Het grote geheim van het leven.

[Johan]

Het grote geheim van het leven.



Het grote geheim van het leven berust op gedachtekracht, en op
helemaal niets anders dan gedachtekracht. Maar denk niet dat het
berust op oppervlakkige gedachtekracht. Want indien je dat denkt, dan
ben je het geheim al misgelopen.
Om de waarheid over dit leven te vinden moeten we met onze gedachten
terugkeren naar daar waar de tijd begonnen is, naar daar waar we de
eeuwigheid van de hemel hebben omgeruild voor de dwaasheid van de hel.
Want daar is de fundamentele vergissing begaan, en het is alleen daar
dat we er iets kunnen aan doen om het weer ongedaan te maken.
Wie zijn gedachtekracht dus wenst te gebruiken om zijn leven hier op
een aardse en materiële manier naar zijn hand te zetten, zal het grote
geheim van het leven altijd mislopen. Je kunt daar niet onderuit, want
de vergissing die toen begaan werd, was zo fundamenteel, dat niets
maar dan ook helemaal niets van wat eruit is voortgekomen sindsdien,
enig soelaas kan brengen. Erger nog, door je te blijven focussen op
datgene wat er nu om je heen gebeurt, ga je alleen maar dieper en
dieper de onzin in.
Wees je daar goed van bewust wanneer je verder op pad wenst te gaan.

Het geheim is heel eenvoudig.
Onze gedachtekracht schept onze werkelijkheid, schept aldus de anderen
om ons heen, en creëert de gebeurtenissen waarvan we denken dat ze ons
overkomen. Het grote geheim is nu, dat we dit al eeuwen aan het doen
zijn in een systeem waarin het zowel goed als slecht kan gaan. En de
ironie wil nu dat er geen enkel systeem kan bestaan, of het moet eerst
door gedachtekracht geschapen zijn.
Beseft u goed wat er gebeurd is?

Onze gedachtekracht heeft eerst een bepaalde veronderstelling die niet
strookte met de Goddelijke, voor waar aangenomen. Wij hebben in een
vlaag van waanzin besloten dat het ook fout kan gaan! En deze ene
beslissing, deze ene gedachte is de ganse basis van de wereld die wij
hier aanschouwen. Deze gedachtekracht, het idee dat het zowel goed als
fout kan gaan, heeft ervoor gezorgd dat er een wereld ontstond waarin
het effectief mogelijk was dat het goed en fout kan gaan. Deze ene
gedachte heeft het ganse universum van dualiteit, van tegenpolen, van
goed en kwaad doen ontstaan.
Beseft u goed de draagwijdte van dit idee?

Maar dat was niet het universum dat God voor ons geschapen had. Dat
was niet de wereld die Hij voor ons voor ogen had. Hij had een wereld
geschapen waarin het alleen goed kan gaan. Waarin er geen gedachte kon
bestaan die tegenovergesteld was aan wat Hij voor ons gewild heeft.
Hij had niet een wereld van tegenpolen en wisselende stemmingen voor
ogen. Hij wou slechts een wereld van eeuwigdurende liefde.

Gedachten scheppen de wereld.
Er is altijd eerst de gedachte, en daarna pas de wereld!
En wanneer jij de gedachte aanhangt dat het zowel goed als fout kan
gaan, naargelang jij over een bepaalde situatie een oordeel hebt, dan
schep je een dienovereenkomstige wereld. Je vraagt dus letterlijk met
je gedachtekracht: 'laat mij eens een wereld zien waar het zowel goed
als fout kan gaan!'

Wanneer jij echter terugkeert naar de gedachte dat het alleen maar
goed kan gaan, dan moet de dienovereenkomstige wereld vroeg of laat
voor jouw ogen verrijzen.
Dat is dus het grote geheim.
Jij bent de schepper van je werkelijkheid, maar zolang je de gedachte
koestert dat het ook fout kan gaan, zal je in die werkelijkheid je
leven moeten slijten. Het is maar één enkele gedachte verschil. Het is
maar één gedachte meer. Maar het verschil is wel fundamenteel.

Het kan ook fout gaan is een gedachte net als alle andere, die jou
geeft waar je om vraagt. En dat moet zo gebeuren, omdat jij van God
zijn almachtige scheppingskracht hebt ontvangen.
Vergis je dus niet in datgene waar jij je aandacht wilt op richten. Je
kunt werken met de spirituele principes, maar wees ervan overtuigd dat
je de principes op verschillende niveaus kan toepassen. Het staat je
volledig vrij om ze toe te passen waar je maar wilt, maar er is echter
maar één niveau waar het ook effectief zal zijn. En dat niveau is daar
waar het ooit begonnen is, de basisgedachte die een verkeerde wereld
tot stand heeft gebracht, het idee dat het ook verkeerd kan gaan.
Daar, aan die ene gedachte is het dat je moet werken.

Vanwege dat idee, en alleen maar vanwege dat ene idee, beleven wij
deze wereld van ellende en smart.
Wil jij dat idee blijven koesteren?
Wil jij dat idee in je denken blijven bewaren?
Denk er heel goed over na, want het is de keuze tussen hemel en hel
die je maakt. De hemel is de plaats waar het alleen maar goed kan
gaan, en de hel is de plaats waar het zowel goed als fout kan gaan. En
beiden zijn slechts een vorm van jouw bewustzijn, want elk van deze
werelden wordt beleefd vanuit de gedachten die haar hebben gecreëerd.
Er is altijd eerst de gedachte, en daarna pas komt de wereld op die
manier naar je toe. Maar niet op het oppervlakkige niveau, maar wel op
het fundamentele niveau. Zolang je niet beseft dat het alleen op dat
niveau is dat er een keuze kan gemaakt worden, zolang zal je de pijn
en de smart van de dualistische wereld op een of andere manier voelen.
Want dat is waar je zelf uitdrukkelijk om vraagt! Ook al besef je dat
niet eens op dit moment.
En die keuze wordt jou niet opgelegd. Het is een compleet vrije keuze,
waaruit niemand je zal komen weghalen. Jij, en jij alleen moet voor
jezelf kiezen of je deze wereld, dit bestaan dat is opgebouwd op het
idee dat het ook verkeerd kan gaan, wilt blijven bewaren. Het is
slechts een ommekeer in je denken. Je hoeft er de wereld niet voor aan
te pakken. Alleen in je denken kan je het bewerkstelligen. Onthoud dat
er altijd eerst het denken is, en daarna pas de wereld.
God heeft je een vrije wil gegeven, en dus ben jij helemaal voor
jezelf verantwoordelijk. Kijk niet twijfelachtig om je heen om te zien
wat de anderen doen, want de anderen nemen misschien op dit moment
niet de goede beslissing. Maar durf hier zelf over na te denken, durf
hier je eigen mening over te vormen, en kom dan in eer en geweten tot
een besluit of je deze wereld waarin het ook verkeerd kan gaan als
jouw realiteit wilt behouden.

Kan je nu een beetje volgen waarom Christus er zo op aandringt dat we
dringend onze broeder zijn zonden moeten vergeven? Want alleen wanneer
we echt geloven dat er niets fout kan gaan, alleen dan is onze
gedachtekracht weer werkzaam in de goede richting. En hoe kan je nu
tegelijk geloven dat je alleen maar het goede wilt, en tegelijk zeggen
dat de ander fout is. Dat gaat niet. Dat is juist een expliciet
voorbeeld van gedachtekracht uit het systeem waar het zowel goed als
fout kan gaan. Want alleen in dat systeem wordt er gedacht in
tegenpolen, en worden die tegenpolen dan ook nog eens als waarheid
aangenomen.

Het is dus niet zomaar een oppervlakkig iets, een vaag idee, waar we
mee aan het werken zijn. Het is daarentegen heel serieus, en heel
fundamenteel voor je eigen belevingswereld.

Je kunt dan wel denken dat het zo zal zijn, en je kunt misschien
innerlijk voelen en weten dat het juist is. Zolang je er echter niet
naar gehandeld hebt, of zolang je het niet in alle situaties kunt
toepassen, geloof je niet echt dat het waar is.
Het is pas wanneer het in alle aspecten van je leven opnieuw zo
beleefd wordt, wanneer het in iedere gedachte die in je hoofd opduikt
bestendigd wordt, dat je de wereld van dualiteit weer voor de wereld
van eenheid kan omruilen.
En daarom is het zo broodnodig dat we er een begin mee maken om alles
waarvan we denken dat het fout kan gaan, weer uit ons denken te
verwijderen.
Daarom vraagt Christus om de anderen hun zonden te vergeven.
Want zonden vergeven betekent eenvoudigweg de gedachte uit je hoofd
zetten dat iets fout kan gaan. Het betekent jezelf vrijmaken van het
idee dat de ander jou iets kan aandoen. Het betekent in nog andere
woorden gezegd dat je terugkeert naar het bewustzijn van je eigen
scheppingskracht. Het betekent dat jij je bewust wordt van hetgeen
jouw gedachten met jou aanvangen.
Alleen wanneer je niemand nog iets aanrekent; alleen wanneer iedere
gedachte aan zonde en fout uit je denken gewist is, alleen dan kan je
terugkeren naar het bewustzijn en de dienovereenkomstige wereld waar
het alleen maar goed is.
Als je weet hoe fundamenteel de wet van de gedachtekracht is, dan weet
je ook dat het onmogelijk is om tegelijk in liefde en in zonde te
geloven. Het bestaan van de ene sluit automatisch het bestaan van de
andere uit. Want indien zonde mogelijk is, dan kan liefde nooit
almachtig zijn, en moet deze ellendige wereld van dualiteit dus de
enige waarheid zijn. Je kunt niet twee tegengestelden in één zin
vernoemen, zonder zelf verward te worden. En zolang je naar liefde
smacht, maar zonde als idee blijft vasthouden, zolang zal je verdwaald
zijn en je nergens thuis voelen.
Christus was dus zo gek nog niet.
Datgene waarvan wij dachten dat het voor 'watjes' bestemd was,
namelijk de ander zijn zonden vergeven, is in feite een oerwet, een
fundamentele basiswet van het universum die hij ons kwam leren. En hij
wou ons alleen maar zeggen dat we die wet nu deftig verkeerd aan het
gebruiken zijn.

[annemiek]

Niets meer aan toe te voegen. Het voelt volkomen zuiver, puur.
Ik probeer dit continue toe te passen, met vallen en op staan.
Steeds beseffende dat mijn gedachten bepalend zijn voor het succes of
falen
Is deze tekst uit jouw gedachten ontstaan of heb je een bron van
elders?
Graag wil ik hem ook publiceren op mijn eigen blog met ene vermelding
naar de oorspronkelijke schrijver/site/groep.

Bedankt!

[Johan]

Gedachten vermenigvuldigen zich door ze te delen.
Hoe zou ik dan woorden alleen voor mezelf kunnen houden?
"Geef alles aan iedereen" is het motto, en dat kan alleen maar met
gedachten die ons verenigen en samenbrengen.