[Aung Aung]

ေနဟာေနာက္သို႔၀င္လုနီးပါး အခ်ိန္ေတြဟာတျဖည္းျဖည္းကုန္ဆံုးသြား………………………….

 

မနက္ျဖန္ဆိုတဲ့စကားကို သူငယ္ခ်င္းတို႔ဘယ္လိုေတြးမိလဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီမွာ မနက္ျဖန္ေတြမ်ားစြာရွိပါလား။ ရွိတယ္ဆိုရင္ေကာ ေသခ်ာလို႔လား။ ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလံုး သိႀကသည္မွာ လူေတြအားလံုးေသမ်ိဳးခ်ည္းသာ။ ထိုေႀကာင့္ မိမိအတြက္ဒီေန႔သည္ပင္ အခ်ိန္တစ္ခုရွိသည္ဟု မေသခ်ာ။ ထိုမေသခ်ာ မေရရာေသာ အရာကိုေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ ေနေနႀကျခင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔လူေတြရဲ႕ အသိကိုဖံုးကြယ္ႏို္င္စြမ္းရည္တစ္ခုပင္ျဖစ္သည္။ လူတြင္ မသိစိတ္ႏွင့္ သိစိတ္ႏွစ္မ်ိဳးရွိသည္ဟုသိရသည္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏လုပ္ေဆာင္မူကို မသိစိတ္ကိုပိုမိုစိုးမိုးေနသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မသိစိတ္တြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္ အခ်ိန္သည္မေသခ်ာမေရရာေႀကာင္းကို သိေနႀကသည္။ လူသည္ေသရမည္ကို ရြံမုန္းသည္။ ထိုေႀကာင့္ေသရမည္ဟူေသာ အေႀကာင္းအရာကို မသိစိတ္တြင္ေျမျမုပ္ထားလိုက္သည္။ ထိုအခါ ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္ မနက္ျဖန္မ်ားစြာျဖစ္လာသည္။ မနက္ျဖန္ဆိုတာမေသခ်ာ ဘ၀ဆိုတာဟာမေရာ။ ထိုစကားကိုကၽြန္ေတာ့သူငယ္ခ်င္းကိုေျပာေတာ့ မင္းဘုန္းႀကီး၀တ္ပါေတာ့လားတဲ့။ တရားရသြားတာေတာ့မဟုတ္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ့မသိစိတ္ထဲက ေသျခင္းဆိိုတဲ့အရာကိုခဏျပန္ေဖာ္ႀကည့္လုိက္တာပါ။ အဲဒီလုိျပန္ေဖာ္ႀကည့္လိုက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ထိ္တ္လန္႔သြားသည္။ ငါကေသမ်ိဳးပါလား။ ငါထင္ထားတဲ့ ငါ့အတြက္ဆိုတာေတြအားလံုးမျမဲပါလားဆိုတာသိလိုက္ရတယ္။ အဲဒီအသိစိတ္နဲ႔အတူ မိမိလက္ရွိအခ်ိန္ေလးကိုပါ ခတၱခဏတန္ဖိုးထားတတ္သြားသည္။ ခတၱခဏတန္ဖိုးထားတတ္သြားသည္ဆိုသည္မွာ ကၽြန္ေတာ္အခ်ိန္တိုင္းထိုအရာကိုတန္ဖိုးမထားႏိုင္။ အေႀကာင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္မသိခ်င္ေသာအရာကို ကၽြန္ေတာ္ႀကာရွည္စြာ စိတ္၏ေျမႀကီးေပၚတြင္မထားလို။ ျပန္၍ေျမျမုပ္ပစ္လိုက္ေသာေႀကာင့္ျဖစ္သည္။ ထိုေႀကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္ ေရေရရာရာပိုင္ဆိုင္ေသာ အခ်ိန္မွာ မနက္ျဖန္လည္းမဟုတ္၊ ေနာက္၁နာရီလည္းမဟုတ္၊ ေနာက္ ၅မိနစ္လည္းမဟုတ္၊ ေနာက္ ၁စကၠန္႔လည္းမဟုတ္၊ လက္ရွိအခ်ိန္သာျဖစ္သည္။ ထိုလက္ရွိအခ်ိန္ကို အက်ိဳးရွိရွိအသံုးခ်ႏိုင္ခဲ့ပါက ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္ အေကာင္းဆံုးဘ၀ တစ္ခုကိုလက္ရွိဘ၀မွာပင္ ရရွိႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ဖတ္လိုက္ရေသာ စာအုပ္တစ္အုပ္တြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔လက္ခံက်င့္သံုးေနေသာ အခ်ိန္ႏွင့္ပတ္သက္၍ ဤသို႔ေရးသားထားသည္။ အခ်ိန္သတိသည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ အမ်ိဳးသားဗီဇလကၡဏာတစ္ခု ျဖစ္မလာေသးပါ။ ျမန္မာေတြအခ်ိန္တိက်တယ္ဟူေသာစကားမ်ိဳးကို ကမၻာ့ပါးစပ္ဖ်ား၌ ေရပန္းမစားေသးပါ။ ျမန္မာ့ပါးစပ္ဖ်ားမွာေတာ့ ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္ေလကြာ ဟူေသာပ်က္လံုးသာ တြင္က်ယ္ခဲ့ပါသည္ ဟူ၍ေရးသားထားသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လူအဖြဲ႔အစည္းတြင္ အခ်ိန္ကိုမေလးစားႏုိင္ေသာဆင္ေျခမ်ားစြာရွိပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တုိင္ပင္ ထုိဆင္ျခင္မ်ားကို အသံုးခ်ခဲ့ဖူးသည္။ ယခုအခ်ိန္ထိပင္ အခ်ိန္ကိုေလးစားတတ္ေအာင္ ထိုထဲမွ ဆင္ေျခတစ္ခုကို ထုတ္ႏူတ္တင္ျပပါမည္။ “ အေမရိကန္မွာတစ္ေန႔လုပ္ခ အနည္းဆံုးတစ္နာရီဆိုအေျခခံလုပ္ခ ၄ေဒၚလာေလာက္ရတယ္။ ၂ေဒၚလာနဲ႔ ထမင္းအ၀စားလို႔ရတယ္။ အဲလိုမ်ိဳးမ်ား အခ်ိန္က ေငြျဖစ္စမ္းပါ။ အဲလိုေပးမယ့္အလုပ္မ်ိဳးေပၚႀကည့္ပါလား။ အခ်ိန္ကိုရွိခိုးေတာ့မွာေပါ့” ဒါကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္ဆင္ေျခတစ္ခုပင္ျဖစ္သည္။ တခ်က္စဥ္းစားႀကည့္ရေအာင္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လူအဖြဲ႔အစည္းက အလုပ္ေတြဟာ အေမရိကန္ႏိုင္ငံကလို အခ်ိန္နဲ႔တေျပးညီ လူတစ္လံုးသူတစ္လံုးလိုေနႏိုင္မယ့္ လခကိုမေပးႏုိင္ပါဘူး။ စားေလာက္ေသာက္ေလာက္ေအာင္သာေပးႏိုင္ႀကပါသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုသို႔ထုိသို႔အေပၚမေက်မနပ္ျဖစ္ေနမည့္အစား မိမိလက္ရွိအခ်ိန္မွာ အလုပ္မလုပ္ခ်င္ေသးရင္ေန။ ျဖစ္ႏိုင္လွ်င္အခ်ိန္ျဖဳန္းေနမည့္အစား ကိုယ့္ဦးေဏွာက္အရင္းအျမစ္ကို တိုးတက္ေအာင္ ျဖည့္ဆည္းႀကည့္ႀကရေအာင္။ ေနာက္တဖက္စဥ္းစားႀကည့္က်ရေအာင္ လူသည္ေတြးေခၚႏိုင္ေသာ သတၱ၀ါျဖစ္သည္။ သူတို႔အားတစ္ခုေပးႏုိင္မွ သူတို႔ကတစ္ခုျပန္ေပးလိုႀကသည္။ သူတို႔ကိုမိမိဘာမွျပန္မေပးႏိုင္ပဲ သူတို႔ဆီကတစ္ခုခုလိုခ်င္တယ္ဆိုလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရူးသြပ္ေနျခင္းမဟုတ္လွ်င္ဘာမ်ားျဖစ္ႏိုင္ဦးမလဲ။ တကယ့္ထိပ္ထိပ္က်ဲပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ား၏ အရည္အေသြးကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျပန္သံုးသပ္ႀကည့္ရေအင္။ သူတို႔အားလံုးသည္ တျခားသူကုိ တစ္ခုခုေပးဆပ္ႏုိင္သူႀကီးမ်ားသာ။ ထိုေႀကာင့္ သူတို႔အား တျခားသူမ်ားက တစ္ခုခုျပန္ေပးဆပ္ရန္ လက္မေႏွးက်။ ထိုေႀကာင့္ကၽြန္ေတာ္တို႔ လက္ရွိအခ်ိန္မွာပင္ တျခားသူမ်ားအား တစ္ခုခုေပးဆပ္ႏုိင္ေအာင္ႀကိဳးစားႀကရမည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေပးႏိုင္ေသာအရာမွာတန္ဖိုးႀကီးမားလွ်င္ ထိုတန္ဖိုးနီးတူ တျခားသူမ်ားထံမွတစ္ခုခု ျပန္လည္ရရွိႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။ ထုိေႀကာင့္ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႀကိဳးစားေနျခင္းမွာ ရယူျခင္းထက္ တျခားသူအားမည္မွ်ေပးဆပ္မည္ဟူေသာရူေထာင့္ျဖင့္ ႀကိဳးစားေစခ်င္သည္။ ကၽြန္ေတာ့ညီမကေတာ့ျဖင့္ေျပာသည္။ အစ္ကိုသာ အခ်ိန္ေလးစားရင္ ဒီလိုဘာမွမျဖစ္ေသးတဲ့ဘ၀ကို ပိုင္ဆိုင္ရမွာမဟုတ္ဘူးတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္က ထုိသို႔ျပန္ေျဖလုိက္သည္။ အရင္အခ်ိန္တုန္းက မသိလို႔ပါညီမရယ္ လုိ႔ေလ။ အဲဒါလည္း ကၽြန္ေတာ့ ဆင္ေျခေလးတစ္ခုပါပဲ။ ယခုအခ်ိန္ထိပင္ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း အခ်ိန္ကိုေလးစားတတ္ေအာင္ က်င့္ႀကံေနရတုန္း။

 

 

အေျပာ၊အေရး၊အေတြးလြယ္သေလာက္ အလုပ္အလြန္ခက္ပါသည္။

 

[Aung Aung]

ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းကိုတိုးတက္ေစခ်င္ရင္ တစ္ခုတည္းေသာ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေလးပဲလိုတယ္တဲ့။ အဲဒါကေတာ့ အေျပာင္းအလဲပါတဲ့။ ဘယ္လိုအေျပာင္းအလဲလည္းဆိုေတာ့ ပထမဆံုး စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာကိုေျပာင္းလဲပစ္ရမွာတဲ့။

 

အားမဲ့တဲ့စိတ္အခံကိုေျပာင္းပါ။

၁။ မိမိသည္တန္ဖိုးရွိေသာလူတစ္ေယာက္မဟုတ္။

၂။ သိမ္ငယ္ေသာစိတ္၊ ေႀကာက္တတ္ေသာစိတ္၊ မစြန္႕စား၀ံေသာစိတ္၊ ဘာမွမလုပ္ႏုိင္ဘူူးဆိုတဲ့စိတ္ ေတြကို ဆန္႔က်င္ဘက္သို႔ေျပာင္းလဲပါ။

 

ေတြးပံုေတြးနည္းေတြေျပာင္းပါ။

          အခန္းတစ္ခုတည္းမွာပဲပိတ္မိေနတဲ့အေတြးမ်ိဳး မျဖစ္ေစပါႏွင့္။ အစဥ္အလာေတြးရုိးေတြးစဥ္ႀကီးတိုင္း မေတြးမိပါေစႏွင့္။ ေထာင့္စံုေအာင္ေတြးပါ။ စိတ္အတားအဆီးေတြကို ေက်ာ္ႀကည့္ျပီးေတာ့ေတြးပါ။ အျဖဴရဲ႔ဆန့္က်င္ဘက္ အမည္းဆိုတာထက္ တျခားအေရာင္ေတြ ရွိေနေသးေႀကာင္းေတြးတတ္ပါေစ။

 

သမားရုိးက်အျမင္ကိုေျပာင္းပါ။

          ဘက္စံုျမင္ပါ။ ေဖာက္ထြင္းျမင္ပါ။ ေက်ာ္လႊားျမင္ပါ။ တစ္ေနရာထဲက ႀကည့္တဲ့မူေသအျမင္မျဖစ္ပါေစႏွင့္။ ကန္႔သတ္ေသာအျမင္သည္ အလြန္အႏၱရာယ္မ်ားေႀကာင္း သိပါ။

 

အဖြဲ႔အစည္းကိုစတင္ေျပာင္းလဲမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အဆင့္သံုးဆင့္လုိပါသတဲ့။

 

၁။ အဖြဲ႔အစည္းဟာ ပကတိျဖစ္ရပ္အသစ္ေတြကို အသိအမွတ္ျပဳ ႏိုးထလာရပါ့မယ္။ လုပ္ရုိးလုပ္စဥ္နဲပေတာ့ အလုပ္မျဖစ္ႏိုင္ေႀကာင္း သိပါေစ။

 

၂။ အဖြဲ႔အစည္းဟာ အျမင္သစ္တစ္ခုကို ဆုပ္ကိုင္ႏုိင္ရမယ္။ အဲဒီအျမင္သစ္တစ္ရပ္ ဆုပ္ကိုင္ႏုိင္ေအာင္ လိုအပ္တာေတြ စုစည္းထားရမယ္။

 

၃။ သေဘာထားအသစ္၊ မူ၀ါဒအသစ္၊ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္အသစ္ေတြနဲ႔ သူ႔ေနရာသူ အံ၀င္ခြင္က်ျဖစ္ေအာင္ က်စ္က်စ္လစ္လစ္ ေဆာင္ရြက္ႀကရပါမယ္။

 

ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမယ့္ အဖြဲ႔အစည္းေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ အေျပာင္းအလဲေတြကေတာ့ျဖင့္

 

၁။ မိမိအဖြဲ႔အစည္းမွာ ေျပာင္းလဲဖို႔လိုအပ္ေနျပီလားဆိုတာ ေထာင့္စံုႀကည့္တတ္ပါ။ အရုိတရားကိုလက္ခံပါ။

 

၂။ ကိုယ့္ရဲ႕ သေဘာအျမင္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ရွင္းျပျပီး သေဘာေပါက္ေအာင္ လုပ္ပါ။ ဦးတည္ရာလမ္းေႀကာင္းကို ထင္သာျမင္သာစြာ ခ်ျပထားပါ။

 

၃။ အတိတ္နဲ႔အဆက္ျဖတ္ပါ။

 

၄။ ခ်က္ခ်င္းထလုပ္တတ္တဲ့အက်င့္ကို ပ်ံႏွံေအာင္ဖန္တီးပါ။

 

၅။ ခိုင္မာထက္ျမက္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္မူက႑ကို ထိန္းပါ။

 

၆။ ႏိုင္ငံေရး ေက်ာေထာင္ေနာက္ခံေတြကို လ်ာထားပါ။

 

၇။ လက္ေတြ႔အေကာင္အထည္ေဖာ္ရမယ့္ စီမံကိန္းကိုဆြဲပါ။

 

၈။ အေကာင္အထည္ေဖာ္ရာမွာ အေထာက္အပံ့ျပဳမယ့္ ကိစၥ၊ ေဆာင္ရြက္ဖြယ္ကိစၥမ်ားကို လ်ာထားပါ။

 

၉။ ရင္းႏုီးစြာဆက္ဆံ၊ အျပန္အလွန္ရုိးသားသူေတြပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ေအာင္လုပ္ပါ။

 

၁၀။ အေျပာင္းအလဲစိတ္အခံကိုေမြးပါ။

 

ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႔ စိတ္ကူးသစ္ေတြကို ဖ်က္ဆီးတဲ့အတားအဆီးေတြကေတာ့

 

၁။ အေႀကာက္တရား။

၂။ အရင္းအျမစ္ခ်ိဳ႕တဲ့မူ။

၃။လိုအပ္မူ။