|
O
kabir, bu dâr-ı fâniden firâk-ı ebedî ile ebedü’l-âbâd yolunda kurulmuş,
açılmış evvelki menzil ve birinci kapıdır. 1 Ve bu bağlandığım
ve meftun olduğum şu dâr-ı dünya da, kat’î bir yakîn ile anladım ki,
hâliktir gider ve fânidir ölür. Ve bilmüşahede, içindeki mevcudat dahi,
birbiri arkasından kafile kafile göçüp gider, kaybolur. Hususan benim gibi
nefs-i emmâreyi taşıyanlara şu dünya çok gaddardır, mekkârdır. Bir lezzet
verse, bin elem takar, çektirir. Bir üzüm yedirse, yüz tokat
vurur.
Ey Rabb-i Rahîmim ve ey Hâlık-ı Kerîmim! 2
كُلُّ
اٰتٍ
قَرِيبٌ sırrıyla ben şimdiden görüyorum ki, yakın bir zamanda, ben
kefenimi giydim, tabutuma bindim, dostlarımla veda eyledim. Kabrime
teveccüh edip giderken, Senin dergâh-ı rahmetinde, cenazemin lisan-ı
haliyle, ruhumun lisan-ı kàliyle bağırarak derim: “El-aman, el-aman! Ya
Hannân! Yâ Mennân! Beni günahlarımın hacâletinden kurtar!”
İşte
kabrimin başına ulaştım, boynuma kefenimi takıp kabrimin başında uzanan
cismimin üzerine durdum. Başımı dergâh-ı rahmetine kaldırıp bütün
kuvvetimle feryad edip nidâ ediyorum: “El-aman, el-aman! Yâ Hannân! Yâ
Mennân! Beni günahlarımın ağır yüklerinden halâs
eyle!”
Dipnotlar - Arapça İbareler -
Haşiyeler :
1 : bk. Tirmizî, Zühd 5; İbni Mâce, Zühd
32; Müsned 1:63.
2 : “Her gelecek şey yakındır.”
İbn-i Mâce, Mukaddime:7; Dârimî, Mukaddime 23.
|
Lügatler
:
ahbap : dostlar, sevgililer
akarib :
akrabalar, yakınlar
akran : arkadaşlar
bilmüşahede :
gözle görerek
dâr-ı dünya : dünya yurdu
dâr-i fâni :
geçici âlem, dünya
dergâh-ı rahmet : Allah’ın rahmet
kapısı
ebedü’l-âbâd : sonsuzların sonsuzu, âhiret
hayatı
el-aman el-aman : “imdat imdat” anlamına gelen ve yardım
dilemeyi ifade eden söz
elem : acı, keder
fâni :
geçici olan, ölümlü
feryad : bağırıp çağırma
firâk-ı
ebedî : sonsuz ayrılık
gaddar : acımasız
hacâlet :
utanç
halâs : kurtulma, kurtuluşa erme
Hâlık-ı Kerîm :
ikramı bol olan ve her şeyi yaratan Allah
hâlik : helâk olan,
yok olma özelliği taşıyan
hususan :
özellikle
ihtiyarsız : irade dışı
inhiraf etmek :
doğru yoldan sapmak
intizar etmek : beklemek
kafile :
grup, topluluk
kat’î : kesin
lisan-ı hal : hal ve
beden dili
lisan-ı kal : söz ile anlatım
mâsiyet :
günah, isyan
meftun : düşkün
mekân :
yer
mekkâr : düzenbaz, hileci
melce :
sığınak
mence : kurtulacak yer
menzil : yer,
mekân
mevcudat : varlıklar
nefs-i emmâre : hazır zevke
düşkün ve insanı kötülüğe sevk eden duygu
nidâ :
sesleniş
Rabb-i Rahîm : herbir varlığa merhamet ve şefkat
gösteren ve herşeyi terbiye ve idare eden Allah
rahmet : İlâhî
şefkat, merhamet
sür’at : hız
teşyîci : cenazeyi kabre
getiren
teveccüh etmek : yönelmek
Yâ Hannân : ey
rahmetinin en hoş cilvelerini gösteren ve çok merhametli olan
Yâ
Mennân : ey ihsanı bol olan ve çok nimetler veren
Allah
yakîn : kesin ve doğru bilgi
|
