Unwavering Stance / अटूट रुख / અટલ વલણ
Rajkumar Makwana
क्षुधार्तो न तृणं चरति सिंहः॥१६४॥
चाणक्यसूत्राद्
संपत्तौ च विपत्तौ च महतां एकरूपता।
उदये सविता रक्तः रक्तश्चाऽस्तमने तथा॥
kṣudhārto na tṛṇaṁ carati siṁhaḥ||164||
cāṇakyasūtrād
saṁpattau ca viapattau ca mahatāṁ ekarūpatā|
udaye savitā raktaḥ raktaścā'stamane tathā||
"The lion will not take grass for food just because it is hungry beyond endurance". This is another aphorism from the great Chanakya. To fortify this noble view another subhasitam is quoted.. "The noble persons have only one character, whether they are enjoying in affluence or are afflicted with poverty. Look at the Sun...when he is in the youth of raising in the morning, he appears dark red. At the end of the day, when he his to depart into darkness, again his hue does not change.. He appears in his dark red colour, then too".
Every object, whether animate or inanimate, has its basic character and the noble and praiseworthy one's never change that.. if that basic character is lost, the identity is lost and everything is lost. Shakespeare waxed eloquent about the permanent and unwavering nature of love in his sonnet 116
Let me not to the marriage of true minds
Admit impediments. Love is not love
Which alters when it alteration finds,
Or bends with the remover to remove:
O no! it is an ever-fixed mark
That looks on tempests and is never shaken;
It is the star to every wandering bark,
Whose worth's unknown, although his height be taken.
Love's not Time's fool, though rosy lips and cheeks
Within his bending sickle's compass come:
Love alters not with his brief hours and weeks,
But bears it out even to the edge of doom.
If this be error and upon me proved,
I never writ, nor no man ever loved.
The great Ravana is said to have stood steadfast
on the face of the vajrayudha and the fall of
thunderbolt but is described as not moving away even an inch in a fight
Alas, there are always chameleons...who change colour according to the environments just to
save their existence..but then they never reach immortality.
============
"સિંહ ખોરાક માટે ઘાસ લેશે નહીં કારણ કે તે સહનશક્તિની બહાર ભૂખ્યો છે." આ મહાન ચાણક્યનું બીજું સૂત્ર છે.
આ ઉમદા દૃષ્ટિકોણને મજબૂત કરવા માટે બીજું એક સુભાષિતમ ટાંકવામાં આવ્યું છે.. "ઉમદા વ્યક્તિઓનું એક જ પાત્ર હોય છે, પછી ભલે તેઓ સમૃદ્ધિમાં આનંદ માણતા હોય કે ગરીબીથી પીડિત હોય. સૂર્યને જુઓ...જ્યારે તે સવારે ઉઠવાની યુવાનીમાં હોય છે. , તે ઘેરો લાલ દેખાય છે. દિવસના અંતે, જ્યારે તે અંધકારમાં પ્રયાણ કરે છે, ત્યારે ફરીથી તેનો રંગ બદલાતો નથી.. તે તેના ઘેરા લાલ રંગમાં દેખાય છે, પછી પણ".
દરેક વસ્તુ, ભલે તે સજીવ હોય કે નિર્જીવ, તેનું મૂળ પાત્ર હોય છે અને ઉમદા અને વખાણવા યોગ્ય વ્યક્તિ ક્યારેય તે બદલાતો નથી.. જો તે મૂળ પાત્ર ખોવાઈ જાય, તો ઓળખ ખોવાઈ જાય છે અને બધું જ નષ્ટ થઈ જાય છે. શેક્સપિયરે તેના સૉનેટ 116માં પ્રેમના કાયમી અને અવિશ્વસનીય સ્વભાવ વિશે છટાદાર વર્ણન કર્યું છે.
મને સાચા મનના લગ્ન ન કરવા દો
અવરોધો સ્વીકારો. પ્રેમ એ પ્રેમ નથી
જે બદલાઈ જાય ત્યારે બદલાય છે,
અથવા દૂર કરવા માટે રીમુવર સાથે વાળો:
ઓ ના! તે હંમેશા નિશ્ચિત ચિહ્ન છે
તે વાવાઝોડા પર દેખાય છે અને ક્યારેય હલતું નથી;
તે દરેક ભટકતી છાલ માટે તારો છે,
જેની કિંમત અજાણ છે, તેમ છતાં તેની ઊંચાઈ લેવામાં આવે છે.
ગુલાબી હોઠ અને ગાલ હોવા છતાં પ્રેમ એ સમયનો મૂર્ખ નથી
તેના બેન્ડિંગ સિકલના હોકાયંત્રની અંદર આવે છે:
પ્રેમ તેના ટૂંકા કલાકો અને અઠવાડિયાથી બદલાતો નથી,
પરંતુ વિનાશની ધાર સુધી પણ તે સહન કરે છે.
જો આ ભૂલ હોય અને મારા પર સાબિત થાય,
મેં ક્યારેય લખ્યું નથી, કે કોઈ માણસે ક્યારેય પ્રેમ કર્યો નથી.
એવું કહેવાય છે કે મહાન રાવણ વજ્રયુધ અને વીજળીના પતન સામે અડગ રહ્યો હતો પરંતુ યુદ્ધમાં એક ઇંચ પણ દૂર ન હટતો હોવાનું વર્ણન કરવામાં આવ્યું છે.
અરે, હંમેશા કાચંડો હોય છે...જેઓ માત્ર પોતાના અસ્તિત્વને બચાવવા માટે વાતાવરણ પ્રમાણે રંગ બદલે છે..પણ પછી તેઓ ક્યારેય અમરત્વ સુધી પહોંચતા નથી.
============
"शेर भोजन के लिए घास नहीं लेगा क्योंकि वह सहन से परे भूखा है"। यह महान चाणक्य का एक और सूत्र है। इस नेक विचार को मजबूत करने के लिए एक और सुभाषितम उद्धृत किया गया है .. "महान व्यक्तियों का केवल एक ही चरित्र होता है, चाहे वे संपन्नता में आनंद ले रहे हों या गरीबी से पीड़ित हों। सूर्य को देखें ... जब वह सुबह की युवावस्था में होता है , वह गहरा लाल दिखाई देता है। दिन के अंत में, जब वह अंधेरे में विदा होता है, फिर से उसका रंग नहीं बदलता है। वह अपने गहरे लाल रंग में दिखाई देता है, तब भी "।
हर वस्तु चाहे चेतन हो या निर्जीव, उसका अपना मूल स्वभाव होता है और श्रेष्ठ और प्रशंसनीय व्यक्ति कभी नहीं बदलता है.. यदि वह मूल चरित्र खो जाता है, तो पहचान खो जाती है और सब कुछ खो जाता है। शेक्सपियर ने अपने गाथा 116 में प्रेम की स्थायी और अटूट प्रकृति के बारे में वाक्पटुता दिखाई
मुझे सच्चे मन की शादी के लिए नहीं
बाधाओं को स्वीकार करें। प्यार प्यार नहीं है
जो बदल जाता है जब यह परिवर्तन पाता है,
या हटाने के लिए रिमूवर के साथ झुकता है:
अरे नहीं! यह एक सदा-निश्चित चिह्न है
जो आँधियों को देखता है और कभी डगमगाता नहीं;
यह हर भटकती छाल का तारा है,
जिसका मूल्य अज्ञात है, यद्यपि उसकी ऊंचाई ली जा सकती है।
प्रेम समय का मूर्ख नहीं है, हालांकि गुलाबी होंठ और गाल
उसके झुके हुए दरांती के भीतर कम्पास आता है:
प्रेम अपने संक्षिप्त घंटों और सप्ताहों से नहीं बदलता,
लेकिन इसे कयामत की हद तक भी सहन कर लेता है।
यदि यह त्रुटि हो और मुझ पर सिद्ध हो,
मैंने कभी नहीं लिखा, न ही किसी आदमी ने कभी प्यार किया।
कहा जाता है कि महान रावण वज्रायुध और वज्रपात के चेहरे पर अडिग खड़ा था, लेकिन युद्ध में एक इंच भी दूर नहीं हटने का वर्णन किया गया है।
अफ़सोस, हमेशा गिरगिट होते हैं... जो सिर्फ अपने अस्तित्व को बचाने के लिए वातावरण के अनुसार रंग बदलते हैं..लेकिन फिर वे कभी अमरता तक नहीं पहुँच पाते।