زخمه بگشا و دگر بار بزن پرده ی شور
تا که شوری فکنی در همه عالم به سرور
ای شهِ ناز دگر باره خرامی بنما
زخمه بر تار دل ما بزن و عقده گشا
بلبلان نغمه سرایی ز نوای تو کنند
مطربان پرده گشایی به هوای تو کنند
عاشقان مرهم دل زخمه ی دلسوز کنند
خستگان تاب و توان پرده ی جانسوز کنند
ساقیان باده به یادِ تو سرِ دست برند
صوفیان راه سماوات ز کویِ تو روند
باغ و راغ و سمن و سرو و صنوبر به خروش
تا به سرپنجه ی اعجاز دهی مژده ی رحمت ز سروش
باد برده ست نوایت به سراپرده ی یار
همه مدهوش و خرابند از این نغمه ی تار
عارف و عامی و زاهد به سماعند و طرب
یا رب این بزم دل انگیز پریشان مطلب
زین چمن هیچ گلی چون گل حُسنِ تو نَرُست
هیچ پروانه به جز شمعِ رخت شعله نجُست
شمعِ بزمِ دلِ یاران شدی ای مایه ی ناز
شهنوازا! بزن آن پرده ی شورِ شهناز
حجت قهرمانی
زخمه بگشا و دگر بار بزن پرده ی شور
تا که شوری فکنی در همه عالم به سرور
ای شهِ ناز دگر باره خرامی بنما
زخمه بر تار دل ما بزن و عقده گشا
بلبلان نغمه سرایی ز نوای تو کنند
مطربان پرده گشایی به هوای تو کنند
عاشقان مرهم دل زخمه ی دلسوز کنند
خستگان تاب و توان پرده ی جانسوز کنند
ساقیان باده به یادِ تو سرِ دست برند
صوفیان راه سماوات ز کویِ تو روند
باغ و راغ و سمن و سرو و صنوبر به خروش
تا به سرپنجه ی اعجاز دهی مژده ی رحمت ز سروش
باد برده ست نوایت به سراپرده ی یار
همه مدهوش و خرابند از این نغمه ی تار
عارف و عامی و زاهد به سماعند و طرب
یا رب این بزم دل انگیز پریشان مطلب
زین چمن هیچ گلی چون گل حُسنِ تو نَرُست
هیچ پروانه به جز شمعِ رخت شعله نجُست
شمعِ بزمِ دلِ یاران شدی ای مایه ی ناز
شهسوارا! بزن آن پرده ی شورِ شهناز
حجت قهرمانی