วันเดียวดาย...สุดชายทะเล "อช.เขาแหลมหญ้า-หมู่เกาะเสม็ด" Posted by Icy

49 views

Skip to first unread message

ชอบเที่ยวไทย

unread,

Mar 4, 2012, 6:36:21 AM3/4/12

to ilovet...@googlegroups.com

Posted by Icy

ผมตื่นเช้าขึ้นมานั่งเหม่อลอย...วันนี้เป็นวันหยุด...จะเอายังไงกับชีวิตดีนะ >"<
เพื่อนๆ ก็ไม่อยู่ พี่เจษก็ไม่ว่าง...เหงา...เหงา...และเหงา...
จะออกไปถ่ายรูปก็ไม่รู้จะไปที่ไหน...อารมณ์อะไรๆ ก็หดหาย Y_Y
อากาศท้องฟ้า ก็อึมครึม สีท้องฟ้าหม่นหมอง -*-

แต่จะทำไงได้...ไปก็ไป...ไม่มีทางเลือกอื่นใดไปฝึกถ่ายรูปดีกว่า...
อยู่คนเดียวในห้องสี่เหลี่ยมนานๆ..."เดี๋ยวบ้า" 555+

ผมขับรถออกจากที่พัก มุ่งหน้าทิศทาง "ทะเล ระยอง"
โดยไม่ต้องคิดอะไรครับ เลี้ยวเข้าไปที่หาดแม่รำพึง และลานหินขาว ทันที...

เมื่อคนมีจิตใจ "เดียวดาย"...อารมณ์ของรูปถ่าย ก็ได้มาแต่รูปที่แสนจะเดียวดาย...

ด้วยอากาศที่ร้อนแรง ผมเข้ามาหลบอยู่ใต้สะพานปลา...ยืนสูดรับลมทะเลที่สดชื่น
พลางคิดหวนไปถึงเรื่องราวต่างๆ ที่ผ่านมา...
ผมเริ่มฝึกถ่ายรูปมาก็เป็นปีละ...อยากถ่ายรูปสวยๆ เหมือนคนอื่นเขา
อยากเอารูปมาลงเว็บเก็บเอาไว้ และแบ่งคนอื่นได้ดูที่ๆ เราไปเจอความประทับใจ
แต่พอเริ่มฝึกถ่ายรูปจริงๆ กลับออกแนว...หลงไหล...เพลิดเพลินไปกับการถ่ายรูป

ผมเคยอยากเป็นเหมือนพี่ๆ หลายๆ คน ที่มีคนจดจำรูปถ่ายได้...
Search ใน Google ก็เจอรูปของเรามากมาย มีคนจดจำนามปากกาได้ 555+

ถึงตอนนี้ มีหลายๆ คนมาขอฝากตัวเป็นลูกศิษย์ มีคนถามเรื่องเทคนิคการถ่ายรูป
มีคนมาขอออกทริปด้วย มากมายหลากหลายเรื่องราว....
"ผมได้เป็นคนที่ผม...อยากจะเป็น" ไปซะแล้ว...^^"
ผมได้เป็น Mr.Apirak 555+ หล่อมว๊า่กกกกกกก >"<

ยังไงๆ ก็ต้องขอโทษหลายๆ ท่านด้วยที่ผมไม่สามารถไปออกทริปด้วยได้จริงๆ
เพราะ...ผมอาย >"<
กลัวหากถูกถามเรื่องการถ่ายรูป แล้วตอบไม่ได้ 555+
ผมถ่ายมั่วๆ เอาครับ 555+
คิดยังไง ก็ถ่ายไปแบบนั้น ถ่ายไปเรื่อยๆ...
ไม่มีกรอบ ไม่มีเทคนิค ไม่มีอะไรในใจ...

ผมยังต้องการฝึกถ่ายรูปให้มากกว่านี้...ผมรู้สึกว่าตัวเองเป็นมือใหม่อยู่ตลอดเวลา
ผมยังเห็นว่ารูปของตัวเองมันก้าวข้าม "ไม่สวย" มาแล้ว แต่มันก็แค่ "สวย"
ผมอยากถ่ายรูปให้ได้ "สวยมาก" และ "สวยโคตร" ต่อไป 555+
ผมไม่ชอบเวลาถูกเรียกว่า "โปร"...แต่ผมชอบเวลาที่คนชมว่า "รูปสวย" ^0^

เพราะผมใช้แค่..."จินตนาการ" ในการกดแต่ละชัตเตอร์ และความ...มั่ว 555+

ยืนอยู่ที่นี่พักใหญ่ๆ ก็เริ่ม...เหงา...เลยนั่งคุยกับเจ้าปลาน้อย...
ว่าแถวนี้มีที่ไหนน่าไปถ่ายรูปบ้าง...เจ้าปลาน้อยบอกว่า...
ลองแวะไปที่อุทยานแห่งชาติดูสิ!!!

ผม : ห๊า!? ระยองมี อช. ด้วยเหรอ!?
ปลาน้อย : มีสิ ก็ อช.เขาแหลมหญ้า-หมู่เกาะเสม็ดไง >"<
ผม : ง่ะ ไม่เอาอ่ะ เกาะเสม็ดเคยไปมาละ
ปลาน้อย : ไม่ใช่ๆๆๆๆๆๆ >"< อยู่ฝั่งนี้ ไม่ต้องข้ามไปที่เกาะ เป็นภูเขาตะหาก
ผม : กรรม...จริงอ่ะ มีแน่นะ ไม่เห็นเคยเจอเลย
ปลาน้อย : ไม่เชื่อแล้วถามทำไมฟระ ขับรถตรงไปเรื่อยๆ ก็เจอละ
คนชอบขับรถผ่านเลยไปเลยมาแต่ไม่รู้ว่าอยู่ตรงนั้น -*-
ผม : โอเคๆ ไปก็ไป ถ้าไม่สวยนะ จะมาจับปลาไปย่างกินเลย 555+
ปลาน้อย : >"< เด๋วโดดกัดคอเลย -*-

ผมยังไม่ค่อยเชื่อใจเจ้าปลาน้อยเท่าไหร่ ผมมาเที่ยวทะเลระยองนับครั้งไม่ถ้วน
ตั้ง 20 ปีมาละที่มาเที่ยวแถวนี้...มันจะมี อช.ได้ยังไง หลบอยู่มุมไหนเนี่ย >"<
เงยหน้ามองไปรอบๆ...ก็ยังเจอแต่ความเงียบเหงา...และเดียวดาย...ต่อไป
ฟ้าที่หม่นหมอง...ทำให้ความสดใสของโลกเรา...ลดน้อยไปมากมาย Y_Y

ผมขับรถลัดเลาะมา...เห็นโขดหินสลับไปมาสวยงาม บริเวณ ลานหินขาว...
จึงแวะถ่ายรูป...ทำไมนะทำไม...เจ้าเสาไม้นั่นถึงได้ไปอยู่กลางน้ำแต่เพียงลำพัง
ช่างน่าสงสาร Y_Y คงจะเหงาน่าดู...

คนเราพอมันเหงา...ถ่ายรูปอะไรๆ ก็เหงาไปหมด...อารมณ์
ออกทะเลกันไปเลย Y_Y

ผมลองถามเจ้าปูน้อยดูอีกที เรื่อง อุทยานในระยอง...ก็ได้รับคำตอบตรงกับปลา
น้องปูกับน้องปลายืนยันเหมือนๆ กันว่า ระยองมี อช.จริงๆ >"<
แล้วผมไปอยู่ที่ไหนมาเนี่ย...ไม่เคยรู้เลยจริงๆ

และน้องปูยังบอกอีกว่า...วันนี้ไม่ได้มีผมคนเดียวหรอกที่...เหงา...
ชาวบ้านคนอื่นๆ เค้าก็เหงากันเต็มโลกใบนี้ >"< รวมทั้งน้องปูด้วย
น้องปูบอกว่า...วันนี้ไม่มีเพื่อนเลย Y_Y

ณ.ลานหินขาว...น้องคนนี้พอเห็นผมส่องกล้องไปทางน้องเค้า
น้องรีบหยิบโทรศัพท์มาโทรคุยหันหลังให้ทันที...คงจะเขินและอายกล้อง ^^
เอ๊ะ!!! หรือว่ากำลังโทรแจ้งความกันแน่!! ว่าโดนตากล้องโรคจิตแอบตามถ่ายรูป >"<

ผมขับรถมาจนสุดหาดแม่รำพึง...ก็ยังไม่เจออุทยานฯ ที่น้องปูกะน้องปลาบอกเลย
ได้เจอแต่ความอ้างว้าง..."เดียวดาย"

แต่พอขับรถไปจนสุดหาด...มีทางโค้งไปทางซ้าย...ผมก็แตะเบรค!!!!
เจอกับป้ายทางเข้า อุทยานแห่งชาติเขาแหลมหญ้า-หมู่เกาะเสม็ด ด้านขวามือ
เจ้าหน้าที่ : เ่อ่อ...มาทำอะไรครับ
ผม : (ไม่ค่อยชอบคนในเครื่องแบบเลย กัวโดนจับ >"<) อ่า...มาเที่ยวครับ
เจ้าหน้าที่ : แค่มาเที่ยวถ่ายรูปใช่ไหมครับ
ผม : >"< แค่นั้นครับ...
(จะให้ทำอะไรได้มากกว่านั้นฟระ!? ปูกะปลาแนะนำมาเชียวนะ)
เจ้าหน้าที่ : คนเดียว 40 บาทครับ
ผม : โอเคจัดไปครับ...ไม่แพงๆ (ต้องเสียตังค์ด้วยแฮะ >"<)
เจ้าหน้าที่ : ขอบคุณครับ ขับช้าๆ นะครับ ทางค่อนข้างชัน

ผมขับรถเข้ามาได้ไม่กี่ร้อยเมตรก็พบกับ "เส้นทางศึกษาธรรมชาติ"
Natural Trail โดยไม่ต้องคิดครับ ผมจอดรถทิ้งไว้ทันที...
สะพายกล้องเดินเข้าป่า...เพิ่มความเหงาและเดียวดายไปให้ถึงขีดสุด...Y_Y
ก็เดินป่า...นี่มันเงียบและวังเวงสุดๆ นี่นา >"<

สถานีที่ 1..."แผนที่แนะนำเส้นทาง"
ดูจากป้ายบอกทาง จะแบ่งเป็น 9 สถานี ระยะทาง 1.1 กิโลแม้วเท่าันั้นเอง
ผมเปลี่ยนตัวเองจากโหมดเที่ยวทะเล เป็นโหมดเดินป่า...เดินบุกเข้าไปทันที...
"คำเตือน สถานีที่ 7-8 เป็นโขดหินที่ลื่นและอันตรายมาก
แนะนำให้กลับทางเดิม แล้วอ้อมไปสถานีที่ 9"
....ผมอ่านๆ ไป แต่ไม่ได้สนใจ >"< ตายช่างมัน 555+

แต่ละจุดของสถานี จะมีป้ายแนะนำความรู้ความเข้าใจในการศึกษาธรรมชาติ
อ่านง่ายสบายตา...ได้ความรู้ ^^
มองลงไปจากบนนี้...จะเห็นท่าเทียบเรือด้านล่างและเห็น "เกาะเสม็ด"จากไกลๆ
สวย...เวิ้งว้าง...มากมาย >"<

สถานีที่ 2 กล่าวถึงเรื่อง "ชีวิตกลางวนา" เป็นเรื่องของการพึ่งพาต่างๆ นาๆ
ของสัตว์และพืช ประมาณ Ecosystem ผมก็ก้มๆ เงยๆ ถ่ายรูปต่อไป...
เจอผีเสื้อเกาะอยู่ในมุมมืด >"< ไม่มีแสงก็ได้มาแต่ความเบลอครับ 555+

สถานีที่ 3 เป็นเรื่องของ "ห้องเรียนธรรมชาติศึกษา"
เป็นแบบว่านักวิจัยเอาเชือกล้อมพื้นที่ไว้เป็นสี่เหลี่ยม
เพื่อดูความเปลี่ยนแปลงของพืชภายในบริเวณสี่เหลี่ยมนั้น แล้ววิเคราะห์
ส่วนผมมุดหาเจ้าตัวนี้ เจอในพื้นที่ห้องเรียนธรรมชาติศึกษาพอดี >"<
หล่อมว๊ากกกกกกกกกกกก....

รูปถ่ายประเภทนี้ บางคนจะบอกว่าสวย ส่วนบางคนบอกว่า ยี้ๆๆๆๆ กรี๊ดๆๆๆๆ >"<

การศึกษาเรื่องธรรมชาติเนี่ย ผมจะมีความรู้น้อยมาก
ดอกไม้รู้จักไม่กี่ชนิด ต้นไม้เนี่ยไม่ต้องพูดถึง...
หากไม่ค่อยรู้จักชื่อต้นไม้ แนะนำว่า...

เวลาแฟนถามว่า นั่นต้นอะไร...???
ก็ตอบไปเลยว่า..."ก็ต้นเหตุที่ทำให้เรารักกันไงจ๊ะที่รัก" ฮิ้วววววววววววว >"<

สถานีที่ 4 เป็นเรื่องของ "อุโมงค์ต้นไม้" หรือ Tree tunnel
ผมมองๆ หา ก็พบว่าทางเดินของที่นี่ เป็นอุโมงค์ต้นไม้แทบจะตลอดสาย
สวยร่มรื่นชื่นใจดีจริงๆ ครับ...ขึ้นมาแล้วแทบไม่อยากกลับออกไปเลย ^^

และแล้วเมื่อมาถึง สถานีที่ 5 "มหัศจรรย์แหลมหญ้า น่าชม"
พบถึงกับตะลึงอ้าปากค้าง....ว้าวววววววววววว...สวย...ยยยยยยยยย
กว้าง...ไกล สุด สาย ตา นี่ขนาดผมมาวันที่ฟ้าหม่นหมองนะเนี่ย...^o^

ผมปล่อยใจทอดอารมณ์ มองเส้นขอบฟ้าท่ามกลางทุ่งหญ้า ณ.เขาแหลมหญ้า
ได้แต่กระซิบกับตัวเองว่า...ดีนะที่ตัดสินใจขับรถออกมาจากที่พัก...
หากยังนอนอยู่...คงไม่มีโอกาสได้เห็นอะไรสวยๆ แบบนี้
...เมืองไทย ไม่ไปไม่รู้จริงๆ...

เนื่องจากบริเวณนี้มีลมพัดแรงอยู่ตลอดเวลา เพราะเป็นแหลมที่ยื่นไปในทะเล
จึงทำให้พืชที่สามารถอาศัยอยู่ได้มีเพียง "ต้นหญ้า" เท่านั้น...

เปรียบดังคน...ควรรู้ว่ายามไหนลมแรงไม่อาจขืน ยามไหนไม่อาจต้านแรงลม...
ต้นหญ้าไม่ได้หนีไปไหน...ยังคงยืนอยู่ได้...เพียงแค่โอนอ่อนผ่อนตามลม...
ผมได้แง่คิดดีๆ มากมายจากสถานที่แห่งนี้...

พื้นที่ของ อช.แห่งนี้ครอบคลุมทั้งหมดทั้งเขาแหลมหญ้า และเกาะเสม็ด...
จึงเป็นที่มาของอุทยาน...บนนี้สามารถมองเห็นเกาะเสม็ดได้ในระยะใกล้...

สถานีที่ 6 "เมื่อลาวาสงบ"
เป็นเรื่องของพื้นที่บริเวณนี้ ที่เป็นหินแกรนิต (แมกม่าที่เย็นตัวใต้ผิวโลก)
มีอายุเก่าแก่มาก มากจนแบบว่า...3,500 ล้านปีโน่นนนนนนนนน >"<
เป็นยุคทีพวกแบคทีเรียครองโลก 555+

มาถ่ายรูปที่นี่สนุกมากครับ ทั้งได้ความรู้ เพลิดเพลิน แถมยัง สวยมว๊ากกกกกก
ผมจะต้องกลับมาที่นี่อีกครั้งในวันที่ฟ้าสดใสให้ได้ ^^
วันนี้ฟ้าหม่นหมอง ถ่ายรูปยากเหลือเกิน Y_Y
(ปล.ผมชอบรูปนี้จัง ได้อารมณ์ของผมคนเดียวมากๆ Y_Y)

ภูมิประเทศที่นี่มีหินแกรนิตสารพัดชนิดให้ได้ดู...แปลกตาดีครับ...

เกือบลืมถ่ายป้ายสถานที่...>"< เดี๋ยวไม่รู้ว่าเป็นที่นี่ครับ 555+
มีคนมานั่งตกปลาชิลล์มั๊กๆ ส่วนผมตกปลาไม่เป็น กินเป็นอย่างเดียว >"<

จากนั้น...ทางเดินก็หายไป...เส้นทางที่จะไปสถานีที่ 7 และ 8 นั้นไม่มี...!?
ป้ายบอกทางเคยเตือนเอาไว้ว่า...แนะนำให้กลับทางเก่า
แล้วอ้อมไปทางสถานีที่ 9->8->7-> ตามลำดับ...>"<
ผมเดินลัดเลาะเรียบฝั่งเพื่อไปหาสถานีที่ 7...
ท้องเริ่มร้อง เพราะยังไม่ได้กินอะไรตั้งแต่ตื่นขึ้นมา Y_Y มือสั่นไปหมด...
ทางเดินก็ทุรกันดาร ลื่นมั๊กๆ Y_Y ...ลองมาดูเส้นทางสถานี 7 และ 8 กันครับ
เป็นเรื่องของน้ำขึ้นน้ำลง พระจันทร์ สิ่งมีชีวิตริมน้ำ ฯลฯ บลาๆๆ
อ่านม่ายรู้เรื่อง หิวข้าวตาลาย...

ผมนึกในใจ..."หิว.....วววววว....กินปูซะเลยดีไหมนะ" >"<
แต่คิดไปคิดมา...เห็นน้องปูบอกว่าไม่มีเพื่อน ก็เลยปล่อยตัวนี้ไป
จะได้อยู่เป็นเพื่อนกัน 555+

ผมนั่งพักใต้ร่มเงาไม้ริมหาด...หมดสภาพ...น้ำก็ไม่ได้พกมา...หิวน้ำ หิวข้าว
1.1 กิโลแม้ว คนเขาชมวิวกันใช้เวลา 1 ชั่วโมง...
ส่วนผมเดินๆ ก้มๆ เงยๆ ถ่ายรูปใบไม้ใบหญ้า
แต่ละครั้งที่กดชัตเตอร์ ก็กลั้นหายใจ...บางทีก็ยืนตากแดดนานๆ รอจังหวะ...
ทำให้เหนื่อยเป็นร้อยเท่า...และตอนนี้ผมอยู่ในเส้นทางนี้มาสองชั่วโมงละ...

นั่งอยู่ดีๆ ก็บินมาให้ถ่ายรูป นกอะไรไม่รู้เหมือนกันครับ
รู้แต่ว่าตัวใหญ่มากและบินเร็วมากกกกกกกก
รัวชัตเตอร์ไปยี่สิบกว่ารูป ถ่ายทันแค่รูปนี้รูปเดียว>"<

ในที่สุดผมก็ลากสังขารตัวเองมาจนถึงสถานีที่ 9 สิ้นสุดทางและท่าเรือ
หิวข้าวมาก ตอนนี้กินเกาะได้ทั้งเกาะเลยครับ Y_Y

สุดทางท่าเรือตรงนี้วิวสวยดีครับ...มีร้านค้าสวัสดิการอยู่แถวนี้ ผมเลยแวะซื้อน้ำ...
ช่วยให้รอดมาได้...

ถ้าพระอาทิตย์ตกตรงนี้คงจะสวยน่าดู...แต่เห็นป้ายเขาบอกว่า...
พระอาทิตย์ตกแถวๆ เขาแหลมหญ้า >"<
ผมคงไม่เดินกลับไปแน่ๆ ออกไปหาอะไรกินดีกว่า...จาเป็นลม Y_Y

ผมขับรถออกมาจากอุทยานแค่ไม่กี่นาที ก็ถึงบริเวณบ้านเพ...
เจอร้านปุ๊บเลี้ยวเข้าไปทันที...
ผม : น้องๆ มีหอยแมลงภู่ไหมครับ
น้อง : - - มีค่าา พี่เอากี่โล?
ผม : เฮ้ยย อะไรนะ ขายเป็นโลเหรอ?
น้อง : ขายเปนกีโลค่าา
ผม : หอยแมลงภู่เนี่ยนะ!!!
ผมตะโกนไปถามเจ้าของร้าน...เจ๊ๆ!! หอยแมลงภู่ขายเป็นกิโลเลยเหรอ????
เจ๊เจ้าของร้าน : เฮ้ยยย ขายเป็นหม้อสิ!! เอาแบบ "อบ"ใช่ไหมคะ
ผม : - -" ครับอบน่ะ อบ...
เจ๊ : 555+ เด็กมันเพิ่งมา ฟังภาษาไทยยังไม่ค่อยรู้เรื่อง
ผม : >"< เวร...เกือบได้กินเป็นกิโลซะละ...งั้นเอาปลาหมึกย่าง กะลีโอขวดด้วย

การนั่งทานของแบบนี้ คนเดียว...มัน...ไม่อร่อยเลย Y_Y
เหงา...อ่ะ...เหงาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

แต่...ด้วยลมที่พัดสบาย...จิบเบียร์...เคล้าอาหารทะเล กับน้ำจิ้มรสเด็ด
ก็เป็นอะไรที่...ผ่อนคลายมากๆ ^^
ผมนั่งดูวิวทะเลจากที่ร้าน...สบายๆ สุดๆ

พอบ่ายคล้อย...สีน้ำทะเล...และสีของท้องฟ้าก็เปลี่ยนไป...
เริ่มจะออกเหลืองๆ ขุ่นๆ ...
ความจริงน้ำก็สีเดิม แต่เป็นเพราะแสงที่มากระทบมากกว่า

หลังจากทานคนเดียวจนเกลี้ยงแล้ว ใกล้จะค่ำ ผมจึงขับรถเพื่อหาสถานที่เหมาะๆ
อยากถ่ายรูปพระอาทิตย์ตกทะเล...ขับเรื่อยมาจนถึงหาดสวนสน...
เห็นฝรั่งทำอะไรไม่รู้แปลกดี...โดดร่มก็ไม่ใช่ จะให้เรือลากก็ไม่เชิง
เห็นยืนดึงอยู่ตั้งนาน...>"<

ดูจากเส้นทางที่พระอาทิตย์จะตกทะเลแล้ว...ผมพลาดซะละ
แถวๆ นี้พระอาทิตย์ไม่ตกทะเลแน่นอน เหลือเวลาอีกแค่ไม่ถึงชั่วโมง...
เอาไงดี...ผมจึงตัดสินใจขับรถกลับเข้าระยอง มองพระอาทิตย์ไปตามทาง
ว่าแถวๆ ไหนถึงจะมองเห็นพระอาทิตย์ตกทะเล...

ผมคำนวนแล้ว ก็เลี้ยวไปทาง "ปากน้ำระยอง" ทันที...
ลัดเลาะไปตาม "หาดแหลมเจริญ" เห็นๆ ว่าช่วงเดือนนี้...พระอาทิตย์มุ่งตกที่นี่
ผมยืน งง อยู่หน้าประภาคารระยอง...ป้ายบอกว่าปิด 6 โมงครึ่ง...
แต่ตอนนี้หกโมงตรง...ประภาคารปิดประตูไปแล้ว อดขึ้นเลย Y_Y

มองเห็นพระอาทิตย์ยังอยู่สูง...ยังมีเวลา...แล้วจะไปถ่ายตรงไหนดีเนี่ย
อยากได้รูปพระอาทิตย์ตกน้ำสวยๆ >"<

ผมเดินไปตามทางเดินที่ยื่นไปในทะเล...เห็นท้องฟ้าและเมฆเรียงตัวแบบนี้
เชื่อว่าหลังพระอาทิตย์ตก ฟ้าจะต้องสวยมากๆ แน่ๆ เลย

ไม่เชื่อเลยว่า...วันนี้จะเป็นอีกหนึ่งวัน...ที่ผมต้องมายืนดูพระอาทิตย์ตก...คนเดียว
ช่างเป็น..."วันเดียวดาย สุดชายทะเล" ของผมอีกหนึ่งวันจริงๆ

ผมฝังตัวอยู่ในมุมมืดแห่งนี้ สุดหาดแหลมเจริญ เพื่อศึกษาดูความเปลี่ยนแปลง
แสง สี ของธรรมชาติ เพื่อที่จะเรียนรู้ความเป็นไปของกลไกแห่งแสง...
พระอาทิตย์ในยามอัสดง...เราสามารถมองดูได้ด้วยตาเปล่า ดูได้อย่างสบายตา

และแล้ว...ความเหงา ความเดียวดาย...ก็พุ่งเข้าสู่ระยะสุดท้าย...
ใครนะเป็นคนเขียนเนื้อเพลงๆ นี้ ผมนึกในใจ...มันช่างเหงาได้บาดใจจริงๆ Y_Y

"เคยรู้สึกไหม เวลาไม่มีใครแล้ว..."
"จะมองไปทางไหน ไม่มีใครให้พูดจา..."

"ไม่มีเลยซักคน จะหันมองมองและเข้าใจ คนๆนี้ที่มันไม่มีอะไร..."

นี่คือเหงา นี่แหละเหงา นี่คือความจริงที่ได้เจอ...
เจ็บปวดทรมานลึกลงข้างในใจ...

โอ้ความเหงา มันช่างหนาว มันช่างยาวนานและทุกข์ทน...
รอคอยใครบางคนมาหยุดมัน...

ผม...คงต้องหยุดอารมณ์ เหงาและเดียวดายเอาไว้ก่อน...
เพราะ..."ดาว" เริ่มขึ้นมาทักทายละ
เหลียวมองไปรอบตัวไม่มีใคร...มืดสนิด
ผมกำลังนั่งอยู่ที่มืดๆ ริมทะเล >"< คนเดียว Y_Y
เก็บขาตั้งกล้อง...เก็บกระเป๋า...เผ่นก่อนล่ะครับ
แล้วพบกันใหม่กับทริปฝึกถ่ายรูปคราวหน้านะครับ Bye bye...