KAN VE GÖK

[davut arslantürk]

KAN  VE  GÖK

kan ve gök
deniz kıyısında çocuklar
konmuş üstüne bulutların
bir kara kuş

kurt postunda çakallar
uluyor ulu orta
uşaklık bacak aralarında
konmuş üstüne bulutların
bir kara kuş

ve
hırçın bir yelken
sevgi bir tutkudur
yaşarken yanmak

soğuk esen rüzgarlar
kışların kaygısıdır
eylem
sıcak ve kızgın ellerde
eylem
ışıkla yıkanmaktır

çobanlar
sürünün parçasıdır
karanlık
nasıl emer
memelerin ışığını
gözyaşı nereye gider
nice boşluklar da kaybolan çiçekler

acımak
düşmanıdır onurun
bilge yüreklerde
acımak yok

bir kara kuş
konmuş üstüne bulutların
haberciler ölüm getirir

zaman gelmiştir
doğurmazsa
yıldızları
ayı
güneşi
doğurmazsa
zaman
karanlığında kaybolacaktır

kan ve gök
deniz kıyısında çocuklar
konmuş üstüne bulutların
bir kara kuş

içimizden biri

 

asla umutsuzluğu değil