|
Eğer o zîruhlar zevil’ukulden ise, zaten saadet-i ebediyeye
ve maddî ve mânevî kemâlâta medar olan âlem-i bekàya ve o Sâni-i Hakîmin
dünyadan daha güzel, daha nuranî olan âlem-i berzah, âlem-i misal, âlem-i
ervah gibi diğer menzillerine, başka memleketlerine bir seyr ü seferdir;
bir mevt ve adem ve zevâl ve firak değil, belki kemâlâta
kavuşmaktır.
Elhasıl: Madem Sâni-i Zülcelâl vardır ve
bâkidir; ve sıfât ve esmâsı daimî ve sermedîdirler. Elbette o esmânın
cilveleri ve nakışları, bir mânevî bekà içinde teceddüd eder; tahrip ve
fenâ, idam ve zevâl değildirler. Malûmdur ki, insan, insaniyet cihetiyle,
ekser mevcudatla alâkadardır. Onların saadetleriyle mütelezziz ve
helâketleriyle müteellimdir. Hususan zîhayat ile, ve bilhassa nev-i
beşerle, ve bilhassa sevdiği ve istihsan ettiği ehl-i kemâlin âlâmıyla
daha ziyade müteellim ve saadetleriyle daha ziyade mes’ut olur. Hattâ,
şefkatli bir valide gibi, kendi saadetini ve rahatını onların saadeti için
feda eder.
İşte, her mü’min, derecesine göre, nur-u Kur’ân ve
sırr-ı iman ile, bütün mevcudatın saadetleriyle ve bekàlarıyla ve
hiçlikten kurtulmalarıyla ve kıymettar mektubat-ı Rabbâniye olmalarıyla
mes’ut olabilir ve dünya kadar bir nur kazanabilir. Herkes derecesine göre
bu nurdan istifade eder.
Eğer ehl-i dalâlet ise, kendi elemiyle
beraber, bütün mevcudatın helâketiyle ve fenâsıyla ve zâhirî idamlarıyla,
zîruh ise âlâmlarıyla, müteellim olur. Yani, onun küfrü, onun dünyasına
adem doldurur, onun başına boşaltır; daha Cehenneme gitmeden Cehenneme
gider.
|
Lügatler
:
adem : yokluk, hiçlik
alâkadar : alâkalı,
ilgili
âlâm : elemler, acılar
âlem-i bekà : devamlı ve
kalıcı âlem
âlem-i berzah : kabir âlemi
âlem-i ervah :
ruhlar âlemi
âlem-i misal : bütün varlıkların ve olayların
görüntülerinin yansıdığı madde ötesi âlem
bâki : devamlı,
kalıcı
bekà : devamlılık ve kalıcılık,
sonsuzluk
bilhassa : özellikle
cihet : yön,
taraf
cilve : yansıma, görüntü
daimî : devamlı,
sürekli
ehl-i dalâlet : doğru ve hak yoldan sapmış olanlar,
inançsız kimseler
ehl-i kemâl : kemâl sahipleri, olgun
kimseler
ekser : çoğunluk
elem : acı,
keder
elhâsıl : özetle, sonuç olarak
ervâh-ı bâkiye :
kalıcı ve devamlı ruhlar
esmâ : isimler
esmâ-i İlâhiye
: Allah’ın isimleri
fenâ : yokluk, yok oluş
firak :
ayrılık
helâket : mahvolma
hususan :
özellikle
insaniyet : insanlık
istifade :
yararlanma
istihsan : beğenme, güzel bulma
istinad :
dayanma
kemâlât : mükemmellikler, üstün
özellikler
kıymettar : değerli
küfür : inkâr,
inançsızlık
malûm : bilinen
mânevi : mânâya ait, maddî
olmayan
medar : kaynak
mektubât-ı Rabbâniye : Allah’ın
birer mektup gibi yazdığı ve san’atla yarattığı eserler,
varlıklar
menzil : yer, durak
mevcudat :
varlıklar
mevt : ölüm
mü’min : Allah’a
inanan
müteellim : elem çeken
mütelezziz : lezzet
alan
nakış : işleme, dokuma
nev-i beşer :
insanlık
nur : aydınlık, ışık
nuranî :
nurlu
nur-u Kur’ân : Kur’ân’ın nuru
saadet-i ebediye :
sonsuz mutluluk
Sâni-i Hakîm : herşeyi hikmetle ve san’atlı bir
şekilde yapan Allah
Sâni-i Zülcelâl : büyüklük ve haşmet sahibi
san’atkâr, Allah
sermedî : sürekli, devamlı
seyr ü
sefer : gidiş-geliş
sıfât : sıfatlar; Allah’ın yüce Zâtını
niteleyen İlâhî özellikler, ilim, kudret, hayat gibi
sırr-ı iman
: iman sırrı
tahrip : yıkılma, bozulma
teceddüd :
yenilenme
valide : anne
zahirî : görünen
yön
zevâl : yokluk
zevil’ukul : akıl
sahipleri
zîhayat : canlı, hayat sahibi
zîruh : ruh
sahibi
ziyade : çok, fazla
|
