Zomergasten 3 - Leon de Winter
DirkJan
Vanavond de derde Zomergast, Leon de Winter. Ik ken De Winter al
vanaf het begin van zijn carrière als schrijver en filmer, eind jaren 70.
En sedertdien heb ik hem gevolgd. Ik ken een paar van zijn boeken en
films, lees soms zijn column en weblog in de Elsevier en ik ken globaal
zijn biografie. Ik vind het een intrigerende en veelzijdige persoonlijkheid
en hij lijkt me -ondanks zijn welbespraaktheid- emotioneel en kwetsbaar.
Toen ik hoorde dat Leon de Winter Zomergast zou worden dacht ik dat
hij dat allang geweest was. Zo goed denk ik hem te kennen uit de media.
Het zit er weer op en ik vond het een boeiende avond. De ideeën, houding
en onderwerpen van De Winter kwamen goed overeen met wat ik vooraf
verwachtte. En om mijn eigen positie te bepalen: ik sta -met nuances en
kanttekeningen- aan de kant van Leon de Winter. Ook al ben ik minder
gefascineerd door religie en ontbreekt het mij aan een gruwelijke, Joodse
achtergrond.
Joris Luyendijk is van een nieuwe, frisse generatie die al weer verder af staat
van de Tweede Wereldoorlog. Hij is een cultuurrelativist die niet graag bij zijn
opa op bezoek ging. En dat voetbal gesublimeerde oorlog is, was een nieuw
inzicht voor hem. Luyendijk is een nieuwsgierige journalist die zonder veel belasting
vanuit het verleden de preoccupaties van De Winter tegemoet trad. Luyendijk heeft
jaren als correspondent in het Midden-Oosten gezeten en er een boek over geschreven.
De angel van de avond zat voor mij halverwege toen Joris, Leon verweet nooit
naar moslimlanden te zijn geweest. Moet je op de maan zijn geweest om er over
te kunnen schrijven? Het werd even spannend, maar ik vond Luyendijk te kort schieten.
En op de verwachtte twistpunten ga ik niet verder in, omdat ik na 9-11 en de moord
op Theo Van Gogh momenteel wel even klaar ben met deze onderwerpen. Maar het
was ook weer goed om het -met het verstrijken van de tijd- weer eens uitgebreid
te bespreken. Theo van Gogh werd één maal genoemd door Joris, maar bleef verder
onbesproken.
Ik had nog iets verrassends gemeen met Leon de Winter. Hij toonde fragmenten van
twee van zijn favoriete films, Im Lauf Der Zeit van Wim Wenders en Andrei Rublev van
Andrei Tarkovsky. Ik zag beide films toen ik net zo oud was als hij, alleen een kleine
tien jaar later. En beide films hebben indertijd ook op mij een verpletterende indruk gemaakt.
Vooral ook de schoonheid van Andrei Rublev heeft mij diep geraakt en mij de weg gewezen
naar de liefde voor de artistieke, Europese film. En ook ik heb dat erfgoed -min of meer-
ingewisseld voor de oppervlakkige, maar soms ook interessante, Amerikaanse cinema.
Joris vindt een film van tweeëneenhalf uur al op zich bijzonder lang.
Tot slot werd nog een fragment uit Andrei Rublev getoond, maar niet het prachtige, verstilde
einde waarbij in kleur de Middeleeuwse iconen worden getoond, begeleid met prachtige muziek.
De keuzefilm van Leon de Winter is The Browning Version van Mike Figgis met Albert Finney.
Kennelijk een memorabel kostschool/huwelijksdrama, maar ik hou het weer voor gezien vanavond.
DJ
Ruud Hendriks
> vanaf het begin van zijn carrière als schrijver en filmer, eind jaren 70.
> En sedertdien heb ik hem gevolgd. Ik ken een paar van zijn boeken en
> films, lees soms zijn column en weblog in de Elsevier en ik ken globaal
> zijn biografie. Ik vind het een intrigerende en veelzijdige
> persoonlijkheid
> en hij lijkt me -ondanks zijn welbespraaktheid- emotioneel en kwetsbaar.
Ik vond dat alles eigenlijk vooral een pose.
Welbespraaktheid hoorde ik niet. Veel geleende kennis, met ingebakken
stemverheffing en dramatische gebaren.
> Toen ik hoorde dat Leon de Winter Zomergast zou worden dacht ik dat
> hij dat allang geweest was. Zo goed denk ik hem te kennen uit de media.
>
> Het zit er weer op en ik vond het een boeiende avond. De ideeën, houding
> en onderwerpen van De Winter kwamen goed overeen met wat ik vooraf
> verwachtte.
Welk idee heeft Leon de Winter je dan aangereikt vanavond?
Houding en onderwerpen waren idd niet verrassend.
> En om mijn eigen positie te bepalen: ik sta -met nuances en
> kanttekeningen- aan de kant van Leon de Winter. Ook al ben ik minder
> gefascineerd door religie en ontbreekt het mij aan een gruwelijke, Joodse
> achtergrond.
"De kant van Leon de Winter": waar is dat precies, vroeg ik me de hele avond
af.
De man verdwaald in z'n hoofd, volgezogen met "kennis van".
Vat vol tegenstellingen. "God is mijn vijand", maar hij is er alles behalve
klaar mee, gelet op zijn keuzes (en bewondering), die het tegendeel zeggen
van wat hij zelf zegt. Isaac Singer was een gewéldige aanleiding om dat es
te onderzoeken bij De Winter, maar Luyendijk heeft er het oor en gevoel niet
voor. Zeer jammer. Die tegenstellingen zijn menselijk, maar oei wat moet De
Winter werken om het masker van intellect intact te houden.
> Joris Luyendijk is van een nieuwe, frisse generatie die al weer verder af
> staat
> van de Tweede Wereldoorlog. Hij is een cultuurrelativist die niet graag
> bij zijn
> opa op bezoek ging. En dat voetbal gesublimeerde oorlog is, was een nieuw
> inzicht voor hem. Luyendijk is een nieuwsgierige journalist die zonder
> veel belasting
> vanuit het verleden de preoccupaties van De Winter tegemoet trad.
> Luyendijk heeft
> jaren als correspondent in het Midden-Oosten gezeten en er een boek over
> geschreven.
Jaren? Hoeveel jaar precies? Als dat één boek mag opleveren, tsja.
En zo'n blaag gaat dan cultuur relativeren.
> De angel van de avond zat voor mij halverwege toen Joris, Leon verweet
> nooit
> naar moslimlanden te zijn geweest. Moet je op de maan zijn geweest om er
> over
> te kunnen schrijven?
Dat was ongeveer de repliek van De Winter; geestelijke armoede.
Het terechte punt van Luyendijk is natuurlijk de kanttekeningvraag die De
Winter niet wist te beantwoorden; kan je vanuit je keukentafel, waar De
Winter zo fanatiek de wereld wil kennen, de wereld ook inderdaad kennen en
is dat genoeg om daarmee te stellen wat je stelt? De Winter KLINKT
overtuigend, maar ik vond het allemaal slapjes.
De beste escape is de wedervraag, waarvan een aantal die Luyendijk ook (en
nóg schrijnender) ontweek.
Elke nul weet dat je niet op de maan hoeft te zijn geweest om erover te
schrijven. Als dát al weerwoord moet zijn...
Maar Neil Armstrong kan er waarachtiger dingen over zeggen en schrijven, dan
Leon de Winter, waar het gaat om de directe ervaring, kennismaking; die
heeft onderscheidende, specifieke dingen te zeggen. Zo lees ik ook liever
Elie Wiesel dan Leon de Winter, als het over Auschwitz gaat, hoewel De
Winter wel wist te melden dat ie desondanks weet dat het "heel erg was".
Zowaar.
Het had niet veel gescheeld of hij had zichzelf net zoveel "gelijk" gegeven
als Robert Fisk of Noam Chomsky.
> Het werd even spannend, maar ik vond Luyendijk te kort schieten.
Dat was na zijn eerste zin in zijn eerste aflevering al duidelijk. Het is
als tv-presentator een stoethaspelaar.
Hij had geen enkele tact of slimheid in het bespelen van De Winter. Wat een
onhandigheid. ("Ik probeer je niet te vangen hoor.", alsof dat een doodzonde
is, het komt zo ongeveer neer op z'n taak!)
Terwijl ie beet had, en goed ook. Een beetje klasse had De Winter doen
zeggen: "ja, daar heb je gelijk in." Wat een angst!
Hij heeft wat kennis van drama, maar de aandacht moest ie forceren, met
stembuigingen, "verontwaardiging", "verbazing", aangeleerde
cocktailpartywijsheden overal vandaan geplukt.
> En op de verwachtte twistpunten ga ik niet verder in, omdat ik na 9-11 en
> de moord
> op Theo Van Gogh momenteel wel even klaar ben met deze onderwerpen. Maar
> het
> was ook weer goed om het -met het verstrijken van de tijd- weer eens
> uitgebreid
> te bespreken. Theo van Gogh werd één maal genoemd door Joris, maar bleef
> verder
> onbesproken.
Waar Luyendijk óók iets te pakken had, maar wederom te weinig mee deed was
die persconferentie van Hirsi Ali.
De Winter ziet hetzelfde als in dat drakerige nummer van Queen, het Grote
Drama, de Sterke Vrouw, waar Joris een slim schakertje vermoed. Hirsi Ali,
Verdonk, Halsema, het is Koningsdrama door Vrouwen. Schrijnende soap.
Dáár had ik graag es Palmen gehoord...
> Ik had nog iets verrassends gemeen met Leon de Winter. Hij toonde
> fragmenten van
> twee van zijn favoriete films, Im Lauf Der Zeit van Wim Wenders en Andrei
> Rublev van
> Andrei Tarkovsky. Ik zag beide films toen ik net zo oud was als hij,
> alleen een kleine
> tien jaar later. En beide films hebben indertijd ook op mij een
> verpletterende indruk gemaakt.
> Vooral ook de schoonheid van Andrei Rublev heeft mij diep geraakt en mij
> de weg gewezen
> naar de liefde voor de artistieke, Europese film. En ook ik heb dat
> erfgoed -min of meer-
> ingewisseld voor de oppervlakkige, maar soms ook interessante, Amerikaanse
> cinema.
> Joris vindt een film van tweeëneenhalf uur al op zich bijzonder lang.
Het gekozen fragment uit Im Lauf der Zeit was alleszeggend over De Winter.
Voor een Hollander moet het weer es gaan over een drol, maar als je Leon de
Winter heet is dat representatief voor het existentiële.
Dat de film een reis is in het spookgebied van de toenmalige grens tussen
West en Oost Duitsland wordt in een bijzinnetje vermeld, terwijl dat,
gekoppeld aan de reis die de mannen samen en individueel maken én gekoppeld
aan de reis langs de bioscopen én gekoppeld aan het thema van de maker: het
is allemaal onderschikt aan 30 centimeter stront.
Een meesterwerk op een Hollandse manier verkopen op tv.
> Tot slot werd nog een fragment uit Andrei Rublev getoond, maar niet het
> prachtige, verstilde
> einde waarbij in kleur de Middeleeuwse iconen worden getoond, begeleid met
> prachtige muziek.
Ook over de twee fragmenten van Andrei Rublev hoorde ik De Winter de dingen
zeggen die je in een gemiddelde samenvatting van een recensie van een slecht
vrouwenblad kunt lezen. Wederom he-le-maal niets over de context, over de
keuze van de historische adaptatie (en de grote lef van Tarkovsky in dat
opzicht). Iets over een "glimlach" temidden van terreur en "dat dat
natúúrlijk zó moet zijn gegaan in werkelijkheid", en dat "grote wonder" met
die klok. Allemaal holle uitlatingen, zonder eigen ziel.
Hij zegt totaal niets dat ook maar iets inzichtelijk maakt. Een wanprestatie
wanneer je Im Lauf der Zeit en Andrei Rublev kiest.
En ook daarin blijkt de gebrekkige voorbereiding en eigen inzichten van
Luyendijk.
> De keuzefilm van Leon de Winter is The Browning Version van Mike Figgis
> met Albert Finney.
> Kennelijk een memorabel kostschool/huwelijksdrama, maar ik hou het weer
> voor gezien vanavond.
Het was "de eerste film die me te binnenschoot", aldus De Winter.
Hij bleef met die film, met Blof, Queen en Medium dicht bij zichzelf. Meer
Libelle, dan Elsevier.
De rest viste die koortsachtig op, aan z'n keukentafel.
gR.
Ronald Gebhardt
"DirkJan" <d.vos_N...@chello.nl> schreef in bericht
news:ebo60k$m98$1...@nl-news.euro.net...
>
>
> Vanavond de derde Zomergast, Leon de Winter. Ik ken De Winter al
> vanaf het begin van zijn carrière als schrijver en filmer, eind jaren 70.
> En sedertdien heb ik hem gevolgd. Ik ken een paar van zijn boeken en
> films, lees soms zijn column en weblog in de Elsevier en ik ken globaal
> zijn biografie. Ik vind het een intrigerende en veelzijdige
> persoonlijkheid
> en hij lijkt me -ondanks zijn welbespraaktheid- emotioneel en kwetsbaar.
> Toen ik hoorde dat Leon de Winter Zomergast zou worden dacht ik dat
> hij dat allang geweest was. Zo goed denk ik hem te kennen uit de media.
>
met zijn geheven vingertje allerlei beschuldigingen
de wereld instuurt, maar nooit op een serieuze en inhoudelijke discussie in
wil gaan.
Herinneren wij ons dat gedoe over die Israelische betonnen afscheiding die
door De Winter geen muur genoemd mocht worden.
Het was volgens hem 'een hek' , niets meer en niets minder. Nu kan ik je
vertellen dat wanneer je naar de Gamma gaat en 'een hek' bestelt -
je veelal iets krijgt van hout met veel gatren erin waar je leuk doorheen
kunt kijken, en vooral geen betonnen platen van een paar meter hoog.
Verder vind ik dat hij wel erg snel het spook van het Anti-Semitisme
tevoorschijn haalt, ook op momenten waar het volgens mij
helemaal niet van toepassing is.
> De angel van de avond zat voor mij halverwege toen Joris, Leon verweet
> nooit
> naar moslimlanden te zijn geweest. Moet je op de maan zijn geweest om er
> over
> te kunnen schrijven? Het werd even spannend, maar ik vond Luyendijk te
> kort schieten.
> En op de verwachtte twistpunten ga ik niet verder in, omdat ik na 9-11 en
> de moord
> op Theo Van Gogh momenteel wel even klaar ben met deze onderwerpen.
>
'Deze onderwerpen' - wat zijn die dan precies? Als je na 9/11 en de moord op
van Gogh 'wel even' klaar bent met zaken
als moslim-extremisten, anti-semitisme, verheerlijking van geweld en
dergelijke - wat moet je dan met De Winter?
Want de laatste jaren heeft hij het naar mijn mening alleen maar over deze
zaken gehad. Verder vond ik het een
ontluisterende uitspraak van De Winter. Hij heeft als geen ander de
mogelijkheden om te reizen naar het Midden-Oosten
(connecties als schrijver/journalist) en kan komen op plaatsen waar gewone
stervelingen niet zomaar kunnen komen. Daar
maakt hij geen gebruik van, maar hij wil gewoon vanachter zijn schrijftafel
kunnen veroordelen.
Ik vind dat een abjecte houding. Wel het geheven vingertje, maar zelf geen
actie ondernemen.
De Winter is mijns inzien ssymptomatisch voor wat er in Nederland aan de
gang is -
veel mensen die vanachter leuk geoutileerde salontafels gemeenplaatsen
debiteren zonder ook maar iets toe te voegen of
inzichtelijk te maken.
Ronald Gebhardt
DirkJan
"Ronald Gebhardt" <ronald....@tiscali.nl> schreef
> "DirkJan" <d.vos_N...@chello.nl> schreef
> > Vanavond de derde Zomergast, Leon de Winter. Ik ken De Winter al
> > vanaf het begin van zijn carrière als schrijver en filmer, eind jaren 70.
> > En sedertdien heb ik hem gevolgd. Ik ken een paar van zijn boeken en
> > films, lees soms zijn column en weblog in de Elsevier en ik ken globaal
> > zijn biografie. Ik vind het een intrigerende en veelzijdige
> > persoonlijkheid
> > en hij lijkt me -ondanks zijn welbespraaktheid- emotioneel en kwetsbaar.
> > Toen ik hoorde dat Leon de Winter Zomergast zou worden dacht ik dat
> > hij dat allang geweest was. Zo goed denk ik hem te kennen uit de media.
> Persoonlijk vind ik De Winters een ontzettend vervelend heertje die vooral
> met zijn geheven vingertje allerlei beschuldigingen
> de wereld instuurt, maar nooit op een serieuze en inhoudelijke discussie in
> wil gaan.
> Herinneren wij ons dat gedoe over die Israelische betonnen afscheiding die
> door De Winter geen muur genoemd mocht worden.
> Het was volgens hem 'een hek' , niets meer en niets minder. Nu kan ik je
> vertellen dat wanneer je naar de Gamma gaat en 'een hek' bestelt -
> je veelal iets krijgt van hout met veel gatren erin waar je leuk doorheen
> kunt kijken, en vooral geen betonnen platen van een paar meter hoog.
> Verder vind ik dat hij wel erg snel het spook van het Anti-Semitisme
> tevoorschijn haalt, ook op momenten waar het volgens mij
> helemaal niet van toepassing is.
De "anti-semitisme-kaart" werd juist nauwelijks getrokken. De
aanvallen van Theo van Gogh bleven buiten het gesprek.
> > De angel van de avond zat voor mij halverwege toen Joris, Leon verweet
> > nooit naar moslimlanden te zijn geweest. Moet je op de maan zijn geweest om er
> > over te kunnen schrijven? Het werd even spannend, maar ik vond Luyendijk te
> > kort schieten.
> > En op de verwachtte twistpunten ga ik niet verder in, omdat ik na 9-11 en
> > de moord op Theo Van Gogh momenteel wel even klaar ben met deze onderwerpen.
> 'Deze onderwerpen' - wat zijn die dan precies? Als je na 9/11 en de moord op
> van Gogh 'wel even' klaar bent met zaken als moslim-extremisten, anti-semitisme,
> verheerlijking van geweld en dergelijke - wat moet je dan met De Winter?
Ik moet nix met De Winter. Ik ben geïnteresseerd in een persoon
die ruim de tijd krijgt om zich te profileren. Ik vind dat per definitie
interessant. Ook een Jeltje van Nieuwenhoven die zegt dat ze graag in
haar eentje op de bank naar Paul de Leeuw kijkt. Het is kennelijk
haat profiel. Het heeft voor mij geen zin dat te kritiseren. En de onderwerpen
na 9-11 lijken mij wel duidelijk. En ik ben er klaar mee wat betreft erover
discusieren op bijvoorbeeld internet/usenet. Het leidt tot zulke onmogelijke
meningen en aanvallen. Ik wil daar niet aan meedoen.
> Want de laatste jaren heeft hij het naar mijn mening alleen maar over deze
> zaken gehad. Verder vond ik het een
> ontluisterende uitspraak van De Winter. Hij heeft als geen ander de
> mogelijkheden om te reizen naar het Midden-Oosten
> (connecties als schrijver/journalist) en kan komen op plaatsen waar gewone
> stervelingen niet zomaar kunnen komen. Daar
> maakt hij geen gebruik van, maar hij wil gewoon vanachter zijn schrijftafel
> kunnen veroordelen.
Dat kan een schrijver. En wat iets anders is als een journalist.
> Ik vind dat een abjecte houding. Wel het geheven vingertje, maar zelf geen
> actie ondernemen.
> De Winter is mijns inzien ssymptomatisch voor wat er in Nederland aan de
> gang is - veel mensen die vanachter leuk geoutileerde salontafels gemeenplaatsen
> debiteren zonder ook maar iets toe te voegen of
> inzichtelijk te maken.
Ik voel me aangesproken. ;-)
DirkJan
°R¤¼ €•*¦*b€rt°•
<ronald....@tiscali.nl> schreef:
>Persoonlijk vind ik De Winters een ontzettend vervelend heertje die vooral
>met zijn geheven vingertje allerlei beschuldigingen
>de wereld instuurt, maar nooit op een serieuze en inhoudelijke discussie in
>wil gaan.
>Herinneren wij ons dat gedoe over die Israelische betonnen afscheiding die
>door De Winter geen muur genoemd mocht worden.
>Het was volgens hem 'een hek' , niets meer en niets minder. Nu kan ik je
>vertellen dat wanneer je naar de Gamma gaat en 'een hek' bestelt -
>je veelal iets krijgt van hout met veel gatren erin waar je leuk doorheen
>kunt kijken, en vooral geen betonnen platen van een paar meter hoog.
15 , to be precies.
En inderdaad, vanaf toen is hij hier ook in de Biobak gegaan, hield
het gister niet langer dan 10 minuten vol.
Maar goed, we hebben er nog 2, toch ?
R
DirkJan
"Ruud Hendriks" <r.p.j.h...@chello.nl> schreef
> > Vanavond de derde Zomergast, Leon de Winter. Ik ken De Winter al
> > vanaf het begin van zijn carrière als schrijver en filmer, eind jaren 70.
> > En sedertdien heb ik hem gevolgd. Ik ken een paar van zijn boeken en
> > films, lees soms zijn column en weblog in de Elsevier en ik ken globaal
> > zijn biografie. Ik vind het een intrigerende en veelzijdige
> > persoonlijkheid
> > en hij lijkt me -ondanks zijn welbespraaktheid- emotioneel en kwetsbaar.
> Ik vond dat alles eigenlijk vooral een pose.
> Welbespraaktheid hoorde ik niet. Veel geleende kennis, met ingebakken
> stemverheffing en dramatische gebaren.
> > Toen ik hoorde dat Leon de Winter Zomergast zou worden dacht ik dat
> > hij dat allang geweest was. Zo goed denk ik hem te kennen uit de media.
> > Het zit er weer op en ik vond het een boeiende avond. De ideeën, houding
> > en onderwerpen van De Winter kwamen goed overeen met wat ik vooraf
> > verwachtte.
> Welk idee heeft Leon de Winter je dan aangereikt vanavond?
> Houding en onderwerpen waren idd niet verrassend.
Zijn opvattingen over beschaving, religie en barbarij waren niet
verrassend, maar ik vind het interessant om het te horen van iemand
die daardoor geobsedeerd is. En de gast krijgt genoeg mogelijkheden
om het bij- en toe te lichten. Ik zie Zomergasten niet als een
wedstrijd.
> > En om mijn eigen positie te bepalen: ik sta -met nuances en
> > kanttekeningen- aan de kant van Leon de Winter. Ook al ben ik minder
> > gefascineerd door religie en ontbreekt het mij aan een gruwelijke, Joodse
> > achtergrond.
> "De kant van Leon de Winter": waar is dat precies, vroeg ik me de hele avond
> af. De man verdwaald in z'n hoofd, volgezogen met "kennis van".
> Vat vol tegenstellingen. "God is mijn vijand", maar hij is er alles behalve
> klaar mee, gelet op zijn keuzes (en bewondering), die het tegendeel zeggen
> van wat hij zelf zegt. Isaac Singer was een gewéldige aanleiding om dat es
> te onderzoeken bij De Winter, maar Luyendijk heeft er het oor en gevoel niet
> voor. Zeer jammer. Die tegenstellingen zijn menselijk, maar oei wat moet De
> Winter werken om het masker van intellect intact te houden.
> > Joris Luyendijk is van een nieuwe, frisse generatie die al weer verder af
> > staat van de Tweede Wereldoorlog. Hij is een cultuurrelativist die niet graag
> > bij zijn opa op bezoek ging. En dat voetbal gesublimeerde oorlog is, was een nieuw
> > inzicht voor hem. Luyendijk is een nieuwsgierige journalist die zonder
> > veel belasting vanuit het verleden de preoccupaties van De Winter tegemoet trad.
> > Luyendijk heeft jaren als correspondent in het Midden-Oosten gezeten en er een boek over
> > geschreven.
> Jaren? Hoeveel jaar precies? Als dat één boek mag opleveren, tsja.
> En zo'n blaag gaat dan cultuur relativeren.
Je vindt Joris nog steeds veel te licht. ;-)
En ook hier schiet ik tekort in mijn recensies, want ik ben
meer geïnteresseerd om een vertegenwoordiger van een
jonge generatie aan het werk te zien, dan het resultaat
kritisch te beoordelen. Ik wacht ook nog een paar weken
voor een eindoordeel.
> > De angel van de avond zat voor mij halverwege toen Joris, Leon verweet
> > nooit naar moslimlanden te zijn geweest. Moet je op de maan zijn geweest om er
> > over te kunnen schrijven?
<knip>
> > En op de verwachtte twistpunten ga ik niet verder in, omdat ik na 9-11 en
> > de moord op Theo Van Gogh momenteel wel even klaar ben met deze onderwerpen. Maar
> > het was ook weer goed om het -met het verstrijken van de tijd- weer eens
> > uitgebreid te bespreken. Theo van Gogh werd één maal genoemd door Joris, maar bleef
> > verder onbesproken.
> Waar Luyendijk óók iets te pakken had, maar wederom te weinig mee deed was
> die persconferentie van Hirsi Ali.
> De Winter ziet hetzelfde als in dat drakerige nummer van Queen, het Grote
> Drama, de Sterke Vrouw, waar Joris een slim schakertje vermoed. Hirsi Ali,
> Verdonk, Halsema, het is Koningsdrama door Vrouwen. Schrijnende soap.
> Dáár had ik graag es Palmen gehoord...
Inderdaad, daar zat meer in.
> > Ik had nog iets verrassends gemeen met Leon de Winter. Hij toonde
> > fragmenten van twee van zijn favoriete films, Im Lauf Der Zeit van Wim Wenders en Andrei
> > Rublev van Andrei Tarkovsky. Ik zag beide films toen ik net zo oud was als hij,
> > alleen een kleine tien jaar later. En beide films hebben indertijd ook op mij een
> > verpletterende indruk gemaakt.
> > Vooral ook de schoonheid van Andrei Rublev heeft mij diep geraakt en mij
> > de weg gewezen naar de liefde voor de artistieke, Europese film. En ook ik heb dat
> > erfgoed -min of meer- ingewisseld voor de oppervlakkige, maar soms ook interessante, Amerikaanse
> > cinema. Joris vindt een film van tweeëneenhalf uur al op zich bijzonder lang.
> Het gekozen fragment uit Im Lauf der Zeit was alleszeggend over De Winter.
> Voor een Hollander moet het weer es gaan over een drol, maar als je Leon de
> Winter heet is dat representatief voor het existentiële.
Toen het fragment werd aangekondigd vermoedde ik al dat ze
uitgerekend die poepscene zouden laten zien.
> Dat de film een reis is in het spookgebied van de toenmalige grens tussen
> West en Oost Duitsland wordt in een bijzinnetje vermeld, terwijl dat,
> gekoppeld aan de reis die de mannen samen en individueel maken én gekoppeld
> aan de reis langs de bioscopen én gekoppeld aan het thema van de maker: het
> is allemaal onderschikt aan 30 centimeter stront.
> Een meesterwerk op een Hollandse manier verkopen op tv.
> > Tot slot werd nog een fragment uit Andrei Rublev getoond, maar niet het
> > prachtige, verstilde einde waarbij in kleur de Middeleeuwse iconen worden getoond, begeleid met
> > prachtige muziek.
> Ook over de twee fragmenten van Andrei Rublev hoorde ik De Winter de dingen
> zeggen die je in een gemiddelde samenvatting van een recensie van een slecht
> vrouwenblad kunt lezen. Wederom he-le-maal niets over de context, over de
> keuze van de historische adaptatie (en de grote lef van Tarkovsky in dat
> opzicht). Iets over een "glimlach" temidden van terreur en "dat dat
> natúúrlijk zó moet zijn gegaan in werkelijkheid", en dat "grote wonder" met
> die klok. Allemaal holle uitlatingen, zonder eigen ziel.
Ben ik niet met je eens. Ik vond dat De Winter een goede
invalshoek had om de film te belichten in de context van zijn verhaal.
> Hij zegt totaal niets dat ook maar iets inzichtelijk maakt. Een wanprestatie
> wanneer je Im Lauf der Zeit en Andrei Rublev kiest.
> En ook daarin blijkt de gebrekkige voorbereiding en eigen inzichten van
> Luyendijk.
Overdreven.
> > De keuzefilm van Leon de Winter is The Browning Version van Mike Figgis
> > met Albert Finney.
> > Kennelijk een memorabel kostschool/huwelijksdrama, maar ik hou het weer
> > voor gezien vanavond.
> Het was "de eerste film die me te binnenschoot", aldus De Winter.
> Hij bleef met die film, met Blof, Queen en Medium dicht bij zichzelf. Meer
> Libelle, dan Elsevier.
> De rest viste die koortsachtig op, aan z'n keukentafel.
Ook een intellectueel als De Winter heeft zijn Libelle-kanten. Ik
heb die ook. Het aardige -vind ik- is dat die kanten ook worden
belicht in het programma.
Nou ja. Ik kijk ook naar Zomergasten met het oog op een stukje.
En ik vermijd kennelijk een kritische houding en beperk me tot wat
educatieve observaties en samenvattingen. Ik ga er niet -zoals jij-
tegenaan. Jouw kritische mening levert ook fraaier geformuleerde
stellingen op. Ga daar mee door, zou ik zeggen.
DirkJan
Ronald Gebhardt
"°R¤¼ ?.*¦*b?rt°." <~¤-¦-y¤?-.¤¦*@le?s.com> schreef in bericht
news:4as0e2lklb7g1eq2e...@4ax.com...
.
>
> En inderdaad, vanaf toen is hij hier ook in de Biobak gegaan, hield
> het gister niet langer dan 10 minuten vol.
> Maar goed, we hebben er nog 2, toch ?
>
zeggen.
Ronald Gebhardt
DirkJan
"°R¤¼ ?.*¦*b?rt°." <~¤-¦-y¤?-.¤¦*@le?s.com> schreef
> Maar goed, we hebben er nog 2, toch ?
Nog drie.
DJ
Ronald Gebhardt
>
> "Ronald Gebhardt" <ronald....@tiscali.nl> schreef
>
>> Ik vind dat een abjecte houding. Wel het geheven vingertje, maar zelf
>> geen
>> actie ondernemen.
>> De Winter is mijns inzien ssymptomatisch voor wat er in Nederland aan de
>> gang is - veel mensen die vanachter leuk geoutileerde salontafels
>> gemeenplaatsen
>> debiteren zonder ook maar iets toe te voegen of
>> inzichtelijk te maken.
>
> Ik voel me aangesproken. ;-)
>
> DirkJan
>
Het was niet bedoeld als persoonlijke aanval - daarvoor ken ik je niet goed
genoeg.
Ronald
DirkJan
"Ronald Gebhardt" <ronald....@tiscali.nl> schreef
> "DirkJan" <d.vos_N...@chello.nl> schreef
> > "Ronald Gebhardt" <ronald....@tiscali.nl> schreef
> >> Ik vind dat een abjecte houding. Wel het geheven vingertje, maar zelf
> >> geen actie ondernemen.
> >> De Winter is mijns inzien ssymptomatisch voor wat er in Nederland aan de
> >> gang is - veel mensen die vanachter leuk geoutileerde salontafels
> >> gemeenplaatsen debiteren zonder ook maar iets toe te voegen of
> >> inzichtelijk te maken.
> > Ik voel me aangesproken. ;-)
> Het was niet bedoeld als persoonlijke aanval - daarvoor ken ik je niet goed
> genoeg.
Oh, dat is helemaal niet erg. Ik bemerk bij mij zelf
dat ik niet meer zulke uitgesproken voor- en afkeuren heb,
zonder onverschillig te zijn. Ik heb gewoon weer genoten
van Zomergasten.
DJ
Hier nog een weblog van iemand die zichzelf tot
Zomergast bombardeerde. Met een leuk tekenfilmpje
onderaan...
http://molovich.web-log.nl/molovich/2006/08/zomergasten_7_d.html
Ruud Hendriks
>> Houding en onderwerpen waren idd niet verrassend.
>
> Zijn opvattingen over beschaving, religie en barbarij waren niet
> verrassend, maar ik vind het interessant om het te horen van iemand
> die daardoor geobsedeerd is. En de gast krijgt genoeg mogelijkheden
> om het bij- en toe te lichten.
Obsessie alleen is niks. Iemand als Werner Herzog dóet iets met die
obsessie. Hij belichaamt het, hij ziet, schrijft, filmt het. Hij geeft het
ons terug, laat het ons zien, voelen.
Over obsessie gesproken, die "zelfverzekerde" God-ontkenning van De Winter,
hoe rijmt dat met Andrei Rublev, die Tarkovsky tegen de historische waarheid
in uit het klooster haalt, om juist te zoeken naar zingeving, naar
"roeping". De Winter noch Luyendijk leggen het verband, de manier waarop
Tarkovsky dat in verhaalontwerp, structuur en beweging (letterlijk,
figuurlijk) tot uitdrukking brengen. De scene met de klok isoleren om op tv
als fragment te laten zien is net als die stupide keuze uit Im Lauf der Zeit
een armoedige, geestelijke verminking; en die wordt niet in een context
geplaatst. De Winter ziet het allerplatste: een glimlach temidden van
vernietiging, en dan, paradox, het wonder van de jonge klokkenmaker.
De obsessie, die van Tarkovsky, ligt voor het grijpen. Maar wat De Winter en
Luyendijk daar van maken is nog niet een splinter daaruit.
> Ik zie Zomergasten niet als een wedstrijd.
Ik ook niet, maar De Winter moest toch koste wat kost "gelijk verdedigen",
terwijl ie inhoudelijk bar weinig te melden heeft.
>> > Joris Luyendijk is van een nieuwe, frisse generatie die al weer verder
>> > af
>> > staat van de Tweede Wereldoorlog. Hij is een cultuurrelativist die niet
>> > graag
>> > bij zijn opa op bezoek ging. En dat voetbal gesublimeerde oorlog is,
>> > was een nieuw
>> > inzicht voor hem. Luyendijk is een nieuwsgierige journalist die zonder
>> > veel belasting vanuit het verleden de preoccupaties van De Winter
>> > tegemoet trad.
>> > Luyendijk heeft jaren als correspondent in het Midden-Oosten gezeten en
>> > er een boek over
>> > geschreven.
>
>> Jaren? Hoeveel jaar precies? Als dat één boek mag opleveren, tsja.
>> En zo'n blaag gaat dan cultuur relativeren.
>
> Je vindt Joris nog steeds veel te licht. ;-)
Hij stelt veel te vaak gesloten vragen, die met "ja" of "nee" beantwoord
kunnen worden en die geen gelegenheid bieden tot verdieping, waar toch
gelegenheid en tijd voor is. Behalve dat is hij slecht voorbereid, kan hij
zelf amper een opvatting tot uitdrukking brengen. Hij is hopeloos. Hij zit
bij de verkeerde leest én hij kan niet timmeren.
> En ook hier schiet ik tekort in mijn recensies, want ik ben
> meer geïnteresseerd om een vertegenwoordiger van een
> jonge generatie aan het werk te zien, dan het resultaat
> kritisch te beoordelen. Ik wacht ook nog een paar weken
> voor een eindoordeel.
Merkwaardig. Waarom wachten op wat er allang duimendik bovenop ligt?
>> Het gekozen fragment uit Im Lauf der Zeit was alleszeggend over De
>> Winter.
>> Voor een Hollander moet het weer es gaan over een drol, maar als je Leon
>> de
>> Winter heet is dat representatief voor het existentiële.
>
> Toen het fragment werd aangekondigd vermoedde ik al dat ze
> uitgerekend die poepscene zouden laten zien.
Waaruit tevens bleek hoe slecht Luyendijk, die "Vertegenwoordiger van een
jonge generatie", zich voorbereidt.
Er "gebeurt in de film niks, en dat drie uur lang". Wat een klungel.
Zet die film naast Andrei Rublev; zie en getuig van overeenkomsten,
contrasten. De ene reis tegenover de andere.
Zet Isaac Singer daartegenover, duik daarin.
Maar dit? Dit was een jukebox.
>> Dat de film een reis is in het spookgebied van de toenmalige grens tussen
>> West en Oost Duitsland wordt in een bijzinnetje vermeld, terwijl dat,
>> gekoppeld aan de reis die de mannen samen en individueel maken én
>> gekoppeld
>> aan de reis langs de bioscopen én gekoppeld aan het thema van de maker:
>> het
>> is allemaal onderschikt aan 30 centimeter stront.
>> Een meesterwerk op een Hollandse manier verkopen op tv.
>
>> > Tot slot werd nog een fragment uit Andrei Rublev getoond, maar niet het
>> > prachtige, verstilde einde waarbij in kleur de Middeleeuwse iconen
>> > worden getoond, begeleid met
>> > prachtige muziek.
>
>> Ook over de twee fragmenten van Andrei Rublev hoorde ik De Winter de
>> dingen
>> zeggen die je in een gemiddelde samenvatting van een recensie van een
>> slecht
>> vrouwenblad kunt lezen. Wederom he-le-maal niets over de context, over de
>> keuze van de historische adaptatie (en de grote lef van Tarkovsky in dat
>> opzicht). Iets over een "glimlach" temidden van terreur en "dat dat
>> natúúrlijk zó moet zijn gegaan in werkelijkheid", en dat "grote wonder"
>> met
>> die klok. Allemaal holle uitlatingen, zonder eigen ziel.
>
> Ben ik niet met je eens. Ik vond dat De Winter een goede
> invalshoek had om de film te belichten in de context van zijn verhaal.
Schei toch uit man, hij heeft geen enkel zelfbesef meer met z'n gebrabbel.
En wat zeg je nu precies met "goede invalshoek om de film te belichten in de
context van zijn verhaal"?
Wat is dat voor een Luyendijkse niks-uitlating? Wat is die invalshoek?
Waarom is ie goed? Hoe belicht hij die film daarmee en wat levert dat op?
Welke context van welk verhaal bedoel je?
>> Hij zegt totaal niets dat ook maar iets inzichtelijk maakt. Een
>> wanprestatie
>> wanneer je Im Lauf der Zeit en Andrei Rublev kiest.
>> En ook daarin blijkt de gebrekkige voorbereiding en eigen inzichten van
>> Luyendijk.
>
> Overdreven.
Gewoon de waarheid, niets anders dan dat. Luyendijk wist niets, helemaal
niets te melden, noch over Wenders, noch over Tarkovsky, noch sloot hij aan
bij aangestipte elementen, thema's, en evenmin wist hij dat uit te diepen.
Terwijl het met de (oude) Wenders en Tarkovsky voor het opscheppen ligt
werkelijk; neem alleen al de crosslink met Isaac Singer, zet die man beter
neer, kom er op terug, belicht die tegenstellingen bij De Winter,
confronteer. Vis uit hoe De Winter dat Singeriase "zoeken naar God" ontkent
en zo ongeveer met elk fragment lijkt te bevestigen. Maar nee. Luyendijk was
bij vlagen zelfs vals, dat terwijl hij een punt had.
>> > De keuzefilm van Leon de Winter is The Browning Version van Mike Figgis
>> > met Albert Finney.
>> > Kennelijk een memorabel kostschool/huwelijksdrama, maar ik hou het weer
>> > voor gezien vanavond.
>
>> Het was "de eerste film die me te binnenschoot", aldus De Winter.
>> Hij bleef met die film, met Blof, Queen en Medium dicht bij zichzelf.
>> Meer
>> Libelle, dan Elsevier.
>> De rest viste die koortsachtig op, aan z'n keukentafel.
>
> Ook een intellectueel als De Winter heeft zijn Libelle-kanten. Ik
> heb die ook. Het aardige -vind ik- is dat die kanten ook worden
> belicht in het programma.
Absoluut. Zoals ik zeg: daarmee zette De Winter zichzelf treffend neer. The
Browning Version wordt louter gered door Albert Finney en het klassieke
verzachten van graniet. Van die ontroering blijft dankzij hem nog wel iets
overeind, maar daaromheen is het plat, niet ontwikkeld, inspiratieloos,
saai. De versie met Michael Redgrave is stukken beter. Maar goed, die moet
De Winter nog op z'n laptop downloaden, aan z'n keukentafel. De beste vriend
van een schrijver, zegt Isaac Singer, is de prullenbak. In die van De Winter
zitten waarschijnlijk alleen maar lege, samengeknepen yoghurtpakken.
> Nou ja. Ik kijk ook naar Zomergasten met het oog op een stukje.
> En ik vermijd kennelijk een kritische houding en beperk me tot wat
> educatieve observaties en samenvattingen. Ik ga er niet -zoals jij-
> tegenaan. Jouw kritische mening levert ook fraaier geformuleerde
> stellingen op. Ga daar mee door, zou ik zeggen.
Wat stelt de meningsuiting die zoveel waard heet te zijn eigenlijk voor, als
het om alledaagse praktijk gaat op tv?
Geen reet. Het is behang. "Ik ben op tv, dus ik besta." Niet nadenken, niet
kritisch zijn, niet doorvragen, niet wars zijn, niet voorbereiden, maar je
stem verheffen en een pose aannemen.
Het is ontluisterend. Palmen moet de boel maar weer overnemen volgend jaar,
of anders, tsja, wie, Jeroen Pauw wellicht.
gR.
DirkJan
"Ruud Hendriks" <r.p.j.h...@chello.nl> schreef
> >> Welk idee heeft Leon de Winter je dan aangereikt vanavond?
> >> Houding en onderwerpen waren idd niet verrassend.
> > Zijn opvattingen over beschaving, religie en barbarij waren niet
> > verrassend, maar ik vind het interessant om het te horen van iemand
> > die daardoor geobsedeerd is. En de gast krijgt genoeg mogelijkheden
> > om het bij- en toe te lichten.
> Obsessie alleen is niks. Iemand als Werner Herzog dóet iets met die
> obsessie. Hij belichaamt het, hij ziet, schrijft, filmt het. Hij geeft het
> ons terug, laat het ons zien, voelen.
Ik zie niet in waarom je Herzog erbij haalt. Het zijn
onvergelijkbare persoonlijkheden. Herzog is op een
heel andere manier geobsedeerd door zijn onderwerpen.
De Winter richt zich als opiniemaker op de uitwassen van
religie en de actualiteit. Herzog vind ik een nog grotere
romanticus.
> Over obsessie gesproken, die "zelfverzekerde" God-ontkenning van De Winter,
> hoe rijmt dat met Andrei Rublev, die Tarkovsky tegen de historische waarheid
> in uit het klooster haalt, om juist te zoeken naar zingeving, naar
> "roeping".
De Winter mag dan wel niet in god geloven, hij ziet
er in potentie juist ook positieve kanten van. De barbarij
heeft de religie uitgelokt om de hel dragelijk te maken, en
vervolgens heeft het geloof er mede toe bijgedragen dat de
barbarij overging in beschaving. En nu de beschaving er is
is de religie ook overbodig. Dat begreep ik er uit.
> De Winter noch Luyendijk leggen het verband, de manier waarop
> Tarkovsky dat in verhaalontwerp, structuur en beweging (letterlijk,
> figuurlijk) tot uitdrukking brengen. De scene met de klok isoleren om op tv
> als fragment te laten zien is net als die stupide keuze uit Im Lauf der Zeit
> een armoedige, geestelijke verminking; en die wordt niet in een context
> geplaatst. De Winter ziet het allerplatste: een glimlach temidden van
> vernietiging, en dan, paradox, het wonder van de jonge klokkenmaker.
> De obsessie, die van Tarkovsky, ligt voor het grijpen. Maar wat De Winter en
> Luyendijk daar van maken is nog niet een splinter daaruit.
Ik heb de film meerdere malen gezien en ik heb het vooral ook
als een esthetisch werkstuk gezien. Ik kwam door Rublev voor het eerst
in aanraking met de onbekende culturen, mensen, gezichten en landschappen
uit een onbekend Rusland.
> > Ik zie Zomergasten niet als een wedstrijd.
> Ik ook niet, maar De Winter moest toch koste wat kost "gelijk verdedigen",
> terwijl ie inhoudelijk bar weinig te melden heeft.
Gelijkwaardigheid van mensen, van man en vrouw in het bijzonder.
Het is de hoeksteen van mijn levenshouding. En het is nog maar
kort geleden dat die emancipatie heeft plaatsgevonden. Voor iemand
als Joris Luyendijk is het alweer ingebed in zijn eigen korte geschiedenis.
Ik heb het nog meegemaakt.
> >> > Joris Luyendijk is van een nieuwe, frisse generatie die al weer verder
> >> > af staat van de Tweede Wereldoorlog. Hij is een cultuurrelativist die niet
> >> > graag bij zijn opa op bezoek ging. En dat voetbal gesublimeerde oorlog is,
> >> > was een nieuw inzicht voor hem. Luyendijk is een nieuwsgierige journalist die zonder
> >> > veel belasting vanuit het verleden de preoccupaties van De Winter
> >> > tegemoet trad. Luyendijk heeft jaren als correspondent in het Midden-Oosten gezeten en
> >> > er een boek over geschreven.
> >> Jaren? Hoeveel jaar precies? Als dat één boek mag opleveren, tsja.
> >> En zo'n blaag gaat dan cultuur relativeren.
> > Je vindt Joris nog steeds veel te licht. ;-)
> Hij stelt veel te vaak gesloten vragen, die met "ja" of "nee" beantwoord
> kunnen worden en die geen gelegenheid bieden tot verdieping, waar toch
> gelegenheid en tijd voor is. Behalve dat is hij slecht voorbereid, kan hij
> zelf amper een opvatting tot uitdrukking brengen. Hij is hopeloos. Hij zit
> bij de verkeerde leest én hij kan niet timmeren.
Ik ben dat niet met je eens. Hij vroeg regelmatig waarom
De Winter bepaade dingen vond en hoe hij dat kon rijmen.
Hij probeerde zeker de schrijver aan de keukentafel te
tackelen.
> > En ook hier schiet ik tekort in mijn recensies, want ik ben
> > meer geïnteresseerd om een vertegenwoordiger van een
> > jonge generatie aan het werk te zien, dan het resultaat
> > kritisch te beoordelen. Ik wacht ook nog een paar weken
> > voor een eindoordeel.
> Merkwaardig. Waarom wachten op wat er allang duimendik bovenop ligt?
Dat vraag ik me ook af. ;-)
Maar ik ben nieuwsgierig naar dit soort jonge mensen.
Wat beweegt hen, wat zijn hun interesses? In mijn tijd in
de jaren 70 was het allemaal nog veel Tweede Wereldoorlog
wat de klok sloeg. Voor Joris begint de geschiedenis wellicht
pas op 9-11. En daar heb ik verder geen waardeoordeel over.
De voorkeuren van mijn generatie liggen anders dan de vorige en
die erna komen.
> >> Het gekozen fragment uit Im Lauf der Zeit was alleszeggend over De
> >> Winter.
> >> Voor een Hollander moet het weer es gaan over een drol, maar als je Leon
> >> de Winter heet is dat representatief voor het existentiële.
> > Toen het fragment werd aangekondigd vermoedde ik al dat ze
> > uitgerekend die poepscene zouden laten zien.
> Waaruit tevens bleek hoe slecht Luyendijk, die "Vertegenwoordiger van een
> jonge generatie", zich voorbereidt.
> Er "gebeurt in de film niks, en dat drie uur lang". Wat een klungel.
> Zet die film naast Andrei Rublev; zie en getuig van overeenkomsten,
> contrasten. De ene reis tegenover de andere.
> Zet Isaac Singer daartegenover, duik daarin.
> Maar dit? Dit was een jukebox.
Het is ook een jukebox. En de Europese, trage cinema van
de jaren 60 en 70 is ook voorbij. Mensen van nu hebben daar
kennelijk geen interesse meer in. Ik wijs dat niet af.
> >> > Tot slot werd nog een fragment uit Andrei Rublev getoond, maar niet het
> >> > prachtige, verstilde einde waarbij in kleur de Middeleeuwse iconen
> >> > worden getoond, begeleid met
> >> > prachtige muziek.
> >> Ook over de twee fragmenten van Andrei Rublev hoorde ik De Winter de
> >> dingen zeggen die je in een gemiddelde samenvatting van een recensie van een
> >> slecht vrouwenblad kunt lezen. Wederom he-le-maal niets over de context, over de
> >> keuze van de historische adaptatie (en de grote lef van Tarkovsky in dat
> >> opzicht). Iets over een "glimlach" temidden van terreur en "dat dat
> >> natúúrlijk zó moet zijn gegaan in werkelijkheid", en dat "grote wonder"
> >> met die klok. Allemaal holle uitlatingen, zonder eigen ziel.
> > Ben ik niet met je eens. Ik vond dat De Winter een goede
> > invalshoek had om de film te belichten in de context van zijn verhaal.
> Schei toch uit man, hij heeft geen enkel zelfbesef meer met z'n gebrabbel.
Hij onderstreepte het satanische genoegen van barbaarse mannen
die moorden en verkrachten. De Winter trekt die lijn door
naar nu, naar nog bestaande tribale samenlevingen. Wat ik miste
is dat naar mijn idee Tarkovsky de kunst als mogelijke verlossing
ziet. Maar dat is mijn interpretatie.
> En wat zeg je nu precies met "goede invalshoek om de film te belichten in de
> context van zijn verhaal"?
> Wat is dat voor een Luyendijkse niks-uitlating? Wat is die invalshoek?
> Waarom is ie goed? Hoe belicht hij die film daarmee en wat levert dat op?
> Welke context van welk verhaal bedoel je?
Zie wat ik hierboven schreef. De Winter heeft ook een zoon
die van oorlog houdt als spel. Mijn zoon -ongeveer even oud-
heeft dat ook. Later verandert dat wel, maar die oerdrift zit
er nog in. De Winter kwam met het voorbeeld van voetbal
waarbij je die oerdrift kan kanaliseren, maar hij had ook de kunst
en de cinematografie kunnen noemen. Dat zijn voor mij de
elementen geweest voor verdere beschaving en ontwikkeling.
> >> Hij zegt totaal niets dat ook maar iets inzichtelijk maakt. Een
> >> wanprestatie wanneer je Im Lauf der Zeit en Andrei Rublev kiest.
> >> En ook daarin blijkt de gebrekkige voorbereiding en eigen inzichten van
> >> Luyendijk.
> > Overdreven.
> Gewoon de waarheid, niets anders dan dat. Luyendijk wist niets, helemaal
> niets te melden, noch over Wenders, noch over Tarkovsky, noch sloot hij aan
> bij aangestipte elementen, thema's, en evenmin wist hij dat uit te diepen.
Andere generatie. Of moet ik zeggen generatieconflict.
Wenders en Tarkovsky zijn bijna vergeten namen. Is dat erg?
Ik vind van niet.
> Terwijl het met de (oude) Wenders en Tarkovsky voor het opscheppen ligt
> werkelijk; neem alleen al de crosslink met Isaac Singer, zet die man beter
> neer, kom er op terug, belicht die tegenstellingen bij De Winter,
> confronteer. Vis uit hoe De Winter dat Singeriase "zoeken naar God" ontkent
> en zo ongeveer met elk fragment lijkt te bevestigen. Maar nee. Luyendijk was
> bij vlagen zelfs vals, dat terwijl hij een punt had.
> > Ook een intellectueel als De Winter heeft zijn Libelle-kanten. Ik
> > heb die ook. Het aardige -vind ik- is dat die kanten ook worden
> > belicht in het programma.
> Absoluut. Zoals ik zeg: daarmee zette De Winter zichzelf treffend neer. The
Dat vind ik ook het criterium van een geslaagde avond Zomergasten.
Ik wil niet oordelen over de kitsch van Blof. Het is De Winters kitsch
en ik heb de mijne.
> Browning Version wordt louter gered door Albert Finney en het klassieke
> verzachten van graniet. Van die ontroering blijft dankzij hem nog wel iets
> overeind, maar daaromheen is het plat, niet ontwikkeld, inspiratieloos,
> saai. De versie met Michael Redgrave is stukken beter. Maar goed, die moet
> De Winter nog op z'n laptop downloaden, aan z'n keukentafel. De beste vriend
> van een schrijver, zegt Isaac Singer, is de prullenbak. In die van De Winter
> zitten waarschijnlijk alleen maar lege, samengeknepen yoghurtpakken.
> > Nou ja. Ik kijk ook naar Zomergasten met het oog op een stukje.
> > En ik vermijd kennelijk een kritische houding en beperk me tot wat
> > educatieve observaties en samenvattingen. Ik ga er niet -zoals jij-
> > tegenaan. Jouw kritische mening levert ook fraaier geformuleerde
> > stellingen op. Ga daar mee door, zou ik zeggen.
> Wat stelt de meningsuiting die zoveel waard heet te zijn eigenlijk voor, als
> het om alledaagse praktijk gaat op tv?
> Geen reet. Het is behang. "Ik ben op tv, dus ik besta." Niet nadenken, niet
> kritisch zijn, niet doorvragen, niet wars zijn, niet voorbereiden, maar je
> stem verheffen en een pose aannemen.
> Het is ontluisterend. Palmen moet de boel maar weer overnemen volgend jaar,
> of anders, tsja, wie, Jeroen Pauw wellicht.
Jeroen Pauw vind ik erg goed, maar hij schurkt tegen de oude garde aan.
Ik vind het juist prima dat nu eens iemand als Luyendijk is gekozen.
Volgende week ontmoet hij een generatiegenote, Halina Reijn.
DirkJan
En het is geen argument, maar de zomerrecensent van de NRC
is vol lof over de avond. Hij vond het de beste aflevering in
jaren.
Ruud Hendriks
>> >> Houding en onderwerpen waren idd niet verrassend.
>
>> > Zijn opvattingen over beschaving, religie en barbarij waren niet
>> > verrassend, maar ik vind het interessant om het te horen van iemand
>> > die daardoor geobsedeerd is. En de gast krijgt genoeg mogelijkheden
>> > om het bij- en toe te lichten.
>
>> Obsessie alleen is niks. Iemand als Werner Herzog dóet iets met die
>> obsessie. Hij belichaamt het, hij ziet, schrijft, filmt het. Hij geeft
>> het
>> ons terug, laat het ons zien, voelen.
>
> Ik zie niet in waarom je Herzog erbij haalt. Het zijn
> onvergelijkbare persoonlijkheden. Herzog is op een
> heel andere manier geobsedeerd door zijn onderwerpen.
> De Winter richt zich als opiniemaker op de uitwassen van
> religie en de actualiteit. Herzog vind ik een nog grotere
> romanticus.
Omdat je obsessie in enig perspectief kan zetten.
Herzog heeft eigenheid, die bij De Winter nergens valt te bespeuren.
Daarom vind ik zijn "obsessie" ten hoogste een pose, een vlakke honger.
>> Over obsessie gesproken, die "zelfverzekerde" God-ontkenning van De
>> Winter,
>> hoe rijmt dat met Andrei Rublev, die Tarkovsky tegen de historische
>> waarheid
>> in uit het klooster haalt, om juist te zoeken naar zingeving, naar
>> "roeping".
>
> De Winter mag dan wel niet in god geloven,
Sterker nog, hij is daarin typisch joods.
Als een Herzberg die min of meer zegt dat ie als ongelovige zeker weet dat
ie bestaat.
> hij ziet er in potentie juist ook positieve kanten van.
Dat geldt ook voor een bak friet.
> De barbarij heeft de religie uitgelokt om de hel dragelijk te maken, en
> vervolgens heeft het geloof er mede toe bijgedragen dat de
> barbarij overging in beschaving. En nu de beschaving er is
> is de religie ook overbodig. Dat begreep ik er uit.
Da's dan weer heel knap.
>> De Winter noch Luyendijk leggen het verband, de manier waarop
>> Tarkovsky dat in verhaalontwerp, structuur en beweging (letterlijk,
>> figuurlijk) tot uitdrukking brengen. De scene met de klok isoleren om op
>> tv
>> als fragment te laten zien is net als die stupide keuze uit Im Lauf der
>> Zeit
>> een armoedige, geestelijke verminking; en die wordt niet in een context
>> geplaatst. De Winter ziet het allerplatste: een glimlach temidden van
>> vernietiging, en dan, paradox, het wonder van de jonge klokkenmaker.
>> De obsessie, die van Tarkovsky, ligt voor het grijpen. Maar wat De Winter
>> en
>> Luyendijk daar van maken is nog niet een splinter daaruit.
>
> Ik heb de film meerdere malen gezien en ik heb het vooral ook
> als een esthetisch werkstuk gezien. Ik kwam door Rublev voor het eerst
> in aanraking met de onbekende culturen, mensen, gezichten en landschappen
> uit een onbekend Rusland.
Zou dat zijn wat Tarkovsky wilde bereiken?
>> > Ik zie Zomergasten niet als een wedstrijd.
>
>> Ik ook niet, maar De Winter moest toch koste wat kost "gelijk
>> verdedigen",
>> terwijl ie inhoudelijk bar weinig te melden heeft.
>
> Gelijkwaardigheid van mensen, van man en vrouw in het bijzonder.
> Het is de hoeksteen van mijn levenshouding. En het is nog maar
> kort geleden dat die emancipatie heeft plaatsgevonden. Voor iemand
> als Joris Luyendijk is het alweer ingebed in zijn eigen korte
> geschiedenis.
> Ik heb het nog meegemaakt.
Maar juist daarom is het armoedig te zien wat De Winter en Luyendijk maken
van het fragment met die jonge Afghaanse vrouwen.
De verbanden die tussen de fragmenten zijn te leggen werden domweg zo goed
als niet geoogst, hooguit aangeraakt.
Het is prachtig, je hoeksteen. De Winter beschikt er ook over. En dan?
Dan zijn we het oneens, zoveel is duidelijk.
Ik merkte weinig meer dan pogingen de schrijver aan de keukentafel te
tackelen; armoede in mijn ogen.
De Winter maakte ook weinig van de waarom-vind-je-dat-vragen, speelde de bal
een paar keer terug, met dezelfde tacklepoging.
Dat diept niet uit. Dat is vlakheid.
>> > En ook hier schiet ik tekort in mijn recensies, want ik ben
>> > meer geïnteresseerd om een vertegenwoordiger van een
>> > jonge generatie aan het werk te zien, dan het resultaat
>> > kritisch te beoordelen. Ik wacht ook nog een paar weken
>> > voor een eindoordeel.
>
>> Merkwaardig. Waarom wachten op wat er allang duimendik bovenop ligt?
>
> Dat vraag ik me ook af. ;-)
> Maar ik ben nieuwsgierig naar dit soort jonge mensen.
> Wat beweegt hen, wat zijn hun interesses? In mijn tijd in
> de jaren 70 was het allemaal nog veel Tweede Wereldoorlog
> wat de klok sloeg. Voor Joris begint de geschiedenis wellicht
> pas op 9-11. En daar heb ik verder geen waardeoordeel over.
> De voorkeuren van mijn generatie liggen anders dan de vorige en
> die erna komen.
Mij gaat het niet om het waardeoordelen.
Mij gaat het om de stagnatie van denken, juist omdat Luyendijk niets in de
weg is gelegd, hij alle middelen tot z'n beschikking heeft, een 3-uur-durend
programma krijgt aangereikt om ontzettend veel dingen gezegd te krijgen,
voelbaar te maken.
Hij slaagt daar niet in. Ook niet rekening houdende met waar zijn
geschiedenis zogenaamd begint.
Ik zou zoveel niet op slot willen gooien qua voorkeuren der generaties.
>> >> Het gekozen fragment uit Im Lauf der Zeit was alleszeggend over De
>> >> Winter.
>> >> Voor een Hollander moet het weer es gaan over een drol, maar als je
>> >> Leon
>> >> de Winter heet is dat representatief voor het existentiële.
>
>> > Toen het fragment werd aangekondigd vermoedde ik al dat ze
>> > uitgerekend die poepscene zouden laten zien.
>
>> Waaruit tevens bleek hoe slecht Luyendijk, die "Vertegenwoordiger van een
>> jonge generatie", zich voorbereidt.
>> Er "gebeurt in de film niks, en dat drie uur lang". Wat een klungel.
>> Zet die film naast Andrei Rublev; zie en getuig van overeenkomsten,
>> contrasten. De ene reis tegenover de andere.
>> Zet Isaac Singer daartegenover, duik daarin.
>> Maar dit? Dit was een jukebox.
>
> Het is ook een jukebox. En de Europese, trage cinema van
> de jaren 60 en 70 is ook voorbij. Mensen van nu hebben daar
> kennelijk geen interesse meer in. Ik wijs dat niet af.
Volgens mij is er juist een immense, niet te stillen honger naar dat soort
films.
Ze worden hooguit overschreeuwd. Wie kijkt, vindt ze.
Er loopt géén Tarkovsky meer rond, maar Sokurov komt dichtbij.
Ach, en er zijn er meer die persoonlijke dieptes kunnen verkennen.
>> >> > Tot slot werd nog een fragment uit Andrei Rublev getoond, maar niet
>> >> > het
>> >> > prachtige, verstilde einde waarbij in kleur de Middeleeuwse iconen
>> >> > worden getoond, begeleid met
>> >> > prachtige muziek.
>
>> >> Ook over de twee fragmenten van Andrei Rublev hoorde ik De Winter de
>> >> dingen zeggen die je in een gemiddelde samenvatting van een recensie
>> >> van een
>> >> slecht vrouwenblad kunt lezen. Wederom he-le-maal niets over de
>> >> context, over de
>> >> keuze van de historische adaptatie (en de grote lef van Tarkovsky in
>> >> dat
>> >> opzicht). Iets over een "glimlach" temidden van terreur en "dat dat
>> >> natúúrlijk zó moet zijn gegaan in werkelijkheid", en dat "grote
>> >> wonder"
>> >> met die klok. Allemaal holle uitlatingen, zonder eigen ziel.
>
>> > Ben ik niet met je eens. Ik vond dat De Winter een goede
>> > invalshoek had om de film te belichten in de context van zijn verhaal.
>
>> Schei toch uit man, hij heeft geen enkel zelfbesef meer met z'n
>> gebrabbel.
>
> Hij onderstreepte het satanische genoegen van barbaarse mannen
> die moorden en verkrachten. De Winter trekt die lijn door
> naar nu, naar nog bestaande tribale samenlevingen.
Maar dat is toch geen invalshoek die noemenswaardig is?
Je kan die lijn doortrekken, maar dat betekent weinig.
> Wat ik miste is dat naar mijn idee Tarkovsky de kunst als mogelijke
> verlossing
> ziet. Maar dat is mijn interpretatie.
Dan zie je het beter dan De Winter, in 1 zin.
>> En wat zeg je nu precies met "goede invalshoek om de film te belichten in
>> de
>> context van zijn verhaal"?
>> Wat is dat voor een Luyendijkse niks-uitlating? Wat is die invalshoek?
>> Waarom is ie goed? Hoe belicht hij die film daarmee en wat levert dat op?
>> Welke context van welk verhaal bedoel je?
>
> Zie wat ik hierboven schreef. De Winter heeft ook een zoon
> die van oorlog houdt als spel. Mijn zoon -ongeveer even oud-
> heeft dat ook. Later verandert dat wel, maar die oerdrift zit
> er nog in. De Winter kwam met het voorbeeld van voetbal
> waarbij je die oerdrift kan kanaliseren, maar hij had ook de kunst
> en de cinematografie kunnen noemen. Dat zijn voor mij de
> elementen geweest voor verdere beschaving en ontwikkeling.
Alle zonen spelen oorlogsspelletjes.
Voetbal hangt rond stamrituelen, Dennis Morris.
Kom op Joris, lees die Morris, en je kan de lijn terugtrekken de
geschiedenis in.
Nu bleef het ééndimensionaal, vlak. Het Rinus Michels-tegeltje.
>> >> Hij zegt totaal niets dat ook maar iets inzichtelijk maakt. Een
>> >> wanprestatie wanneer je Im Lauf der Zeit en Andrei Rublev kiest.
>> >> En ook daarin blijkt de gebrekkige voorbereiding en eigen inzichten
>> >> van
>> >> Luyendijk.
>
>> > Overdreven.
>
>> Gewoon de waarheid, niets anders dan dat. Luyendijk wist niets, helemaal
>> niets te melden, noch over Wenders, noch over Tarkovsky, noch sloot hij
>> aan
>> bij aangestipte elementen, thema's, en evenmin wist hij dat uit te
>> diepen.
>
> Andere generatie. Of moet ik zeggen generatieconflict.
> Wenders en Tarkovsky zijn bijna vergeten namen. Is dat erg?
> Ik vind van niet.
Wenders maakt dat hij met elke dag die verstrijkt meer wordt vergeten.
Tarkovsky bijna vergeten? Ik geloof daar niks van.
Ja, Nederland zal wel voorop lopen, zoveel is zeker.
>> Terwijl het met de (oude) Wenders en Tarkovsky voor het opscheppen ligt
>> werkelijk; neem alleen al de crosslink met Isaac Singer, zet die man
>> beter
>> neer, kom er op terug, belicht die tegenstellingen bij De Winter,
>> confronteer. Vis uit hoe De Winter dat Singeriase "zoeken naar God"
>> ontkent
>> en zo ongeveer met elk fragment lijkt te bevestigen. Maar nee. Luyendijk
>> was
>> bij vlagen zelfs vals, dat terwijl hij een punt had.
>
>> > Ook een intellectueel als De Winter heeft zijn Libelle-kanten. Ik
>> > heb die ook. Het aardige -vind ik- is dat die kanten ook worden
>> > belicht in het programma.
>
>> Absoluut. Zoals ik zeg: daarmee zette De Winter zichzelf treffend neer.
>> The
>
> Dat vind ik ook het criterium van een geslaagde avond Zomergasten.
> Ik wil niet oordelen over de kitsch van Blof. Het is De Winters kitsch
> en ik heb de mijne.
3 uur kitsch is teveel van het goede.
Nee, ik niet, het is een achteruitgang van jewelste.
Oude of nieuwe garde zegt mij niet zoveel: het gaat om tegenwicht,
alertheid, huiswerk, inzicht, kennis.
Gaat het daar niet om dan wordt het een "het kan vriezen, het kan
dooien"-avond.
Gisteren zag ik twee dooien.
> Volgende week ontmoet hij een generatiegenote, Halina Reijn.
Ik ga het zien.
> DirkJan
>
> En het is geen argument, maar de zomerrecensent van de NRC
> is vol lof over de avond. Hij vond het de beste aflevering in
> jaren.
't Siert 'm niet.
gR.
DirkJan
Het wordt een beetje een kwootbrei en we zijn
er wel een beetje uit. Wellicht dat anderen nog
iets willen bijdragen.
Ik haal er nog een paar punten uit:
Over Andrei Rublev schreef ik:
> > Ik heb de film meerdere malen gezien en ik heb het vooral ook
> > als een esthetisch werkstuk gezien. Ik kwam door Rublev voor het eerst
> > in aanraking met de onbekende culturen, mensen, gezichten en landschappen
> > uit een onbekend Rusland.
> Zou dat zijn wat Tarkovsky wilde bereiken?
Nee, maar het geeft aan wat ik erbij voelde. Dat is
subjectief en ruim twintig jaar geleden. De film zal
nu politieker overkomen dan ik dat destijds ervaarde.
Voor mij was Andrei Rublev een totaal nieuwe vorm
van cinema. Ik had zoiets nog nooit gezien, ervaren.
Het bood ook een venster op een voor mij onbekende
wereld.
<knip>
> > Het is ook een jukebox. En de Europese, trage cinema van
> > de jaren 60 en 70 is ook voorbij. Mensen van nu hebben daar
> > kennelijk geen interesse meer in. Ik wijs dat niet af.
> Volgens mij is er juist een immense, niet te stillen honger naar dat soort
> films. Ze worden hooguit overschreeuwd. Wie kijkt, vindt ze.
> Er loopt géén Tarkovsky meer rond, maar Sokurov komt dichtbij.
> Ach, en er zijn er meer die persoonlijke dieptes kunnen verkennen.
Ik deel die observatie niet, die niet te stillen honger naar films
van Tarkovsky en Wenders. Tuurlijk is er nog steeds een art-house
en festivalpubliek, maar de alternatieve film en de kunst in het algemeen
domineren niet meer. Daarom ben ik extra gespitst op een Joris
Luyendijk om te achterhalen wat hem dan wel bezighoudt en wat zijn
bronnen zijn.
> > Wat ik miste is dat naar mijn idee Tarkovsky de kunst als mogelijke
> > verlossing ziet. Maar dat is mijn interpretatie.
> Dan zie je het beter dan De Winter, in 1 zin.
Of ik dat beter zie weet ik niet. Toen ik coming of age kwam zag
ik de kunst en cultuur als belangrijke bron tot zelfontplooďng. Ik
ben daar op teruggekomen. Mensen zijn nu meer geďnteresseerd
in de sociale interactie, zoeken wat op internet als ze wat willen
weten, doen meer aan sport, hebben minder tijd.
> > Andere generatie. Of moet ik zeggen generatieconflict.
> > Wenders en Tarkovsky zijn bijna vergeten namen. Is dat erg?
> > Ik vind van niet.
> Wenders maakt dat hij met elke dag die verstrijkt meer wordt vergeten.
> Tarkovsky bijna vergeten? Ik geloof daar niks van.
> Ja, Nederland zal wel voorop lopen, zoveel is zeker.
Ik zal ze zeker niet vergeten, maar ik ben wel intelectueel
luier geworden. Ik beken het gewoon. ;-). Of ik heb het
allemaal al gezien. Maar het blijven films voor een kleine groep.
De meeste mensen willen films van nu zien. Ik ken er lieden bij die
al geen zwart-wit films kunnen verdragen. Vinden ze hopeloos
ouderwets. En een meesterwerk als Andrei Rublev moet je in een
bioscoopzaal ondergaan. En we weten hoe het er daarmee voorstaat.
> > Jeroen Pauw vind ik erg goed, maar hij schurkt tegen de oude garde aan.
> > Ik vind het juist prima dat nu eens iemand als Luyendijk is gekozen.
> Nee, ik niet, het is een achteruitgang van jewelste.
Ik schort mijn eindoordeel nog een paar weken op.
> Oude of nieuwe garde zegt mij niet zoveel: het gaat om tegenwicht,
> alertheid, huiswerk, inzicht, kennis.
> Gaat het daar niet om dan wordt het een "het kan vriezen, het kan
> dooien"-avond. Gisteren zag ik twee dooien.
Welnee. Ik vond het springlevende televisie.
> > Volgende week ontmoet hij een generatiegenote, Halina Reijn.
> Ik ga het zien.
Ik ook.
DirkJan
En mijn recensies tot nu toe waren vooral educatief en
beschrijvend van aard. Ik wil het ook schrijven voor de
mensen die niet hebben gekeken. Ik ben ook wat minder
opinieërend doordat ik binnen een kwartier na afloop het
stukje wil posten. Het zij zo.
Ruud Hendriks
>
>> > Ik heb de film meerdere malen gezien en ik heb het vooral ook
>> > als een esthetisch werkstuk gezien. Ik kwam door Rublev voor het eerst
>> > in aanraking met de onbekende culturen, mensen, gezichten en
>> > landschappen
>> > uit een onbekend Rusland.
>
>> Zou dat zijn wat Tarkovsky wilde bereiken?
>
> Nee, maar het geeft aan wat ik erbij voelde. Dat is
> subjectief en ruim twintig jaar geleden. De film zal
> nu politieker overkomen dan ik dat destijds ervaarde.
> Voor mij was Andrei Rublev een totaal nieuwe vorm
> van cinema. Ik had zoiets nog nooit gezien, ervaren.
> Het bood ook een venster op een voor mij onbekende
> wereld.
Da's mooi, en da's precies waar het me om gaat bij Zomergasten.
Ze moeten dat venster niet aantikken, maar wagenwijd openzetten.
Niet wat plat en obvious is aanstippen, maar uitpakken wat jij hier nu zegt.
En Andrei Rublev en Im Lauf der Zeit zijn daarvoor zeer geschikt.
Ik beleef 'm overigens alsmaar minder politiek, en alsmaar meer menselijk.
Het woord "spiritueel" laat me in zo ongeveer 99 van de 100 gevallen
schaterlachen.
Die overblijvende keer, bij Tarkovsky, is het raak, in de roos.
En bij herzien wordt dat alleen nog maar nóg meer roos.
>> > Het is ook een jukebox. En de Europese, trage cinema van
>> > de jaren 60 en 70 is ook voorbij. Mensen van nu hebben daar
>> > kennelijk geen interesse meer in. Ik wijs dat niet af.
>
>> Volgens mij is er juist een immense, niet te stillen honger naar dat
>> soort
>> films. Ze worden hooguit overschreeuwd. Wie kijkt, vindt ze.
>> Er loopt géén Tarkovsky meer rond, maar Sokurov komt dichtbij.
>> Ach, en er zijn er meer die persoonlijke dieptes kunnen verkennen.
>
> Ik deel die observatie niet, die niet te stillen honger naar films
> van Tarkovsky en Wenders. Tuurlijk is er nog steeds een art-house
> en festivalpubliek, maar de alternatieve film en de kunst in het algemeen
> domineren niet meer.
Ze zijn er ook niet om te "domineren". Ze zijn er en dat is voldoende.
Laat de rest maar lawaai maken.
Komt bij dat de oude en de nieuwe arthouse ook nog eens gemakkelijk is te
verkrijgen.
In alle rust, thuis, weg van dat art-house en festivalpubliek, met de Leon
de Winters van deze wereld.
> Daarom ben ik extra gespitst op een Joris
> Luyendijk om te achterhalen wat hem dan wel bezighoudt en wat zijn
> bronnen zijn.
Fascinerend. Het lijkt wel alsof ie nog aan z'n havo moet beginnen.
>> > Wat ik miste is dat naar mijn idee Tarkovsky de kunst als mogelijke
>> > verlossing ziet. Maar dat is mijn interpretatie.
>
>> Dan zie je het beter dan De Winter, in 1 zin.
>
> Of ik dat beter zie weet ik niet. Toen ik coming of age kwam zag
> ik de kunst en cultuur als belangrijke bron tot zelfontplooļng. Ik
> ben daar op teruggekomen. Mensen zijn nu meer geļnteresseerd
> in de sociale interactie, zoeken wat op internet als ze wat willen
> weten, doen meer aan sport, hebben minder tijd.
Mensen zijn in alle tijden geinteresseerd in sociale interactie.
Wat de kwaliteit momenteel is van die sociale interactie weet ik niet.
Er zijn meer tools beschikbaar die ons een heleboel laten geloven, wat dat
betreft.
>> > Andere generatie. Of moet ik zeggen generatieconflict.
>> > Wenders en Tarkovsky zijn bijna vergeten namen. Is dat erg?
>> > Ik vind van niet.
>
>> Wenders maakt dat hij met elke dag die verstrijkt meer wordt vergeten.
>> Tarkovsky bijna vergeten? Ik geloof daar niks van.
>> Ja, Nederland zal wel voorop lopen, zoveel is zeker.
>
> Ik zal ze zeker niet vergeten, maar ik ben wel intelectueel
> luier geworden. Ik beken het gewoon. ;-). Of ik heb het
> allemaal al gezien. Maar het blijven films voor een kleine groep.
> De meeste mensen willen films van nu zien. Ik ken er lieden bij die
> al geen zwart-wit films kunnen verdragen. Vinden ze hopeloos
> ouderwets. En een meesterwerk als Andrei Rublev moet je in een
> bioscoopzaal ondergaan. En we weten hoe het er daarmee voorstaat.
Ik ken een heleboel lieden die ook de zwart-witte klassiekers aan het
ontdekken zijn.
Die enorm nieuwsgierig zijn. Rublev ontdekken, of in de bios, of op dvd.
Zulke films bereiken altijd een publiek; die zijn onverslaanbaar, niet te
negeren, niet op te lossen in niets.
>> > Jeroen Pauw vind ik erg goed, maar hij schurkt tegen de oude garde aan.
>> > Ik vind het juist prima dat nu eens iemand als Luyendijk is gekozen.
>
>> Nee, ik niet, het is een achteruitgang van jewelste.
>
> Ik schort mijn eindoordeel nog een paar weken op.
>
>> Oude of nieuwe garde zegt mij niet zoveel: het gaat om tegenwicht,
>> alertheid, huiswerk, inzicht, kennis.
>> Gaat het daar niet om dan wordt het een "het kan vriezen, het kan
>> dooien"-avond. Gisteren zag ik twee dooien.
>
> Welnee. Ik vond het springlevende televisie.
Toegegeven: het was grotendeels in kleur.
gR.
johan
> De ideeën, houding en onderwerpen van De Winter kwamen goed
> overeen met wat ik vooraf verwachtte.
Dankzij deze avond ben ik 'm sympathieker gaan vinden.
Leon blijkt niet alleen de man met eenzijdige meningen bij
NOVA en de wat drammerige stukjes in een krant of
opinieblad te zijn.
Er ontstaat snel een bevooroordeeld beeld van een Bekende
Nederlander. Zo'n avond kan iets aan dat beeld veranderen.
> De keuzefilm van Leon de Winter is The Browning Version van
> Mike Figgis met Albert Finney. Kennelijk een memorabel
> kostschool/huwelijksdrama, maar ik hou het weer voor gezien
> vanavond.
Voor iemand die dicht bij de filmwereld staat en een
filmkenner is, had ik een filmischer keuze verwacht.
TBV is vakkundig gemaakt, met prima acteerprestaties,
maar voegt 'niks' toe aan de vele Britse drama's
met (anti)helden.
Johan
m1z
Ruud Hendriks wrote:
> > Welnee. Ik vond het springlevende televisie.
>
> Toegegeven: het was grotendeels in kleur.
:-D
m1z
ReindeR Rustema
> Tuurlijk is er nog steeds een art-house
> en festivalpubliek, maar de alternatieve film en de kunst in het algemeen
> domineren niet meer.
Het onderscheid tussen die twee soorten film is waarschijnlijk weer
typerend voor 'de oude generatie'. Online en in de bakken van de
DVD-winkel staat alles door elkaar. Het gaat er eerder om of er iemand
uit de nabije omgeving is die het aanbeveelt om te gaan zien, de rest is
secundair. Met functies als 'if you like this, you should try' en 'other
customers bought' wordt het publiek dat er voor open staat naar films
gestuurd die ze anders nooit zouden vinden. Het is nu goed mogelijk om
als filmliefhebber op het platteland in Arkansas of een studentenkot in
Shanghai autodidact in film te zijn op een hoger niveau dan als
Europeaan een paar decennia geleden die braaf in Parijs naar de
cinématheque gaat (zoals Wenders dat deed).
--
ReindeR
JoopG
<forse knip>
>> Het werd even spannend, maar ik vond Luyendijk te kort schieten.
>
> Dat was na zijn eerste zin in zijn eerste aflevering al duidelijk. Het is
> als tv-presentator een stoethaspelaar.
Ik houd niet zo van mensen die al in 1 seconde hun oordeel klaar hebben
en dat dan vervolgens alleen maar bevestigd willen zien. Ik ben geboeid
door deze presentator, met z'n sterke kanten - onbevangener dan veel van
zijn collega's, relativerend over de rol en het vak van de
presentator/journalist en z'n zwakke kanten - niet door pakken waar de
mogelijkheden er wel liggen -.
--
Joop
aazh...@hotmail.com
Hoj,
Ik heb vannacht gedroomd dat ik de volgende zomergast was. Ik was
scherp, grappig, diepzinnig en liet uitgekiende fragmenten zien,
waarbij ik telkens zeer interessante achtergronden en filosofietjes te
berde wist te brengen.
Als afsluitende film koos ik Slaughterhouse Five.
:Freek
°R¤¼ €•*¦*b€rt°•
Wel de rommel opgeruimd vannochtend ? :)
R
Ruud Hendriks
>>
>> Dat was na zijn eerste zin in zijn eerste aflevering al duidelijk. Het is
>> als tv-presentator een stoethaspelaar.
>
> Ik houd niet zo van mensen die al in 1 seconde hun oordeel klaar hebben en
> dat dan vervolgens alleen maar bevestigd willen zien.
Daar hou ik ook *totaal* niet van. Ben het helemaal met je eens.
> Ik ben geboeid door deze presentator, met z'n sterke kanten - onbevangener
> dan veel van zijn collega's, relativerend over de rol en het vak van de
> presentator/journalist en z'n zwakke kanten
Het is makkelijk relativeren als je de plank zo overtuigend misslaat.
Boeien deed ie me niet met z'n openingszin en met al die volgende zinnen
evenmin.
Hij stuit gewoon op z'n beperkingen. Snel weer een andere jas voor Joris.
> - niet door pakken waar de mogelijkheden er wel liggen -.
Een zinssnede die zomaar van Joris zou kunnen zijn.
gR.
Jahwe
news:417c5$44e48314$3ea34f7d$47...@news.chello.nl...
Wat ben je toch een muts.
Ruud Hendriks
>>
>> Een zinssnede die zomaar van Joris zou kunnen zijn.
>>
>> gR.
>
> Wat ben je toch een muts.
Di's pas een muts, die presentatrice:
http://news.sky.com/skynews/video/videoplayer/0,,31200-galloway_060806,00.html
Die moet De Winter toch gezien hebben, aan z'n keukentafel.
gR.
DirkJan
"johan" <ysko...@wanadoo.nl> schreef
DirkJan:
> De ideeën, houding en onderwerpen van De Winter kwamen goed
> overeen met wat ik vooraf verwachtte.
- Dankzij deze avond ben ik 'm sympathieker gaan vinden.
- Leon blijkt niet alleen de man met eenzijdige meningen bij
- NOVA en de wat drammerige stukjes in een krant of
- opinieblad te zijn.
- Er ontstaat snel een bevooroordeeld beeld van een Bekende
- Nederlander. Zo'n avond kan iets aan dat beeld veranderen.
Ik weet dat je een generatiegenoot bent van Joris Luyendijk.
Hoe kijk je tegen hem aan?
Ik vind de rol van gastheer voor Zomgergasten schromelijk
overschat. Het gaat om de gast, zijn/haar verhaal en de fragmenten.
DirkJan
http://vossenhol.blogspot.com/2006/08/geen-politiek.html
Heel kort filmpje op You Tube gevonden.
Ik vermoed 16-mm, kan ook 8 zijn.
Curieus hard geluid.
°R¤¼ €•*¦*b€rt°•
<d.vos_N...@chello.nl> schreef:
>
>Ik vind de rol van gastheer voor Zomgergasten schromelijk
>overschat. Het gaat om de gast, zijn/haar verhaal en de fragmenten.
>
>DirkJan
Precies.
R
Ronald Gebhardt
>
>
> Ik vind de rol van gastheer voor Zomgergasten schromelijk
> overschat. Het gaat om de gast, zijn/haar verhaal en de fragmenten.
>
> DirkJan
speelt de gastheer wel degelijk een belangrijke rol.
Ronald Gebhardt
JoopG
>> Ik houd niet zo van mensen die al in 1 seconde hun oordeel klaar hebben en
>> dat dan vervolgens alleen maar bevestigd willen zien.
>
> Daar hou ik ook *totaal* niet van. Ben het helemaal met je eens.
>
>
Gek toch dat je op mij nu niet zo'n onbevangen indruk maakt. Maar ik zal
me wel vergissen.
>> - niet door pakken waar de mogelijkheden er wel liggen -.
>
> Een zinssnede die zomaar van Joris zou kunnen zijn.
Ja meester. Zal het nooit meer doen, meester.
--
Joop
johan
>
> Ik weet dat je een generatiegenoot bent van
> Joris Luyendijk. Hoe kijk je tegen hem aan?
Vooralsnog voel ik weinig schaamte bij het
zien en horen van m'n generatiegenoot opkomen.
Zolang hij zich niet bij BNN gaat aanstellen,
of z'n ziel aan de commerciėlen verkoopt,
kan ie er prima mee doorgaan.
Minpuntjes: hij gebruikt te veel woorden
in z'n blog. Dat kan directer. En hij was
een beetje aan het drammen bij De Winter.
Wel prettig overigens dat er ruimte was
voor discussie en ze niet haastig verder
moesten naar een volgende fragment van
de timetable.
(Ik hoop dat Halina niet te pretentieus
overkomt en doordacht zegt wat ze denkt.
Geen inhoudsloos huppelkutje dus.)
johan