http://www.animalfreedom.org/paginas/column/volkertvandergraaf.html
Riedstra
WebZ
Volkert van der Graaf
Al op de lagere school had ik belangstelling voor dieren, milieu en de
natuur. Ik was lid van de WNF Rangers, die dingen deden als in duinen
plastic opruimen, etc..
Vissen deed ik ook, met mijn 2 jaar oudere broer. Een kick vond ik dat toen
nog, een vis vangen. Wormen deed mijn broer aan de haak. Ik vond dat wel
zielig voor de wormen en de vissen. Het klopte gewoon niet, maar iedereen
vond het blijkbaar wel normaal.
Tijdens mijn middelbare school werd dat gevoel dat er gewoon iets niet
klopt, sterker. Het wordt normaal gevonden dat je dieren opeet, dat je bij
de vangst vissen laat stikken in netten. Maar bij mij kwam een
rechtvaardigheidsgevoel naar boven; in een beschaafd land zouden die dingen
niet horen te gebeuren, vond ik, maar er is niemand die voor ze opkwam.
Toen ik 15 jaar was heb ik in Zeeland in een vogelasiel gewerkt. Van de
binnengebrachte stookolieslachtoffers overleefde slechts 2 procent. Ik wilde
leed voorkomen en was het niet eens met het lijden van de vogels die
langzaam stierven door de olie in hun ingewanden. Het was daar taboe om aan
dat leven een einde te maken. Je had, vonden de anderen, domweg het recht
niet om dat leven te beëindigen. Tegelijkertijd zette men muizenvallen om de
muizen die vogelvoer aten te doden. Ik ben daar weggegaan, ik wilde niet
langer inconsequent zijn.
Op een gegeven moment wilde ik geen vlees meer eten, maar van mijn ouders
mocht dat niet, vlees moest, pas toen ik in Wageningen ging studeren ben ik
daarmee gestopt. De vragen bleven: kan leer, kan melk, eco-eieren kan dat?
Toen ben ik veganist geworden. Het koste een beetje moeite om veganist te
worden, maar als je het eenmaal bent, wordt het zo snel gewoon, je weet
alles te vinden. Alleen wanneer je bij anderen gaat eten, loop je een enkele
keer aan tegen onbegrip.
Tijdens mijn studie heb ik mij bezig gehouden met proefdiergebruik. Ik sloot
me aan bij een regiogroep van de NBBV (anti-vivisectiebond), standwerk doen
en ging ik werken bij Lekker Dier, lesgeven op scholen, ik heb diverse
acties gevoerd.
Als lid van de IUOD (een InterUniversitair Overleg Diergebruik) probeerden
we het proefdiergebruik te verminderen in het onderwijs. Je vecht voor je
recht om bij studie geen proefdier te hoeven gebruiken, we hebben een
inventarisatie gemaakt van proefdiergebruik bij vakken en probeerden steun
te bieden aan studenten die het ook niet wilden, we vertelden ze hoe bezwaar
aan te tekenen. We wilden geen norm opleggen maar feiten aandragen.
Studenten konden zelf beslissen op basis van de beschrijvingen van de
dierproeven en de procedure die gevolgd kon worden om een dierproef niet te
doen. We hielden ze voor: wil je snijden in een doodgelegen big of in haaien
die stierven als bijvangst van de haringvisserij?
Nu werk ik bij Milieu Offensief die zich zowel voor het milieu als voor
dierenwelzijn inzet. Wat voor motief je ook hebt om hier te werken, je werkt
met elkaar samen met hetzelfde resultaat: het tegenhouden van de uitbreiding
van de bio-industrie. Het resultaat is minder milieuvervuiling én minder
dierenleed. Via juridische procedures vechten we vergunningen van
bio-industriebedrijven en bontfokkerijen aan, waarbij de wet ons middel is.
Afgelopen jaren hebben we wel 2000 procedures gehad, veel gewonnen, maar we
gaan ons nu wat meer richten op de zwaardere overtreders van milieu en
dierenleed.
Ik handel niet zozeer uit dierenliefde, ik heb gewoon een basisnorm "het
deugt niet wat in de bio-industrie met dieren gebeurt". Verder handel ik
gewoon rationeel, ik hoef geen dierenvriend te zijn om dieren te beschermen.
Veel dierenbeschermers handelen vanuit "de natuur is goed", maar alle
donkere kanten van de mens zie je ook terug in de natuur. Dieren beschermen
is mensen beschaven, zeggen ze wel.
"Riedstra" <ried...@wxs.nl> schreef in bericht
news:3CD7D1E9...@wxs.nl...
> http://www.animalfreedom.org/paginas/column/volkertvandergraaf.html
>