ေက်ာင္းပိတ္ျပန္ျပီပဲ ေ၀းရမယ္အသိနဲ႔ ငါ့ကိုႏူတ္ဆက္ေနမယ့္အစား အႀကည့္တို႔ဆံုသင့္တယ္ ငါႀကိဳးစားရင္ဆုိင္ရင္း ႏူတ္ဆက္လမ္းခြဲမယ္ မင္းကို………………………………………………..
ဒီသီခ်င္းေလးကိုနားေထာင္ရင္း စိတ္ကေလးက အတိတ္ေန႔ရက္ေတြကိုျပန္သတိရမိသည္။ အတိတ္ေန႕ရက္ေတြထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ဒုကၡေတြနဲ႔ႀကံဳဆံုေနရသလိုနဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုျပန္သနားေနမိသည္။ ေသေသခ်ာခ်ာလည္းျပန္ဆန္းစစ္ေတာ့ ဒုကၡေတြရွိခဲ့ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ေရွာင္လႊဲႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ အဲဒီဒုကၡေတြက ကၽြန္ေတာ္အတြက္ ဘ၀ေလွခါးေတြပဲဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္မသိခဲ့ဘူး။ သိခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ အဲဒီဒုကၡ္ေတြကို ျပန္လည္လြမ္းရင္း ေငးမူိင္ေနမိတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ့ညီမက အခ်ိန္ေတြကိုမႏွေမ်ာဘူးလားတဲ့။ ေျပာေတာ့ အရင္ကအခ်ိန္ေတြကို ႏွေမ်ာတယ္ဆို။ အဲလိုျပန္လြမ္းေနမယ့္အစား အက်ိဳးရွိတာကိုထလုပ္ပါေတာ့လားတဲ့။ ကိုယ့္ညီမက အဲလုိေျပာတာဗ်ိဳ႕။ အဲဒီမွာပဲကၽြန္ေတာ္မွားေနျပီဆိုတာသိလိုက္ရတယ္။ အရင္တံုးက အခြင့္အေရးကို တည့္တည့္ႀကီးထိုးေပးခံခဲ့ရဖူးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ျငင္းပယ္ဖူးတယ္။ အခုအခ်ိန္အဲဒါႀကီးကို ကၽြန္ေတာ္လြမ္းေနတယ္။ ျပီးေတာ့ ထိုင္ျပီးေငးမူိင္ေနတယ္။ လက္ရွိအခ်ိန္ကို အတိတ္ကအရာအတြက္ ကၽြန္ေတာ္ထပ္ျပီးအခ်ိန္ျဖဳန္းမိျပန္ျပီ။ အတိတ္နဲ႔အနာဂတ္ကိုအသာထား။ ကုိယ့္ဘ၀တိုးတက္လိုလွ်င္ လက္ရွိအခ်ိန္သာကိုယ့္ဘ၀ ဘယ္လိုအေကာင္းဆံုးျဖတ္သန္းမလဲဆိုတာပဲ ဆိုတဲ့စကားေလးကိုသတိသြားရတယ္။ အခ်ိန္ကေတာ့တကယ္ပင္ ကၽြန္ေတာ့ကိုသနားေသာအားျဖင့္ သူကေစာင့္မည္မဟုတ္။ သူ႔အလုပ္အတိုင္းပင္ အခ်ိန္စက္၀ို္င္းမွာပင္ သူဆက္လက္ေရြ႔လ်ားသြားဦးမည္။ ထုိေရြ႔လ်ားသြားေသာအခ်ိန္ေရစီးေႀကာင္းကို ကၽြန္ေတာ္ဘယ္လိုမ်ိဳး အေကာင္းဆံုးလိုက္ပါမလဲဆိုတာကို ျပန္သံုးသပ္မိတယ္။ အရင္ကဆို ကၽြန္ေတာ့အတြက္ အခ်ိန္ေတြဆိုတာေပါမွေပါ။ အခုအခ်ိန္မွာျဖင့္ ကၽြန္ေတာ့အတြက္အခ်ိန္ဆိုတာရွားပါးကုန္ပစၥည္းလိုျဖစ္ေနျပီ။ ယခုလက္ရွိအခ်ိန္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္အခ်ိန္ကို ပရဟိတအလုပ္မွာပင္ကုန္ဆံုးေနမိသည္။ ကၽြန္ေတာ့ဘ၀အတြက္အဲဒီအလုပ္က ဘာမ်ားအက်ိဳးေက်းဇူးရွိမည္နည္းဟု ကၽြန္ေတာ့သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကေမးဖူးသည္။ သူကပင္ ဆက္ေျပာသည္ ငယ္ရြယ္တုန္းမွာ ကိုယ့္ရဲ႕အတၱဟိတကိုျပည့္ေအာင္လုပ္ဦး။ မင္းအတၱဟိတပိုင္းျပည့္စံုခ်ိန္ေရာက္မွာ ပရဟိတၱအလုပ္ကို လုပ္။ အရမ္းႀကီးပရဟိတအလုပ္ဘက္ကိုေဇာင္းမေပးနဲ႔။ သူေျပာတာကိုျပန္သံုးသပ္မိေတာ့ သူေျပာေသာစကားမ်ားမွာ အမွန္ပင္သင့္ျမတ္ေနသည္။ ထုိျပင္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ႏွင့္ကၽြန္ေတာ္ ပရဟိတအလုပ္ႏွင့္ပတ္သက္၍ ကၽြန္ေတာ္က စိတ္၀င္စားေႀကာင္း။ ကၽြန္ေတာ္တခ်ိန္ခ်ိန္ေငြေႀကးခ်မ္းသာလာလွ်င္ျပဳမည္ရေအာင္လုပ္မည္ဟုေျပာခဲ့ဖူးသည္။ သူကၽြန္ေတာ့ကိုျပန္ေျပာေသာစကားမွာ တကယ္ပင္စဥ္းစားစရာ။ သူေျပာလိုက္တာက မလုပ္ႏိုင္ေသးခင္ ေျပာတဲ့စကားေတြက လူအထင္ႀကီးေအာင္ေျပာေနတာတဲ့။ အဲဒီစကားကိုကၽြန္ေတာ္ႀကားလည္းႀကားေကာ ခဏေတာ့ေဒါသထြက္သြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခုအခ်ိန္မွာျပန္စဥ္းစားေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တုိင္က ပထမအဆင့္ကို ေအာင္ျမင္စြာမေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္ေသးပဲ ဒုတိယအဆင့္ကိုတက္လွမ္းလိုစိတ္ျပင္းျပေနတဲ့အတြက္ သူက ေစတနာစကားနဲ႔လွမ္းဟန္႔လိုက္တာပဲ ဆိုတာသိလိုက္ရတယ္။ သူတို႔ေျပာတာေတြဟာ အကုန္အမွန္ေတြခ်ည္း။ ကၽြန္ေတာ္လည္းဆက္၍ ပရဟိတၱျပဳရင္းနာမည္ေက်ာ္ႀကားခဲ့ေသာပုဂၢိဳလ္မ်ားကိုျပန္လည္ေနာက္ျပန္လွည့္ႀကည့္ေသာ သူတို႔အားလံုးသည္ပင္ မိမိအရင္းအျမစ္ကိုအေကာင္းဆံုးျဖည့္စြမ္းျပီးမွ ေနာက္ပိုင္းပရဟိတၱအလုပ္ကိုလုပ္ကိုင္ခဲ့ႀကသူခ်ည္းသာ။ ယခုအခ်ိန္တြင္ အရင္းအျမစ္ခ်ိဳ႕တဲ့ေနဆဲ ကၽြန္ေတာ့ဘ၀ႏွင့္ လူအမ်ားႀကီးဘ၀ကိုကယ္တင္ခ်င္သည္ဆုိေသာ္ တကယ္ပင္ရူးမိုက္မူတစ္ခုပင္ျဖစ္သည္ကို ကၽြန္ေတာ္ျမင္လာသည္။ ကၽြန္ေတာ့အစ္ကိုေျပာဖူးသည္ လူေတာ္ဆိုတာ ကုိယ့္အရင္းအျမစ္ကိုအရင္ျဖည့္တတ္ရတယ္တဲ့။ သူ႔စကားကိုအစကျဖင့္ ကၽြန္ေတာ့ဥာဏ္ညံဖ်င္းမူေႀကာင့္ နားမလည္ခဲ့။ ယခုအခ်ိန္တြင္မူ လက္ရာတင့္တယ္ေသာ ပန္းပုရုပ္တစ္ရုပ္ကိုျမင္လုိက္ရသလို ႏွလံုးသားျဖင့္ပင္ ခံစားနားလည္သြားခဲ့ျပီ။ ကၽြန္ေတာ့မွာ အခ်ိန္မေပါပါ။
ေက်ာင္းပိတ္ျပန္ျပီပဲ ေ၀းရမယ္အသိနဲ႔ ငါ့ကိုႏူတ္ဆက္ေနမယ့္အစား အႀကည့္တို႔ဆံုသင့္တယ္ ငါႀကိဳးစားရင္ဆုိင္ရင္း ႏူတ္ဆက္လမ္းခြဲမယ္ မင္းကို………………………………………………..
ဒီသီခ်င္းေလးကေတာ့ ေလထုထဲမွာ ဆက္လက္လႊင့္ျပန္ဆဲ။