YAŞADIĞIMIZ SÜRECİ KİM YÖNETİYOR?
Yusuf Çağlayan
Olayı sadece 17 Aralık sürecini kapsayan bir üst bakışla tanımlamaya kalkarsak, 17 Aralık’ı da teşhis edemeyiz. En azından İslâma karşı yürütülen mücadelenin billurlaştığı 28 Şubat dönemini de kapsayan bir nazarla olaya bakmamız gerekmektedir.
Herkesin malûmu olan 28 Şubat’ı şöyle bir hatırlayalım. NATO, düşman kuvvetleri sembolize eden rengi yeşil olarak değiştirmişti. 28 Şubatçılar da, birinci dereceden tehdit olarak irticayı belirlemişti. Arada bütün boyutları ile tam bir paralellik vardı. Bu küresel ve yerel tehdit algısındaki tevafuk, Neo-con’ların İslâm coğrafyasına askerî ve sosyolojik müdahalelerinin yoğunlaştığı bir döneme denk geliyordu. Özetle, 28 Şubat müdahalesi, İslâm bölgesine gerçekleştirilen küresel müdahale ile eş zamanlılık ve eş amaçlılık arz ediyordu. Bir farkla ki, hedef küreselde radikal İslâm, yerelde ise irtica olarak kodlanıyor ve müdahale ise bu iki kavram üzerinden meşrûlaştırılıyordu. Hükümet devrilmişti. Ancak, İslâma karşı cemaatler üzerinden gerçekleştirilecek asıl operasyon gerçekleştirilememişti. 28 Şubat hükümetleri bile, siyasî maliyetini bildikleri için alınan kararları tam anlamı ile hayata geçirmekte ayak sürüyorlardı. Bu çalkantı içinde ekonomik kriz kapıya dayandı. Hükümet erken seçim kararı aldı ve yapılan seçimlerde, 28 Şubat döneminde hükümet kuran bütün partiler sandıkta tasfiye edildiler. Cemaatlerin bitirilmesi planı atiye kalmıştı.
28 Şubat’ın ikinci raundu, AKP’nin iktidara gelmesi ile başladı. Bu yeni dönemde hedef “AKP ve Cemaati bitirme” olarak planlandı. Bu plan, AKP açısından malûm darbe girişimleri, cemaat açısından ise MGK kararlarında tezahür etti. Bu saldırı, hükümeti ve cemaati omuz omuza getirdi ve birbirine güç vererek hem darbeleri atlattılar, hem de darbelerin en etkin ayağı olan ideolojik bürokratikleşmeyi sökerek milletin değerleri ile barışık bir bürokratik yapı inşa ettiler. 28 Şubat’ın ikinci raundu da bu şekilde sona erdi.
28 Şubat’ın üçüncü raundu 17 Aralık süreci ile başladı. 28 Şubat güçleri, bizzat rol aldıkları çatışmada başarıya ulaşamayacağını net olarak anlamıştı. “AKP ve Cemaati Bitirme” planında, simetrik çatışma yerine asimetrik çatışma stratejisini başarı ile devreye soktular. Artık ringde 28 Şubatçılar yoktu. MİT “paralel yapı” raporunu hükümete sundu. Cemaat, MİT’i hedef alan yargı operasyonu yaptı. Hükümet karşı tedbirler aldı. Ringde karşılıklı ilk yumruklar böyle başladı. Arkasından dershane sorunu ve yolsuzluk operasyonu… Artık, maçın aktörleri değişmişti. İlk paragrafta arz ettiğim olaylar ardı ardına patladı. Cemaat kendini günah keçisi haline getiren, arkasında Müslüman bir akıl bulunması düşünülemeyecek kasetlerin, şantajların ve dinlemelerin odağı haline geldi. Artık hükümeti devirme işini ihale almış bir cemaat ve cemaati bitirmeye and içmiş bir hükümet vardı. Ergenekon’u, 28 Şubat’ı yargılayan mahkemeler “paralel yapı” algısı ile yerle bir oldu. Cezaevleri boşaldı. 28 Şubatçılar seyirci koltuklarında yerlerini almışlardı. Onlar için artık bekleyip görmekten başka yapacakları bir şey kalmamıştı. Bu iç gelişmelere paralel olarak, Türkiye’nin Ortadoğu’da parlayan yıldızı sönmeye başladı.
30 Mart seçimleri yeni bir kırılma noktası olmalı. Ancak bu kırılma müsbet kırılma olmalı. Seçim sürecindeki gidişatın sürdürülmesinin bütün ülkeyi bir kaosa doğru sürüklediği idrak edilmeli. Herkes hatalarını görmeli. Ve bilinmeli ki, toptancı bir yaklaşımla hükümeti hedef alan bir cemaat de, yine toptancı bir yaklaşımla cemaati hedef alan bir hükümet de bu ülkede sadece kendi geleceğini yıkmayacak, ülkenin de, İslâmın da geleceğine büyük zararlar verecektir. Elbette bu yaşananların hukukî muhasebesi de yapılmalı. Ancak, bu muhasebeye kavgayı sürdürme boyutu kazandırılmamalı. “İslâm, sulh ve müsalemettir, dahilde niza ve husûmet istemez.” Dahili bir niza ve husûmetin tarafı olanlar, müsbet hareket ve hizmet edemezler. Bu unutulmamalı…
- Zalimlerin hasmıyım
- Mustafa Torun
Sürekli rakipler üretilerek beslenen bir iktidar var ve halk kahramanı olarak kalmaya devam etmeli düşüncesi hakim. Bu değirmenin suyunun kaynağının chp olması ile cemaat olması arasında bir fark yok. Erbakan nasıl balondu 28 şubatta patlatıldı ve görevi bitti. ...
Bu kavganın geri planını bizim çok iyi bilmemiz mümkün değil, ama gördüğümüz oyunun her yönünün çirkin olduğudur. Bu arada güçlü olana daha bir yumuşak davranıldığı gibi bir görüntü oluşuyor(seçim sonuçlarının etkisi de var). Şunu sormak hakkımız; Cemaatin tümüyle tasfiye edildiğini, kavgada sıfır etki olduğunu düşünelim, Peki yapılan despot tavırlar, ciddi şayialar ile ilgili dindar camia hiç bir soru sormayacak mı? Sorarsa başına ne gelir?
- demokrat
-hangi manası ile olursa olsun-vermek ve yakıştırmak bile abesle iştigaldir.Eğer bunlara (ya da yaptıklarına)İslam çatışması derseniz,bir söylediği diğerini tutmayan ve emperyalizmin uşaklığını yapan bu siyasal İslamcılara prim ve taviz vermiş;hatta vebal almış olursunuz.Risalelerde sarih olarak anlatılan siyaset ve din ilişkisi aslında tam da bu zamanda ulemanın ilgi alanı ve tartışma konusu olmamalı mı?Ne dersiniz...Dua ile...
- S.Üsküdarlı (Demokrat)
- Mehmet YÜZER
- İbrahim Faik Bayav
Dr. Ali Şeriati ’Dine karşı din’ adıyla kitap yayınlamıştı. İfade doğru idi. Bizim bazı fikirdaşlarımız, ifadeyi çarpıttılar, ’İslam’a karşı İslam’ şeklinde saçma bir ifade oluşturdular. Halen bir çok dindar papağan gibi bu çarpıtılmış ifadeyi kullanıyor.
Kur’an’da ayet şöyle: ’’Size din olarak İslam’ı seçtim’’.
Bize din olarak İslam seçilmişse, bunun karşısında oluşan şey İslam olmaz. O başka bir şeydir.
İslam Dini, yalanı kabul etmez. Öyleyse şöyle denmeli: İçi yalan dolu her oluşum İslam’ın karşısındaki dindir. Eğer toplumda yalan üzere iş yrütmek revaç bulmuşsa, ’kizb’ dini ’sıdk’ dini karşısında mevzilenmiş demektir. Böyle bir oluşumu yürütenler, -adları İslam adı olsa bile- toplumu cehenneme sürükleyenlerdir. -i.f....@hotmail.com-
ERSAN ERGÜR
--
Bu mesajı [ASDER] grubuna üye olduğunuz için aldınız.
Grupta bir kişi veya grubu tahkir, saldırı veya zan altında bırakacak tarzda yazı yazmak uygun görülmemiştir, bu şekilde yazı yazanların grupla ilişkileri kesilir.
---
Bu iletiyi Google Grupları'ndaki "adaleti-savunanlar" grubuna abone olduğunuz için aldınız.
Bu grubun aboneliğinden çıkmak ve bu gruptan artık e-posta almamak için adaleti-savunan...@googlegroups.com adresine e-posta gönderin.
Bu grubu http://groups.google.com/group/adaleti-savunanlar adresinde ziyaret edebilirsiniz.
Daha fazla seçenek için https://groups.google.com/d/optout adresini ziyaret edin.
H. Ç.
iPhone'umdan gönderildi
Bu iletiyi Google Grupları'ndaki "asderassam" grubuna abone olduğunuz için aldınız.
Bu grubun aboneliğinden çıkmak ve bu gruptan artık e-posta almamak için asderassam+...@googlegroups.com adresine e-posta gönderin.
ERSAN ERGÜR
Ekrem Ata
Her şey toz duman. At izi it izine karıştı. Olaylar çok karmaşık hale geldi. Çok farklı yorumlar var. Ben şahsen meselenin çok karmaşık olmadığını düşünüyorum. İlk günden beri aynı fikirdeyim. Hatta bu konuda hemen 17-25 Aralık hadisesinin hemen akabinde “bir oyuna mı geliyoruz” konu başlıklı yazmış olduğum yazıyı paylaşmıştım. Bunu da ekte tekrar arz ediyorum.
Sonuç noktasında Ergenekon ve balyoz planlarında “ne yapıp yapıp hükümet ile cemaatin arasını açmalıyız” stratejisi öne çıkıyordu. Bu plan medyaya tüm hatları ile yansımıştı. Nitekim bugüne gelindiğinde planın oldukça başarılı olduğunu görüyoruz.
Türkiye Cumhuriyeti’ne Lozan anlaşması ile bir elbise dikildi. Bu elbise hiçbir şekilde değiştirilmeyecekti. Zira sözde istiklalimizin tanınmasına ancak bu şekilde izin verilecekti. Tüm kurumlar buna göre dizayn edilecekti. Ordu-bürokrasi-hükümet üçlüsü her zaman kontrolleri altında olacaktı. Hükümet de olunsa bir yere kadar muktedir olunabilecekti. Zira ordu ve bürokrasi zaten emin ellerde idi.
Sonraki süreçte bu elbise artık bize olmuyor, yeniden dikmemiz gerekir diyenler (Rahmetli Menderes, Özal ve Erbakan gibi…) bir şekilde tasfiye edildi.
Ancak 2003 yılı yeni bir dönemin başlangıcı idi. 2007-2008 yılına gelindiğinde ilk defa hükümet-bürokrasi-halk aynı tarafta duruyordu. Büyük bir destek vardı. TSK içinde halkın değerlerine yabancı, darbeyi kendine görev bilenlere karşı büyük bir operasyon başlatılmıştı. İlk defa hem iktidar, hem de muktedir olunuyordu. Bu gidişatın önü alınmalı idi. Bazı çatlak sesler gelmeye başlamıştı. Her zaman olduğu gibi İngiltere gene başrolde gibiydi sanki.
Financial Times'ta Haziran 2012’de Daniel Dombey diyordu ki; "Türkiye'de Erdoğan pek çok kurulu düzene meydan okuyor. Başbakan'ın karşısındaki esas zorluk, pek çok devlet kurumunda örgütlü cemaattir. Türkiye bölgede yeni güç olma peşinde ama kendi arka bahçesindeki sorunların tehdidi altında."
Bu boş yere söylenmiş bir söz değildi. Sonra şeytanın bile aklına gelmeyeceği muazzam bir plan yapıldı. Hükümet ve cemaatin zayıf taraflarına oynandı. Kılıçlar öylesine çekilmeli idi ki her ikisi de yok olmadan bir daha kılıçlar kınına girmemeliydi.
Bakın bugün derin yapı sessizce izliyor. Doğu Perinçek hükümet bizim dediğimiz noktaya geldi diyor. Tüm cemaatleri bitireceğiz diyor. Ordunun yarısı işgal edilmiş durumda bunları tasfiye edeceğiz diyor.
Bugün maalesef paralel yapı tasfiye edilecek diye TSK içinde bir operasyon planlanması sadece derin yapıyı sevindirir. Gene aynı şekilde 600-700 bin memur tasfiye edilecek gibi söylemler normal bir düşüncenin ürünü değildir. Adeta devlet tasfiye ediliyor. Yıllardır Ergenekon zihniyetinin yapamadığı tasfiyeler şeytani bir plan ile kendi dostlarımız üzerinden yapılır duruma geldi.
Gene bugün maalesef devlet savrulmuş durumda. Emniyet büyük ölçüde tasfiye edildi. Devlet zaafa uğratıldı. İki gün önce Van’da idim. Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’ın mitingi vardı. Kalabalık olmadığı gibi bize mihmandarlık eden çok iyi bildiğimiz bir dostumuz dahi miting alanının yakından dahi bizi geçirmedi. Bizi kayıt altına alırlar dedi, şaşırdım. Böylesine sinmiş bir halk ve maalesef elimizden kaçmış bir şehir gördüm. Bir de şunu gördüm. Dönüşte de aynı uçakta idik. Çağdaş yaşamı destekleme derneğinin kadın üyeleri hatırlı sayılacak derecede orada idi. Sokaklarda dolaşıyordu. Zaten patlamaya hazır bomba halinde gelmiş halkın arasında cirit atıyorlardır. Yani derin yapı iş başında.
· Çözüm süreci politikasında sıkıntılar var,
· Dış politikada sıkıntılar var,
· Ekonomide 2008 yılından beri yerinde sayan bir yapı var,
· İçerde ayrıştırıcı, kutuplaştırıcı, dışarda ise yalnızlaştırıcı bir politika var.
· Bütün bunların üstüne tasfiye olan bir devlet var.
Bana göre çok büyük bir oyunun içindeyiz. Özellikle ASDER olarak siyaset üstü olabilmeyi her zaman başarabilmeli, doğruları söylemekten çekinmemeliyiz. Bize önemli görevler düşüyor.
Şunu da kabul etmek gerekir ki zahiri sebepler arkasında mutlaka kaderin de bir hükmü vardır ki bu musibetler başımıza geldi.
Evet, biz parayı, makamı, malı sevdik. Davamızı unuttuk. Birbirimizin hatalarını gördük, kabahatleri örtmedik. Birbirimizle çekiştik. Fakirin hakkını gözetmedik. Elimizdeki kuvveti kendimizden sandık. Enfal süresi 46 ncı ayetindeki azara müstehak olduk.
“Allah'a ve Peygamberine itâat edin, birbirinizle çekişmeyin, sonra zayıflarsınız ve kuvvetiniz kalmaz ve sabredin, şüphe yok ki Allah, sabredenlerle berâberdir.”
Cenab-ı Hak inşallah tez elden bu musibeti sona erdirsin. Başımızdakilerin başına akıl, kalplerine iman versin.
Amin, amin, amin…
Ekrem ATA
Pazarlama Müdürü
KURALKAN Mot. Arç. Ürt. S. Ve Dış Tic.A.Ş.
Eski İzmit Yolu Üzeri Tepeören Mevkii
34940 Tuzla / İstanbul
Tel: 0216 581 21 46
Cep: 0 552 321 3117
Faks: 0216 304 05 55
Web: www.kanuni.com.tr, www.bajaj.com.tr
From: adaleti-s...@googlegroups.com [mailto:adaleti-s...@googlegroups.com] On Behalf Of Nevzat Tarhan
Sent: Thursday, May 14, 2015 9:20 PM
To: Yusuf Çağlayan
Cc: asder...@googlegroups.com; ASDER GOOGLE GRUP; Adnan TANRIVERDI
Subject: [ASDER:21095] Re: YAŞADIĞIMIZ SÜRECİ KİM YÖNETİYOR?
Yusuf kardeşim hadiseler bu fikri doğruluyor islama karşı islamın Türkiye versiyonundayız ve her iki tarafta kör
dua ve sabır
Nevzat Tarhan
--