funkcji matematycznych.

Nowy sposb formatowania miejsca wstawiania zmiennych markuje dodatkowo oznaczając, ktra zmienna ma znaleść się w danym miejscu. Zmienne do sformatowania modyfikuje się funkcją format. Należy zazaczyć, że w przypadku gdy zmienna ma zostać wyświetlona jak jest trzeba iloscią wyświetlanych znakw

Ich głwną przewagą nad klasycznymi braćmi jest to, że unikamy tutaj problemw z cudzysłowami i apostrofami wewnątrz tekstu (ale już pisząc w ich wnętrzu backticki musimy stosowac znak ucieczki),ale przede wszystkim bez problemu możemy tutaj pisać teksty na kilka linii, oraz o wiele łatwiej możemy wstawiać do tekstu zmienne.Ale to za chwilę...

Template strings wydaje się fantastyczną sprawą. Pamiętaj tylko, że przy pisaniu takiego kodu trzeba mieć na uwadze to, że nie wszystkie przeglądarki obsługują tą składnię i w razie potrzeby przydało by się konwertować taki kod na starszy zapis.

Do pobrania w tekście znaku na danej pozycji możemy zastosować dwa podejścia.Jedno z nich to użycie funkcji charAt().Drugie - to odwoływanie się do liter tekstu jak do elementw tablicy - poprzez kwadratowe nawiasy.

Zasady są te same co przy tablicach. Pierwsza litera ma index 0, a ostatnia text.length-1

Żeby mc podmienić literę w tekście, musimy wykorzystać dowolny sposb, ktry zwrci nam nowy tekst. Może to być zastosowanie replace(), substring(), czy innych opisanych na stackoverflow. Poniżej przykładowy sposb korzystający z tablicy:

Funkcja substring(start, stop) ma bardzo podobne działanie co powyższa. Rżnicą jest drugi parametr, ktry zamiast długości wyznacza miejsce końca pobieranego kawałka.Jeżeli drugi parametr nie zostanie podany, wtedy kawałek będzie pobierany do końca tekstu. Jeżeli zostaną podane oba parametry, ale drugi będzie mniejszy od pierwszego, wtedy automatyczniezostaną one zamienione miejscami.

Tekst jest uporządkowanym ciągiem znakw.

Tak samo jak w przypadku tablic, tak i w przypadku zmiennych tekstowych możemy skorzystać z funkcji slice(start, stop), ktra zwraca nam kawałek tekstu. Jej działanie jest praktycznie identyczne do działania funkcji substring(), jednak występują małe rżnice. Jeżeli drugi argument będzie mniejszy od pierwszego, wtedy w przeciwieństwie do substring() argumenty nie zostaną zamienione miejscami.

Co za dziwo?!!

Żeby zrozumieć czemu tak się dzieje, odpalmy naszego DeLoreana i zrbmy mały powrt do przeszłości. Gdy zaczynałem tworzyć strony, normą było wpisywanie znakw za pomocą bocznej klawiatury. I tak dla przykładu jeżeli chcieliśmy wpisać literkę ą, trzymając klawisz ALT wpisywaliśmy na klawiaturze numerycznej 0177, co w kodzie HTML dawało nam znak , a na stronie już właściwą literkę. Zabawa taka wynikała z tego, że powszechnie stosowanym kodowaniem było wtedy ISO-8859-2. Stare czasy gdy wśrd edytorw krlował Pajączek i podobne twory, ktre ułatwiały takie konwersje.

Wraz z rozwojem HTML rozpowszechnił się standard kodowania UTF, ktry pozwala w dzisiejszych czasach pisać nam litery normalnie wpisując je na klawiaturze. Standard UTF charakteryzuje się tym, że każdej literze przypisany jest jakiś kod. Te wszystkie kody pogrupowane są w grupy. Większość przez nas używanych znakw znajduje się w podstawowej przestrzeni (Basic Multilingual Plane) i posiada kody składające się z 4 heksadecymalnych znakw. Tablic z kodami w necie znajdziesz setki (wystarczy wpisać UTF char code) (1, 2).

W Javascript wszystkie stringi są kodowane za pomocą UTF-16. Litery w tekście możemy zapisać pisząc je na klawiaturze, ale też za pomocą odpowiadającego danemu znaku kodu UTF wpisując go na 3 rżne sposoby:

Niestety wraz z rozwojem UTF, adaptacją coraz większej liczby językw a i wdrażaniem coraz wymyślniejszych znakw - pojawiły się takie, ktre nie mieszczą się w podstawowej powierzchni kodw (np. popularne w ostatnich czasach Emoji), a ich kod przekracza 4 cyfry.

Wszelkie prawa zastrzeżone. Jeżeli chcesz używać jakiejś części tego kursu, skontaktuj się z autorem.

Aha - i ta strona korzysta z ciasteczek.

This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.

3a8082e126