Laten we de dictatuur in China zijn gang gaan?

[Willem Furnée]

Volgens diverse berichten is het met de mensenrechten in China nog
niet echt goed gesteld: veel executies van misdadigers, geen vrijheid
van meningsuiting, gevangenneming zonder (eerlijk) proces, steun van
de militaire junta in Birma.

Laten wij dit gewoon gebeuren of willen we proberen daar iets op
vreedzame, milde maar indringende wijze, (liefst samen met andere
organisaties) wat aan te doen?

Bijvoorbeeld:
1. De Nederlandse regering vragen om, net als in Duitsland en Amerika,
de Dalai Lama te vragen voor een staatsbezoek.
2. Demonstreren voor de Chinese ambassade.
3. Samen met Amnesty International een actie opzetten
4. Gratis bumperstickers verspreiden met een pakkend protest
5. Een boycot van "Made in China" spullen (ik hoop dat wel dat we dan
nog wel gekleed door het leven kunnen gaan ;-) ) (zie: www.made-in-china.com)

Willem Furnee

[Peter Spreij]

Beste Vrienden,

Dit is er eentje waar ik geen antwoord op weet.
Ik heb jaren in een Amnesty China RAN gezeten (regionaal actienetwerk
dat in actie komt als er op acute ontwikkelingen moet worden
ingespeeld).
Zoals je zult begrijpen, veel werk en zichtbaar resultaat 0,0
Mijn bange vermoeden is dat dit een probleem is van een dusdanige
magnitude dat het het door acties van buitenaf, op een ander niveau
dan waarop het probleem ontstaat, niet op te lossen valt. Je
suggesties zijn allemaal goed en ik zou er stuk voor stuk aan mee
willen werken, hoewel ik anderzijds denk dat het enige effect is
enige politieke ergernis in China, een schouderophalen en een grijns
omdat het protest zo ineffectief is.
Wat betreft de boycot, nog de meest effectieve maatregel als hij echt
massaal en wereldwijd toegepast zou worden, kansloos op grote schaal.
En de John Woolman benadering (ik loop niet op schoenen of in
onderbroekjes die in China gemaakt zijn) heeft als getuigenis hier
geen enkel effect.

Let us then see what love can do... is een uitdaging die vandaag nog
net zo actueel is als toen ze voor het eerst geformuleerd werd, en
het werkt in intermenselijke relaties, maar hoe laten we 'love' los
op een staatsapparaat, een partij en ambtenaren die een bevolking van
een miljard+ besturen?

Mijn analyse, of misschien is het maar gewoon een ideetje, is dat een
dergelijk systeem alleen maar ten onder gaat aan zijn eigen
inconsistenties, zoals de ineenstorting van de Soviet Unie, maar ook
het Romeinse Rijk, en ik denk dat je de ontwikkelingen in de VS op
het ogenblik ook op die manier kunt bekijken.

Eén pluspuntje. Ik heb, ik meen dat het Harry Wu was, eens horen
zeggen dat de Chinese regering bij haar beleid alleen maar naar de
grote lijnen en belangen kijkt en niet naar de gevolgen voor
individuen. Ze zien het bos wel, maar niet de bomen. Maar zegt hij,
mij gaat het om de bomen, wat het met individuele mensen doet.
Misschien kunnen we actievormen bedenken waardoor in ieder geval de
situatie voor (sommige) arbeiders, gevangenen, vervolgden, iets
verbetert?

Peter Spreij

[Wim Nusselder]

Beste leden van de Nederlandse Quaker Google groep én beste Willem,

 

Ik ben erg benieuwd wat Willem Houwink van het onderstaande vindt.

Als Amerikaanse Vriend van Nederlandse afkomst heeft hij heel lang in China gewerkt als hoogleraar economie.

Nog steeds verdeelt hij zijn tijd over Beijing, Californië en Amsterdam, waar we hem met enige regelmaat terugzien in de wijdingsbijeenkomst.

 

Hoe ernstig is volgens jou gesteld met China, Willem, hoeveel 'endogene' verandering ten goede vindt er al plaats en wat kunnen wij daaraan bijdragen?

 

Met v&Vriendengroet,

 

Wim

 

----- Original Message -----

From: "Peter Spreij" <qua...@pspreij.nl>

To: <Nederland...@googlegroups.com>

Sent: Friday, October 26, 2007 6:59 PM

Subject: Re: Laten we de dictatuur in China zijn gang gaan?

 

Beste Vrienden,

Dit is er eentje waar ik geen antwoord op weet.
Ik heb jaren in een Amnesty China RAN gezeten (regionaal actienetwerk dat in actie komt als er op acute ontwikkelingen moet worden ingespeeld).
Zoals je zult begrijpen, veel werk en zichtbaar resultaat 0,0

Mijn bange vermoeden is dat dit een probleem is van een dusdanige magnitude dat het het door acties van buitenaf, op een ander niveau dan waarop het probleem ontstaat,  niet op te lossen valt. Je suggesties zijn allemaal goed en ik zou er stuk voor stuk aan mee willen werken, hoewel ik anderzijds denk dat het enige effect is enige politieke ergernis in China, een schouderophalen en een grijns omdat het protest zo ineffectief is.
Wat betreft de boycot, nog de meest effectieve maatregel als hij echt massaal en wereldwijd toegepast zou worden, kansloos op grote schaal. 
En de John Woolman benadering (ik loop niet op schoenen of in onderbroekjes die in China gemaakt zijn) heeft als getuigenis hier geen enkel effect.

Let us then see what love can do... is een uitdaging die vandaag nog net zo actueel is als toen ze voor het eerst geformuleerd werd, en het werkt in intermenselijke relaties, maar hoe laten we 'love' los op een staatsapparaat, een partij en ambtenaren die een bevolking van een miljard+ besturen?

Mijn analyse, of misschien is het maar gewoon een ideetje, is dat een dergelijk systeem alleen maar ten onder gaat aan zijn eigen inconsistenties, zoals de ineenstorting van de Soviet Unie, maar ook het Romeinse Rijk, en ik denk dat je de ontwikkelingen in de VS op het ogenblik ook op die manier kunt bekijken.

Eén pluspuntje. Ik heb, ik meen dat het Harry Wu was, eens horen zeggen dat de Chinese regering bij haar beleid alleen maar naar de grote lijnen en belangen kijkt en niet naar de gevolgen voor individuen. Ze zien het bos wel, maar niet de bomen. Maar zegt hij, mij gaat het om de bomen, wat het met individuele mensen doet.
Misschien kunnen we actievormen bedenken waardoor in ieder geval de situatie voor (sommige) arbeiders, gevangenen, vervolgden, iets verbetert?

Peter Spreij