|
ALTINCI MEDAR: Rahmân-ı Rahîm olan
şu mevcudatın Sâni-i Zülcemâlinin rahmeti, saadet-i ebediyeyi gösteriyor.
Evet, nimeti nimet eden, nimeti nıkmetlikten halâs eden ve mevcudatı
firak-ı ebedîden hasıl olan vâveylâlardan kurtaran saadet-i ebediyeyi, o
rahmetin şe’nindendir ki, beşerden esirgemesin.
Çünkü, bütün
nimetlerin re’si, reisi, gayesi, neticesi olan saadet-i ebediye
verilmezse, dünya öldükten sonra âhiret suretinde dirilmezse, bütün
nimetler nıkmetlere tahavvül ederler. O tahavvül ise, bilbedâhe ve
bizzarure ve umum kâinatın şehadetiyle muhakkak ve meşhud olan rahmet-i
İlâhiyenin vücudunu inkâr etmek lâzım gelir. Halbuki, rahmet, güneşten
daha parlak bir hakikat-i sabitedir.
Bak, rahmetin cilvelerinden ve
lâtif âsârından olan aşk ve şefkat ve akıl nimetlerine dikkat et. Eğer
firak-ı ebedî ve hicrân-ı lâyezâlîye, hayat-ı insaniye incirar edeceğini
farz etsen, görürsün ki, o lâtif muhabbet en büyük bir musibet olur. O
leziz şefkat en büyük bir illet olur. O nuranî akıl en büyük bir belâ
olur.
Demek rahmet -çünkü rahmettir- hicrân-ı ebedîyi, muhabbet-i
hakikiyeye karşı çıkaramaz. Onuncu Sözün İkinci Hakikati bu hakikati gayet
güzel bir surette gösterdiğinden, burada ihtisar edildi.
YEDİNCİ
MEDAR: Şu kâinatta görünen ve bilinen bütün letâif, bütün mehâsin,
bütün kemâlât, bütün incizâbat, bütün iştiyâkat, bütün terahhumat birer
mânâdır, birer mazmundur, birer kelime-i mâneviyedir ki, şu kâinatın
Sâni-i Zülcelâlinin lütuf ve merhametinin tecelliyâtını, ihsan ve
kereminin cilvelerini bizzarure, bilbedâhe kalbe gösterir, aklın gözüne
sokuyor.
Madem şu âlemde bir hakikat vardır. Bilbedâhe hakikî
rahmet vardır. Madem hakikî rahmet vardır. Saadet-i ebediye olacaktır.
Onuncu Sözün Dördüncü Hakikati, İkinci Hakikati ile beraber şu hakikati
gündüz gibi aydınlatmıştır.
|
Lügatler :
âhiret : öteki dünya, öldükten sonraki sonsuz
hayat
âlem : dünya
âsâr : eserler
firak-ı
ebedî : sonsuz ayrılık
hakikat : gerçek ve
doğru
hakikat-i sabite : sabit ve değişmez gerçek
halâs
etmek : kurtarmak
hasıl olma : meydana gelme
hayat-ı
insaniye : insan hayatı
hicrân-ı ebedî : sonsuz ayrılık
acısı
hicrân-ı lâyezâlî : yok olmayan ayrılık
acısı
ihsan : bağış, iyilik, lütuf
ihtisar :
kısaltma
illet : hastalık
incirar :
sonuçlanma
incizâbat : çekicilikler
inkâr : kabul
etmeme, inanmama
iştiyâkat : çok kuvvetli arzu ve
istekler
kâinat : evren, yaratılmış herşey
kelime-i
mâneviye : mânevî, soyut söz
kemâlât :
mükemmellikler
kerem : cömertlik, ikram
lâtif : hoş,
güzel
letâif : güzel ve hoş şeyler
leziz :
lezzetli
lütuf : iyilik, ihsan, bağış
mânâ :
anlam
mazmun : anlam, kavram
medar :
kaynak
mehâsin : güzellikler
merhamet : şefkat, acıma,
iyilik etme
meşhud : görünen
nıkmet : azap, ceza,
nimetin zıttı
nuranî : nurlu, parlak
Rahmân-ı Rahîm :
kullarına karşı sınırsız rahmet sahibi olan ve rahmetinin eserleri dünya
ve âhireti dolduran Allah
rahmet : merhamet,
şefkat
rahmet-i İlâhiye : Allah’ın herşeyi kuşatan sonsuz
rahmeti
re’s : baş
reis : başkan
saadet-i
ebediye : sonsuz mutluluk
Sâni-i Zülcelâl : herşeyi san’atla
yapan büyüklük ve haşmet sahibi Allah
Sâni-i Zülcemâl : sonsuz
güzellik sahibi olan ve herşeyi sanatla yaratan Allah
suret :
şekil
şe’n : özellik, belirleyici nitelik
şefkat :
içten ve karşılıksız merhamet, sevgi
şehadet :
şahitlik
tahavvül : dönüşme
tecelliyât :
yansımalar
terahhumat : şefkat ve marhamet
göstermeler
|
