Ankara tanıtılacak

[Hasan KOÇ]

Ankara Tanıtımı Tarihi http://ankara.e-sehir.com/tarihce.php 3 Slayt
Ankara İlçeleri http://www.cografya.gen.tr/tr/ankara/ilceler.html 3
Slayt
Ankara hava durumu istatistik (http://www.dmi.gov.tr/
veridegerlendirme/il-ve-ilceler-istatistik.aspx)
Ankara Oyun havası (Video) http://www.dailymotion.com/video/xhkrt4_ankara-zeybeyy_music
Ankara Gezilecek yerler http://www.gezikolik.com/tr/Gezelim_Gorelim/Gezilecek_Yerler/Turkiye/ANKARA/c_116_7_6.aspx
Ankara nereye gidiyor
Değerlendirme 5 adet
Ankara

İlçeleri

Ankara'nın 24 ilçesi vardır. Bunların yedi tanesi il merkezini meydana
getirir.

Altındağ: 1990 sayımına göre toplam nüfusu 422.668 olup, 417.616'sı
ilçe merkezinde, 5.052'si köylerde yaşamaktadır. Merkez bucağa bağlı 7
köyü vardır. İl merkezinin kuzey kesimini meydana getirir. Köyden
kente göçün çok olduğu Ankara'ya ilk gelenlerin yerleşmeleri ile
nüfusu hızla artan Altındağ, 1953'te Ankara'ya bağlı ilçe haline
getirildi. Ankara belediyesine bağlı bir şube iken 1984'te yapılan
düzenleme ile Ankara Büyük Şehir Belediyesine bağlı bir ilçe
belediyesi haline geldi.

Çankaya: 1990 sayımına göre toplam nüfusu 714.330 olup, 712.304'ü ilçe
merkezinde 2026'sı köylerde yaşamaktadır. Merkez bucağa bağlı 3 köyü
vardır. İl merkezini meydana getiren ilçelerden biridir. Cumhuriyetten
önce bağlık küçük bir yerleşim merkezi olan ilçe, Cumhurbaşkanlığı
konutunun burada inşa edilmesi üzerine önem kazandı. Ankara'nın, üst
gelirli kimselerin yerleştiği lüks bir yeri haline geldi. Çankaya
belediyesi 1984'te yapılan düzenleme ile Ankara Büyük Şehir
Belediyesi'ne bağlı bir ilçe belediyesi haline geldi.

Etimesgut: 1990 sayımına göre toplam nüfusu 70.800 olup, 69.960'ı ilçe
merkezinde, 840'ı köylerde yaşamaktadır. Merkez bucağa bağlı 2 köyü
vardır. İl merkezinin batı kesimini meydana getirir. 9 Mayıs 1990'da
3344 sayılı kanunla ilçe merkezi oldu.

Keçiören: 1990 sayımına göre toplam nüfusu 536.168 olup, 523.891'i
ilçe merkezinde 12.277'si köylerde yaşamaktadır. Merkez bucağa bağlı
2, Bağlum bucağına bağlı 6 köyü vardır. Yüzölçümü 198 km2 olup, nüfus
yoğunluğu 2.708'dir.

Ankara'nın başşehir olduğu yıllarda ilçe, bağlarla kaplı sayfiye yeri
idi. 1950'den sonra yoğun göç hareketinin te'siri ile Ankara'dan ayrı
olarak hızla gelişti. Bir süre sonra da il merkezi ile birleşerek orta
gelirli kesimin yerleştiği bir semt haline geldi. Çankaya'dan sonra en
çok nüfusa sahip ilçedir. 1984'te yapılan düzenleme ile Ankara Büyük
Şehir Belediyesi'ne bağlı bir ilçe belediyesi haline geldi. İlçenin
kuzey kesiminde kırsal nitelikli yerleşim birimleri vardır.

Mamak: 1990 sayımına göre toplam nüfusu 410.359 olup, 400.733'ü ilçe
merkezinde, 9626'sı köylerde yaşamaktadır. Merkez bucağa bağlı 7 köyü
vardır. Yüzölçümü 161 km2 olup, nüfus yoğunluğu 2549'dur. İlçe
toprakları orta yükseklikte dalgalı düzlüklerden meydana gelir. İlçe
topraklarını İnce su deresi, Karanlık, Hatip ve Bayındır çayı sular.
Bayındır çayı üzerinde Ankara'nın su ihtiyacını karşılamak için
kurulan barajın bir bölümü ilçe sınırları içinde kalır. MKE Gaz Maske
Fabrikası ile süt ürünleri fabrikası başlıca sanayi kuruluşlarıdır.
Yoğun göçe maruz kalan ilçe büyük bir hızla gelişerek il merkezi ile
birleşti. 1983'te Çankaya ilçesinden ayrılarak ilçe merkezi oldu.
1984'te yapılan düzenleme ile Ankara Büyük Şehir Belediyesine bağlı
bir ilçe belediyesi haline geldi.

Sincan: 1990 sayımına göre toplam nüfusu 101.118 olup, 91.016'sı ilçe
merkezinde 10.102'si köylerde yaşamaktadır. Merkez bucağa bağlı
9,Yenikent bucağına bağlı 6 köyü vardır. Yüzölçümü 420 km2 olup, nüfus
yoğunluğu 241'dir.

İlçe toprakları dağlarla çevrilidir. Kuzeydoğusunda Karyağdı dağı,
doğusunda Ayaş dağı yer alır. İlçe topraklarını Ankara çayı sular.
Yoğun göçe maruz kalan Sincan hızla büyüyerek il merkezi ile birleşti.
F-16 uçakları montaj fabrikası, başlıca sanayi kuruluşudur. Eskişehir-
Ankara demiryolu ilçe merkezinden geçer. 1983'te ilçe merkezi oldu.
1984'te yapılan düzenleme ile Ankara Büyük Şehir Belediyesine bağlı
bir ilçe belediyesi haline geldi. Sincan belediyesi 1956'da
kurulmuştur.

Yenimahalle: 1990 sayımına göre toplam nüfusu 351.436 olup, 343.951'i
ilçe merkezinde 7485'i köylerde yaşamaktadır. Merkez bucağa bağlı 13
köyü vardır. İlçe toprakları dalgalı düzlüklerden meydana gelir.
Kırsal kesimlerde yaşıyanlar tarımla uğraşır. Başlıca tarım ürünleri
buğday, arpa ve ayçiçeğidir. 1950'den sonra yoğun göçe maruz kalan
ilçe hızla gelişerek il merkezi ile birleşti. 1984'te yapılan
düzenleme ile Ankara Büyük Şehir Belediyesine bağlı bir ilçe
belediyesi haline geldi.

Akyurt: 1990 sayımına göre toplam nüfusu 12.535 olup, 3533'ü ilçe
merkezinde 9002'si köylerde yaşamaktadır. Merkez bucağa bağlı 17 köyü
vardır. Çubuk ilçesine bağlı bir bucak iken, 9 Mayıs 1990'da 3644
sayılı kanunla ilçe merkezi oldu. İlçe toprakları orta yükseklikte
plato görünümündedir. Çubuk Ovasının bir kısmı ilçe sınırları içinde
kalır. Ekonomisi tarıma dayalıdır. Başlıca tarım ürünleri arpa, buğday
ve baklagillerdir. Meyvecilik gelişmiş olup, en çok elma ve armut
yetiştirilir. İlçe merkezi Çubuk Ovasının güneybatı kesiminde
kurulmuştur.

Ayaş: 1990 sayımına göre toplam nüfusu 20.806 olup, 6427'si ilçe
merkezinde 14.379'u köylerde yaşamaktadır. Merkez bucağa bağlı 21 köyü
vardır. Yüzölçümü 1158 km2 olup, nüfus yoğunluğu 18'dir. İl merkezinin
batısında yer alır. İlçe toprakları engebeli düzlüklerden meydana
gelir.

Ekonomisi tarıma dayalıdır. Başlıca tarım ürünleri şekerpancarı olup
sebzecilik gelişmiştir. Hayvancılık ekonomik açıdan önemli gelir
kaynağıdır. İlçe merkezi Ayaş belinin batı eteklerinde kurulmuştur. İl
merkezine 60 km mesafededir. Eski İstanbul-Ankara karayolu ilçeden
geçiyordu.

Bala: 1990 sayımına göre toplam nüfusu, 37.612 olup, 6236'sı ilçe
merkezinde 31.376'sı köylerde yaşamaktadır. İlçe topraklarıYukarı
Sakarya bölümünün güneydoğusunda yüksek bir plato görünümündedir.
Toprakları yer yer verimsiz ormanlarla kaplıdır. Balaban deresinin
vadisi ilin en uzun ve en geniş vadisidir.

Ekonomisi tarıma dayalıdır. Başlıca tarım ürünleri buğday ve
ayçiçeğidir. Hayvancılık gelişmiş olup, çok miktarda koyun beslenir.
İlçe merkezi Kartal yaylasında on dokuzuncu asırda Kafkasya'dan gelen
göçmenler yerleştirilerek kuruldu. 1880'de Ankara'ya bağlı kaza oldu.
Ankara-Kırşehir karayolu üzerindedir.

Beypazarı: 1990 sayımına göre toplam nüfusu 45.977 olup, 26.225' i
ilçe merkezinde 19.752'si köylerde yaşamaktadır. Merkez bucağa bağlı
45, Karaşar bucağına bağlı 6, Kırbaşı bucağına bağlı 8, Uruş bucağına
bağlı 4 köyü vardır. Yüzölçümü 1.868 km2 olup, nüfus yoğunluğu 25'tir.

İlçe toprakları genelde dağlıktır. Kuzeyinde Köroğlu Dağları güneyinde
Sündiken Dağları yer alır. Bu dağların ortasında Kimir Suyunun açtığı
Beypazarı Ovası vardır. Sakarya Irmağı Beypazarı'nın Eskişehir ile
olan sınırını çizer. Sakarya Nehri üzerine kurulan Sarıyar Barajının
gerisinde meydana gelen sun'i gölün bir kısmı ilçe sınırları içinde
kalır.

Ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalıdır. Başlıca tarım ürünleri
buğday, arpa, pirinç olup, sebzecilik gelişmiştir. Ayrıca elma, armut,
ceviz, badem, üzüm gibi meyveler de yetiştirilir. Küçükbaş hayvan
besiciliği yaygın olan ilçede en çok koyun ve tiftik keçisi beslenir.
Tavukçuluk arıcılık ve ipekböcekciliği gelişmiştir. İlçe topraklarında
zengin demir ve kömür yataklarının olduğu tespit edilmiştir.

Beypazarı, Hititler zamanında kurulmuş eski bir yerleşim merkezidir.
Eski İstanbul-Ankara karayolu üzerinde olup, il merkezine 102 km
mesafededir. İlçe belediyesi 1890'da kurulmuştur.

Çamlıdere: 1990 sayımına göre toplam nüfusu 19.365 olup, 10.075'i ilçe
merkezinde 9290'ı köylerde yaşamaktadır. Merkez bucağa bağlı 22,
Peçenek bucağına bağlı 17 köyü vardır. Yüzölçümü 625 km2 olup, nüfus
yoğunluğu 31'dir.

İlçe toprakları tamamen dağlık olup, Köroğlu dağlarının üzerinde yer
alır. Dağlar karaçay ve kolları ile parçalanmış olup, ormanlarla
kaplıdır. Ekonomisi arıcılık ve ormancılığa dayalıdır. İlçe merkezi 18
kilometrelik bir yolla Ankara-Zonguldak karayoluna bağlanır. 1954'te
ilçe olmuştur. İlçe belediyesi ise 1904'te kurulmuştur.

Çubuk: 1990 sayımına göre toplam nüfusu 51.964 olup, 22.935'i ilçe
merkezinde, 29.029'u köylerde yaşamaktadır. Merkez bucağa bağlı 70,
Sirkeli bucağına bağlı 14 köyü vardır.

İlçe toprakları doğu-batı istikametindeki dağların engebelendirdiği
bir platodan meydana gelir. Kuzeyinde Aydos Dağı, güneybatısında Müre
Dağı, güneydoğusunda İdris ve Karbasan Dağları yer alır. Batısından
kaynaklanan suları Koca Çay, doğusundan kaynaklanan suları ise Çubuk
Çayı toplar. Çubuk Vadisinde meydana gelen Çubuk Ovası 250 km2
genişliğindedir.

Ekonomisi tarıma dayalıdır. Başlıca tarım ürünleri arpa, buğday,
baklagillerdir. Çubuk Çayı kıyılarında sebze ve meyvecilik üretimi
yapılır. En çok elma ve armut yetiştirilir. İlçede mermer ve perlit
yatakları vardır.

İlçe merkezi Çubuk Ovasının güney ucunda Çubuk çayının iki yakasında
yer alır. İl merkezinde 30 km mesafededir. Cumhuriyetten sonra ilçe
olan Çubuk'un belediyesi 1922'de kurulmuştur.

Elmadağ: 1990 sayımına göre toplam nüfusu 38.032 olup, 19.490'ı ilçe
merkezinde 18.542'si köylerde yaşamaktadır. Merkez bucağa bağlı 14
köyü vardır. Yüzölçümü 573 km2 olup, nüfus yoğunluğu 66'dır. İlçe
topraklarını Elmadağı engebelendirir. Dağlardan kaynaklanan suları
Balaban deresi toplar. Bu derenin kenarında meyvecilik yapılır. En çok
elma üretilir. Ayrıca buğday ve arpa ekimiyle bağcılık da yapılır.
MKE'ye bağlı Barut fabrikası başlıca sanayi kuruluşudur.

İlçe merkezi, Ankara-Kırıkkale kara ve demir yolu üzerindedir. Eskiden
Asi Yozgat ve Küçük Yozgat adlarıyla bilinen Elmadağı, Çankaya
ilçesine bağlı bucak iken 1960'da ilçe oldu. İl merkezine 39 km
mesafededir. İlçe belediyesi 1944'de kurulmuştur.

Evren: 1990 sayımına göre toplam nüfusu 6928 olup, 3810'u ilçe
merkezinde, 3118'i köylerde yaşamaktadır. Şereflikoçhisar'a bağlı bir
köy iken 9 Mayıs 1990'da 3644 sayılı kanunla ilçe merkezi oldu.

Gölbaşı: 1990 sayımına göre toplam nüfusu 43.522 olup, 25.123'ü ilçe
merkezinde 18.399'u köylerde yaşamaktadır. Merkez bucağa bağlı 29 köyü
vardır. Yüzölçümü 1111 km2 olup, nüfus yoğunluğu 39'dur. İlçe
toprakları genelde düzdür. Mogan ve Emir gölleri ilçe sınırları içinde
yer alır.

İlçe merkezi Mogan Gölünün kuzey kıyısında kurulmuştur. Köy iken
1945'te Çankaya'ya bağlı bir bucak merkezi oldu. 1955'te Gölbaşı'ndan
Ankara-Konya karayolu geçince, transit ulaşıma yönelik bir konaklama
merkezi halini aldı. 1975'ten sonra göl çevresinde kamu ve özel
kuruluşlar tarafından dinlenme tesisleri kuruldu. Hızla büyüyen ilçe
Ankara'nın bir banliyösü haline geldi. 1983'te ilçe olan Gölbaşı'nın
belediyesi 1965'te kurulmuştur. İl merkezine 16 km mesafededir. İlçe
topraklarında linyit ve zengin kil yatakları vardır.

Güdül: 1990 sayımına göre toplam nüfusu 18.698 olup, 5504'ü ilçe
merkezinde 13.194'ü köylerde yaşamaktadır. Merkez bucağa bağlı 26 köyü
vardır. Yözölçümü 419 km2 olup, nüfus yoğunluğu 45'tir. İlçe
toprakları İç Anadolu'nun stepleri ile Karadeniz bölgesinin dağlık
alanları arasındaki geçiş kuşağında yer alır. İlçe topraklarından
kaynaklanan suları Kimir çayı toplar. Bu akarsuyun vadisinde düzlükler
vardır.

Ekonomisi tarıma dayalıdır. Başlıca tarım ürünleri buğday, arpa, şeker
pancarı ve üzüm olup, ayrıca az miktarda elma, armut, pirinç, nohut ve
mercimek yetiştirilir. Hayvancılık ekonomik açıdan önemli gelir
kaynağıdır. En çok kıl keçisi ve sığır beslenir. İlçe merkezi Kimir
çayı vadisinin güney yamaçlarında kurulmuştur. Gelişmemiş küçük bir
yerleşim merkezi olan Güdül 1957'de ilçe olmuştur. İl merkezine 82 km
mesafededir. Belediyesi 1903'te kurulmuştur.

Haymana: 1990 sayımına göre toplam nüfusu 55.527 olup, 9144'ü ilçe
merkezinde 46.383'ü köylerde yaşamaktadır. Merkez bucağa bağlı 53,
İkizce bucağına bağlı 5, yenice bucağına bağlı 25 köyü vardır.
Yüzölçümü 2976 km2 olup, nüfus yoğunluğu 19'dur. İlçe toprakları
genelde platolardan meydana gelmiştir. Cihanbeyli platosunun bir
devamı olan ilçe topraklarının büyük bölümünü Haymana platosu meydana
getirir.

Ekonomisi tarıma dayalıdır. Tarım modern aletlerle yapılır. Başlıca
tarım ürünleri buğday, arpa şeker pancarı ve baklagillerdir.
Hayvancılık gelişmiş olup en çok merinos koyunu ve sığır beslenir.
İlçe topraklarında manganez yatakları vardır. İlçe merkezi Haymana
platosu üzerinde Babayakup deresi kıyısında yer alır. İl merkezine 73
km mesafededir. İlçe belediyesi 1887'de kurulmuştur.

Kalecik: 1990 sayımına göre toplam nüfusu 25.043 olup, 10.051'i ilçe
merkezinde 14.992'si köylerde yaşamaktadır. Merkez bucağa bağlı 20,
Çandır bucağına bağlı 21, Hasanyaz bucağına bağlı 14 köyü vardır.
Yüzölçümü 1318 km2 olup, nüfus yoğunluğu 19'dur. İlçe toprakları
genelde dağlıktır. Dağların ortasında Kızılırmak vadisi yer alır.
Batısında Karbasan dağı, güneyinde İdris dağı vardır.

Ekonomisi tarıma dayalıdır. Başlıca tarım ürünleri şekerpancarı,
bağday, elma ve armut olup, ayrıca az miktarda baklagiller ve ayçiçeği
yetiştirilir. Hayvancılık gelişmiştir. Topraklarında bentonit ve
mermer yatakları vardır. İlçe merkezi Ankara-Çankırı-Kastamonu
karayolunun, 5 km güneyinde kurulmuştur. Gelişmemiş yerleşim merkezi
olan Kalecik il merkezine 67 km mesafededir. Ankara-Zonguldak
demiryolu kasabanın doğusundan geçer. İlçe belediyesi 1878'de
kurulmuştur.

Kazan: 1990 sayımına göre toplam nüfusu 21.837 olup, 6.509'u ilçe
merkezinde 15.328'i köylerde yaşamaktadır. Merkez bucağa bağlı 31 köyü
vardır. Yenimahalle ilçesine bağlı bir bucak iken 19 Haziran 1987'de
3392 sayılı kanunla ilçe merkezi oldu.

Genelde ovalık olan ilçe topraklarının batısında Ayaş dağları yer
alır. İlçe topraklarını Kurtboğazı deresi sular. Ekonomisi tarıma
dayalıdır. Başlıca tarım ürünleri buğday, arpa, baklagiller ve
ayçiçeğidir. Hayvancılık gelişmiştir. İlçe merkezi Ankara-İstanbul
karayolu üzerinde ve Kurtboğazı deresi kıyısında kurulmuştur.

Kızılcahamam: 1990 sayımına göre toplam nüfusu 34.456 olup, 12.856'sı
ilçe merkezinde, 21.600'ü köylerde yaşamaktadır. Merkez bucağa bağlı
42, Celtici bucağına bağlı 33, Güven bucağına bağlı 18, Pazar bucağına
bağlı 13 köyü vardır. Yüzölçümü 1712 km2 olup, nüfus yoğunluğu 20'dir.
İlçe toprakları dağlık ve ormanlıktır. İlçe topraklarından kaynaklanan
suları Kimir Çayı ve Kurtboğazı Deresi toplar. Kurtboğazı Deresi
üzerinde Ankara'nın içme suyunu karşılamak için kurulmuş bir baraj yer
alır.

Ekonomisi tarıma dayalıdır. Başlıca tarım ürünleri buğday, arpa,
şekerpancarı, pirinç, armut, elma, üzüm olup ayrıca az miktarda
baklagiller yetiştirilir. Arıcılık, ormancılık ve hayvancılık
gelişmiştir. En çok Ankara keçisi beslenir. Turizm ve ticaret ekonomik
açıdan önemli gelir kaynağıdır.

İlçe merkezi Ankara-İstanbul karayolu üzerinde yer alır. Eski bir
kasabadır. İlçe merkezi 1880'de Demirören'den Pazar'a, 1915'den sonra
da ismi Kızılcahamam olarak değiştirilen Yabanad'a taşındı. İl
merkezine 64 km mesafededir. İlçe merkezi yaylası ve şifalı menba
suları ile iyi bir dinlenme yeridir. İlçe belediyesi 1915'te
kurulmuştur.

Nallıhan: 1990 sayımına göre toplam nüfusu 36.779 olup, 11.638'i ilçe
merkezinde, 25.141'i köylerde yaşamaktadır. Merkez bucağa bağlı 56,
Beydibi bucağına bağlı 13, Çayırhan bucağına bağlı 6 köyü vardır.
Yüzölçümü 1978 km2 olup, nüfus yoğunluğu 19'dur. İlçe toprakları
genelde dağlık olup, Köroğlu Dağlarının güney batı uzantıları üzerinde
yer alır. Sakarya Nehri üzerinde kurulan Sarıyar ve Gökçekaya
Barajlarının arkasında meydana gelen sun'i göllerin bir kısmı ilçe
toprakları içinde kalır. Dağlardan kaynaklanan suları Aladağ Çayı ve
Nallısu Deresi toplar.

Ekonomisi tarım ve ormancılığa dayanır. Başlıca tarım ürünleri
şekerpancarı, buğday, arpa, üzüm, elma ve armut olup, ayrıca az
miktarda baklagiller yetiştirilir. Hayvancılık gelişmiştir. En çok
Ankara keçisi ve koyun beslenir. Karaçamdan meydana gelen ormanlardan
tomruk elde edilir.

İlçe merkezi Nallı su deresinin vadisinde kurulmuş olup, 1599'da
Bağdat seferinden dönen Nasuh Paşa'nın kurduğu hanın çevresinde
gelişmiştir. Eski Ankara-İstanbul karayolu ilçeden geçer. İl merkezine
157 km mesafededir. İlçe belediyesi 1865'te kurulmuştur.

Polatlı: 1990 sayımına göre toplam nüfusu 99.965 olup, 60.158'i ilçe
merkezinde 39.807'si köylerde yaşamaktadır. Merkez bucağa bağlı 43,
Temelli bucağına bağlı 18, Yenimehmetli bucağına bağlı 26 köyü vardır.
Yüzölçümü 3.789 km2 olup, nüfus yoğunluğu 26'dır. İlçe toprakları
genelde orta yükseklikte dalgalı düzlüklerden meydana gelir. İlçe
topraklarından kaynaklanan suları Sakarya ırmağı ve kolları toplar.

Ekonomisi tarıma dayalıdır. Başlıca tarım ürünleri buğday, arpa,
yulaf, şeker pancarı, mercimek, nohut, üzüm ve ayçiçeği olup, ayrıca
az miktarda fasülye, elma, armut yetiştirilir. Hayvancılık önemli
gelir kaynakları arasında yer alır ve en çok merinos koyunu ve Ankara
keçisi beslenir. Sanayinin gelişmediği ilçede MKE'ye bağlı inşaat ve
kazı makinaları fabrikası ile un fabrikaları vardır.

İlçe merkezi Ankara-İzmir karayolu üzerinde yer alır. İstanbul-Ankara
demiryolu da ilçe merkezinden geçer. Polatlı ve çevresi eski bir
yerleşim merkezidir. Hitit ve Frigler devrinde "Gordion" önemli merkez
idi. İstiklal Savaşı'nda Yunan ordusu Polatlı sınırına kadar yaklaşmış
ise de, hezimete uğrayarak geri dönmüştür. Sakarya Muharebesinde Türk
ordusunun karargahı Alagöz'den Polatlı'ya nakledilmiştir. İlçe
belediyesi 1926'da kurulmuştur.

Şereflikoçhisar: 1990 sayımına göre toplam nüfusu 60.701 olup,
37.534'ü ilçe merkezinde 23.167'si köylerde yaşamaktadır. İlçe
toprakları orta yükseklikteki dalgalı düzlüklerden meydana gelir. En
yüksek noktası Küçükdağ Tepesidir. (1648 m). Topraklardan kaynaklanan
suları Kızılırmak ve Peçeneközü çayı toplar. Tuz Gölünün kuzeydoğu
bölümü ile Hirfanlı Barajının bir bölümü ilçe sınırları içinde kalır.
Tabii bitkisi step olup, ormanlık arazi yoktur.

Ekonomisi tarıma dayalıdır. Başlıca tarım ürünleri buğday, arpa,
baklagiller, üzüm, elma, ayçiçeği ve armuttur. Hayvancılık önemli
gelir kaynaklarından olup, merinos koyunu ve Ankara keçisi
yetiştirilir.

İlçe merkezi Peçeneközü deresi kıyısında kurulmuştur. Ankara-Konya
kavayolu, ilçe merkezinden geçer. İl merkezine 126 km mesafededir.
Aksaray'a bağlı iken 1933'te Ankara'ya bağlandı. İlçe belediyesi
1886'da kurulmuştur.
Kaynak
http://www.cografya.gen.tr/tr/ankara/ilceler.html