पाश्चात्यं वै पवति पवने नश्यति ह्यार्षबोधे
adhassUcita,
uparyuktA? (mudrArAkshasasya lIlEti manyE)
tarhi, "uparya uktA' na bhavati, upary uktA bhavati khalu? ata Eva mudranAdOsha ityamanyE.

pramAdabhayEna nirlEkhanam nOchitam. ... bhavantah sarve samyak likhanti, dayayA bhavadbhyah dhArA vahatu.
हरिर् अस्ति (<-- हरिरस्ति)।
लक्ष्म्य् आगता (< -- लक्ष्म्यागता)।विश्वासमहोदय, नमस्ते । एवं लेखनमहं केवलं भवतः एव दृष्टवान् । असाधारणमिदम् ।
प्रियभगिनि विजये,
तवापि स्रवतादत्र पद्यधारेति मे मतम् ।मा भूद्भयं लेखनेषु नाभ्यस्तेत्यपि चिन्तनम् ॥दोषा भवन्ति चेत्तत्र का हानिः किं प्रणश्यति ?बन्धुमित्राणि खल्वत्र उत्सुक्ताः किल पाठकाः ॥
पृथक् लिखितानां पदानां उच्चारणमपि पृथक् कर्तुं मनः प्रवर्तते । अतः “इत्य् अभात्” इति लिखितस्य उच्चारणे क्लेशः भवति । “अहम् आगच्छामि” इत्यत्र न क्लेशः ।
On the other hand groups of letters such as हरिर्, पदयोर्, कारणाद्, पद्धतिर्, एवन् do not form meaningful words.
While there are no well defined sandhis in English, the analogs of sandhi are things like don’t + you = donchyou; would + you = wujyou. Following the practice you have started, these would be written as donch you and wuj you! Do you have examples in other languages to support this practice?
[ Take this honest feedback for what it's worth ]
etat tu siddham mama dRShTyA -- iidRk lekhanam / paThanam na vA sulabham, na vA anyam vAstavikam klesham apaharati. nAham sarvANi api email patrANi paThAmi. yatra adhikaH anAvashyakaH kleshaH, tadeva Adau upekShyate loke. tatrabhavatA tAtparyam gRhiitam manye.
१. संस्कृत-भारत्या संभाषण-सन्देशे "-" चिह्नस्य प्रयोगः क्रियते | "-" चिह्नं संबन्धं सूचायति |
२. यत्र दीर्घम् पदम् अस्ति , तत्र "-" स्थापयाम चेत् , पठितुं सुलभ: भवेत् |
उदाहरणार्थम् "संभाषण-सन्देश:"
अत्र , उचिते स्थाने "-" चिह्नं स्थापितम् अस्ति |
यदि, "संभा-षणसन्देश:" इति अस्माभि: क्रियते , तर्हि क्लेश: भवति |
निरूप्यते श्लोकेनैवं कृष्णप्रियमहोदयस्य।अद्यतनदेशीयवातावरणमत्र कारणम्।पश्यन्तु
संसारेऽस्मिन्नपारे जलनिधिसदृशे सन्ततं सन्निमग्नाः
क्षुध्बाधा व्याधिपीडाश्शमयितुमधिकाः मार्गमालोकयन्तः ।
सेवावृत्तयै तु कञ्चिद्धनमदविवशं प्रार्थयन्तो नमन्तः
एवम्भूता वयं च प्रमुदितमनसस्संस्कॄतं साम्प्रतं नः ॥
मुनिजनकथितानां श्राव्यवाक्यानि यस्मिन्
कविगणलिखितानां पठ्यवाक्यानि यस्मिन् ।
गुरुजनगदितानां शास्त्रवाक्यानि यस्मिन्
भवभयहरणं तत् संस्कृतं साम्प्रतं नः ॥
मुनिजनकथितानां श्राव्यवाक्यानि यस्मिन्
कविगणलिखितानां पठ्यवाक्यानि यस्मिन् ।
गुरुजनगदितानां शास्त्रवाक्यानि यस्मिन्
भवभयहरणं तत् संस्कृतं साम्प्रतं नः ॥
यदा नः णायते इति नियमम् अहं न स्मरामि । रकारः एतयोः पदयोः नकारतः अतिदूरे अस्ति इत्यतः “...वाक्यानि” इत्येव साधु इति मन्ये ।
8.4.1 इत्यादीन् सूत्रान् ईषद्दृष्ट्वान्। समस्तपदे साधारणतः पूर्वपदाद् उत्तरपदे न णत्वम्। भवदुक्तवाक्यानि शुद्धानि इव भाति।