မင္းသိသလိုမထင္ပါနဲ႔။ မင္းေတြ႔သလိုမျမင္ပါနဲ႔။
Aung Aung
ဒီေန႔ ကၽြန္ေတာ္ဘားလမ္းက ေရွ႔ေနရုံးကိုကၽြန္ေတာ္ သြားျဖစ္တယ္ေလ။ အဲဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္ ေရာက္ရင္လုပ္ေနက်အတိုင္း ရုံးက အစ္မကိုစတယ္။ ေနာက္တယ္။ ေပ်ာ္စရာစကားေတြေျပာတာေပါ့။ အဲဒီက သူငယ္ခ်င္းနဲ႔စကားေတြေျပာတယ္။ ဆရာေတြကို ႏူတ္ဆက္တယ္။ ျပီးေတာ့ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ကို သူငယ္ခ်င္းနဲ႕သြားထုိင္။ ျပီးေတာ့ ဆရာေတြခိုင္းတာလုပ္။ အဲလိုနဲ႔ ညေနေလာက္လဲေရာက္ေရာ ကၽြန္ေတာ္တို႔လုပ္ေနက် အစ္မနဲ႔စကားစျမည္ထုိင္ေျပာတာေပါ့။ တကယ္လည္း စကားေျပာလို႔ေကာင္းပါသည္။ ေပ်ာ္ဖို႔လည္းေကာင္းသည္။ စကားေတြေျပာေနလိုက္က်တာ ဟိုအေႀကာင္းေရာက္ဒီအေႀကာင္းေရာက္နဲ႔ေပါ့။ ဒီလိုနဲ႔ အစ္မက ကၽြန္ေတာ့သူငယ္ခ်င္းကိုေနာက္သလိုနဲ႔ စကားတခြန္းေျပာလိုက္တယ္ေလ။ အဲဒီစကားကိုႀကားလည္းႀကားရေရာ ကၽြန္ေတာ္စိတ္မွာ ဘ၀င္မက်ျဖစ္သြားသည္။ အစ္မေျပာလိုက္သည္က သူခိုးႀကမ္းပိုးအေႀကာင္း။ ကၽြန္ေတာ္တစ္ခုေလာက္ေမးႀကည့္ခ်င္သည္။ သူခုိးႀကမ္းပိုးဆိုတာဘယ္လိုလူစားမ်ိဳးပါလဲ။ အလုပ္အကိုင္မရွိေသာလူမ်ားလား။ ေအာက္ေခ်သိမ္းလုပ္ေနရတဲ့လူမ်ိဳးလား။ ပညာမတတ္တဲ့လူစားမ်ိဳးလား။ သို႔မဟုတ္ ျမိဳ႔စြန္ ျမိဳ႔နယ္ေတြမွာေနက်တဲ့လူစားမ်ိဳးလား။ ဘယ္လိုလူစားမ်ိဳးကို သူခိုးႀကမ္းပိုးလို႔သတ္မွတ္လိုက္တာလဲဗ်ာ။ ဆင္းရဲသားရပ္ကြက္မွာေနတဲ့သူမွ သူခိုးႀကမ္းပိုးတဲ့လား။ ကၽြန္ေတာ့အျမင္ ဒီသတ္မွတ္ခ်က္က အရမ္းကို ျပင္းထန္တဲ့လူတန္းစားခြဲျခားမူႀကီးပဲ လို႔ျမင္မိသြားတယ္။ ျမိဳ႔ထဲပိုင္း၊ လူကံုထံရပ္ကြက္ေတြမွာေနေနတဲ့လူေတြက်ေတာ့ အကုန္လံုး လူေကာင္းေတြပဲလို႔မ်ားထင္ျမင္ေနက်သလိုပဲေနာ္။ ကၽြန္ေတာ္ဆရာေတာ္တစ္ပါးက ျမတ္စြာဘုရားေဟာႀကားေတာ္မူတဲ့တရားေတာ္ကို ျမန္မာမူျပန္ျပီးေဟာခဲ့တာေလးကိုျပန္သတိရမိတယ္။ ေလာကမွာတကယ့္ လူမိုက္မ်ိဳးက ငါဆိုတဲ့အတၱအလြန္ႀကီးတဲ့လူမ်ိဳးတဲ့။ ငါလုပ္တာပဲမွန္တယ္။ ငါေျပာတာပဲဟုတ္တယ္။ ငါ့စိတ္အႀကံပဲေလ်ာ္ကန္မြန္ျမတ္တယ္။ တစ္ျခားလူေတြရဲ႕ အေျပာအဆိုအျပဳအမူမ်ိဳးအားလံုးမွားသည္။ အမွန္မဟုတ္။ သင္ယူတတ္မူလည္းမရွိ။ ေ၀ဖန္မူကိုလည္းလက္မခံ။ အမွားကိုသိေသာ္လည္းအမွန္မျပင္။ အသိေခါက္ခက္အ၀င္နက္ေသာလူမ်ိဳးကို လူမိုက္လို႔ေခၚပါတယ္တဲ့။ ထိုလူမ်ိဳးတစ္ေယာက္ရွိရုံနဲ႔ေလာကႀကီးဟာအလြန္စိတ္ဆင္းရဲစရာေကာင္းပါတယ္တဲ့။ အိမ္ေထာင္တစ္ခုထဲမွာရွိရင္လည္း အရမ္းကိုစိတ္ဆင္းရဲႀကရမွာတဲ့။ လူ႔အတၱကအလြန္ပူေလာင္ပါသတဲ့။ လူ႔အတၱ(ေလာဘ) ကမွတကယ့္ေလာကႀကီးကိုဖ်က္ဆီးမယ့္ လက္နက္ပါတဲ့။ သံေ၀ဂရစရာ။ ဒါဆို ဆင္းရဲသားလူတန္းစားေတြက သူခိုးႀကမ္းပိုးလို႔သတ္မွတ္မလား။ အလုပ္အကိုင္မဲ့ေနတဲ့သူမ်ိဳးကို သူခိုးႀကမ္းပိုးလို႔သတ္မွတ္မလား။ ပညာမသင္ႏိုင္ေသာသူမ်ိဳးကို သူခိုးႀကမ္းပိုးလို႔သတ္မွတ္မလား။ အီဗရာဟင္လင္ကြန္း ဘယ္အသိုင္းအ၀ိုင္းကေပါက္ဖြားလာသူျဖစ္သနည္း။ ေက်းလက္ဖြံ႔ျဖိဳးေရးအစီအစဥ္ဖခင္ႀကီး ဂ်င္မီယင္းမည္သည့္အသိုက္အ၀န္းကေပါက္ဖြားလာခဲ့သနည္း။ ေဂ်ာ့၀ါရွင္တန္ကာဗာ မည္သည့္အသိုင္းအ၀န္းကေပါက္ဖြားလာသနည္း။ ဘြတ္ကာသီ၀ါရွင္တန္မည္သည့္အသိုင္းအ၀န္းကေပါက္ဖြားလာခဲ့သနည္း။ သူတို႔သာဆင္းရဲသားအသိုင္းအ၀န္းက ေပါက္ဖြားလာခဲ့တာေႀကာင့္ လူဆိုးလူမို္က္မ်ားလို႔သတ္မွတ္လိုက္လွ်င္ သူတို႔ကို လူေလာကအက်ိဳးျပဳသူခိုးႀကမ္းပိုးႀကီးမ်ားလို႔သတ္မွတ္ရမည္လား။ တကယ့္သူခိုးႀကမ္းပိုးသည္မည္ကဲ့သို႔လူမ်ိဳးလည္းဆိုသည္ကို ေလာကီေရးရာပံုျပင္ေလးတပုဒ္ကသင္ခန္းစာေပးျပန္သည္။ ထုိပံုျပင္ေလးမွာ ထိုသို႔
တစ္ခါက ဘုရင္ႀကီးဟာတရားစီရင္ဖို႔အတြက္ တရားရုံးကိုေရာက္လာသတဲ့။ အဲတုန္းက ဘုရင္ကိုယ္တုိင္အမူေတြကို စစ္တာကိုး။ ပထမဆံုးစစ္ေဆးခံရတဲ့တစ္ေယာက္က သူခိုးတဲ့ဗ်။ သူခုိးကိုဘုရင္က ဘာေႀကာင့္သူခိုးျဖစ္ရလဲလို႔ေမးေႀကာႀကည့္ေတာ့ သူမွာစားစရာမရွိလို႔ခိုးရပါေႀကာင္းေလွ်ာက္တင္တယ္ေလ။ အဲဒီမွာဘုရင္ႀကီးက ဒီသူခို္းကိုလယ္ယာေျမေတြေပးျပီး အလုပ္အကိုင္တစ္ခုေပးလိုက္ရင္ သူေနာက္တစ္ခါ သူမ်ားဥစၥာကိုခိုးမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူးဆိုျပီး သူ႔ကိုလယ္ေျမေတြေပးလုိက္တယ္ေလ။ ျပီးေတာ့သူခိုးကိုေနာက္တစ္ခါ သူမ်ားဥစၥာမခိုးဖို႔ခန္၀ံခ်က္နဲ႔လြတ္ေပးလိုက္တယ္။ ေနာက္တစ္ေယာက္က်ေတာ့ ဘိေနာဆရာဗ်။ သူကစုန္းအတတ္လည္းတတ္တယ္။ လူေတြကိုျပဳစားျပီးေဆးကုတာေပါ့။ အဲဒါနဲ႔ဘုရင္ႀကီးက ေကာက္ခ်က္ခ်လိုက္တယ္။ သူဟာေကာင္းမြန္တဲ့ပညာရပ္ကို ဆက္လက္မေလ့လာပဲနဲ႔။ တတ္သိထားတဲ့ပညာရပ္ကိုတလြဲသံုးေနတာပဲ။ ဒါေႀကာင့္သူ႔ကို သူ႔နန္းတြင္းသမားေတာ္ႀကီးလက္ထဲကိုအပ္ျပီး ေဆးပညာသင္ယူေစသည္။ ေဆးပညာတတ္ေျမာက္ေသာ္ ေလာကနီတိကိုသင္ယူေစသည္။ ထိုေနာက္ သူ႔အားေဆးခန္းဖြင့္ႏုိင္ရင္ အိမ္ႏွင့္ေျမကို ေပးလိုက္သည္။ ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ျဖင့္ ကံုးေခ်ာစကားေျပာေသာသူတဲ့။ သူ႔ေႀကာင့္ ႏိုင္ငံမ်ားပ်က္စီးရသည္။ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္အခ်င္းမ်ားႀကသည္။ သူေႀကာင့္ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းမ်ား ရန္သူဘ၀သို႔ေရာက္ရသည္။ ထိုသူမွာပစၥည္းဥစၥာမြဲသူလည္းမဟုတ္။ သူသည္ လိမ္လည္ျခင္းျဖင့္ ကံုးတုိက္သည္။ အမွန္ကိုအမွားလုပ္။ မရွိတရားကိုအရွိလုပ္ေသာသူမ်ိဳးျဖစ္သည္။ ထုိသူကိုေလာကတြင္ဆက္ထားလွ်င္အႏၱရာယ္မ်ားသည္ဟုသတ္မွတ္ျပီးေသဒဏ္ေပးလိုက္တယ္ေလ။ အဲဒီေတာ့ကၽြန္ေတာ္တို႔စဥ္းစားႀကည့္ရေအာင္ ဘုရင္ႀကီးသတ္မွတ္လိုက္ေသာသူခိုးႀကမ္းပိုးမွာမည္သူနည္း။ သူခိုးတစ္ေယာက္ကိုလည္းမဟုတ္။ လူမ်ားကိုဒုကၡေပးသည့္ ဘိေနာဆရာလည္းမဟုတ္။ သူသတ္မွတ္လိုက္ေသာသူမွာ ကုန္းတိုက္တတ္ေသာလူတစ္ေယာက္ပင္ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ဆိုကၽြန္ေတာ္တို႔ပတ္၀န္းက်င္မွာေကာ ဘုရင္ႀကီးသတ္မွတ္ေသာသူခိုးႀကမ္းပိုးမ်ိဳးကိုျမင္ဖူးႀကပါသလား။
“လူတစ္ေယာက္ဟာဂုဏ္သိကၡာရွိျပီး တကယ္ေလးစားဖုို႔ေကာင္းတဲ့လူတစ္ေယာက္ဟုတ္မဟုတ္ အကဲျဖတ္ခ်င္ရင္ အဲဒီပုဂၢိဳလ္က သူ႔ေလာက္မွကံမေကာင္းတဲ့လူေတြကို ဘယ္လိုပံုစံနဲ႔ဆက္ဆံလဲ ဆိုတဲ့အေႀကာင္းအခ်က္နဲ႔အကဲျဖတ္ႏုိင္တယ္”
ဘြတ္ကာ၊တီ၊၀ါရွင္တန္(၁၈၅၆-၁၉၁၅)
မင္းသိသလိုမထင္ပါနဲ႔။ မင္းေတြ႔သလိုမျမင္ပါနဲ႔။