nivîsek nû
sadi maruf
“Zimanê Kurdî, ji vir sih çil sal berê bigire heta van çend salên dawîn bi destê Kurda ji qada siyasetê hema bigire ji binî ve hatibû rakirin. Werin em hinek mejiyê xwe li ser dîrokçeya vê malkambaxiyê biwestînin.
Kurdên me yên berê, ew ên ji dilê xwe sax, gava li ber dewletên dagirker serî radikirin, ji rewabûn û meşrûiyeta serhildanên xwe, ji mafdariya liv û tevger û çalakiyên xwe ewqas bi bawer bûn ku, piştî têkçûnan di mejiyên xwe de dibirin dianîn dikirin nedikirin sedema darvekirin û zîndankirina serok û lehengên xwe fêm nedikirin.
Bi rastî jî ew mêrên girên geriyayî yên wek dêwan, di qada şer de êriş dibirin ser dijmin wek şêran ; lê gava dîl diketin û derdiketin hemberî dadgeran “ji bela bêzimaniyê” vediguherîn dibûn kerr û lalên reben û stûxwar, sêwiyên ber diwaran.” ... Gelî xêrxwazên kurdî, dûmahîka nivîsê di bloga min a ku lînka wê li jêr e de ye. Heke bala we kışandibe ji kerema xwe re http://mamostemaruf.blogspot.com/2010/12/tevgera-azadiya-kurd-u-zimane-kurdi.html bitikînin. Mamoste Marûf
|
Hejar Shamil
Dest� we � dil� we xwe� be.
Niv�sa we li kurdistan-post.ru de bi cih kir.
Di gel silav�n birayet�
Hejar� �amil.
Date: Sat, 4 Dec 2010 22:16:51 +0000
From: mamost...@yahoo.fr
Subject: {Diwanxane} niv�sek n�
To: diwa...@googlegroups.com
|
�Ziman� Kurd�, ji vir sih �il sal ber� bigire heta van �end sal�n daw�n bi dest� Kurda ji qada siyaset� hema bigire ji bin� ve hatib� rakirin. Werin em hinek mejiy� xwe li ser d�rok�eya v� malkambaxiy� biwest�nin.
Kurd�n me y�n ber�, ew �n ji dil� xwe sax, gava li ber dewlet�n dagirker ser� radikirin, ji rewab�n � me�r�iyeta serhildan�n xwe, ji mafdariya liv � tevger � �alakiy�n xwe ewqas bi bawer b�n ku, pi�t� t�k��nan di mejiy�n xwe de dibirin dian�n dikirin nedikirin sedema darvekirin � z�ndankirina serok � leheng�n xwe f�m nedikirin.
Bi rast� j� ew m�r�n gir�n geriyay� y�n wek d�wan, di qada �er de �ri� dibirin ser dijmin wek ��ran ; l� gava d�l diketin � derdiketin hember� dadgeran �ji bela b�zimaniy� vediguher�n dib�n kerr � lal�n reben � st�xwar, s�wiy�n ber diwaran.� ... Gel� x�rxwaz�n kurd�, d�mah�ka niv�s� di bloga min a ku l�nka w� li j�r e de ye. Heke bala we k��andibe ji kerema xwe re http://mamostemaruf.blogspot.com/2010/12/tevgera-azadiya-kurd-u-zimane-kurdi.html bitik�nin. Mamoste Mar�f
|
--
- Diwanxane, platformek azad e, ideolojik nine, demokrasi serdest e; hemu Kurd dikarin bi rengeki azad ramanen xwe binin zimen, kovar, malper u rojnameyen xwe bidine nasin, helbest an nivisen xwe parve bikin. Heqaret qedexe ye. Rojda Xanim, Serger Bar�, Mihemed Rojbin ji bo niha moderator in.
Navnisan: http://groups.google.com.tr/group/diwanxane
- Diwanxane; Kurtceye kucuk bir adim icin kurulmus en buyuk Kurd mail grubu. Hukuki sorumluluk yazara aittir. Kurd kultur milliyetciligi esas alinir. Duzeysiz mailler onaylanmaz. Kurd dillerindeki mesajlara oncelik taninir.
Kakshar Oremar
Silav kekê Hejar, hîvîdarim ku tu û hemû kesên derdora te bash bin.
Kekê min ji vê nivîsê tishtek fam nekir. gelo ev riste yanî chi: “Zimanê Kurdî, ji vir sih çil sal berê bigire heta van çend salên dawîn bi destê Kurda ji qada siyasetê hema bigire ji binî ve hatibû rakirin...."
Gelo ger ev rast be, chawa bû ku Qazî Mihemed û Seyîd Riza nehatin ji bîr kirin. Herin rojnamên ne 65 sal an jî 40 salên berê yên rêxitinên Kurda bixwi^nin, ka ev gotin raste an ne? Hîvîdarim di hilbijartina nivîsan da hinek diqet bikî.
Ligel rêz û silavan. http://www.pen-kurd.org/kurdi/kakshar/KaksharOremar.html
http://www.welat.org/yazi_detay.php?id=952&yazar=34 --- Hejar Shamil <hejare...@hotmail.com> schrieb am So, 5.12.2010:
|
|
|
|
|
|
|
sadi maruf
Kekê min,
Baweriya min ew e ku hemî xwendevanan ji nivîsa min heman tiştî fêm kirine lê cenabê we ne tê de…
Ez di vir de li ser rewşa gelê Kurd ê Bakûr, ya piştî têkçûna serhildanan radiwestim.
Heke mijara vê nivîsê kurtedîroka gelê Kurd bûya mafê we hebû ku we Mîr Celadet, Kamûran Bedirxan, Seyîd Riza, Osman Sebrî, Cigerxwîn û bi dehan nivîskar û lehengên hêja yên Kurdan bianiya bîra min….
Kekê delal, ez qala wan demên reş û tarî dikim ku kaxizek bi kurdî reşkirî na, li ser “ kurd” binivîsîbûya dibû sedema zîndankirin û nefîkirina gundekî…
Ew dem dewran ewqas bi tirs û bi xof bûn ku dê û bav newêrîbûn ji zarokên xwe re bigotina em Kurd in… Îcar hûn rabûne dibêjin weha bû weha çû… Hayê kî û kê ji Bedirxaniyan, Qazî Mihemed û Seyîd Riza hebû kekê min, hebûya jî kî diwêribû navê wan bîne ser zimên… Tu, bo derman li heft gundan bigeriyayî rastî peyvek nivîskî ya bi Kurdî nedihatî!
Tê bîra min piştî darvekirina Şêx Seîd di korta Tatos û Xinûs û Gimgim û Wartoyê de tevahiya Mewlûdên bi Kurdî bi destê mezinên me hatibûn şewitandin; gava bi dizîka mewlûd didan xwendin, riya rojekî diçûn melekî mewlûd jiberkirî didîtin pê didan xwendin…
Bi vê munasebetê ez dixwazim ji hemî endamên Diwanxaneyê bipirsim ka li tevahiya Bakûrê Kurdistanê kêlikek gorek heye ku bi Kurdî hatibe nivîsandin?
Ez dibêjim kes newêribû bigota “ez bi Kurdî dizanim” di şûna wê de digotin “ez ziman nizanim” an “ ez nikarim biaxivim”
Kekê hêja, sîyaseta bêyom gelek caran me şaş dike; ew qas ku dike em ji hevûdu jî fêm nekin…
Baweriya we ew e ku kî û kê Tevgera Azadiya Kurd mezin dike, nirx û hêjahiyên beriya wê ji binî ve reş dike , an înkar dike, ne wusa?
Tiştek weha tune roniya çavê min …
Bi ya hemî welatparêzên jidil ev yek şîrheramî ye…
Bimînin di xêr û xweşiyê d Mamoste Marûf |
Tosn Ozmanian
Hejar can, dema te xweş,
Hûn karekî baş dikin, lê wê dijwar be.
Ya min, min sala par gişk da 100 salîya Qanatê Kurdo. Me li Duhokê, Amedê, Stenbolê, Bêrlînê, Axênê konfêrans û sêmînar amade kirin. Ez usan ji ser wê pirsê di kongra kurdên bakûra Amêrîka de axivîm. Hemîn li S. Pêtêrbûrgê jî konfêrans bû.
Niha jî ez bêtir lêkolîna dikim, men çendek jê di ‘Netkurd’ ê de belav kirin û di kovaran de jî li Stockholmê, Amedê, Duhokê û Hewlêrê çap bûn. Ez gotara kêm dinvîsim, lê dîsan jî ez seva malpera we bifikirim.
Gotareke min li Yeni Ozgur Politika ser Şikoyê Hesen çap bû; hin bi kurdî, hin jî bi wergera tirkî.
Gelo ji kurdên Qazaxistanê kes alî te dike? Kesên tirkî zanin li wir pirin.
Paşê ji ez email a Ahmedê Hepo dixwezim, salên xwendkarîyê em nêzîkî hev bûn. Ji wî pirs bike, eger destûr da email a wî ji min re bişîne.
Wê baş bibûya, wekî berehemên bavê te wergerandana kurdî û çap bikirana. Ser vê pirsê jî bifikire.
De bi xatrê te, bi daxwezên here qenc, Tosinê Reşîd
From: Hejar Shamil <hejare...@hotmail.com>
To: diwa...@googlegroups.com
Sent: Mon, 6 December, 2010 6:51:47 AM
Subject: RE: {Diwanxane} nivîsek nû
Birêz Mamoste Marûf.
Destê we û dilê we xweş be.
|
“Zimanê Kurdî, ji vir sih çil sal berê bigire heta van çend salên dawîn bi destê Kurda ji qada siyasetê hema bigire ji binî ve hatibû rakirin. Werin em hinek mejiyê xwe li ser dîrokçeya vê malkambaxiyê biwestînin.
Kurdên me yên berê, ew ên ji dilê xwe sax, gava li ber dewletên dagirker serî radikirin, ji rewabûn û meşrûiyeta serhildanên xwe, ji mafdariya liv û tevger û çalakiyên xwe ewqas bi bawer bûn ku, piştî têkçûnan di mejiyên xwe de dibirin dianîn dikirin nedikirin sedema darvekirin û zîndankirina serok û lehengên xwe fêm nedikirin.
Bi rastî jî ew mêrên girên geriyayî yên wek dêwan, di qada şer de êriş dibirin ser dijmin wek şêran ; lê gava dîl diketin û derdiketin hemberî dadgeran “ji bela bêzimaniyê” vediguherîn dibûn kerr û lalên reben û stûxwar, sêwiyên ber diwaran.” ... |
Gelî xêrxwazên kurdî, dûmahîka nivîsê di bloga min a ku lînka wê li jêr e de ye. Heke bala we kışandibe ji kerema xwe re http://mamostemaruf.blogspot.com/2010/12/tevgera-azadiya-kurd-u-zimane-kurdi.html bitikînin. Mamoste Marûf
|
--
- Diwanxane, platformek azad e, ideolojik nine, demokrasi serdest e; hemu Kurd dikarin bi rengeki azad ramanen xwe binin zimen, kovar, malper u rojnameyen xwe bidine nasin, helbest an nivisen xwe parve bikin. Heqaret qedexe ye. Rojda Xanim, Serger Barî, Mihemed Rojbin ji bo niha moderator in.
Navnisan: http://groups.google.com.tr/group/diwanxane
- Diwanxane; Kurtceye kucuk bir adim icin kurulmus en buyuk Kurd mail grubu. Hukuki sorumluluk yazara aittir. Kurd kultur milliyetciligi esas alinir. Duzeysiz mailler onaylanmaz. Kurd dillerindeki mesajlara oncelik taninir.
- Diwanxane, platformek azad e, ideolojik nine, demokrasi serdest e; hemu Kurd dikarin bi rengeki azad ramanen xwe binin zimen, kovar, malper u rojnameyen xwe bidine nasin, helbest an nivisen xwe parve bikin. Heqaret qedexe ye. Rojda Xanim, Serger Barî, Mihemed Rojbin ji bo niha moderator in.
Abdulkadir BİNGÖL
Gelawej
Biz aşağıda imzası bulunanlar;
Yazar Orhan Miroğlu’nun hedef gösterilmesini kınıyor; farklı düşüneni ve eleştirel düşünceyi zorla, silahla susturmaya çalışan zihniyetlerin karşısında olduğumuzu bildiriyor; özgürlüklerden yana bütün güçleri, barış çabalarını da güçleştiren bu tür tehditlere karşı tavır almaya çağırıyoruz.
Adalet Dinamit - Adil Okay - Adnan Celayir - Ahmet Ada - Ahmet Ay - Ahmet Çakmak - Ahmet Dindar - Ahmet İnsel - Ahmet İsvan - Ahmet Özgenç - Akın Atalay - Ali Ertem - Ali Fikri Işık - Ali Uçansu - Altan Tan - Asuman Memen - Aydın Bodur - Aydın Engin - Aydın Yavuz - Ayse Cengiz - Ayşe Gül Altınay - Ayşe Kadıoğlu - Aytekin Yılmaz - Baskın Oran - Bekir Saydam - Bircan Yorulmaz - C. Murat Özgünay - Can İkizler - Celal Temel - Cemal Canbay - Çağatay Anadol - Çiğdem Mater - Çiğdem Yalçın Pamukçu - Derya Sazak - Devrim Cem Erturan - Dilek Dincer - Dilek Gökçe - Emin Aktar - Emrullah Beytar - Engin Sarı - Enver Sezgin - Erdal Karayazgan - Erdal Yavuz - Ergin Cinmen - Ergun Gümrah - Ergun Özbudun - Ergün Eşsizoğlu - Erol Katırcıoğlu - Ersin Salman - Faik Kuyurtar – Faruk Sanlı - Fehim Işık - Fehmi Işıklar - Ferhat Kentel - Fettah Timar - Feyhan F. Oran - Feyyaz Ekmen - Fırat Ceweri - Fikret Yıldız - Füsun Çeliker - Füsun Doğan - Gençay Gürsoy - Gökçe Tüylüoğlu - Gulsen Feroğlu - Gülnur Aksop - Gündüz Mutluay - Hacer Ansal - Hakan Tahmaz - Hale Akay - Halide Yıldırım - Hasan Kuruyazıcı - Hasan Öztoprak - Hasan Urel - Hatice Kızılyıldız - Hicri İzgören - Hülya Gülbahar - Hüseyin Çakır - Işıl Cinmen - İrfan Açıkgöz - İsa Özkan - İsmail Pırnar - Jale Mildanoğlu - Karaman Yavuz - Kasım Kılıçkap - Koray Doğan Urbarlı - Ludmilla Büyüm - M. Cahit Zilan - Mahmut Metin - Mebuse Tekay - Mebuse Tekay - Mehdi Tanaman - Mehmet Ali Temel - Mehmet Emin Avcı - Mehmet Kahraman - Mehmet Korkmaz - Mehmet Ünlüdere - Mehmet Yaşar Özer - Melek Ulagay Taylan - Mesut Yeğen - Mihrac Ural - Mine Nazar - Mithat Sancar - Muharrem İkitimur - Muhsin Kızılkaya - Murad Ciwan - Murat Paker - Mustafa Aydoğan - Mustafa Erdoğan - Muzaffer Sağlam - Müfid Yüksel - Müge Sökmen - Müjgan Arpat - Müslüm Üzülmez - Nazar Büyüm - Nebahat Akkoç - Necmettin Aslan - Nesrin Sungur - Neşe Erdilek - Nezir Cibo - Nimet Demir - Nurcan Çalışkan - Nuri Ekingen - Nuri Ödemiş - Okan Akhan - Orhan Alkaya - Osman Kavala - Oya Baydar - Ömer Faruk - Ömer Laçiner - Ömer Madra - Ömer Özmen - Ömer Zengin - Özlem Dalkıran - Pamuk Yıldız - Raffi Hermon - Ragıp Zarakolu - Recep Maraşlı - Reha Ruhavioğlu - Reso Zilan - Rıza Aydın - Salih Zeki Tombak - Savaş Çeliker - Sema Güçlü - Sema Kılıçer - Semih Kaplanoğlu - Serdar Değirmencioğlu - Serdar Kordu - Serdar Onat - Seyfettin Arda - Sezgin Tanrıkulu - Silva Özyerli - Suna Guler - Sunahan Develioğlu - Suzan karaman - Tahsin Eris - Tan Morgül - Tarık Ziya Ekinci - Tatyos Bebek - Temel İskit - Ülkü Özen - Ümit Fırat - Ünal Ünsal - Vecdi Sayar - Yalçın Ergündoğan - Yervant Bostancı - Yıldız Ramazanoğlu - Yusuf Konak - Zafer Kıraç - Zeki Dikme - Zeynep Kaya - Zeynep Tozduman - Zozan Özgokçe -
lalish duhok
li ser van mijaran ez u tu ku zemane te che bu lu ser messenger bi hevre xeber bidin
bi silaven birate ye mamosta ci u rezen te li cem pirin
hejar
From: Tosn Ozmanian <tosn_...@yahoo.com.au>
To: diwa...@googlegroups.com
Sent: Tue, December 7, 2010 5:31:03 AM
Subject: Re: {Diwanxane} nivîsek nû
Gelawej
http://www.gelawej.net/modules.php?name=Content&pa=showpage&pid=3337
Bu yıl hüzünlü bir yaprak dökümü yaşıyoruz sanki. Kürt aydınları üzerinde esen sert sonbahar rüzgarları zayıf düşen kimilerimizi savurup götürüyor... Önce 68' kuşağının Kürt gençlik önderlerinden Zülküf Şahin'in haberini aldık. Ardından iki değerli tarihçi hocamızın Kemal Işık (Torî) ve İsmail Göldaş'ın da hasta yataklarından hayata veda ettiklerini öğrendik. Kuzeyde daha az tanınan Federal Kürdistan parlamentosunda Hewler milletvekili Dr. Sami Şoreş ve Suriye Kürtleri Birlik Partisi'nin genel sekreteri İsmaîl Omer de geçen ay yaşamlarını yitirdiler. Her biri ayrı bir değer olan, sert mücadele koşullarına karşı yıllarca gögüs germiş bu yorgun bedenler, yaşama inatla umutla tutunmaya çalışsalar da ölüm onları sonsuz sessizliğine aldı sonunda. Zülküf Abi dobra dobra konuşan, kalender meşrebi ve rint kişiliğiyle aklımda hep. Lafı hiç evirip çevirmezdi. Güçlü bir yurtsever damarı ve sağlam bir sağduyusu vardı. Ne var ki içki ve sofra tutkusu, onun tüm bu meziyetlerini ve sonunda da bedenini yiyip bitirdi. Yeni kuşakların bilincinde kalabilecek onunla ilgili tek bilgi bir çok Türk Sol'u tarihi kitabı ve anılarında, FKF'nin Dev-Genç'e dönüştüğü son kongresinde Genel Başkan olduğu olabilir. Oysa o, aynı zamanda 70'li yılların aktif bir militanı olduğu gibi, T-KDP'nin, Komal ve Rizgari süreçlerinin de sessiz ve mütevazı bir destekçisiydi. İyi bir hukukçuydu. Tatvan'daki Avukat yazıhanesinde kendisini ziyarete gittiğim her seferinde yaşça ve mevkice benden çok büyük olmasına rağmen gösterdiği tevazuyu unutamam. O da unutulmasın, nur içinde yatsın diyorum. Değerli Torî ve İsmail Göldaş, 1990'lı yıllarda boy veren Kürt rönesansında kendilerini Kürt tarihini aydınlatmaya hasreden iki değerli öğretmenimiz, hocalarımızdandılar. Sanki işbölümü yapmışlar gibi Torî hoca antik çağ Kürdistan tarihiyle, İsmail Göldaş ise çağdaş Kürdistan tarihiyle ilgiliydiler. Göldaş, Mehmet Bayrak ekolü diyebileceğimiz türde bir arşiv çalışmasına, belge ve döküman toplama işine yoğunlaşmıştı. Torî ise antik tarihin karanlıklarına yönelerek Kürtlerin gerçek izlerini arama peşindeydi. Aynı zamanda Kürtçe dil ve gramer yapısı üzende de çalışıyordu. 12 Eylül yıllarında Avrupa'da mülteci yaşam koşullarında ürünlerini vermeye başlayan Torî'nin ilk eserleri Dengê Komal'da ve Kurdistan Press'te yayınlanmıştı. 90 sonrası Komal'ın ikinci döneminde de kendisiyle yine birlikte çalıştık. Komal'ın yayın kurulunda bulundu ve bazı kitaplarını yayınlayabildik. İstanbul Kürt Enstitüsü'nünün Tarih Komisyonu'nda da Tori ve Göldaş Hoca ile birlikte görev almış, birkaç oturum çalışmıştık. İstanbul'dan ayrıldığım 1999 yılında son görüştüğümüzde Tori hocamızın gözleri artık neredeyse görmüyordu. Göz nurunu Kürt dili ve tarihinin aydınlatılması çabasında harcamıştı. Aydınlığı bol olsun diyorum bu ak saçlı hocamıza. İsmail Göldaş hoca ile ise en son Berlin'de katıldığı bir Konferans vesilesiyle görüştük. İlk Kürt ulusal örgüt ve kurumlaşmalarıyla ilgili bir çalışmaydı bu. Karşılıklı bulduğumuz bilgi ve belgeleri paylaşmıştık. HADEP'te de çalışmasına rağmen Siyasetçiliğinden bahsetmeyi pek sevmiyordu, Ardından büyük bir felç geçirdiği ve ameliyat olduğunun haberi geldi. Son yıllarını hastalıkla cebelleşerek geçirdi bu aydınlık hocamız da. ...ve Birkaç gün sdnra bir acı kayıp haberi de Erivan'dan geldi. Kürtlerin yayına devam etmekte direnen en eski gazetesi Rêya Teze'nin son yayın yönetmeni Grîșayê Memê de aramızdan ayrılmıştı. Grîșayê Memê , 35 yıldır kesintisiz olarak Rêya Teze'de çalışan bir Kürt aydını, bir gazeteciydi. Kendisiyle 2008 yılı Nisan ayında Erivan ziyareti sırasında tanışma fırsatım oldu. Erivan'da soykırım anıtını ziyaretten sonra en çok görüp tanımak istediğim iki yer vardı: Birisi çocukluğumda Kürt kültürü ve müziğiyle tek ve canlı bağım olan, bir ana sıcaklığı ve sevgisiyle hatırladığım Dengê Yerewan radyosu; diğeri Kürt dili ve edebiyatını geçmişten geleceğe taşıyan en önemli köprülerden birisi olan 80 yıllık Rêya Teze... Uzun yıllardır gazetenin şef redaktörlüğünü yapan değerli Amerikê Serdar'ın hastalığı nedeniyle gazetenin yönetimini tümüyle Grişa Memê'ye bırakmıştı. Kendisi de ağır hastaydı, artık uğraşamıyordu, gözleri görmemeye başlamıştı. Grîșayê Memê ile bir gün boyunca beraber olduk, sohbet ettik. Bana eskiden basın organlarının topluca bulunduğu 10 katlı binanın en üst katındaki gazete bürosunu gezdirdi. Aralarında Hecîyê Cindî'lerin, Ereb Şemo'ların, Celîl kardeşlerin, Şekroyê Xudo'ların, Qanatê Kurdo'ların bulunduğu dev bir Kürt entellektüel kadrosunun yetiştiği, çalıştığı büroyu, bir zaman tünelinden geçiyormuş gibi huşu içinde gezdim. Bir zamanlar 15 - 20 odasının hepsi dolu ve arı kovanı gibi çalışan Rêya Teze şimdi bakımsızlıktan dökülmeye başlayan iki üç odaya sığınmıştı. Sadece iki çalışanı kalmıştı. Eskiden haftalık periyotlarla çıkan Rêya Teze uzun zamandır ancak ayda bir, kötü bir baskı ile iki yaprak çıkabiliyordu. Gündemin gerisine düşmüş, yerelleşmişti. Son 30 yıldır Kurmanci alfabe, yazım ve gramer konusunda genel bir konsensus oluşmasına rağmen Rêya Teze'nin bu süreçlerin dışında kalması, bambaşka bir transkripsiyon ve imla kullanılıyor olması da dikkatimi çekti.
Kek Grîșa, gazetenin zar zor ayakta kalabildiğinden yakınıyordu. Sovyet döneminin ardından devlet sübvansiyonları kesilmiş, ardından Ermenistan-Azerbaycan savaşı ve ekonomik ablukanın getirdiği yarattığı yıkıntılar kurumları zor durumda bırakmıştı. Ermenistan'daki Kürt toplumu da bu savaş ve siyasi çalkantılar içinde iç bölünmeler geçirmiş ve kurumların desteği daha da azalmıştı. Cemaat her ikisi de Kurmanci konuşan ve Ezidi inancına sahip, iki ayrı kampa ayrılmış durumda. Daha çok dini önderlerin yer aldığı bir kesim kendilerini sadece Ezidi kimliği ile ifade etmeyi tercih ediyorlar. Ayrı Radyo, ayrı gazete ve ayrı kurumları var. Grîșayê Memê , Rêya Teze'nin Kürt dili, edebiyatı ve kültürü için taşıdığı tarihsel önemi ve o eski parlak günlerini özlemle anarken, gelecek için oldukça karamsar görünüyordu. Son derece kederli bir biçimde, artık yürütecek gücü kalmadığını ama tarihe "Rêya Teze'nin kapısına kilit vuran adam" olarak geçmek istemediğini söyledi. Her şey son derece eski ve döküntü halindeydi. Bütün külüstürlüğün içinde yeni olan tek şey Brüksel Kürt Enstitüsü'nün gönderdiği Bilgisayar, yazıcı ve tarayıcı idi. Bu tezat bana oldukça dokunaklı geldi. Derwiş Ferho'nun bu ilgi ve kadirşinaslığına yüzlerce teşekkür ettim içimden. Kek Grîșa kitaplıktaki en eski Rêya Teze ciltlerini önüme bıraktığında, sanki bin yıllık bir tarihe dokunuyormuşum gibi hissettim kendimi. 1930'lu 40'lı yıllarda düzenli olarak yayınlanan en eski Kürtçe basılı metinlere dokunmak çok heyecan vericiydi. Bu sayfalar devrimin günlerini, Stalin dönemini, savaşları, büyük siyasi çöküntü ve yeniden kuruluşların kokusunu taşıyordu sanki. Rêya Teze'yi var eden ve oradan yetişmiş nice Kürt aydınının, aklını, el emeğini, yeteneğini getiriyordu bu günlere. Kürt kültürünün bugünlere taşınmasında büyük bir tarihsel öneme sahip olan bu maddi manevi mirasının bu denli bir çöküntü içinde kalmasına çok üzüldüm. Oysa Kürtlerin durumu eskisine göre hiç de kötü bir yerde değil. Rêya Teze gibi onlarca kurumu ayakta tutabilecek güçleri var. Ülkede ve yurtdışında oldukça iyi durumda kurumları, medyası, yayın organları var. Buna son on yıldır Kürt Federal Yönetimi'nin kazandığı yeni olanakları dahil etmiyorum bile. Acaba eksik olan şey yeterli duyarlılık ve dayanışma duygusunun olmaması mı? Yoksa kurumsal dayanışma ve desteğin örgütlendirilememesi, fikri takip eksikliği mi? Her durumda elimizde olan bir çözüm gücünün kullanılamayışı, Kürt kültür dünyasının bu önemli mirası ve kurumunun yıkıntı içinde, yaşlı bir insanın yorgun omuzlarına bırakılması affedilir gibi değildir. Ve Kek Grîșa yıllardır boğuştuğu maddi ve manevi sıkıntılara yenik düştü; Rêya Teze'nin kapısına kilit vuran adam olmadı ama yorgun bedenini kilitledi. Ani bir kalp krizi ile aramızdan ayrıldı. Haberi duyduğumda bu dramın arka planına gözlerimle tanık olduğumdan içim acıdı; hem "eyvah" ettim, hem de aklıma şu soru takıldı: Rêya Teze şimdi ne olacak? Bu durumla yakından ilgilendiğini bildiğim Brüksel Kürt Enstitüsü Başkanı değerli Derwiş Ferho'yla vefat haberi üzerine başsağlığı için yazıştığımda bu konudaki bilgilerini benimle paylaştı. Kendisinin affına sığınarak bu yazının ilgili bölümlerini ben de okuyucuyla paylaşmak istiyorum: " Evet Recep Ağabey, Riya Teze’nin sonu ne olacak bilemiyorum. Ama iyi olacağına da pek ihtimal veremiyorum. Tam dört senedir Güney Kürdistan Federe Hükümetinin Kültür Bakanlığından bu gazeteye mali yardim için uğraşıyorduk. ‘Kararın olumlu’ çıktığı söylentilerine rağmen bir türlü yardim gitmiyordu. En son gittiğimde hem şimdiki hem bir önceki kültür bakanlarının hazır bulunduğu Yazarlar festivalinde iki yüz aydının hazır bulunduğu salonda konuşmam sırasında altını çizerek isteğimizi tekrarladım. Konuşmamın konusu o olmamasına rağmen söyledim bunu. Konferanstan sonra her iki bakanın “müşavirleri” yanıma gelerek bu yardımın karara bağlandığını ve en çok bir ay için de hal olacağına söz verdiler. Bir şey görülmedi, halen bir şey yok.
Grishanin öldüğü Sabah telefonlaştık. Yataktan çıkamadığını söyledi. Doktora, eczaneye gitmesini tembihledim. Bana verdiği cevap için ağlamaklı oldum. “Beni boş ver. Bir şey yap ta gazetenin son sayılarını baskıya vereyim. Sene sonunu getirelim. Gerisini sonra düşünürüz.” Kendi sağlığını düşünmüyordu. Gazeteyi düşünüyordu. Gazetenin kira mukavelesini 2012 ye kadar uzatmışız. Parasını da biz göndermiştik. Her üç ayda bir, imkan dahilinde masraflarını da gönderiyordum. Ve bu durum 2005’ten beri sürüyordu. Enstitünün durumunu da biliyorsunuz. İmkanlarımız artık el vermiyordu. Ve bunu hem bizim Güney Hükümetimize hem de Grisha ya tekrar tekrar söyledim. Grisha her konuşmamızda ağlamaklıydı. Gazetenin sonunu düşünemiyordu. Hatta, içinde bulunduğu daireyi de maliyen satın almak için, kira’dan kurtulmak için genel sorumlu ile görüşmüştüm. Riya Teze organizayonuna 15 000 ile 20 000 € arası bir fiyatla ayarlayabilirdik. Grisha sevinçten uçuyordu. Ama gel gör ki bu parayı elde edemiyordum. Güneylilerle defalarca bu konuyu ve daha çok çok ayrısını konuştum. Zamanında bu
ülkelerde beraber çalıştığımız çok ‘mesul’ su andaki konumlarından dolayı evet-evet demekten başka hiçi bir şey yapmadılar. Bu da beni her şeyden çok üzdü. Grisha’yi bu dertler ve sorunlar bitirdi. Riya Tezenin durumu. Sonunun geldiğini yavaş yavaş hissetmesi… Genç yasta ve sağlığı da yerinde idi. Inanir misiniz, her gittiğimde hem Riya Teze’ya hem aileye elimden geldiği kadar yardımda bulunurdum. O insan, her iki tarafa verilen yardımı Riya Teze için kullanırdı. Sırf bu gazete kapanmasın diye. Ne diyeyim. İş işten geçti. Artık geç demekten başka bir şey yok. Selamlar, saygılar. Derwêsh" (17 Kasım 2010) Dilerim bütün bunlara rağmen yine yapacak bir şeyler vardır. 26 Aralık 2010'da Almanya'nın Oldenburg kentinde Mala Ezidîyan'da Grîșayê Memê'yi anma toplantısı düzenlenecek. Toplantıya Şahap Dag, Derwêș Ferho, Eskerê Boyîk ve Newzad Şêxanî katılacaklar. Rêya Teze'nin tarihsel ve güncel konumu da bu toplantının ana konularından biri olacak. Bu vesileyle emektar Kürt gazetecisi ve aydını Grîşayi Memê'yi ve sonbaharda kaybettiğimiz değerli Kürt şahsiyetlerini tekrar rahmetle anıyor, anılarının önünde saygıyla eğiliyorum. 
Recep Maraşlı
05.12.2010
lalish duhok
her di xweşiya da bijîn u serketin
birê bawerke şaşîtî di emaîlî da heye ez dirusrî nizanim ka ew mijar ji bo minin yan jî bo weşanê ne ez li hêvî ya bersiva cenabe teme
bire te
hejar
lalishduhok
Falishdur ji bo gelom: Abdulka didir BİNGlÖL <abdulkad...@gmail.com> ni
To: diwanxêa...@googlegroups.com
Sent: Tue, me be December 7, 2010 2:57:52 PM
Subject: Re: Re : {Diwanxane} Rexne!!
sadi maruf
silav hevalê lalish duhok,
Min evnivîs bo Diwanxane'yê şandibû. Lê min çend sal berê jî diyarkiribû ku rojname dibe malper dibe kovar dibe, çapemeniya kurd ger nivîseke min hêja bibîne dikare biweşîne. Bi şertekî divê ew NİVÎSÊN MIN LI DİJÎ YEKÎTIYA KURDAN bikar neynin...
Bimînin di xêr û xweşiyê de.
|
sadi maruf
Birêz Laleş,
Dora pêşî jiber hestên we yên germ sipasiyên xwe pêşkêş dikim. Mabesta min û nivîsandinê ew e ku tiştên ku di jiyana xwe de ez bûme şahed û min xistiye tûrikê xwe bi xwe re nebim gorê...
Dîroka Kurdistanê û jiyana me Kurdan bi êş û eleman, bi hezaran serpêhatiyên ecêb- xwedê neyne serê gurên serê çiyayan- tijî ye...
Lê heyfa heyfan, em wan bi gelemperî bi xwe re binax dikin... Nivîsandin di nav me de gelek kêm e. Nizanim çima em ji nivîsê sil in...
Hevalê hêja, ez ne ku hostayê wêje û hunerê me, lê dilê min pirî bi gelê Kurd ê stûxwar, xizan, bêkes ewqas jî jidil û fedakar dişewite ku gava kela min radibe bêhemdî destê min diçe pênûsê... Çi bikim ji destê me jî ev yek tenê tê... Xwezila ez dewlemend bûma û min hemî hebûna xwe di vê rêyê de belav bikira...
Xwezila ez ciwanek 16 salî bûma û min can û laşê xwe bikiria qurbana welat û gelê xwe...
Bi sond û qesem, em çi bikin jî ji binê deynê xwe dernakevin...
Ev çend sal e ez MSN bikar naynim; bi navgîniya e-mailan û Diwanxaneyê em dikarin ji hevûdu re nivîsan birê bikin.
Bimîne di xweşiyê de...
|
|
|
sadi maruf
Tevgera Azadiya Kurd daxwûyand ku berpirsyarê gotinên ku derheqê Mîroglû de hatine kirin û wek gefxwarin hatine fêmkirin xwediyê wan gotinan bi xwe ye.
Siyasetmedarên Kurd ên herî payebilind jî dan zanîn ku ew zimandirêjî û bertekên tund ên li dijî kesên sivîl tu car napejirînin û rewa nabînin.
Digel van daxwiyaniyên jidil, dîsa jî xwediyên îmzeyên li jêr- çend kesên navê ronakbîriyê li xwe kirine- vê kampanyaya reşkirin û bêrûmetkirinê dane destpêkirin.
Ma malnemîratno, bona ku hêrs û kerb û xezeba we dayne divê êdî çi bê kirin? Li ser kîjan pirtûka pîroz bê sondxwarin?
Kî di ber wî rebenê zimandirêj de telaqên xwe bavije ku kes li dûv kuştin û çavtirsandina Mîroglû nîne, û xerabiyek bê serî dora pêşîn dîsa Tevgera Azadiya Kurd lê xwedîtî dike û ên îro li dorê diçin tên û imzeyan berhev dikin, di rojên teng de kîjan qul li ber wan bikeve ew ên bikevin...
Şîretek min jî li Birêz Mîroglû be:
Camêrê maqûl, camêrî û maqûlî ne ew e ku tu xwe li ser Kurda çêbikî...
Ronakbîr ne ew kes e ku; -wek kesên tireviro yên alema magazînê dikin - navê xwe bi bûyerên spekûlatîf, bi gotegotên leglegan , bi metelokên pûç û vala yên ber tennûran , bi xewnên şevan, bi qereqûreyên xayîsçûyînan, bi virevirên derpê jiqûn avitiyan, bi fesadiya Beko Ewanan, bi boxtanên çavnebaran dide bihîstin...
Mîroglûyê delal, Hela bala xwe bide canik û camêrên li jêr rêzkirî; çend kesên dilsoz ne tê de ( baweriya min ew e ku ew, an bêhemdî, an jî xwediyê vê kampanyayê baş nas nekirine lewma îmze avêtine bin vê daxûyaniyê) tev li ser hev çend kîlo û çend qiram in? Hinekan qûn kutane deriyê serdestan û kîngê firsenda xwe tê de dibînin êrişî bindestan dikin.
Welleh birê min, mezinan digotin; “ayê bizina kol ji ya bi qiloç re namîne...” Ez bi vî hawî dizanim, êdî çi bibêjim... Mamoste Marûf |