Era terorizma u BiH (13): Teroristi i teroristicke akcije

[Domagoj]

http://www.necenzurirano.com/index.php?option=com_content&task=view&id=684&Itemid=1

Era terorizma u BiH (13): Teroristi i terorističke akcije

Međunarodne antiterorističke istrage u Zapadnoj Europi i na Srednjem
istoku, tijekom studenog i prosinca 2006. godine, obnovile su pitanje
o grupama mudžahedina koji su se tijekom prošlog rata borili na strani
Armije BiH, slijedeći informacije o sve češćem pojavljivanju
državljana BiH u pojedinim terorističkim akcijama u zapadnoj Europi.

Najtraženiji teroristi - veterani su rata u BiH

U Njemačkoj je, u drugoj polovini 2006. godine, u jednoj hotelskoj
sobi kod Minhena, uhapšen Lionel Dumont, Hamza, koji je 26. maja 1999.
godine, nekoliko dana uoči izručenja Francuskoj, pobjegao iz
sarajevskog zatvora. U Jemenu je prošlog meseca uhapšen Abu Asim al
Meki, za koga su američki kontrateroristički zvaničnici rekli da je
bio jedan od 20 najtraženijih terorista Al Kaide na slobodi, te da je
odgovoran za napade na američki razarač USS Kol i tanker Limburg.

Saudijska vlada je početkom decembra objavila listu 26 najtraženijih
terorista, koju predvodi Abdulaziz Isa Abdul-Mohsin al-Mokurin.
Italijanska vlada je uskratila gostoprimstvo u ovoj zemlji senegalskom
imamu Mamouru Falu, zbog pretnje javnom poretku i ugrožavanja
nacionalne bezbjednosti. U svim nabrojanim slučajevima, reč je o
veteranima rata u BiH, ali, i pored toga, nema lokalne istrage koja bi
potvrdila ili negirala postojanje njihovih posleratnih veza unutar
BiH.

Lionel Dimon Hamza je pripadao "Rubeškoj grupi", a Abu Asim al Mekki
"jemensko-saudijskoj vezi" mudžahedina u BiH. U slučaju "Rubeške
grupe", lokalne vlasti su opstruirale istragu koju su vodile
francuske, kanadske i vlasti SAD, kada je stigla do ključnih imena
stranih islamskih dobrovoljaca u BiH.

Jemenska veza

U slučaju "jemenske veze" istraga je ograničena samo na jednog
pripadnika grupe koja je proglašena krivom za teroristički napad auto-
bombom u Mostaru u septembru 1997. godine. Nakon izdržane
šestogodišnje kazne zatvora u BiH zbog ovog napada, u Jemen se prošlog
meseca vratio Nabil Ali al-Hila. Njegovog brata, visokog oficira
Jemenske službe bezbednosti kidnapovala je, navodno, CIA, prema
izveštajima iz arapskih novina.

Abdul Salam Abdul Rahman al-Hilah je nestao u Kairu u septembru 2002.
godine. Za njega se veruje da je tokom putovanja u Bolonju i Milano
pokazao da je unapred znao za napade od 11. septembra 2001. godine.
Raniji izveštaj Američkog kongresa o ovim terorističkim napadima
pokazao je da su se Kalid al-Mihdhar i Navaf al-Hazmi, dva ključna
otmičara aviona koji je oboren na Pentagon, borila 1995. u Bosni.

Istraživanje o povezanosti "jemensko-saudijske grupe" u BiH pokazuje
da je najmanje još jedan bivši veteran rata iz BiH znao i učestvovao u
pripremi ovih napada: Abu Zubair al-Haili. Njegovo pravo ime je
Mohammed Hajdar Zamar, "Medved". Pod pseudonimom Abu Zubair al-Haili
identifikovan je na jednom javno publikovanom popisu komandanata
jedinice stranih islamskih dobrovoljaca u BiH. On je nemački
državljanin sirijskog i saudijskog porekla, koji je bio nastanjen i
zaposlen u jednoj kovačnici u BiH.

Zločini u Tešnju - borbe za "Crni vrh"

Jedna od najpoznatijih jedinica jemensko-saudijskih mudžahedina borila
se još tokom 1992. godine u okolini Tešnja, Doboja, Teslića i Maglaja.
Iz više izvora, koji slove kao propagandni mediji Al Kaide, ranije je
potvrđeno da su u najmanje jednoj važnoj borbi na ovom području borio
Abu Asim al Meki, kojeg sada američki zvaničnici opisuju kao jednog od
20 najtraženijih terorista. Reč je o borbi u decembru 1992. godine, za
planinski vis Bandera (Crni vrh) kod Tešnja. Ovaj planinski vis
dominira nad Tešnjom, Teslićem i Maglajem.

Postoje i srpski izvori, bliski Radovanu Karadžiću i izvori bliski Al
Kaidi, koji omogućavaju rekonstrukciju ove borbe. Prema verziji koju
je ranije objavio azzam.com, propagandni medij blizak mudžahedinima, u
ovoj borbi se "25 saudijskih mudžahedina borilo sa 200 srpskih vojnih
specijalaca. Nakon trodnevnog granatiranja, borci Armije BiH su
dezertirali. Mudžahedini su 72 sata ostali u bunkerima, ne znajući da
iza sebe više nemaju nikakvu podršku".

Prema ovom opisu bitke, "nakon granatiranja usledio je napad oko 200
srpskih vojnih specijalaca, među kojima su bili i ruski i rumunski
dobrovoljci". Navodno su to "kasnije saznali od zarobljenih vojnika.
Mudžahedini su izveli protivnapad, ubijajući tri srpska vojnika i
zarobljavajući dva konja puna opreme. U naredna tri dana, u borbi na
svega pet do 10 metara udaljenosti, srpski vojnici su bacali ručne
bombe u rovove mudžahedina, kad je teško ranjen i Abu Asim".

Kao težak invalid, napustio je bosanski rat i vratio se u Saudijsku
Arabiju. Prema ovom izvoru, Abu Asimu je naknadno, zbog ranjavanja u
ovoj borbi, amputirana leva noga ispod koljena i paralizirana ruka.
Nije bilo moguće proveriti podatke o lečenju ovog mudžahedina u
zeničkoj bolnici, jer dr Alija Strika, direktor zeničke Kantonalne
bolnice, nije dozvolio uvid u prijemne i operativne protokole iz tog
perioda "radi zaštite privatnosti" lečenih osoba.

U izveštaju kojeg je MUP RS uputio tadašnjem Predsedništvu RS, još 30.
septembra 1992. godine, se navodi da se na lečenju u zeničkoj bolnici
nalazio izvestan broj mudžahedina, državljana islamskih zemalja
ranjenih u borbama protiv Vojske Republike Srpske: "na bolničkom
tretmanu su krajem septembra bili Ibu Raha (Saudijska Arabija); Šaker
al Aharif (Sirija); Abu Falah i Abu Amin (Egipat); Abu al Zubeir
(podlegao ranama) i Abdurahman Sarahudin (Saudijska Arabija). Od 16.
do 23. septembra u toj bolnici je boravilo još 12 pripadnika armija
islamskih zemalja. Od toga je pet ranjenika podleglo, a sedam je nakon
izlečenja napustilo bolnicu". Ovi podaci su preuzeti u dokument
Generalne skupštine UN-a od 29. augusta 1995. o stranim plaćenicima u
ratu u BiH.

Borba za Crni vrh je potvrđena i iz više srpskih izvora. Dokumenti i
fotografije koje je jedinica Vojske Republike Srpske zaplenila u ovoj
akciji su više puta objavljivani. Prije svega, reč je o fotografijama
koje pokazuju saudijskog mudžahedina kako drži odsečenu glavu. Prema
navedenim podacima, tada su pronađena obezglavljena tela Blagoja
Blagojevića, Nenada Petkovića i Brane Đurića. Između ostalog, ove
dokumente koristi i Komitet za odbranu Radovana Karadžića za svoje
propagandne potrebe.

U jednom od članaka Miroslava Toholja, kao člana ovog komiteta, navodi
se šta su srpske jedinice pronašle tokom borbi za Crni vrh krajem
1992. Tvrdi se da je tada pronađen popis komandanata jedinice na kome
se nalaze i imena Abu Asima iz Meke i Abu Zubaira al-Hailija. Za Abu
Asima se ponovo čulo tek krajem 1998. godine, kada su ga uhapsile
saudijske vlasti i 14 mjeseci držale u istražnom zatvoru. U kampanji,
koju su za njegovo oslobađanje tada vodile islamske grupe iz
Britanije, jedan od ključnih argumenata bila je njegova borba protiv
zločina nad bosanskim muslimanima i tortura u saudijskom zatvoru.

Iako je bio težak invalid iz bh. rata, Abu Asim je udaran cipelom u
lice, sve do pucanja kože. Bio je izložen fizičkom i psihičkom
zlostavljanju. Nakon puštanja iz zatvora, prešao je u Jemen, gde je
osumnjičen za pripremanje niza terorističkih napada. Nakon što je u
atentatu ispaljenom raketom iz bespilotne letelice, ubijen njegov
prethodnik, Abu Asim je postao šef ćelije Al Kaide u Jemenu.

Obe osobe sa popisa nađenog na Crnom vrhu su identifikovane tek u
antiterorističkim istragama nakon 11. septembra 2001. Kao Abu Asim iz
Meke identifikovan je Muhammad Al Hamati. Prvi put je identifikovan na
listi globalnih terorista i sponzora terorizma koju je američko
Ministarstvo finansija objavilo 12. oktobra 2001. godine.

Naveden je i kao vlasnik "Al Hamati Sweets Bakery", jednog od tri
blokirana preduzeća u Jemenu čiji je biznis sa medom opisivan kao
"paravan za finansiranje terorističkih aktivnosti". U istragama koje
su u Nemačkoj i drugim zemljama vođene oko hamburške ćelije Al Kaide
potom je i Abu Zubair al-Haili identifikovan kao Mohammed Hajdar
Zamar.

Jablanica kod Tešnja - kamp mudžahedina

Lokalni policijski izvori u Tešnju i dalje poriču da su u to vreme
počinjeni zločini nad srpskim civilima i sve odbacuju kao "srpsku
propagandu". Takođe, oni i dalje ne žele da govore o aktivnostima
mudžahedina u kampu Jablanica kod Tešnja, kao ni o osobama koje su
bile angažovane u tom kampu ili povezane sa njegovim delovanjem.

Među osobama koje se sumnjiče da su bile povezane sa ovim kampom je i
bivši direktor humanitarne organizacije BIF Enam Arnaut, koji je u
augustu ove godine osuđen na više od 11 godina zatvora i Boudela Hadž,
bivši lokalni direktor BIF-a, koji je deportovan u američku bazu
Gvantanamo Bej na Kubi kao pripadnik tzv. alžirske grupe. Hadž je sa
tom organizacijom stigao na područje Tešnja još u septembru 1992.
godine.

Tokom istrage u Vrhovnom sudu FBiH rekao je da je stigao u srednju
Bosnu iz Pakistana preko Zagreba sa humanitarnom organizacijom "El
Bir". Arnaut je 1992. postao koordinator bosanskog projekta
organizacije "Ledžnetu l´ bir".

"Abu Mahmud je veoma pomogao kamp mudžahedina u Jablanici kod Tešnja.
Ta pomoć je bila značajna za odbranu Tešnja. Došla je u trenutku kada
niko drugi nije ni hteo da nam pomogne", rekao je bivši visoki
policijski funkcioner MUP-a u Federaciji BiH za Enama Mahmuda Arnauta.

"Rubeška grupa"

Druga identifikovana grupa mudžahedina u ovim istragama uobičajeno se
naziva "Rubeškom grupom", po francuskom mjestu Rubo. U Nemačkoj je
prošle subote, 13. decembra uhapšen Dimon (32), koji je ranije osuđen
na 20 godina zatvora u BiH i na doživotnu kaznu zatvora u Francuskoj.
Nemačke vlasti su objavile 15. decembra da očekuju formalni zahtev
Francuske za njegovim izručenjem. Istovremeno, u izveštajima vodećih
zapadnih novinskih agencija (AP, AFP i Rojters), BiH se ne spominje
kao država koja traži njegovo izručenje, nego kao država iz čijeg
zatvora je - pobegao.

Ovaj Francuz je tokom 1993. godine prešao na islam i potom se 1994. i
1995. godine borio u jedinici Armije BiH "El Mudžahid", koja je
okupljala strane islamske dobrovoljce. Borio se na na ratištima između
Zenice i Teslića, te Zavidovića. Po okončanju rata u BiH, grupa
francuskih dobrovoljaca, u kojoj su bili mladi Francuzi koji su prešli
na islam i deca alžirskih imigranata u Francusku, vratila se u Rubo i
Lil.

Tokom 1996. godine ova kriminalna grupa je izvela brojna razbojništva
i napade na policiju. Nakon jednog od sukoba sa policijom, Dimon je
ponovo pobegao u BiH. Otkriven je u policijskoj istrazi, nakon više
razbojništava i ubistava policajca i jednog noćnog čuvara. Presudom
Kantonalnog suda u Zenici u julu 1997. osuđen je na 20 godina zatvora
zbog teških slučajeva razbojništava. Kaznu je počeo da izdržava u KPD
Zenica, ali je nakon fizičkog obračuna prebačen u sarajevski zatvor.
Pobegao je 26. maja 1999. uz pomoć jednog osuđenika, dok su čuvari
gledali prenos fudbalske utakmice!

Dimon je bio jedan od poslednjih članova ove grupe na slobodi. Većina
članova je ili ubijena ili uhapšena u ranijim istragama. Kristof Kaze
- Abu Velid, apsolvent medicine, ubijen je 29. marta 1996. godine u
oružanom sukobu sa belgijskim žandarima, koji su pokušali da zaustave
vozilo u kome su bili Kaze i Omar Zemiri.

U ponedeljak je počelo u Parizu suđenje Zemiriju po žalbi na raniju
presudu. Sad Elaihar, Rašid Souimdi, Amar Đouina i Nuri Altinkajnac su
ubijeni u Rubou marta 1996. godine u sukobu sa policijom; Zeferini
Biniam (Abdulah Bedr) je ubijen u Zenici marta 1997. godine u sukobu
sa policijom. Hosin Bendaui je uhapšen u Francuskoj jula 1996. godine,
a Moulud Bouguelan je, nakon hapšenja u BiH, osuđen na 20 godina
zatvora i potom izručen Francuskoj gde je ponovno osuđen.

Ova osnovna grupa, čiji su članovi identifikovani početkom 1996.
godine, u međuvremenu je znatno proširena u toku kasnijih međunarodnih
istraga. Francuski istražioci su je podelili u dve grupe. Za grupu u
kojoj su Dimon, Bouguelane, Zemiri i Bendaui, veruje se da ima
isključivo kriminalnu pozadinu.

Drugi deo grupe, ranije suđen u Parizu i pod istragama u Kanadi i SAD-
u tereti se terorizam, uključujući i pripremu milenijumskih
terorističkih napada krajem 1999.

Činjenica je da su sve ove osobe, suđene za najteža krivična dela
terorizma i klasičnog kriminala u nizu zapadnih i islamskih zemalja,
bile borci vojne jedinice "EL Mudžahid" Armije BiH ili vojnih grupa
koje su prethodile formiranju te jedinice. Odgovornost za to se
trenutno preispituje u toku haškog procesa protiv generala Envera
Hadžihasanovića i brigadira Amira Kubure zbog ratnih zločina
počinjenih tokom sukoba Armije BiH i HVO-a, dok za ratne zločine ovih
grupa nad srpskim civilima i ratnim zarobljenicima, na području Doboja
i Ozrena, još niko nije optužen.

Popis izravnih pičinitelja terorističkih djela ili osoba koje se mogu
dovesti u vezu s terorističkim aktivnostima na području BiH

(abecednim redoslijedom)

1. Abu Al Faht
2. Abu Al Misri
3. Abu Hamza
4. Abu Khalid Al Misri
5. Abu Minah
6. Abu Tala'at Fuad Qasem
7. Abu Zubayahad
8. Ahmad Al Wakil
9. Alžirska sgrupa
10. Amjada Muhammad Fathallah Ahmad Yusif
11. Barakat, Khaled
12. Bašić, Nurka
13. Beganović, Esher
14. Begović, Hidajet
15. Belkacem, Bensayah
16. Bušatlić, Abdusamed
17. Ebu Umer
18. El Huseini Helmi Arman Ahmed
19. El Saoud, Mohamed Abou
20. Farhan, Mohammad
21. Ghanaatgar, Hossein Kasib
22. Grguri, Nedžad
23. Hadžimejlić, Sirija
24. Hanouf, Mounir
25. Khalid Muhammad Husayn al-Nagli
26. Khirbani, Kamr Ad Din
27. Kurtić, Nihad
28. Lahmar, Saber
29. Magdy Mohamed El Manawhly
30. Majušak, Evel
31. Maktouf, Abduladhim
32. Mehdi Tahar bin Yahia Aissa
33. Mehmedović, Šemsudin
34. Mohamed Ibrahim El Naemy
35. Nedal, Saleh

(Iz knjige Era terorizma u BiH)

Nastavlja se ...

Dževad Galijašević