ทำบุญกับพระปลอมได้ขึ้นสวรรค์ ทำบุญกับพระอรหันต์กลับตกนรก

[Dong]

ทำบุญกับพระปลอมได้ขึ้นสวรรค์ ทำบุญกับพระอรหันต์กลับตกนรก
เป็นเรื่องจริงอิงตามหลักพุทธ
อ่านให้เข้าใจเวลาทำบุญจะได้ไม่เคลือบแคลง
ปรับเจตนาให้เป็น บุญย่อมสำเร็จตามประสงค์
          
         สามีภรรยาคู่หนึ่ง เป็นคนยากจนมาก
หาเลี้ยงชีพด้วยการขอทาน เดินทางมาอาศัย
อยู่ที่ศาลาแห่งหนึ่งซึ่งตั้งอยู่นอกกำแพงเมือง
ในขณะที่พักอยู่นั้น ภรรยาซึ่งเป็นหญิงมีครรภ์ เกิดอาการแพ้ท้อง
อยากจะบริโภคอาหารที่พระราชาเสวย จึงอ้อนวอนสามีให้ไปหามาให้
บอกว่าหากมิได้บริโภคอาหารที่ต้องการนี้จะต้องตายเป็นแน่แท้
ฝ่ายสามีผู้มีกรรมทนคำอ้อนวอนต่อไปไม่ไหว
และเกรงว่านางจักตาย จึงคิดอุบายปลอมตัวเป็นพระภิกษุ
และด้วยความที่ปลอมตัวมาใหม่ๆ จึงระมัดระวังตัวมาก
ดูเหมือนเป็นผู้สำรวม เดินอุ้มบาตรไปใน
พระราชวัง เพื่อรับบิณฑบาต

         ขณะนั้นเป็นเวลาที่พระราชาจักเสวยพระกระยาหารพอดี
เมื่อทอดพระเนตรเห็นพระภิกษุเดินด้วยกิริยาอาการสำรวมมากเช่นนั้น
ทรงจินตนาการว่า
" ภิกษุนี้มีกิริยาอาการสำรวมน่าเลื่อมใสเป็นหนักหนา คงเป็นพระที่ทรงคุณวิเศษสักอย่างใดอย่างหนึ่งเป็นแม่นมั่น "
จึงเกิดพระราชศรัทธา ทรงนำพระกระยาหารอันเลิศรสที่จะเสวย
ใส่ลงในบาตรจนหมด ด้วยจิตที่เลื่อมใสยิ่ง

         เมื่อพระภิกษุปลอมรับอาหารแล้วเดินจากไป
ด้วยความเลื่อมใสอันมีอยู่มากมายในพระทัยของพระราชา
จึงรับสั่งอำมาตย์คนสนิทให้รีบสะกดรอยตามไป
เพื่อให้รู้ว่าพระท่านมาจากไหน จะไปพักที่ไหน
เพื่อว่าวันต่อไปจะนิมนต์มารับบาตรในพระราชวังอีก
          
          ฝ่ายพระภิกษุปลอมนั้น เมื่อได้อาหารเต็มบาตรสมความปรารถนาแล้ว
ก็ดีใจ รีบเดินไปจนสุดกำแพงพระราชวัง
เมื่อเห็นว่าปลอดผู้คนแล้ว จึงเปลื้องจีวรและสบงออกเป็นเพศคฤหัสถ์ตามเดิม
แล้วนำเอาพระกระยาหารนั้น ไปให้ภรรยาแพ้ท้องบริโภคตามความประสงค์
          อำมาตย์ซึ่งสะกดรอยติดตามมาได้เห็นพฤติการณ์นั้นโดยตลอด
ก็บังเกิดความตกใจและสังเวชใจคิดว่ามาเจอคนที่ปลอมตัวเป็นพระเสียแล้ว
จึงเข้าไปหวังจะจับไปรับโทษ แต่ด้วยความสงสาร
จึงทำได้เพียงขับไล่สามีภรรยานั้นไป และห้ามกลับมาที่เมืองนี้อีกเป็นเด็ดขาด

         หลังจากนั้นก็เดินทางกลับไปเฝ้าพระราชา  
พระราชาจึงตรัสถามว่า " ได้ความว่าอย่างไร บอกมาเร็วๆ พระนั้นอยู่วัดไหน ? "

อำมาตย์จึงใช้กุศโลบายเพื่อ รักษาศรัทธาของพระราชาไว้
กราบทูลว่า " ข้าแต่พระองค์ผู้ทรงคุณอันประเสริฐ
ข้าพระพุทธเจ้าได้สะกดรอย ตามพระรูปนั้นไป
จนออกนอกกำแพงพระราชวัง
พอตามไปสุดพระราชวังโน้น ท่านก็หายวับไปทันที "
( ในที่นี้ หมายถึงหายจากความเป็นพระกลายเป็นคฤหัสถ์ไป )
         พระราชาได้ฟังดังนั้นทรงโสมนัสมาก
มิได้ซักความเพิ่มเติมอีก ทรงคิดเอาเองว่า
" บุญของเราแท้ๆ ที่ได้ ถวายทานแด่พระอรหันต์ทรงคุณวิเศษ
ท่านเป็นพระอรหันต์จริงๆ ปาฎิหาริย์หายตัวได้
ทานที่ได้ถวายท่านในวันนี้มีอานิสงส์มาก
เป็นทานที่ประเสริฐอย่างแน่ๆ "

พระราชาทรงบังเกิดความปีติเบิกบานใจในบุญที่ได้ทำเป็นยิ่งนัก
          
         ไม่นานหลังจากนั้นพระราชาก็เสด็จสวรรคต
ไปบังเกิดบนสวรรค์ชั้นดาวดึงส์
และก่อนที่จะสวรรคต พระองค์ได้ทรงกำชับเหล่าอำมาตย์ไว้ว่า
เมื่อพระองค์สวรรคตแล้ว ให้ทำบุญอุทิศกุศลเพื่อเจาะจงพระองค์ด้วย  

 

             ในคราวนั้นได้มีพระปัจเจกพุทธเจ้ารูปหนึ่งเพิ่งออกจากญาณสมาบัติ  
ได้เที่ยวจาริกไปในพระนครเพื่อบิณฑบาต  
อำมาตย์คนเดิมได้เห็นพระปัจเจกพุทธเจ้ารูปนั้น
ก็ได้นิมนต์ท่านเข้าไปรับภัตตาหารในพระราชวัง
แต่ในใจก็รู้สึกคลางแคลงสงสัยในพระปัจเจกพุทธเจ้ารูปนั้นตลอดเวลา
เนื่องจากครั้งก่อนเจอพระปลอมบวชเข้า  
จึงเกรงว่าในครั้งนี้ก็จะเป็นพระปลอมบวชเช่นกัน
โดยหารู้ไม่ว่า ภิกษุที่ตนได้ถวายภัตตาหารอยู่นั้นคือ
พระปัจเจกพุทธเจ้า ผู้สิ้นกิเลสอาสวะแล้วสิ้นเชิง

         เหล่ามหาอำมาตย์นั้น  ได้ประมาทแล้วในพระอริยบุคคลโดยไม่รู้ตัว
เพราะบุคคลไม่อาจทราบได้ว่า
ภิกษุรูปใดเป็นอริยะบุคคลหรือไม่เป็นอริยะบุคคลหรือเป็นผู้ทุศีล
(เหตุเพราะว่าพระอริยะบุคคลใดก็ตาม
ท่านจะไม่สามารถประกาศได้ว่าตนนั้นเป็นอริยะบุคคลแล้ว)  

ฉะนั้นการถวายทานแด่พระปัจเจกพุทธเจ้าในครั้งนี้นอกจากจะไม่เกิดกุศลแล้ว
ยังทำให้อำมาตย์นั้นได้หนทางไปสู่อบายในโลกหน้าโดยไม่รู้ตัวอีกด้วย    

         พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงแสดงไว้ใน ฉฬังคทานสูตร จตุตถวรรคแห่งปฐมปัณณาสก์ อังคุตตรนิกาย ว่า

" ภิกษุทั้งหลาย ทานที่ประกอบด้วยองค์ ๖ คือ
องค์ของผู้ให้ ๓ อย่าง
องค์ของผู้รับ ๓ อย่าง

องค์ของผู้ให้ ๓ อย่าง ( เจตนา ๓ ) คือ
๑. ก่อนให้ก็ดีใจ
๒. กำลังให้ก็มีใจผ่องใส
๓. ครั้งให้เสร็จแล้วมีความเบิกบานใจ

องค์ของผู้รับ(ปฎิคาหก) ๓ อย่าง คือ
๑. เป็นผู้ปราศจากราคะ หรือปฎิบัติเพื่อความไม่มีราคะ
๒. เป็นผู้ปราศจากโทสะ หรือปฎิบัติเพื่อความไม่มีโทสะ
๓. เป็นผู้ปราศจากโมหะ หรือปฎิบัติเพื่อความไม่มีโมหะ          
   ทานที่ประกอบด้วยคุณลักษณะ ๖ ประการนี้
เป็นบุญใหญ่ นับไม่ได้ ประมาณไม่ได้ ยิ่งใหญ่นัก
เหมือนน้ำในมหาสมุทร นับหรือคำนวณไม่ได้ว่ามีขนาดเท่าใด
ทานที่พรั่งพร้อมด้วยคุณลักษณะเหล่านี้ ย่อมเป็นที่หลั่งไหลแห่งบุญ
หลั่งไหลแห่งกุศล นำความสุขมาให้ให้อารมณ์เลิศด้วยดี
มีวิบากเป็นสุข เป็นไปพร้อมเพื่อการเกิดขึ้นในสวรรค์
( มีบุญที่สะสมไว้ดีแล้ว มากพอที่จะเกิดในสวรรค์ )
ย่อมเป็นไปเพื่อประโยชน์ที่น่าปรารถนา น่ารักใคร่ น่าพอใจ "
..................................................................
          
         พระราชาพระองค์นี้มีเจตนาทั้ง ๓ ระยะครบบริบูรณ์
และมีความเข้าใจว่าปฎิคาหก(ผู้รับ)สมบูรณ์ด้วยองค์ประกอบ ๓
ผลบุญที่ได้จึงมากมาย ส่งผลให้พระราชาเมื่อถึงคราวสวรรคตแล้ว
ได้ไปบังเกิดในสุคติ โลกสวรรค์
ยิ่งถ้าหากพระรูปนั้นเป็นพระจริง และปฎิบัติตามองค์ของผู้รับ ๓ ได้อย่างสมบูรณ์
ผลบุญที่พระราชาได้จะมากมายมหาศาลยิ่งขึ้น
เพราะทำทานครบองค์ ๖ ซึ่งจะให้ผลมากนับประมาณมิได้

--

 ความดีก็เหมือนกางเกงใน ต้องมีติดตัวไว้แต่ไม่ต้องเอามาโชว์