
این ادعا در متن آنچه منتشر شده آمده است که «امروز ایران و گروه ۱+۵ به مجموعهای از درکهای اولیه رسیدند که پیشرفت برنامه هستهیی ایران را متوقف میکند و آن را از نظر جنبههای کلیدی عقب میراند.
اینها اولین محدودیتهای معناداری است که ایران پس از نزدیک به یک دهه در زمینه برنامه هستهییاش پذیرفته است.»
۱+۵ معتقدند: گام شش ماهه اولیه شامل محدودیتهای قابل توجه برای برنامه هستهیی ایران است و به مهمترین نگرانیهای ما از جمله در زمینه تواناییهای غنیسازی ایران، ذخایر اورانیوم غنیشده، تعداد و تواناییهای سانتریفیوژهایش و توانایی ایران برای تولید پلوتونیوم در سطح تسلیحاتی با استفاده از رآکتور اراک میپردازد. مصالحاتی که ایران متعهد شده است به عنوان بخشی از این گام اولیه انجام دهد علاوه بر آن شفافیت بیشتر و نظارتهای سرزدهتر برنامه هستهییاش را در اختیار ما قرار میدهد.
مذاکره کنندگان با ایران در متن توافقنامه منتشر شده آورده اند: در گذشته این نگرانی مطرح شده بود که ایران از مذاکرات برای خرید زمان به منظور پیشبرد برنامه هستهییاش استفاده خواهد کرد. این اقدامات گام اولیه اگر با یکدیگر اتخاذ شود کمک میکند که ایران نتواند از پوشش مذاکرات برای تداوم پیشبرد برنامه هستهییاش در مدتی که ما درباره یک راه حل درازمدت و جامع که همه نگرانیهای جامعه بینالمللی را برطرف میکند مذاکره میکنیم، استفاده کند. در ازای آن و به عنوان بخشی از این گام اولیه، گروه ۱+۵ لغو تحریمهای محدود، موقتی، هدفمند و قابل بازگشتی را به ایران ارایه می کند. ساختار این لغو تحریمها طوری است که بخش اعظم رژیم تحریمها از جمله ساختار تحریمهای کلیدی نفت، بانکداری و مالی در جای خود باقی میماند. گروه ۱+۵ به اعمال شدید این تحریمها ادامه خواهد داد. اگر ایران به تعهداتش عمل نکند، ما لغو تحریمهای محدود را لغو خواهیم کرد و تحریمهای اضافی به ایران اعمال میکنیم.
گروه ۱+۵ و ایران علاوه بر آن درباره پارامترهای کلی یک راه حل جامع که برنامه هستهیی ایران را در درازمدت محدود خواهد کرد، تضمینهای قابل راستیآزمایی مبنی بر ماهیت منحصرا صلحآمیز فعالیتهای هستهیی ایران به جامعه بینالمللی ارایه خواهد کرد و اطمینان حاصل میکند که هرگونه تلاشی از جانب ایران برای دنبال کردن سلاح هستهیی بلافاصله تشخیص داده خواهد شد، گفتوگو کردند.
مجموعه درکها علاوه بر آن شامل اذعان ایران به این است که باید به همه قطعنامههای شورای امنیت سازمان ملل و همینطور مسائل گذشته و حال مربوط به برنامه هستهیی ایران که توسط آژانس بینالمللی انرژی اتمی مشخص شده است بپردازد. این شامل حل سوالات مربوط به ابعاد نظامی احتمالی در برنامه هستهیی ایران از جمله فعالیتهای ایران در پارچین است.
به عنوان بخشی از یک راه حل جامع، ایران علاوه بر آن کاملا به وظایفش تحت معاهده منع گسترش تسلیحات هستهیی (انپیتی) و وظایفش در قبال آژانس عمل کند. در زمینه یک راه حل جامع، تا زمانی که همه چیز مورد توافق قرار نگیرد، توافقی حاصل نمیشود. به طور خلاصه این گام اولیه تا شش ماه اعتبار دارد و یک وضعیت نهایی قابل پذیرش برای آمریکا یا شرکای ما در گروه ۱+۵ به حساب نمیآید.
بر اساس توافقنامه منتشر شده از سوی ۱+۵:
ایران متعهد شده است که غنیسازی بالاتر از ۵ درصد را متوقف کند و ارتباطات فنی لازم برای غنیسازی بالای ۵ درصد را برچیند.
ایران تعهد کرده است که همه ذخایر اورانیوم غنی شده تا نزدیکی ۲۰ درصد
خود را پیش از به پایان رسیدن فاز اولیه به زیر ۵ درصد تضعیف کند و یا به
شکلی تبدیل کند که برای غنیسازی بیشتر مناسب نیست.
ادامه مطالعه …
مطلبی نوشته بودم به نام «فقط یک تیک». تصویر آن مطلب مربوط به زمانی بود که سیگار میکشیدم. در شروع مطلب هم توضیح دادم که در مقطع کوتاهی سیگار میکشیده ام و خوشبختانه مدتهاست کشیدن سیگار را ترک کرده ام.

در میان نامه ها و کامنتها در سایت و صفحه ی فیس بوکم، تعدادی پیام دریافت کردم با این مضامین که: ما تا به حال فکر میکردیم تو فهمیده و باسوادی! خجالت نمیکشی از اینکه سیگار میکشی؟ اصلاً به چه حقی کسی که ماهیانه صدها هزار نفر نوشته هایش را میخوانند و الگوی جوانان است باید عکس سیگار کشیدن روی سایت بگذارد؟ و …
آن نوشته و این کامنت ها، برخی از دردهای جامعه را که سالهاست به آن عادت کرده ایم پیش چشمم آورد.
نخستین درد را «اعتقاد» به «الگوی کامل» می دانم. تفکری که میگوید یک فرد یا باید از همه لحاظ الگو باشد یا اساساً الگو نیست. تفکری که انسانها را «همه» یا «هیچ» میکند. تفکری که هرگز نمی پذیرد انسانها، «مجموعه ای از خوبی ها و بدی ها» هستند و اساساً «انسان بودن» یعنی ترکیب این دو که اگر چنین نبود، یا شیطان بودیم و یا فرشته.
این تفکر هزینه های زیادی را به جامعه ما تحمیل کرده است. برای جستجوی الگو نیازمند باستان شناسی تاریخی هستیم. جستجوی کسانی چنان دوردست، که بدیهایشان محو شده و تنها فسیلی از خوبیهایشان بر جای مانده باشد. در اثر همین تفکر است که از انسانهای زنده تقدیر و تجلیل نمیکنیم. چه آنکه میترسیم امروز تحسینش کنیم و فردا حرفی بزند یا کاری بکند که به مذاق ما خوش نیاید. فقط وقتی مرد و مطمئن شدیم دیگر کاری نمیکند و حرفی نمیزند، او را – با یک زندگی سانسور شده – به الگوی جامعه بدل میکنیم.
نیاموخته ایم که یک نفر میتواند معتاد باشد، اما فلسفه را خوب بفهمد. یک نفر میتواند الکلی باشد، اما خوب شعر بگوید. یک نفر میتواند خیانتکار باشد اما ریاضی را خوب بیاموزد. یک نفر میتواند نماز نخواند، اما اقتصاد را خوب بفهمد. دلیل نمیشود «آنچه خوبان همه دارند» را «من و تو» یک جا داشته باشیم. با تمام وجود بر این باورم که جستجوی کسی که – به سلیقه ی ما – هیچ ایرادی ندارد و سراپا حسن است، ریشه ی «بت سازی» و «بت پرستی» است. ادامه مطالعه …
نتیجه اخلاقی:
خودتون رو نخود هر آشی نکنید !