Op dinsdag 30 augustus 2016 16:40:50 UTC+2 schreef nele.vanmieghem:
> Als taalcoach kunnen we een heel arsenaal interactieve werkvormen uit onze mouw schudden als alternatief voor het doceren van een brok theorie: brainstorm, resultaten vergelijken per 2, carrousel, informatiekloof, denken-delen-uitwisselen, enz. Maar hoe breng je interactie in de vorm van spreekkansen in een praktijkgerichte opleiding waar de cursisten de hele tijd oefeningen uitvoeren zonder erbij te spreken? Bv. heftruckchauffeurs die parcours door het magazijn volgen op basis van een plan, lassers die werkstukken maken, schoonmakers die lokalen poetsen, ...: daar komt weinig communicatie aan te pas als je die niet opzettelijk creëert.
> Tijdens de vorming taalcoach vandaag verzamelden we heel wat tips, die ik graag met jullie deel als jullie hier laten weten hoe jullie het aanpakken. Benieuwd!
Ik creëer opzettelijk situaties om de communicatiemogelijkheden te vergroten. Op zich vind ik dit geen probleem als deze realistisch blijven. Probeer voorbeelden te vinden die zij ook in hun dagelijkse praktijk zullen tegenkomen zoals het lokaal die ze moeten poetsen is bezet, product is leeg, nummer te poetsen lokaal bestaat niet, materiaal dat ze nodig hebben is niet aanwezig, je belt hen op tijdens de praktijk en geeft hen een nieuwe opdracht, ...
Een mooie kans om de mondelinge vaardigheden te oefenen is het werkplekleren. Daar komen zij in contact met voor hen vreemde personen en in onbekende situaties. Je zorgt er terug voor dat er probleemsituaties zijn waarin zij zelf moeten communiceren. Een voorbeeld: je belt een cursist op met de boodschap dat je in de file staat en dat hij zelf met de poetsverantwoordelijke moet communiceren over de taken die hij en zijn collega's moeten uitvoeren... Je komt even later toe en je kan onmiddellijk
een controlegesprekje voeren met de cursist en zijn collega's.