zondag 3 juni 'koorddanser'

[rebecca onderstal]

Hoog in de zaal deed hij zijn dolle toeren,
in 't glanzend licht een zwevend silhouet
die elk gebaar en iedre schrede met
schijnbare achteloosheid bleef volvoeren.

Wij hielden hem tezaam in evenwicht
tot hij veilig aan 't einde was gekomen
en met een buiging afscheid had genomen,
een dwaze glimlach op zijn moe gezicht.

Heer, zie de drieste danser die ik ben,
Gij hebt het koord gespannen en ik ken
de blinde aanvang, noch het duister einde.
Boven mij spant Uw lucht; beneden zijn de
wegen en steden, klein onder mijn voet.

Ik ga U, dansend, langzaam tegemoet.

Han G. Hoekstra