ey gönlümün rüzgarları

[davut arslantürk]

ey gönlümün rüzgarları
 
hırçın kavgaların
ağır günleri
ılık denizlerde değilim artık
 
masum bir sonbahardayım
rüzgarlar soğuk esiyor
elsiz kolsuz tırmandığım tepeler
büyüyor gözlerimde
 
ey gönlümün rüzgarları
yılların soluğu içimde
sonsuzluğu görüyorum
solgun bir yaprakta
 
tutulmuş gecede
sessiz bir yağmur
suların sessiz akışı
zaman dinlemez
alır götürür beni
 
içimizden biri
 
asla umutsuzluğu değil