|
İKİNCİ
NOKTA
Bir zaman,
bir zât, bir zindanda bulunuyor. Sevimli bir çocuğu yanına gönderilmiş. O
biçare mahpus, hem kendi elemini çekiyor, hem veledinin istirahatini temin
edemediği için, onun zahmetiyle müteellim oluyordu. Sonra, merhametkâr
hâkim ona bir adam gönderir, der ki:
“Şu çocuk çendan senin
evlâdındır. Fakat benim raiyetim ve milletimdir. Onu ben alacağım, güzel
bir sarayda beslettireceğim.”
O adam ağlar, sızlar, “Benim medar-ı
tesellim olan evlâdımı vermeyeceğim” der.
Ona arkadaşları der
ki: “Senin teessürâtın mânâsızdır. Eğer sen çocuğa acıyorsan, çocuk şu
mülevves, ufunetli, sıkıntılı zindana bedel, ferahlı, saadetli bir saraya
gidecek. Eğer sen nefsin için müteessir oluyorsan, menfaatini arıyorsan;
çocuk burada kalsa, muvakkaten şüpheli bir menfaatinle beraber, çocuğun
meşakkatlerinden çok sıkıntı ve elem çekmek var. Eğer oraya gitse, sana
bin menfaati var. Çünkü padişahın merhametini celbe sebep olur, sana
şefaatçi hükmüne geçer. Padişah onu seninle görüştürmek arzu edecek.
Elbette görüşmek için onu zindana göndermeyecek, belki seni zindandan
çıkarıp o saraya celb edecek, çocukla görüştürecek şu şartla ki, padişaha
emniyetin ve itaatin varsa...”
İşte, şu temsil gibi, aziz
kardeşim, senin gibi mü’minlerin evlâdı vefat ettikleri vakit şöyle
düşünmeli:
Şu veled
mâsumdur; onun
Hâlıkı dahi Rahîm ve Kerîmdir. Benim nâkıs terbiye ve şefkatime bedel,
gayet kâmil olan inâyet ve rahmetine aldı. Dünyanın elemli, musibetli,
meşakkatli zindanından çıkarıp Cennetü’l-Firdevsine gönderdi. O çocuğa ne
mutlu! Şu dünyada kalsaydı, kimbilir ne şekle girerdi! Onun için ben ona
acımıyorum, bahtiyar biliyorum. Kaldı kendi nefsime ait menfaati için,
kendime dahi acımıyorum, elîm müteessir olmuyorum. Çünkü dünyada kalsaydı,
on senelik muvakkat elemle karışık bir evlât muhabbeti temin edecekti.
Eğer salih olsaydı, dünya işinde muktedir olsaydı, belki bana yardım
edecekti. Fakat vefatıyla, ebedî Cennette on milyon sene bana evlât
muhabbetine medar ve saadet-i ebediyeye vesile bir şefaatçi hükmüne geçer.
Elbette ve elbette, meşkûk, muaccel bir menfaati kaybeden, muhakkak ve
müeccel bin menfaati kazanan, elîm teessürat göstermez, meyusâne feryad
etmez.
|
Lügatler :
âyet-i
kerime : şerefli âyet, Kur’ân’ın herbir cümlesi
aziz :
çok değerli, izzetli, saygın
bahtiyar : talihli,
mutlu
biçare : çaresiz, zavallı
celb :
çekme
Cennetü’l-Firdevs : Firdevs
Cenneti; Cennetin en yüksek derecesi
çendan : gerçi, her ne
kadar
ebedî : sonu olmayan, sonsuz
ebeveyn :
anne-baba
ehl-i iman : mü’minler; Allah’a ve Allah’tan gelen
herşeye inanan kimseler
elem : acı, keder,
sıkıntı
elemli : acıklı,
kederli
elîm : acı ve sıkıntı
veren
feryad : bağırıp
çağırma
hakikat : doğru, gerçek
hâkim : hükmeden,
idareci
Hâlık : yaratıcı; herşeyi yoktan var eden
Allah
inâyet : yardım, ihsan,
iyilik
istirahat : rahatlık
itaat : emre uyma, boyun
eğme
Kerîm : ikram edici;
cömertlik ve ikram sahibi olan Allah
lâtîf : ince, hoş,
güzel
mahpus : hapsedilmiş olan
mâsum :
günahsız
medar : sebep, vesile
medâr-ı saadet :
mutluluk kaynağı, sevinç vesilesi
medar-ı sürur : sevinç ve neşe
kaynağı
medar-ı teselli : teselli kaynağı
menfaat :
çıkar, yarar
merhamet : şefkat, acıma, iyilik
etme
merhametkâr : merhametli
meşakkat : zahmet,
sıkıntı
meşkûk :
şüpheli
meyusâne :
ümitsizcesine
muaccel : peşin, hemen
verilen
muhabbet : sevgi
muktedir : güç ve iktidar
sahibi
musibetli : sıkıntılı,
belâlı
muvakkat :
geçici
muvakkaten : geçici olarak
müeccel : sonraya
bırakılan
mü’min : iman eden; Allah’a ve Allah’tan gelen her
şeye inanan
mülevves : kirli, pis
müteellim : elem
çeken, acı duyan
müteessir : üzülme,
etkilenme
nâkıs : eksik,
noksan
nefs : insanı zevk ve lezzetlere sevk eden
kuvvet
peder : baba
Rahîm : merhametli; rahmetinin çok özel
tecellîleri olan ve sonsuz şefkat ve merhamet sahibi
Allah
rahmet : şefkat,
merhamet
raiyet : halk, vatandaş
saadetli :
mutlu
saadet-i
ebediye : sonsuz mutluluk
sâfi : saf, hâlis,
temiz
salih : dinin emir ve
yasaklarına uygun hareket eden
suret : şekil,
biçim
şefaat : günahların bağışlanması için
vesile
şefaatçi : günahların
bağışlanması için vesile
teellümat : elemler,
acılar
teessürât : teessürler, üzüntüler
temin :
sağlama
temsil : analoji, kıyaslama tarzında
benzetme
tenasül : üreme
ufunetli : kötü ve pis
kokulu
valide : anne
veled :
çocuk
|
