Hoe Wang Fo werd gered. Mijn lievelings verhaal.
Ankie van de Ben
waarom mijn lievelingsverhaal? Dat zal ik verderop uitleggen. Nu eerst in
het kort het verhaal, dat opgetekend is door margherite Yourcénar, in haar
bundel: Oosterse Vertellingen.
Het verhaal is van Bouddhistische origine.
Wang Fo is een oude kunstschilder. Samen met zijn discipel Ling zwerft hij
door velden en wegen. Ze zijn heel arm, en dragen versleten kleren. Bij Wang
Fo zwerven natuurlijk ook verfvlekken rond.
als hij in de herberg komt om te rusten, of te overnachten, dan geniet hij
zelfs van de wijnvlekken op de tafelkleedjes, omdat hij er onmiddellijk
prachtige bloemenstructuren in ziet.
Op een dag worden beiden opgepakt en naar de keizer gevoerd.
Alles in dat paleis is perfect. zelfs de vogels en de insecten zijn uit de
tuin verjaagd, om de meditatie van de nog heel jonge keizer niet te storen.
Hij vertelt een heel triest verhaal, zo herkenbaar, omdat ik dat trieste
voortdurend om me heen hoor.
Hij is in die perfectie grootgebracht in volstrekte eenzaamheid, met als
enkel gezelschap een verzameling schilderijen door Wang Fo gemaakt.
Hij had zich daarmee een perfect beeld gevormd van de wereld, waar hij eens
de keizer van zou zijn.
toen hij op zijn zestiende naar buiten mocht, was zijn teleurstelling groot.
De wolken wwaren niet zo mooi als die op de schilderijen, de riistvelden
waren niet zo mooi vanwege het ongedierte in de dorpen.
Hij voelt zich bedrogen, en wil wangfo de ogen uitbranden en de handen laten
afkappen.
' Ik heb geen rijk, zegt hij. Mijn rijk is alleen maar een hoop verwarde
vlekken door een krankzinnig schilder tegen de leegte aan geworpen.
Het enige rijk, dat de moeite waard is om in binnen te dringen is dat van
jou: Dat van de duizende kurven en de tienduizende kleuren.
tot slot red Wang Fo zich dankzij het feit, dat hij de kans krijft een van
zijn schilderijen af te maken en naar gene zijde van de golven, geschilderd
op dat schilderij, samen met lLing heen te gaan.
Hier spreekt hoe perfectie en geloof niet gelijke tred maken.
Zoveel kom ik tegen, dat men finaal in de put raakt omdat men die perfectie
verward met het te ontvangen geloof.
Zovelen om me heen zuchten over zichzelf en hebben geen zelf vertrouwen, al
helemaal niet als er zo' n aparte als blinde ankie in hun omgeving
verschijnt. Het gebrek aan zelfvertrouwen komt heel veel op mijn bordje
terecht. Niemand staat er bij stil, dat perfectie bij mij een totaal andere
inhoud heeft. Als ik me aan een perfectie zou moeten aanpassen die alleen
maar door mensen is bedacht, dan zou ik morgen van de Neudeflat afspringen.
Maar het gebtrek aan zelfvertrouwen vanwege die hang naar perfectie komt
heel erg dikwijls in de vorm van geen vertrouwen in mij op mijn bordje.
Dit gebrek aan zelfvertrouwen is de basis van discriminatie en van conflict.
Dit is, wat er eigenlijk in mijn ogen met Job gebeurde.
Ik heb het hier dikwijls zo moeilijk mee, omdat het dan blijkt dat mijn
blindheid ook als imperfectie gezien wordt.
Gek genoeg komen er voodurend mensen hier langs, die mij persoonlijk dingen
vertellen, die ze even later in een groep totaal anders , zelfs
tegeovergesteld formuleren. Ik wordt nogal eens gemedenuit angst voor de
groepsnorm. Hier weer die angst. maar angst is een hele slechte raadgever.
' We hoeven de wereld niet te veranderen, die is al heilig, zei Heidi op de
grensbijeenkomst.
Dit komt uit de Bagavat Gita alsook het volgende: Het resultaat van onze
weg, ligt in gods hand.
Hetzelfde misverstand, tussen geloof en perfectie doet ook alle pogingen tot
integratie wankelen.
Menigmaal wordt ik ook aan het wankelen gebracht. als ik niet zo' n diep
gelovige quaker was, dan had ik dit niet overleefd.
Ik voel me heel dikwijls als de psalmist in psalm 39.
Ankie.