ŞEREFLE OYNAMAK!
mehmet necati güngör
ŞEREFLE OYNAMAK!
Mehmet Necati GÜNGÖR
Zarraf'ın adamının tekerlekli bavulla çeke çeke güçlükle götürebildiği bavul, senin şerefli bir insana attığın iftiranın maliyetidir arkadaş!
Dönemin başbakanının bile “hayırsever” diye övdüğü adama sen “hırsız” dersen, bunun bedeli ağır olur elbet.
Adam, yine de hayırseverliği bırakmadı elden.
Senin iftiranın bedeli olan 55 milyar lira tutarındaki faizi götürüp Kızılay'a yatırdı.
Hayırseverliğini bir kere daha ispatlamış oldu.
Helal sana sayın Zarraf!
Sen “memurla o....nun parasını peşin vereceksin” demiştin.
Hepsinin hakkını kuruşuna kadar ödedin.
Kimini çikolata kutusunda, kimini başka ambalajlar içinde.
Parasını peşin verdiğin adamlar senin önüne yatmasına yattılar da seni yine de bu adi iftiralardan kurtaramadılar.
Ne var ki, vatandaşı olduğun ülkenin kadıları senin ülkendekilere benzemez.
Şak diye verir kararını, paranı faiziyle, altınını ağırlığıyla teslim eder sana.
Adalet dediğin budur işte!
Gelelim, şerefli vekillerimizin çocuklarına.
Ne yapmışlar Allahaşkına?
Yani, Erzurumlu hemşerimin dediği gibi “çicirt de mi yemesinler?”
Hikâye meşhurdur:
Şehrin tek eğlence yeri olan Doğu sinemasının balkonunun ön sırasına protokol otururdu.
Tesadüf bu ya, o gün de vali oturmuş.
Arka sıradaki genç, çıtlattığı çekirdeğin kabuğunu öne atarken valinin kafasına düşmüş.
Vay sen misin bunu yapan!
Vali celallenmiş, koruması yakasına yapışmış.
Genç neye uğradığını şaşırmış bir anda.
“E neçi yani; çicirtde mi yemiyeh vali bey!” diyebilmiş.
Şimdi bu çocuklar;
Genç yaşta zengin oldular diye enselerine mi bineceğiz?
Kabiliyetlerini mi kıskandınız?
Al sana bir iftira daha:
Bunun bedeli ise 20 milyar liracık.
Bir masum genci içeri attırayım derken, üstüne 20 milyar da faiz ödedin akılsız!
Yine bir Erzurum fıkrasıyla nazire yapalım:
Fukaranın biri hep Hızır aleyhisselamı sayıklarmış.
“Ah bir Hızır'ı görsem de bu fukaralıktan kurtulsam!”
“Ah bir Hızır'ı görsem...”
Bir gün bostan suvarırken (sularken) Hızır karşısına dikilmiş.
“Ben Hızır'ım. Dile benden ne dilersen!”
Fukaranın şansı da kesesi gibi deliktir.
“Hızırsan şu elimdeki küreği kaybet.”
Hızır, “Ey kürek, kaybol!” demiş.
Fukara bi bakmış; elindeki kürek yok.
Hayıflanmış:
“Hızır'ı görem, Hızır'ı görem dedin durdun.”
“Aha gördün! Bir kürek de b.kunu döktün!”
Bizimki o hesap.
“Baba hırsız yakaladım!”
“Bırak gitsin”
“Gitmiyor.”
“Getir o zaman.”
“Gelmiyor.”
Senin hırsız dediklerin de hesaba sığmıyor!