Harun Reşit ve Hilye-i Saadet

[beyza güneş]

Türk edebiyatının Mevlid-i Şerif tadında ilk manzum hilye kitabı olan Hakani Mehmet Bey'in Hilye-i Saadet kitabının içinde geçen 'ahseni kıssa' dan sonra belki en güzel hikâyelerden biri olabilecek çok öğretici olan   şiirsel hikâye:

İyi yönetimi Bağdat'ı adalet yurdu haline getiren, Abbasi halifelerinin övüncü olan, hikmetler padişahı Harun Reşit in kapısını siyahlar giymiş bir fakir çalarak: "Sana öyle bir hediye getirdim ki,   ona her bir bakış, bir saltanat tacı değerindedir. Senden evvelki hükümdarlar böyle bir kıymetli mücevheri görmüş değildir. Daha sonra o söz ustası fakir, büyük bir hürmet ile sarığının köşesinden, üzerinde Hz. Peygamberin pak hilyesinin yazılı olduğu bir kâğıdı çıkarıp sundu.

Harun Reşit, ona baktıkça bütün sıkıntı ve endişelerinden bir anda sıyrılarak şad olup, kendinden geçti. Adeta dünyalar onun olmuştu ve sanki eşi benzeri bulunmaz bir makama erdi.

O dervişe o kadar çok ihsanda bulundu ki, kendinden önceki sultanların hiç biri bu kadar hediyeyi bir kula vermiş değillerdi. Keseler dolusu altın ve gümüş verdi, dahası o bilge padişah sırtındaki, mücevher işlemeli kaftanını da çıkarıp o dervişe bağışladı.

Aynı günün gecesinde bir rüya gördü. Rasulullah Sallallahu Aleyhi ve Sellem, ta sera perdesine kadar tenezzül buyurup:

 "Ey Harun! Mademki, hilyemi görüp şad oldun ve mademki bana hürmet gösterip, ululuğuma ululuk kattın, beni görmeye liyakat kazandın ve dahası mademki, o fakiri hediyelerinle sevindirdin, ben de seni sevindireyim… Yüce Rabbimiz bana ferman buyurup müjdeler verdi ve ihsanda bulunarak, buyurdu ki: "Ey Habibim! Senin hilyeni gören şad olsun, onu üzerinde taşıyan can muskası edinmiş olsun…   Her varlık son bulup kıyamet geldiğinde ise o kişinin bedenine cehennem ateşi haram olsun…   O kişi hiç bir azap ve sıkıntı çekmesin; ne bu dünyada ne öte dünyada dert yüzü görmesin. Cennette de benim cemalimi görme mutluluğuna erişsin ve nuruma mazhar olacak kıvama ersin…"