Kolana Bexçe

[abdulkadir binğöl]

 

            Kolana Bexçe

 

            Di şerê Cîhanê yê duwemîn de jina leşkerekî ji mêrê xwe re nameyekê dişîne:

            -Di gundê me de mêrê ku destê wî kar bigre nemaye; hemî beşdarê şer bûne. Ji mecbûrî ez bexçeyê xwe merr didim. Mêrê wê yê leşker hema bi nameyekê bersiva jina xwe dide û têde holê dibêje:

            -Nebit ku tu bexçe mer bidî. Lewre di bin de çek veşartî ne.

            Ji ber ku nameyên leşkeran dihatine xwendin, rojekê tabûreke leşker têne mala wî û biboneya çekan bibînin her dera bexçe dikolin. Bes, tu çekan peyda nakin.

            Zilam piştî deh rojan nameyeke din ji jina xwe re dişîne û têde holê dibêje:

            -Ez dibêb qey êdî tu dikarî sebzeyê xwe biçînî.