K O R K M A

[davut arslantürk]

 

K O R K M A

 

güneşin vurduğu ayna bu
aydınlığın gözü bu
korkma

köpüren bir ruhtur
gökyüzü şimşek
yeryüzü cehennem

sonrasız bir yoldur
gece sessiz
dolunay sessiz

yaşamın karanlığında
boştur köpek ulumaları
yiğitlik ölümdür

amansız bir yoldur
açılmaz hiçbir geçit
dağlara basarak yürü
korkma

bir sestir
kelebektir
oyun bahçelerinde
çocuk çığlıkları

mutluluk aydınlık bir candır
akar ırmaklar gibi
korkma

 

içimizden biri

 

asla umutsuzluğu değil