அருந்தமிழ் கேளீர்

அனிச்சத்தின் மென்மை இவள் அன்னத்தின் தன்மை இவள் செங்காந்தளை மேவிய சிவப்பு இவள் மரபுகளை மீறிய வார்ப்பு

காற்றுக்கு எல்லையுண்டு, கண் காணும் காட்சிக்கு எல்லையுண்டு, கலவிக்கும் புலவிக்கும் எல்லையுண்டு. ஆனால்

சக்கரவர்த்தி முதல் குறுநில மன்னர்கள் வரை அந்தப்புரம் வைக்காத மன்னர்களே கிடையாது. இந்த வார்த்தையை

I am in Qatar..So how is US life? On Saturday, September 14, 2013 8:14:16 PM UTC+3, Sivakumar wrote:

சமீபத்தில் பாலகுமாரன் எழுதிய கங்கை கொண்ட சோழன் இரண்டு பாகங்கள் படித்தேன். சரித்திர நாவல் என்று எது

நான் யாழ் கருத்துக் களத்தில்(www.yarl.com) எழுதிய கவிதைகள் நுதலில் உலவும் அளகமே வேய்கொள் தோளுடன்

நான் யாழ் கருத்துக் களத்தில்(www.yarl.com) எழுதிய தூது பற்றிய திரி காற்றை தூது விடலாம், மேகத்தை தூது

இணையத்தில் பல வலைத்தளங்களில் மடலேறுதல் பற்றி "பனைமரத்தின் மடல்களால் செய்யப்பட்ட குதிரை ஒன்றில்

"என் சுவாசக் காற்றே" என்ற படத்தில் வரும் "தீண்டாய் மெய் தீண்டாய் தாண்டாய் படி தாண்டாய்

சங்க இலக்கியம் என்பது கற்பனையின் ஊற்றுக்கண் . கண்ணதாசன் முதல் வைரமுத்து வரை அதை தொட்டுச் செல்லாமல்

மண்ணைத் துறந்து மனையை விடுத்து மனையாளைப் பிரிந்து மழலைகளின் மொழிமறந்து எல்லையற்ற ஆசைகளை சுமந்து

ஒவ்வொரு முறையும் ஆதித்த கரிகாலன் கொலைக்கான காரணங்களை பற்றி ஆராயும்பொழுது புதுப் புது உண்மைகள் தெரிய

மதுரை என்பது குமரி மலைத் தொடரில் பிறந்து கிழக்கு நோக்கிப் பாய்ந்த ப ஃறுளி ஆற்றங்கரையில் அமைந்த

கானப் பேரெயில் கடந்த உக்கிரப் பாண்டியன் எனவும் கொள்ளலாம். "வழுதி" என்பது பாண்டியர்களுக்கு

கரிகாலன் போன்றே கோச்செங்கட் சோழன் என்ற கோச்செங்கணானும் வரலாறும் புராணமும் போற்றி புகழ் பாடும்

'தொய்யில்' என்ற வண்ண அலங்காரத்தால் மார்பகங்களை மறைப்பது சங்க காலத்தில் இருந்ததுண்டு. இது ஒரு

சங்க இலக்கியத்தில் நான் படித்து மிகவும் நெகிழ்வுற்ற ஒரு செய்தியை உங்களிடம் பகிர்கிறேன். சோழ மன்னன்

கல்கி எழுதிய பொன்னியின் செல்வன் புதினத்தை வாசித்த பின்பு தமிழ் மீது பற்றுக் கொண்ட பலருள் நானும்

சமீபத்தில் டிஸ்கவரி சேனலில் ஒளியின் வேகத்தில் மனிதன் பயணிக்க முடிந்தால் என்ன நிகழும் என்று

காடு வளர்த்து கழனி திருத்தி அணை எடுத்து புனல் தேக்கி உழவு செய்து களை நீக்கி பயிர் நடுத்து மானுடத்தின்

இன்று நமதெனப்படுவது நேற்று நமதில்லை நேற்று நமதெனப்பட்டது இன்று நமதில்லை குழப்பமாக உள்ளதா? முன்பு

சுமார் ஈராயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்பு மாங்குடி மருதனார் என்ற சங்க காலப் புலவர் புறநானுற்று பாடல்

"இத்துயில் மெய்த்துயிலே என்றுகுறித்து இளைஞோர் இது புலவிக்கு மருந்தென மனம்வைத்து அடியில் கைத்தலம்

காதல்மொழி பேசாமல் கரம் தீண்டாமல் இடை தழுவாமல் இதழ் பருகாமல் கண்ணாலே கள்வெறி ஏத்தி செவ்வரி விழிவழியே

க‌லிங்க‌த்துப் ப‌ர‌ணியில் ம‌ற்றுமொரு சுவைமிக்க‌ பாட‌ல் “நக்காஞ்சிக்கும் வடமலைக்கும் நடுவில் வெளிக்கே

"காஞ்சி இருக்க கலிங்கம் குலைந்த களப்போர் பாடத் திறமினோ" ஏதேச்சையாக இந்தப் கலிங்கத்துப் பரணி

என் உயிரே! உயிர்தரும் உதிரமே! என் இதயமே! இதயமேந்தும் துடிப்பே! என் விழியே! விழிகாக்கும் இமையே! என்

Click on http://groups.google.com/group/sankatamil/web/%E0%AE%A4%E0%AE%AE%E0%AE%BF%E0%AE%B4%E0%AF%8D+

கள் உண்ணும் வழக்கம் இன்று நேற்று வந்ததல்ல. மனிதன் நாகரிக வளர்ச்சி எட்டாத காலத்திலே தொடங்கியிருக்க

காற்றை கிழித்துச் செல்லும் கணையைப்போல் நெஞ்சை துளைத்துச் சென்ற உன் விழிவீச்சில் சத்தமில்லாமல்