Στην εργασία αυτή εξετάζουμε τις προκλήσεις μιας ακτιβιστικής εθνογραφικής έρευνας θεμελιωμένης στη λογική των κοινών.
Έμφαση δίνεται στο πώς η εμπιστοσύνη (trust), το συναίσθημα (affect) και η δημιουργία μιας συντροφικής (convivial) ατμόσφαιρας (ambiance) αναδομούν εξουσιαστικές σχέσεις και δίνουν «φωνή» σε μετακινούμενους και περιθωριοποιημένους νεανικούς πληθυσμούς. Ο διπλός ρόλος του ερευνητή ως συνηγόρου και παρατηρητή αναδεικνύει τη δυναμική των σχέσεων εξουσίας και συμβάλλει στη συζήτηση για τις δυνατότητες και τους περιορισμούς της ακτιβιστικής εθνογραφίας βασισμένης στα κοινά.