dada- gerçek üstücülük- gelecekçilik ve nihilizm

[necmi]

bir biçimi ile "var olan gerçeğe" sığmayan "indirgenmiş karşı
çıkışların" bir birlerinin içerisinden zenginleşerek devinişini
anlamak gerekmektedir. bu karşı çokışların neye karşı oldukları adeta
ne yapmamak gerekirin toplumsal eleştirisi olurken ne yapmak gerekirde
adeta saçmaya varmaları gözden kaçırılmaması gereken bir
gerçekliktir.

gerek dadacılığın kurucuları gerekse gerçek üstücülüğün yarattığı
izleği; gelecekçilik ve hiçlikle kurduğu diyalektik bağ çok önemli ama
daha önemlisi ....
"yeni gerçekçiliğin" yaratılmasıdır... (gerçekten sonsuza kadar
kaçamazsınız)

bundan daha önemli olan düşüncenin var olan gerçekle yaratıcı
eylem( eyleyen) ilişkisi kurmaya kalktığında herbirinin kominist
partilerde yer almaları sizcede "yeni gerçekçiliğin" karşıçıkmanın
alternatif oluşunu inşa etmesi değilmidir.

Şu ana kadar okuduklarımızın ışığında söylenebilecek söz
gerek dadacıların gerekse gerçek üstücülerin yaratıcıları hep kp li
olagelmişlerdir....

gerçek-karşı çıkış - kopuş- kayboluş- eyleynlik - buluş ve buluşma-
yenigerçekliğin yaratılışı-

kaybolmayı göze alan kopuşlar yaratıcılıklarıyla geçmişleriyle
buluşur....

hertürden özgünlüğün ve özgürlüğün tarihsel bir fikri takip içerdiği
gerçeği ancak eyleyenlikle açığa çıkar....
hiçbir şey gökten zembille inmedi

cenneti gökyüzünden indirme mücadelesinde yitirdiğimiz tüm
"kahramanlarımıza" saygılarla....
N.O


Nihilizm ve Tehlike!
ille inöedi
Nihilizm,
Bir Kolaycılık Ya da İçi Boş Bir Anarşizm midir;
Yoksa Gerçek Arayışın Zorunlu Uğrak Yeri midir?
"Zemine yeni ve sağlam bir inşada bulunmak istiyorsan önce sathı tüm
pürüzlerden ve daha önce önüne koyulmuş tüm artık maddelerderçeğeen
temizleyecek, sıfırlayacaksın!" der mantık. Hatta inşaat sektörü de!
Bu, yeni ve "sağlam" bir yapının fizik kuralıdır.
Ne var ki söz konusu "değerler alanı" olunca, buradaki temizlik çok
daha farklılaşır. Zira buradaki "temizlik", nihilist olduğunun farkına
dahi varmaksızın nihilizm tarafından kuşatılana hiç de sakin gelmez!
Hiç de sakin gelmeyen bu karanlık kuşatmanın,
bu kaotik ablukanın muhtevası ve anlamı nedir acep?
İşte özü itibarıyla
bir "tanımlanamayan" olan nihilizmin birkaç tanımı..!
* Nihilizm, dehşetin yurdudur!
* Nihilizm, hummalı bir temizlik harekatıdır!
* Nihilizm, tırnakları ile kazanın bileklerinden aşağı süzülen
kandır!
* Nihilizm, salih ve gerçek olana dokunabilmek adına
tüm otoriteye başkaldırının serüvenidir!
* Nihilizm, hesapçı ve sağlamcı zihniyeti
akikatin derin sularına gömecek olan en kral meydan okumadır!
* Nihilizm, tanrılığa soyunmuş tüm sahte iyilerle
kıran kırana bir restleşmedir!
* Nihilizm,
"korku"nun kendisini korkutacak kadar korkusuzlaşabilmektir!
* Nihilizm, içi boş bir anarşizm ya da kolaycılık olamayacak kadar
zor ve tehlikeli bir hesaplaşmadır!
* Nihilizm, kendi için yas tutanlara gülerken,
kendine en hoyrat olanın zorunlu yol haritasıdır!
* Nihilizm, tepetaklak olan değerlerden duyulan derin ıstırabın
tinsel genleşmesidir!
* Nihilizm, en evrensel ve şiddetli doğum sancısıdır!
* Nihilizm, "canlı bir cenaze" ile
"cevher" arasında gidip gelenin yaşadığı
en tehlikeli ve önemli med-cezirdir!
* Nihilizm, tüm kelepçe ve tasmaların en etkili panzehiridir!
* Nihilizm, harikalar diyarına açılan büyük bir kara deliktir!
Evet, bu karanlık kuşatmanın, bu kaotik ablukanın ete kemiğe bürünmüş
hali budur işte! Nihilizm tanımlanamaz, zira o yaşantısaldır. Ancak
yine de ısrar edilirse, ortaya bunlar gibi "Nasıl yani?" dedirten
tümceler çıkar işte!
Hazır Yeme!
Zehirlenirsin!
Nihilizm denen hatırı sayılır girdap; hazır yemenin "sağlıklı
beslenme" değil, "zehirlenme" olduğunu bilen (daha doğrusu bu gerçeği
süreç içinde öğrenen) ve bunun hakkını veren her düşün insanının
zorunlu uğrak yeri olmuş ve olacak olan çağlar/dönemler ötesi bir
anafordur!
Bu nedenle nihilizm ontolojik bağlamda Gorgias'ın "Hiçbir şey yoktur!
Olsaydı da bilemezdik! Bilseydik de başkalarına bildiremezdik!"
şeklindeki tarihi sözleriyle temellendirdiği inkarcılığına
dayandırılsa da, ya da "Nihilizm, 19. Yüzyıl Çarlık Rusya'sında,
özellikle de Turgenyev'in Babalar ve Oğullar isimli yapıtındaki
Bazarov karakteri ile tavan yapmıştır!" denilse de; o, çağlar ve
dönemler ötesi olan zorunlu bir uğrak yeridir!
Zorunludur, çünkü gerçeği, hakikati "gerçekten" arayan her düşün
insanı, her yolcu, o çatırdamayı iliklerinde hissetmiştir; ve şüphesiz
bundan sonra da bu yolun yolcuları aynı dehşeti yalayıp geçeceklerdir.
Dolayısıyla
* "Şu anlamsız dünyada yapılacak en anlamlı iş çekip gitmektir!"
diyen Albert Camus da,
* "Varlık, hiçten gelir!" diyen Heıdegger de,
* korku ve titremeye olmazsa olmaz muamelesi yapan
Kierkegaard da,
* "Felsefe yolda olmaktır!" deyip,
dizgesindeki "obje-suje yarılması" dediği şeyle
aslında tasavvufun ta kendisini işaret eden Jaspers de,
* varoluşsal bir bulantıyı iliklerinde hisseden
ve bir ateist olan Sartre da,
* kahramanını bir böceğe dönüştürecek kadar yabancılaşan
Kafka da,
* "acı"yı dizgesinin zirvesine oturtacak kadar
çalkalanan Schopenhauer da,
* "gerçek insan"a giden yolu deveden aslana,
aslandan çocuğa kurduğu
estetik ve sonuna kadar yaşantısal köprülerle veren Nietzsche de
aynı yangın yerinden geçmişlerdir!
Dolayısıyla nihilizm;
sancılı insanın zaruri yol arkadaşıdır, vazgeçilmezidir!
Ne var ki "değerler alanı" ve "varoluşsal bulantılar"la hemhal olan
tüm düşün insanlarının geçtiği bu zorunlu uğrak yeri; dizgesindeki
açık noktalar ve çelişik görünen tüm donelere rağmen en sağlam ve
sistematik halini Nietzsche'de bulmuştur. En azından ben öyle olduğunu
düşünüyor ve bu fikrimi, nihilizmi Nietzsche'nin insan görüşünden yola
çıkarak resmedecek olan bu sunuyla biraz olsun netleştirmek istiyorum.

Nietzsche'nin Kilit Kavramları
Ve zihin dünyamızda Nietzsche'yi gerçekten oluşturabilmek için
önce onu parçalamalı!
Tıpkı onun yaptığı gibi!
İşte Nietzsche'nin dizgesini parçaladığımız vakit
elimizde kalacak önemli parçalar;


Decadence/Dekadans (Çöküş)
Sonsuz/Bengi Dönüş (Ebedi Devinim)
Amor Fati (Kader Sevgisi/Devinime Duyulan Aşk, İnanç)
Üstün İnsan (Gerçek İnsan)
Köle ve Efendi Ahlakı
(Hazırcı, Yem Olan Ahlak - Gerçek Ahlak)
Aktif ve Pasif Nihilizm (İyileşme ve Çürüme)
Ve işte gerçek yolcunun uğradığı sancılı mutasyonun
en net,
en berrak resimleri;
DEVE..!
ASLAN..!
ÇOCUK..!
Dizgesinin nirengi noktasının, sıklet merkezinin nihilizm olduğunu
söyleyebileceğimiz Nietzsche'nin en yetkin kavramı, şüphesiz ki "üstün
insan"dır. Ne var ki kulaklarda ve daha ötesi zihinlerde alerji
yaratabilecek kadar iddialı ve seçkinci bir kavram olan "üstün insan",
aslında en büyük işçiye tekabül eder!
O, emeği sömüren, hazırcı, kolaycı, sahte bir efendi değil, en cefakar
emekçidir zira! Yani Nietzsche'nin "üstün insan" kavramının alerji
yaratan boyutu büyük bir yanılgıdır. Bu yanılgının en büyük nedeni
bilgisizliktir belki ama Nietzsche'yi Nietzsche olmaktan çıkaran
Hitler ve Nazizm de bu alerji ya da yanlış algının en etkin
nedenlerinden biridir şüphesiz.
Zira Marx'ın "Marxizm buysa ben Marxist değilim!" dediği ya da aynı
şeyi yaşasaydı Atatürk'ün Atatürkçülük için söyleyebileceğini ifade
edebileceğimiz hal, Nietzsche'nin de başına gelmiş ve Nietzsche'nin
"üstün insan" dediği kompleks yapı, Nazizm'in "Üstün Alman Irkı"
konseptinin ortasına konduruluvermiştir.
Kuşkusuz bu, Nietzsche'ye yapılmış en büyük haksızlık olarak tarihteki
yerini almış ancak Nietzsche türlü yanlış anlaşılma ve haksızlıklara
rağmen yine de zirvede oluşundan bir şey kaybetmemiştir. Yani ne
Hitler, ne de Nazizm, tüm kara çalmalarına rağmen Nietzsche'nin
Azrail'i olamamışlardır!
Nietzsche'nin "üstün insan" kavramı, en yetkin tezahürünü şüphesiz ki
"Böyle Buyurdu Zerdüşt" adlı yapıtta bulur. Deccal, İyinin ve Kötünün
Ötesinde, Ahlakın Soy Kütüğü, Tan Kızıllığı gibi temel eserlerin
ötesinde tam bir olgunluk dönemi yapıtı olan Böyle Buyurdu Zerdüşt,
Nietzsche'nin dizgesindeki en tepe noktadır belki de!
Zerdüşt, sancıların en büyüğünü çekmiş, tünellerin en karanlık ve
derininden geçmiş gerçek bir bilge, bir yaşam ustasıdır! O deve gibi
bir yük hayvanını aslana, aslan gibi tehditkar ve kaotik bir enerjiyi
de çocuğa dönüştürmüş olan ehil bir kişidir!
İşte o, hiç de hazırcı olmayan, tehlikeli ve gerçek olana uzanarak
nihilizm denilen kara delikten harikalar diyarına açılmış bir "üst-
insan"dır!
Ve Nietzsche ile
"deve"den "aslan"a,
"aslan"dan "çocuk"a uzanan
zorlu yolculuk başlıyor...

[gunay cetao]

Benim kafamı kurcalayan bir şey var. O da şu: Breton'un Sürrealist Manifestosunu okudum biraz, gerçekçiliği özellikle de üslup ve biçim bakımından acayip yerden yere vuran bir manifesto bu. Mesela Suç ve Ceza'dan bir parça alıntılayıp, bütün o klasik anlatım yöntemini eleştiriyor. Var olanın var olduğu haliyle anlatılmasını  çok sıkıcı, çok düz, çok gereksiz buluyor Breton. Ve gerçeküstücü yöntemi bir özgürlük, bir sınırsızlık alanı olarak öneriyor. İşte tam anlayamadığım, bütün bunlardan sonra biçimde gerçekçiliğe dönülebilmesi. Aragon'un gerçeküstücülük deneyiminden gerçekçiliğe götürdüğü bir şeyler olmalı. Acaba tam olarak nedir? Biçimden söz ediyorum bunu söylerken.
 
Selam ola,
 
Günay
 

> Date: Sun, 14 Oct 2012 00:16:30 -0700
> Subject: [imge-söz] dada- gerçek üstücülük- gelecekçilik ve nihilizm
> From: necm...@gmail.com
> To: imge...@googlegroups.com

> --
> Bu e-postayı Google Grupları'ndaki "imge-söz" adlı gruba abone olduğunuz için aldınız.
> Bu gruba kayıt göndermek için imge...@googlegroups.com adresine e-posta gönderin.
> Bu gruba olan aboneliğinizi iptal etmek için imge-soz+u...@googlegroups.com adresine e-posta gönderin.
> Diğer seçenekler için http://groups.google.com/group/imge-soz?hl=tr adresinden grubu ziyaret edin.
>