2 teksten, met beeld zie
http://zinspiratiewbd.wordpress.com/2012/10/06/over-de-liefde-mens-in-meervoud/
Mens in meervoud.. het begin… (naar Genesis)
Er was eens, een begin. God was het begin. De Eeuwige schiep licht, en
land. En op dat land schiep hij planten, en bomen en bloemen, en
vruchten.. een paradijs.
En hij schiep een mens. Hij kleide een wezen uit het stof, met armen
en benen, en blies het levensadem in de neus.. en het leefde. En het
leek een klein beetje op God zelf.
En God zag dat het goed was.. maar toch ook weer niet, want de mens
was alleen. Totnutoe was alles goed geweest, maar dit kon beter.
En hij schiep de dieren. Groot en klein, dik en dun, prachtig, zo
divers.
En de mens gaf ze allemaal een eigen naam. Zodat ze geroepen konden
worden, bij hun naam.
Maar er was voor de mens nog steeds niemand om mee te samen te werken,
om mee te praten. Niemand die de mens een naam gaf en riep. Ja, God
natuurlijk.. maar dat was toch een beetje ver weg.
God zag dat de mens nog steeds eenzaam was. En dat dat niet goed was.
En hij schiep een partner voor de mens. Een gelijke. Een tegenover.
Iemand om te antwoorden, en om tegen te spreken. Iemand om aan te
raken en heel dichtbij te komen, om je aan te warmen bij kou.
God schiep de mens in meer-voud.. niet meer alleen. Mannelijk en
vrouwelijk schiep hij hen, gelijk en toch ook weer niet. Met al hun
verschillen herkenden ze elkaar als medemens, als gelijke, als
geliefde. Samen gingen ze aan het werk.
Zo was het goed. Zo begon leven op aarde.
Een gebed voor geliefden
(Huub Oosterhuis)
Behoed de liefde, van de geliefden
Gij die weet hoe broos, en bijna niets twee mensen zijn
En dat hun hart onrustig is, en onbestendig als het weer.
Gij die hen toegekeerd hebt naar elkaar,
Opdat zij niet meer half zijn, onbestemd en onvervuld
Leer hen verstaan het dodelijk geheim
Dat liefde lijden is, dat geven leven doet.
Geef hen de tijd, elkaar te kennen en te troosten
Blaas hun hartstocht aan
Maak hen geduldig en oneindig lief
Dat zij de nacht doorkomen
Met elkaar.