- 
LÜTFEN ARTIK DOĞRUYU SÖYLEYİN, “SİZ KİMSİNİZ?”
(MUHATAPLARIN ARASINDA CUMHURİYET GAZETESİ DE VAR!..)
İSLAM HUKUKUNDA BİLE İKİ ŞAHİT VAR!..
Modern hukuktan anlamadığınızı, T.C. Devleti’nin Anayasasını ve AİHS’i tanımayarak DGM’lerin yerine “Özel Yetkili Mahkemeleri” açarak kanıtladınız.
- Bir de itiraf ettiniz!..
Hukuk tarihinin en zırva iddianamelerini yazdınız!..
- Rezil oldunuz!..
Dün, olmayan resimlerle, olmayan evde verilen bombalarla ve yapılan toplantılarla, “işte Danıştay cinayetinin sanıkları, bu cinayet de Ergenekon’un işiydi” gibi zırvaları haber diyerek yazdınız.
- İyice rezil oldunuz!..
Ve dün de yapay olarak peydahlanan gizli tanık, sanık, tanık ve benzer özellikleri olan Osman’ınızın, hakim, savcı, avukatlar ve onlarca kişinin önünde “elimle koymuş gibi bulurum” dediği, o meşhur evi ve evleri nasıl bulamadığına tanıklık ettik. Bu gelişmeler, yazımın başında da ifade ettiğim üzere modern hukuku tanımadığınız için, tutturduğunuz bir türbanla da kendinizi sözde Müslüman olarak ifade etmeniz üzere, size İslam Hukukundan örnek vermek istiyorum. Üstelik örneğim de önceki yazılarınıza ibret olması için, 28 Nisan 2009 tarihinde son noktasını koyduğum “Oyunun Adı Kontra-Ergenekon” isimli kitabımdan olacak; (…) Onun için, Ergenekon davasının temel dayanağı olan ve yüzlerce insanın üzerine dolayısıyla Türk Milletinin üzerine yapıştırılmak istenen Danıştay cinayetinin tek tanığı olan Osman YILDIRIM’ın şahitliğini-tanıklığını yeterli gören özellikle F. GÜLEN yanlısı yayın yapanlara hatırlatmak isterim!.. İslam hukukunda dahi hırsızlık olayları, içki içme, adam öldürme, yol kesme ve irtidat (İslam dininden çıkma) olayları gibi konular için “iki şahit” gereklidir... Hatta Nur suresinde şahitliğin önemi ve doğruluğu, “İffetli kadınlara zina isnat edip de, sonra dört şahit getiremeyenlere seksen değnek vurun; ebediyen onların şahitliğini kabul etmeyin. İşte onlar yoldan çıkmış insanlardır.” (1) derken; aynı durum, bugün tanıklığı sıradanlaştıranlara uzanır, “Dört şahit getirmeleri gerekmez miydi? İşte bunlar, şahit getirmedikçe Allah katında yalancı olanlardır. Madem şahitleri getiremediler o halde onlar Allah nezdinde yalancıların ta kendileridir.” (2) denilerek de bir kez daha şahitliğin önemi vurgulanır.
Cumhuriyet gazetesini merak edenlere de yine aynı kitaptan;
I. DÖNEM DANIŞTAY DAVASI
15 Şubat 2007 (7. Duruşma)
Sanık Süleyman ESEN ve Osman YILDIRIM’ın avukatı Mehmet EREN Cumhuriyet gazetesine atılan bombaların araştırılmasını talep etti. Ama mahkeme Kabul etmedi!..
1 Mart 2007 (8. Duruşma)
“Cumhuriyet gazetesini avukatları mahkemeye iki sayfalık yazılı bir dilekçe sundular. Bu dilekçede, gazeteye atılan bombaların numaralarından hareketle, her ne kadar numaralar arasında benzerlik olmasa bile aynı (M 204 A2 model) bombalardan, patlayıcısı boşaltılmış ve fünye grubu çıkartılmış iki adet bombanın, Muzaffer TEKİN’in işyerinde ele geçirildiğini belirterek, sanıkların askerlik yaptıkları birlikler vb. Ayrıntılı bir araştırma yapılması ve bombaların izinin sürülmesi istemiyle soruşturmanın genişletilmesini istediler…” (Cumhuriyet Gazetesi, 21 Temmuz 2008)
Fakat mahkeme, “avukatların bu talebini, olayın esasına etki etmeyeceği, aydınlanmasına yaramayacağı ve olayın yeterli şekilde açığa çıktığı gerekçesi ile reddetti.”
- O zaman Muzaffer TEKİN ve dolayısı ile bugünkü sürece kim katkıda bulunmuş oluyor?
- Cumhuriyet gazetesi..
Türkiye’nin geleceği ve inancınızla oyun oynanmasını istemiyorsanız, “Menemen ile Danıştay cinayetini karşılaştırın” derim. Hala geç kalmadık!..
Son sözüm bunca yalan dolanla ne yapacağını bilmeyenlere, siz kimsiniz? 8 Ekim 2010
Önemli not: Cumhuriyet gazetesine ilişkin yazdıklarım,
1- Duruşmada İlhan SELÇUK avukatlarına,
2- 19 Aralık 2008 tarihli savunmamda,
3- Savunmamı haber yapan 20 Aralık 2008 tarihli Cumhuriyet gazetesinde ve
4- Yazdığım kitapta
Yer almıştır!..
Saygılarımla Muammer KARABULUT
(1) - Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları:90, Kur’an-ı Kerim ve Türkçe Anlamı, Ankara 1973, Nur Suresi, 24/4, s.349
(2) - Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları:90, Kur’an-ı Kerim ve Türkçe Anlamı, Ankara 1973, Nur Suresi, 24/13, s.350
