انتخابات نشاط آور!
parvin shishechi
بعد از انرژی هسته ای، یکی از چیزهایی که انصافن حق مسلم ماست، انتخابات است. بدیهی است نه به خاطر اینکه برویم و برای خودمان رئیس جمهور انتخاب کنیم، این که حق مسلم رهبر است، از این نظر حق مسلم ماست که بعد از چهار سال سینه زنی و روضه خوانی و عزاداری و از صف نان بدو توی صف شکر، یک فضای شوخی و نشاطی در مملکت ایجاد می شود که آدم را گاه از خنده روده بر و به زندگی امیدوار می کند.
آدم شوخی شوخی و مجانی به تماشای نمایشی می نشیند که بزرگترین کارگردان های تئاتر هم نمی توانند نظیر آن را به روی صحنه بیاورند.
سیرک انتخابات در ایران
یکی می آید و می گوید من امام زمانم و آمده ام ثبت نام کنم تا رئیس جمهور ایران شوم. یکی می آید و اسم خودش را می گذارد بهروز وثوقی و می خواهد رئیس جمهور شود. چند خانم می آیند و می گویند می دانیم که در ایران زنان حق رئیس جمهور شدن ندارند ولی ما می خواهیم رئیس جمهور شویم ….! یک آشپز ثبت نام می کند لابد به این دلیل که اگر اسم این آش شله قلمکاری که پخته اند، اداره کردن مملکت است، من که آشپزم بهتر می توانم بپزم.
کاندیدای دیگری با درشکه خود را به وزارت کشور می رساند تا ثابت کند هدفش برگردندان مملکت به دوران خوشی است که مردم با اسب و الاغ رفت و آمد می کردند و مشکلات فعلی را نداشتند:
آقای احمدی نژاد اعلام می کند که مشائی یعنی احمدی نژاد و مشائی اعلام می کند که راه من، راه احمدی نژاد است.
کاندیدایی با درشکه آمد
خاتمی و هاشمی که هرکدام هشت سال رئیس جمهور بوده اند و دیده ایم که چه گلی به سرمان زده اند، تا لحظه آخر تعارف تیکه پاره می کنند که حاج آقا اول شما بفرمائید ثبت نام کنید بعد اگر نشد من می آیم …آن می گوید آخر نمی گذارند من رای بیاورم، و این می گوید اگر رهبر اجازه ندهد که آمدن فایده ای ندارد، بیایم که چه بشود؟
رفسنجانی در دقیقه 90 اجازه رهبر را می گیرد و با نام جدیدش هاشمی، سوپرمن وار به میدان می آید تا با درایت خود همه مشکلات را حل کند!
فیس بوک پر است از اظهارنظرهای مردم عادی که: در ایران اول رئیس جمهور انتخاب می شود بعد برایش رای گیری می کنند. و تماشای همین آدم هایی که مثل عروسک های خیمه شب بازی به صحنه آورده می شوند، مدتی مردم را سرگرم می کند و از فکر یارانه ای که قرار است کم شود و رایانه ای که فیلتر شده است و قرار است فیلترتر! شود بیرون می آورد و لبخندی هرچند کم رنگ و بی رمق بر چهره آنان می نشاند.
خط و نشان کشیدن های الکی و اگر این بیاد اینطوری میشه و اگر اون نیاد اونطوری میشه تا مدتی تنور انتخابات را گرم و مردم را سرگرم نگاه می دارد و کارگردانان این نمایشنامه به دنیا پز می دهند که دیدید در مملکت ما انتخابات آزاد است و مبارزات انتخاباتی از آمریکا و فرانسه و انگلیس پرکشش تر و با شکوه تر؟!
--