Neynik, rastî bibêje

[abdulkadir binğöl]

Dema min li neynikê nihêrî û rewşa xwe ya kaliyê dît:

 

 

Neynik, rastî bibêje

Gelo ev rû yê min e?

Hema kurt ne dirêj e

Bawerya min pê tine

 

De ka rastî xeber de

Dev ji derewan berd e

Rûyê min li ku erd e?

Yan ya te xapandin e

 

Te ew bir yek dî anî

Lew li min pirr biyanî

Tirs nînin ji Yezdanî

Tu bûyî wek dijmin e

 

Lew ê min spî û sor bû

Ne ho zeîf û qor bû

Gelek geş û bi nûr bû

Ka bêj çi lê hatin e?

 

Didanên wek mirarî

Ew lêvên sorê tarî

Ji cih çûne yek carî

Dibêm yê yekî din e

 

Rû pir geş bû wek gulê

Ser da dixwend bilbilê

Gelek qîzan tavilê

Ji qehran xwe kuştin e

 

Xelkê li min dinêrî

Daîm dikirin bêrî

Ji min nedibûn têrî

Lê îro ev yek tine

 

Neynik, malî ne ava

Te ez xistim ji çava

Te roja min bir ava

Ev bo min wek kuştin e

 

Ru qurmiçî hemû tev

Neşêm ez jê bikim rev

Ne qirik ma ne jî dev

Ne lêv û ne difin e

 

Xwezî rojekê dîsa

Xwedê bo min nivîsa

Rengê berê biîsa

Ya min jî her xwestin e

 

Dilkul ya te çi hal e

Here rûnê li mal e

Tu bixwe bûyî kal e

Neynikê nîne gune (guneh)

 

Dilbikulê Cizîrî