کودکی هایم پر از آجیل بود
شب رسیده بود....قال و قیل بود
دوستی و عشق بی بی جان من
چون گل نیلوفر دامان من
مست می کرده حیاط خانه را
آب می داده گل کاشانه را
دانه می کرد او انار عشق را
بوسه می زد سبزه زار عشق را
.
.
هندوانه قاچ.....چایش تازه دم
و نگاه مهربانش پشت هم...
.
.
.
.
.
.روح او یلدا به یلدا شاد باد
"یاد باد آن روزگاران ...یاد باد"
مریم جباری