Ηταν κάποτε χώρα της ελευθερίας
Του ΑΧΙΛΛΕΑ ΦΑΚΑΤΣΕΛΗ
Το αίσχος του Γκουαντάναμο και οι συλλήψεις ή το φακέλωμα αντιπολεμικών
διαδηλωτών ως τρομοκρατών είναι μόνο δύο από τα παραδείγματα της
καταβαράθρωσης των ελευθεριών.
Η δήλωση του πρώην προέδρου των ΗΠΑ Τζίμι Κάρτερ, ότι η παρούσα κυβέρνηση
«είναι η χειρότερη στην αμερικανική ιστορία», μπορεί να ανασκευάστηκε,
ωστόσο έδωσε ένα ακόμη επιχείρημα σε εκείνους που ανησυχούν για το μέλλον
της αμερικανικής δημοκρατίας.
Διότι αυτή η υπαναχώρησή του ερμηνεύθηκε ως αποτέλεσμα του διάχυτου κλίματος
εκφοβισμού που βαραίνει την πολιτική ζωή στις ΗΠΑ. Κοινή διαπίστωση είναι
πλέον στις ΗΠΑ ότι οι αντικυβερνητικές δηλώσεις δεν είναι ανώδυνο χόμπι αλλά
πολιτική ακροβασία.
Πρόκειται για κάτι διαφορετικό από τις συνηθισμένες εκτροπές της
δημοκρατίας, καθώς τα ανησυχητικά περιστατικά ξεχωρίζουν για τη συχνότητα
και τη μεθοδικότητά τους.
Είναι ενδεικτικό ότι συγγραφείς όπως η Ναόμι Γουλφ, ο Τζο Κόνασον ή ο
συντηρητικός Ουίλιαμ Σαφάιρ συντάσσουν τον μακρύ κατάλογο των
«παραστρατημάτων» της αμερικανικής δημοκρατίας μετά την 11η Σεπτεμβρίου
2001.
«Οποιος γνωρίζει ιστορία αντιλαμβάνεται ότι υπάρχει ένα πρόπλασμα για τη
μετάβαση από μια ανοιχτή δημοκρατία σε ένα αυταρχικό καθεστώς», σημειώνει η
Γουλφ. Ενώ ο Κόνασον διαπιστώνει ότι «η μετάβαση στον αυταρχισμό συμβαίνει
ήδη και δεν το καταλαβαίνουμε».
Τα δέκα στάδια
Δέκα στάδια ξεχωρίζουν στη «μετακύλιση» της αμερικανικής δημοκρατίας προς
ένα αυταρχικό καθεστώς:
1. Η επίκληση του εσωτερικού και εξωτερικού εχθρού.
2. Η δημιουργία γκουλάγκ.
3. Η οργάνωση παρακρατικών.
4. Η ανάπτυξη ενός εσωτερικού δικτύου παρακολουθήσεων.
5. Η πολιτική εκφοβισμού και παρενόχλησης πολιτών.
6. Οι αυθαίρετες συλλήψεις.
7. Η στοχοποίηση διακεκριμένων πολιτών των ΗΠΑ.
8. Ο έλεγχος των ΜΜΕ.
9. Η εξίσωση της πολιτικής κριτικής με εθνική μειοδοσία.
10. Η αναστολή των πολιτικών και των ατομικών δικαιωμάτων.
*Αρχίζοντας από τη βιαστική ψήφιση του πρώτου νόμου Patriot, ενάμιση μήνα
μετά την 11/9, η χώρα μπήκε σε περίοδο πολέμου χωρίς χρονικό ορίζοντα και με
πεδίο μάχης όλο τον πλανήτη. Ετσι, επιβλήθηκε η πρώτη φάση αναστολής βασικών
ατομικών δικαιωμάτων, που συνοδεύθηκε με συσκότιση και διαστρέβλωση των
πραγματικών διαστάσεων της απειλής.
*Ακολούθησε το Γκουαντάναμο ως ένα σύστημα φυλακών πέραν νομικής
δικαιοδοσίας, που αργότερα διευρύνθηκε με τον γαλαξία των «μυστικών φυλακών»
ανά τον πλανήτη, όπου τα βασανιστήρια αποτελούν καθημερινή πρακτική.
*Ο ανεξάρτητος δημοσιογράφος Τζέρεμι Σαχίλ εντοπίζει το επόμενο στάδιο, της
δράσης των παρακρατικών, που τώρα είναι οι μισθοφόροι των ιδιωτικών
εταιρειών προσωπικού ασφαλείας και αναλαμβάνουν αστυνομικές και στρατιωτικές
αποστολές στο Ιράκ αλλά και μέσα στις ΗΠΑ. Με το Διάταγμα 17, οι
«σεκιουριτάδες» απολαμβάνουν πλήρους νομικής ασυλίας.
Του φακελώματος το κάγκελο
*Η ανάπτυξη εσωτερικού δικτύου παρακολουθήσεων υπήρξε μείζον πολιτικό θέμα
όταν αποκαλύφθηκε από τους Τζέιμς Ράιζεν και Ερικ Λίχτμπλο των «New York
Times». Δικαιολογήθηκε ως ζήτημα «εθνικής ασφάλειας» και ξεχάστηκε.
*Δεν ξεχάστηκαν όμως οι παρενοχλήσεις πολιτών, καθώς η γνωστή ACLU (American
Civil Liberties Union) καταγράφει τη δράση των μυστικών υπηρεσιών που
«φακελώνουν κατά χιλιάδες» τους αμερικανούς πολίτες, όπως και η
Counterintelligence Field Activity (Cifa) του υπουργείου Αμυνας, που ήδη
διαθέτει λίστα 1.500 «υπόπτων για τρομοκρατία» επειδή εθεάθησαν σε
αντιπολεμικές διαδηλώσεις.
*Το στάδιο των αυθαίρετων συλλήψεων έχει καταγραφεί με την ανατριχιαστική
αποκάλυψη των μυστικών πτήσεων της CIA και τις απαγωγές υπόπτων, πρακτική
που εκδηλώνεται και στο εσωτερικό των ΗΠΑ, όπως φάνηκε από την υπόθεση του
Ουόλτερ Μέρφι, καθηγητή του Πρίνστον, που κρατήθηκε στο αεροδρόμιο Νιούαρκ
επειδή, λόγω επικριτικής ομιλίας του για τον Μπους, είχε καταχωρηθεί σε
λίστα «παρακολουθούμενων τρομοκρατών».
*Οι υποθέσεις της Βαλερί Πλέιμ (αποκάλυψη της εργασίας της στη CIA) και της
απομάκρυνσης οκτώ ομοσπονδιακών εισαγγελέων επειδή δεν εναρμονίζονταν με την
κυβερνητική πολιτική θεωρήθηκαν «στοχοποίηση» επώνυμων πολιτών με σκοπό τον
παραδειγματισμό όλων των άλλων.
*Ο έλεγχος των ΜΜΕ στην αμερικανική περίπτωση είναι αδύνατος. Αντίθετα,
όμως, «οι διώξεις δημοσιογράφων είναι στα ιστορικά υψηλότερα επίπεδα» κατά
την Committee to Protect Journalists, που ξεχωρίζει τις συλλήψεις του Τζος
Γουλφ (δεν παρέδωσε στην αστυνομία βιντεοταινία διαδήλωσης) και του Γκρεγκ
Πάλαστ (επέκρινε τον Μπους για τη διαχείριση της φυσικής καταστροφής στη Νέα
Ορλεάνη).
*Τέλος, οι υπερεξουσίες του προέδρου με τον Νόμο Αμυντικής Εξουσιοδότησης
του 2007 επιτρέπουν στον στρατό να αναλάβει αστυνομική δράση και στον
πρόεδρο να ερμηνεύσει κατά βούληση τον όρο «τρομοκράτης» χωρίς σύμφωνη γνώμη
του Κογκρέσου.
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 27/05/2007
Η παγκόσμια ελιτ χρησιμοποιεί τους ήδη υπάρχοντες μηχανισμούς (κράτος)
για να επιβληθεί. Αν παρατήρησες όλα τα κράτη έγιναν αυταρχικότερα με
διάφορες δικαιολογίες. Δε σου κάνει εντύπωση ότι η κατεύθυνση είναι
παντού η ίδια? Αυτό σημαίνει ότι όλα εκπορεύονται από ένα κέντρο. Ότι
και να γίνει με τις εκλογές στην Αμερική το φακέλωμα θα συνεχιστεί
γιατί αυτό θέλει η παγκόσμια ελίτ. Γιατί νομίζεις ότι προπαγανδίζουν
τόσο πολύ την παγκοσμιοποίηση? Θα σε πιάνουν στην Ουγγαρία θα σε
βασανίζουν στην Ουγκάντα θα σε δικάζουν οι Μπουρμπούλιες στην Ελλάδα
και θα σε φυλακίζουν στην τουρκία.
Συνεπώς δε φταίει η Αμερική. Η Ευρώπη τι αντιδράσεις είχε? Είδες εσύ
τίποτε? Απλά φαίνονται μόνο οι Αμερικάνοι.
> Απλά φαίνονται μόνο οι Αμερικάνοι.
Giati ekei einai to kentro pou anefere.
Ola apo ekei ksekinhsan.
>
> Giati ekei einai to kentro pou anefere.
> Ola apo ekei ksekinhsan.
Den einai mono oi amerikanoi sto kolpo. Apla kata th gnwmh mou
xrhsimopoiountai ki aytoi.
Den einai mono oi amerikanoi sto kolpo. Apla kata th gnwmh mou
xrhsimopoiountai ki aytoi.
Oi megales bussines den ginontai pote mono apo enan ;-P