Fwd: copy

[Sang Hmun Lian]

---------- Forwarded message ----------
From: aung aung <mamaau...@gmail.com>
Date: 2010/11/19
Subject: copy
To:

ေျပာမထြက္သူ!!!

အသည္းကဲြဘူးတဲ့ သူကအခ်စ္ေၾကာင္းေရးမယ္။
စကားထစ္တက္တဲ့ကြ်န္ေတာ္လိုလူက..............
ဘယ္သူမွမေရးၾကေသးတဲ့ကြ်န္ေတာ္လိုလူေတြအေၾကာင္း
ေရးသားလိုက္ပါသည္။အမွားပါခဲ့ရင္ျပဳျပင္ေပးၾကပါ။




အေျခခံဆိုတဲ့မူလတန္းေက်ာင္းသားဘဝကိုေရာက္လာရင္ မိဘတိုင္းက မိမိသားသမီးမ်ားကို
ေမးၾကပါတယ္။ သားေရမင္းၾကီးလာရင္ဘာလုပ္မွာလဲ??? ေက်ာင္းဆရာၾကီးလုပ္မွာေပါ့ဟု
မဆိုင္းမတြပဲကြ်န္ေတာ္ေျဖခဲ့ဖူးသည္။ ဒီလိုနဲ႔အလယ္တန္းေက်ာင္းသားဘဝ ေရာက္ျပန္ေတာ့
လည္း ထပ္ေမးျပန္သည္။ ကြ်န္ေတာ္ေက်ာင္းဆရာၾကီးလုပ္မွာပါအေဖဆိုတဲ့စကားလံုမ်ိဳးကို
မသံုးရက္ေတာ့ပါ။ ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္စကားထစ္ေနျပီဆိုတာ သတိထားမိတဲ့
အရြယ္ေရာက္ေနျပီေလ။ အတိတ္ဘဝက ဝဋ္ေၾကြးတစ္ခုေၾကာင့္လား၊ဒါမွမဟုတ္ကြ်န္ေတာ္
ထိန္းေက်ာင္ေပးတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္က ဦးမိုးဟိန္းဆိုတဲ့လူကိုေနာက္မိလိုလား၊မိဘေတြငယ္စဥ္
အခါကမျပဳျပင္လိုလား။ ဘာလိုပဲျဖစ္ျဖစ္စကာထစ္ေနတဲ့ကြ်န္ေတာ္ ပတ္ဝန္းက်င္ကိုရင္ဆိုင္
ရမွာေတာ့ေသခ်ာပါတယ္။ ပထမဆံုအရွက္ရတဲ့ေန႔ေလးတစ္ရက္ကိုေျပာရမယ္ဆိုရင္.......
(၆)တန္းေက်ာင္သားဘဝေပါ့ သမိုင္းဆရာမ ေမးတဲ့ေမးခြန္းကိုတစ္ခန္းလံုးရၾကတယ္။က်ေနာ္
လည္းအပါဝင္ေပါ့တစ္ေယာက္ခ်င္ေမးေတာ့ထစ္ေငါ့ေနတဲ့ကြ်န္ေတာ္ စာမျပန္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။
အျပစ္ေပးစနစ္ၾကီးတဲ့ဆရာမ အလံတိုင္ေအာက္စာထြက္က်က္တဲ့ေလ။ စာရမွစာသင္ခန္းထဲ
ျပန္ဝင္လာတဲ့ေလ။ ေက်ာင္းသားတစ္ရာမွာ ကြ်န္ေတာ္ဆိုတဲ့ ထစ္ေငါ့သူတစ္ေယာက္သာ
ရျပီးသားစာကို အမ်ားအျမင္မွာရွက္ဖို႔ေကာင္းေလာက္ေအာင္ ၄၅ မိနစ္က်က္ခဲ့ရတယ္။
စကားထစ္သူတစ္ေယာက္ရဲ႕ပထမဆံုးသင္ခန္းစာေလးပါ။ ေၾသာ္ဆရာမလုပ္တဲ့သူကမသိလို႔
လားဒါမွမဟုတ္တိက်လားဆိုတာေတာ့မေျပာတက္ပါ။ ဒီလိုနဲ႔အခိ်န္တန္အရြယ္ေရာက္လာ
ေတာ့(မ...)ဆိုတဲ့ခ်စ္သူေလးတစ္ေယာက္ရသြားပါတယ္။ကြ်န္ေတာ္အားနည္းခ်က္လည္းသိ
ေရာထံုစံအတိုင္းပဲေပါ့။(နန္းဆုရတီ..သီခ်င္းထဲကလို.. ေမေမဆူလိမ့္မယ္)ေပါ့။ေအာ္ဆိုးလိုက္
တဲ့ဘဝပါလား။၁၀ တန္းေလးကလည္းေအာင္ မိဘကိုလုပ္ေၾကြးရမယ့္အရြယ္ေလးေရာက္
လာေတာ့ထံုစံအတိုင္း(ယုဇနပလာဇာ)မွာအေရာင္းဝန္ထမ္း သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔အတူေလွ်ာက္ၾက
တယ္။အာလံုကအသီးသီးအလုပ္ေလးေတြရၾကပါတယ္၊ ကံဆိုးတဲ့ ေမာင္လပ္ကီးကို
သေဌးလုပ္တဲ့သူက မင္ဒီေလာက္ေတာင္ထစ္ေငါ့ေနရင္ ေစ်းဝယ္သူကိုဘယ္လိုဆက္ဆံ
မွာလည္းတဲ့။ သူေျပာတာလည္းဟုတ္ေနတာလားဒါမွမဟုတ္ ကြ်န္ေတာ္ဘဝကပဲဆိုေနတာလား။
စိတ္ဓာတ္က်ေနတဲ့ကြ်န္ေတာ္ အန္တီေလးရဲ႕ကူညီမႈေၾကာင့္ မေလးရွားဆိုတဲ့ႏိုင္ငံကိုဆိုင္း
မဆင့္ဘံုမဆင့္ေရာက္သြားပါတယ္။ႏိုင္ငံျခားဆိုေတာ့ဘာသာစကားေလးပါ ျခားရေတာ့ေလ့လာ
ရတယ္ မသိရင္ေမးရတယ္။ ဘာသာစကားျခားေတာ့ေျပာလို႔ေကာင္းမွာထင္တာပိုေတာင္
ထစ္လိုေနေသး။ ေအာ္လူမ်ိဳးျခားေတြေရွ႕မွာေတာင္ ငါဟာ ဟာသေလးတစ္ေကာင္ပါလား။
စိတ္ဓာတ္က်ေနတဲ့ကြ်န္ေတာ္ ငိုရမွာလား? ရယ္ရမွာလားဗ်ာ? ။ စကားထစ္တာေတာင္ပံုစံ
အမ်ိဳးမ်ဳိးရိွပါေသးတယ္။ ကြ်န္ေတာ္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ဆို(S)ဆိုတဲ့စကာလံုးမ်ိဳးဆို
သူေျပာလို႔ကိုမရတာ။ ေမာင္လပ္ကီးကေတာ့(a,e,i,o,u)ဆိုတဲ့စကားလံုးေတြကိုထိပ္ဆံုးက
သံုးမယ္ဆိုရင္ လံုးဝကိုေျပာမထြက္တာ။ကိုယ္ဦးေလးအရြယ္ကိုေခၚခ်င္ရင္ေတာင္မွ ဦးဘယ္သူ
လိုမေခၚရပဲ ကိုဘယ္သူ ဆိုျပီးတပ္ေခၚရတာ။ေဘးလူျမင္ရင္ေတာ့ မေျပာတက္မေခၚတက္တဲ့
အေကာင္ေပါ့။ ဘာတက္ႏိုင္မွာလည္းကိုယ္ဘဝနဲ႔ကိုယ္အေၾကာင္းဆိုေတာ့ ။ တစ္ခ်ိန္က
ငိုခဲ့ရတဲ့ကြ်န္ေတာ္အခုေတာ့ဘာမွမခံစားရေတာ့ဘူးစိတ္ဓာတ္လည္းမက်ေတာ့ဘူး။ ဘာလို႔
လည္းဆိုေတာ့ ႏိုင္ဆိုက္တစ္ခုမွာဖတ္ခဲ့ရတဲ့ ဘေလာ့ပို႔ေလးတစ္ခုေၾကာင့္ပါ။လက္ႏွစ္ဖတ္
မရိွတဲ့သူလိုလူက ေျခေထာက္နဲ႔စာေရးတယ္။ေျခေထာက္နဲ႔ပဲမထင္မွက္ထာေတြလုပ္ျပ
သြားတယ္ေလ။ ကြ်န္ေတာ္လို ကိုယ္ခႏၶာျပည့္စံုေနတဲ့သူကဘာကို ဂရုဆိုက္ရမွာလည္း။
ကြ်န္ေတာ္လို စကားထစ္တဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြ ရိွရင္လည္း စိတ္ဓာတ္မက်ပါနဲ႔ အားေပးရင္း
ဒိေလာက္နဲ႔ပဲ အဆုံးသတ္ပါရေစ။ ။




စကားထစ္သူႏွင့္သူ၏ပတ္ဝန္းက်င္



၁။မိဘမ်ားအေနႏွင့္စကားေျပာတက္ကာစ ကေလးငယ္ေလးမ်ားကို စကားထစ္သူနွင့္အတူ
မထားသင့္ေပ။
၂။မိမိအိမ္ေဘးတြင္ေတြ႔ပါက အတက္ႏိုင္ဆံုျပဳျပင္ေပးပါ ငယ္ရြယ္စဥ္ျပဳျပင္ေပးလွ်င္ပိုမို႔
သင့္ေတာ္ေပမည္(ဥပမာ....ထစ္ေနသည့္အခ်ိန္တြင္...ေျခာက္လွန္႔တာမ်ိဳး)။
၃။သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းသင္းမ်ားတြင္ ထစ္ေသာသူ ရိွပါကသြားမေနာက္ပါႏွင့္
ဝဋ္မလည္ရင္ေတာင္မွ အေလ့က်င့္တစ္ခုလိုေရာဂါဆဲြကပ္ႏိုင္ပါသည္။
၄။စကားထစ္ေသာသူသည္ ဒုကၡိတတစ္ေယာက္ေလာက္မဆိုးေပမယ့္ လူတစ္ကာႏွင့္
ႏႈိင္းယွဥ္လွ်င္အျမဲေနာက္က်တက္ေသာေၾကာင့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအေနျဖင့္ဝိုင္ဝန္းကူညီၾကပါ့စို႔


ျဖစ္ေလရာဘဝတိုင္းမွာ စကားမထစ္ပါေစနဲ႔ဆုေတာင္းရင္း........lucky october

[dawt sung]

On 11/20/10, Sang Hmun Lian <sangs...@gmail.com> wrote:
> ---------- Forwarded message ----------
> From: aung aung <mamaau...@gmail.com>
> Date: 2010/11/19
> Subject: copy
> To:
>
>

> ေျပာမထြက္သူ!!!အသည္းကဲြဘူးတဲ့ သူကအခ်စ္ေၾကာင္းေရးမယ္။