اولین شماره مجله بین المللی و بینا نشانه ای هنر و ادبیات (ورس جانکیز) منتشر شد
E-Magazine of Literature
برای خواندن مجله به لینک زیر رجوع کنید
http://issuu.com/versejunkies/docs/versejunkies_issue_1.1
----------------------------
سرمقاله
ترجمه‌ی بینانشانه‌ای به معنای انتقال دال‌ها از خلال رمزهای نشانه‌ای است. به عبارت ساده‌تر، ترجمه از یک رسانه به رسانه‌ی دیگر. این نوع ترجمه ریشه در گذشته‌ی دور دارد. صورت اولیه‌ی ترجمه‌ی بینانشانه‌ای به صورت انتقال تصویر دیداری به متن نوشتاری عمل می‌کرده است که به اصطلاح به این پدیده «کلام شدگی تصویر» (ekphrasis) گفته می‌شود. این اصطلاح از ریشه‌ی یونانی ek به معنای «بیرون» (out) و phrasis به معنای «سخن گفتن» آمده است. این نوع ترجمه به قدمت افلاتون و هومر در سنت غربی و به قدمت ارژنگ مانی و سنگ‌نوشته‌های آشوری و تصویرنگاری‌های تخت جمشید در سنت شرقی است. نمونه‌های معاصر آن در فرهنگ عام، تبدیل رمان به فیلم (بلید رانر و هری پاتر)، موسیقی (cats)، خلق رمان‌های تصویری، پویانمایی یا نقالی در فرهنگ ایرانی (بازخوانی داستان همراه با موسیقی، نقاشی و حرکات نقال) و یا هر نوع اقتباسی است که چندان مستقیم هم نباشد و از یک رسانه به رسانه‌ی دیگر صورت می‌گیرد.
عملکرد ورس جانکیز در این فضای بینانشانه‌ای
اثر ادبی مبدأ در شماره‌ی اول ورس جانکیز، شعری از شاعر تایلندی، زکریا آماتایا است. «چه» (نام مستعار زکریا) شاعر اولین‌هاست. مجموعه‌ی اول او در سال 2010 جایزه‌ی بهترین نوشتار آسیای جنوب شرقی را از آن خود کرد. او اولین شاعری بود که این جایزه را برای شعر آزاد دریافت کرد. اولین شاعر مسلمانی است که در جامعه‌ی بودایی تایلند چنین جایزه‌ای را از آن خود کرد و اولین شاعری است که در طول تاریخ 32 ساله‌ی این جایزه از سوی هیأت داوران انتخاب شده است. به او اقامت در بیشتر نقاط دنیا اعطا شده و تا به امروز اولین مجموعه اشعار او در حدود 38000 نسخه فروش داشته است. با انتشار دومین مجموعه شعر او، مخاطبانش در سرتاسر جهان بیش از پیش گسترش یافته‌اند.
شعری که برای شماره‌ی اول مجله‌ی ورس جانکیز به عنوان اثر مبدأ انتخاب شده است، «تنها با دست‌هایم» نام دارد. این شعر از جمله شعرهای شناخته شده‌ی اوست که دارای پیامی بهنگام است. این اثر در برابر خطر بنیادگرایی هشدار می‌دهد و به واسطه‌ی حضور افراط‌گرایی در شهرهای جنوبی تایلند، سرزمین مادری «چه»، به ویرانی‌ها معطوف می‌شود. از سال 2004 به بعد این منطقه، شورشی پاگرفت. منتقدان از بابت عاملان اصلی چنین شورشی اطمینان ندارند: آیا مسلمانان پاتانی وارث تعلیمات القاعده بودند و یا گروه جدایی طلبان سنتی تایلند. عامل آن هر چه باشد – در این منطقه آموزگان، کودکان، راهبان و سربازان بسیاری هر روزه جانشان را از دست دادند.
پرسشی از سوی این شعر ذهن مخاطبان و همچنین جهانیان را به خود مشغول می‌کند این است که چه کسی مسئول این ویرانی‌هاست – هیچ پاسخ ساده‌ای وجود ندارد و پاسخ «چه» و مقاومت او در برابر این ویرانی منحصر به فرد است. «خاموش، با مشتی باز و با دست‌هایی پرخون و استخوان‌هایی که عریان». او یکی از شاهدان این وقایع است و البته به دور از سرزنش نیست.
هنرمندان مختلفی از کشورهای مختلف دنیا تلاش بر آن داشته‌اند که ماهیت اندیشه‌ی «چه» را به زبان خود بازتاب دهند. در شماره‌ی اول مجله‌ی ورس جانکیز، ترجمه‌های قابل توجهی از اقصی نقاط جهان منتشر شده است: از دیوار نوشته‌ای در بانکوک گرفته تا هنرمفهومی در ایران، از موسیقی ویتنامی/سوئدی/ایرلندی در فرانسه گرفته تا تندیس‌های فولادی در کالیفرنیا، از خوشنویسی در هند گرفته تا نقاشی‌هایی از هنرمندان عراقی و افغانی و آثار دیگری که در این شماره ارائه می‌شوند.
در حرکت میان رمزهای نشانه‌ای، از واژه گرفته تا نقاشی و موسیقی، از فولاد گرفته، تا دیوار نوشته و خوشنویسی، مجله‌ی ورس‌جانکیز در تلاش است تا درک، تحمل و تعامل بینافرهنگی میان قلمروهای متفاوت را گسترش دهد. این مجله بر آن است که به‌واسطه‌‌ی ایجاد فضایی برای برقراری ارتباط آسان‌تر، پلی میان هنرمندان، پژوهشگران دانشگاهی و مردم عادی ایجاد کند. این مجله از حضور آثار هنرمندان و دانشگاهیان در هر رسانه‌ای (مقاله، ترجمه، ...) استقبال می‌کند. در این مجله شعرها و داستان‌هایی به زبان فارسی، انگلیسی و اسپانیولی خواهیم خواند (دستورالعمل آن در این لینک قابل دسترسی است).
آثار هنری و مقالات به صورت رایگان در اختیار مخاطبان و خوانندگان مجله قرار خواهد گرفت. همچنین امکان به اشتراک گذاشتن این آثار وجود دارد و از هر یک از مخاطبان این مجله خواهشمندیم که به منظور گسترش این فضا، مطالب آن را به اشتراک بگذارند.
سردبیر: کاتر استری بای
برگردان: لیلا صادقی