ignarus rei interlinguae

[carolus augustus lusitanus]

Stanley Mulaik (28.02.2014) scribeva:

Le origine de F. ignare es L. ignarus. Le -us se cambia a -u > -o in
plure linguas romance.  In francese -u > -e.  Si le latino se finiva in
-aris, tu haberea ration pro '-ar'.  Mais io pensa que
-e es proprie, proque sin genere interlingua cambia le -o de prototypos
a -e. Nos pote vider iste derivativo de -us in tote le variantes. Le
-o de italiano e espaniol/portuguese e le -e de francese.

Assi 'ignare' e non 'ignar'.

Stan
-----------------------------------

Le prime e secunde phrase es correcte. Le tertie phrase (si io
lo interpreta correctemente, i.e., le L. -us > -u da -e in francese)
non es completemente correcte, pois que le termination latin -u(s)
no da sempre le termination -e in francese.
(Ok, barbare < barbarus, e altere adjectivos seque le norma L. -u(s) > F. -e.)

Exemplos de altere 'normas':

effectus > effet
subjectus > sujet
manus > main
annus > an
tyrannu- > tyran
tempus > temps
sensus > sens
an[n]ellus > anneau
malus > mal

vetulus (veclus) > vieux / vieil
siccus > sec
planus > plan
plenus > plein
asininu- > asinien
etc., etc., etc.

Ora casos in le quales le adjectivos francese se
termina in '-e' (anque proveniente ab le '-u(s)' latin),
ma que non se termina in '-e' in interlingua
(como pretendeva le analyse de S. Mulaik)
rare > rar
clair > clar
amer > amar
cher > car

Le resto del texto non es plus que mer verborrhea pro
confunder incautes e, dunque, non merita ulle
commentario; totevia, io lassa al consideration del
lector le sequente question: Esque iste ratiocination
superficial e un poco obtuse e vage ha alcun valor pro
dar credito al analyses e theorias abstruse de iste typo?

Conclusion: le forma correcte del adjectivo latin 'ignārus, a, um'
(in + gnār-), con accentuation tonic (in le linguas romance e L.) in
le 'a', es illo que sagemente Piet Cleij includeva in su 'Lista
Supplementari', i.e., 'ignar'. 


Salutationes,
cs