من می توانم

[Mohammad Taheri]

یکی از چیزهایی که ممکن است ما را آزار دهد، باور به توانائیهایی است که فکر میکنیم داریم، اما نداریم. بیائید با خودمان صادق باشیم. آنچه را داریم واقعاً بشناسیم و برای بدست آوردن آنچه نداریم، تلاش کنیم. این خیلی خوب است. هم برنامه مان روشن میشود، هم انتظاراتمان معقول خواهد شد و بیهوده آسیب نخواهیم دید.

بیائید از چیزهای ساده شروع کنیم:

• یک نامه رسمی به مدیر عامل شرکت بنویسید و نارضایتی های شغلی خود را توضیح دهید و از او کمک و توجه بخواهید.
• یک نامه به مدیر منابع انسانی سازمان بنویسید و سعی کنید با همان نوشته او را قانع کنید که به شما یکسال مرخصی بدون حقوق بدهد.
• یک نامه به مسئول آموزش سازمان بنویسید و نیازهای آموزشی خود را توضیح دهید و تقاضای یک جلسه بین او و کارکنان را بکنید.
• یک نامه به همسایه بنویسید و از او خواهش کنید که در ساعات دیروقت شب، سرو صدا نکند.
• یک نامه به کسی بنویسید که ماشینش را جای بدی پارک کرده و اسباب زحمت شما میشود.
• یک نامه بنویسید و از شرکت در یک جلسه، که از سوی یک مقام ارشد شرکت به آن دعوت شده اید، به دلیل شخصی عذر خواهی کنید.
• یک نامه بنویسید و از یک همکار به علت رفتار نامناسبتان عذرخواهی کنید.

اینها نیازهای روزمره ما هستند. از این مثالها زیاد هستند. آیا میتوانیم چنین نامه هایی را طوری بنویسیم که مقصودمان حاصل شود؟ شاید اگر به خواسته های ما توجه نمیشود، به علت آن است که نمیتوانیم خواسته هایمان را درست طرح کنیم

http://www.uveco.ir/hrblog/%D9%85%D9%86-%D9%85%DB%8C%D8%AA%D9%88%D8%A7%D9%86%D9%85%D8%9F/

.

 

__._,_._